- 777
- 1000
- 1000
- 1000
قسمت 71 - مخارج حروف زبان
استاد ستوده نیا در این برنامه درباره مخارج حروف از موضع لسان توضیح می دهند.
سطح جلوی زبان کمی عقب تر از نوک زبان به صورت شیار با قسمت مقابل خود یعنی برجستگی مرز بین لثه و سخت کام ، بسیار نزدیک می شود و این مجرای تنگ ، سه حرف مزبور ایجاد می گردد.
برای ایجاد زمینه ی تولید این سه حرف ، کناره های زبان به دندان های بالا چسبیده و راه عبور هوا را از کنار زبان مسدود می کنند. همزمان شیاری در وسط زبان درست می شود که هوا ناگزیر ، با سایش فراوان از مجرای تنگ بین این شیار و برجستگی لثه خارج می شود.
حرف «س» :
بدون ارتعاش تارهای صوتی ، به صورت ساده تولید می شود.
حرف «ز» :
همان «س» است که همراه آن تارهای صوتی مرتعش می گردد.
حرف «ص» :
همان «س» است و بدون ارتعاش تارهای صوتی تولید می گردد؛ اما با این تفاوت که همزمان با تولید در مخرج ، کف زبان پهن و گود شده و ریشه زبان ، به سوی کام، بالا می آید و در نتیجه ، «س» را پر حجم کرده و از آن «ص» می سازد .(سین مفخّم) .
باید دقت شود که در اداء این سه حرف به ویژه در صفت ویژه آنها یعنی «صفیر»(سوت)، افراط و تفریط نشود .
+ نوشته شده در سه شنبه پنجم اردیبهشت 1391 ساعت 15:57 توسط محمد یاسین مقدسی | نظر بدهید
مخارج حروف: ت ،د ،ط،
حرف «ت» :
به شرح بالا و بدون ارتعاش تارهای صوتی تلفظ می شود.
حرف «د» :
به شرح بالا اما همراه با ارتعاش تارهای صوتی اداء می شود.
حرف «ط» :
علاوه بر اداء به روش فوق ، دارای حالتی ویژه است ؛ و آن عبارتست از اینکه همزمان با تلفظ این حرف ، ریشه ی زبان به سوی کام بالا متمایل شده و کف زبان گود می شود. این عمل حالت پر حجمی ویژه ای به این حرف می بخشد که به آن «تفخیم» گویند .
حرف «ط» همان «تاء مفخّم» است.
سطح جلوی زبان کمی عقب تر از نوک زبان به صورت شیار با قسمت مقابل خود یعنی برجستگی مرز بین لثه و سخت کام ، بسیار نزدیک می شود و این مجرای تنگ ، سه حرف مزبور ایجاد می گردد.
برای ایجاد زمینه ی تولید این سه حرف ، کناره های زبان به دندان های بالا چسبیده و راه عبور هوا را از کنار زبان مسدود می کنند. همزمان شیاری در وسط زبان درست می شود که هوا ناگزیر ، با سایش فراوان از مجرای تنگ بین این شیار و برجستگی لثه خارج می شود.
حرف «س» :
بدون ارتعاش تارهای صوتی ، به صورت ساده تولید می شود.
حرف «ز» :
همان «س» است که همراه آن تارهای صوتی مرتعش می گردد.
حرف «ص» :
همان «س» است و بدون ارتعاش تارهای صوتی تولید می گردد؛ اما با این تفاوت که همزمان با تولید در مخرج ، کف زبان پهن و گود شده و ریشه زبان ، به سوی کام، بالا می آید و در نتیجه ، «س» را پر حجم کرده و از آن «ص» می سازد .(سین مفخّم) .
باید دقت شود که در اداء این سه حرف به ویژه در صفت ویژه آنها یعنی «صفیر»(سوت)، افراط و تفریط نشود .
+ نوشته شده در سه شنبه پنجم اردیبهشت 1391 ساعت 15:57 توسط محمد یاسین مقدسی | نظر بدهید
مخارج حروف: ت ،د ،ط،
حرف «ت» :
به شرح بالا و بدون ارتعاش تارهای صوتی تلفظ می شود.
حرف «د» :
به شرح بالا اما همراه با ارتعاش تارهای صوتی اداء می شود.
حرف «ط» :
علاوه بر اداء به روش فوق ، دارای حالتی ویژه است ؛ و آن عبارتست از اینکه همزمان با تلفظ این حرف ، ریشه ی زبان به سوی کام بالا متمایل شده و کف زبان گود می شود. این عمل حالت پر حجمی ویژه ای به این حرف می بخشد که به آن «تفخیم» گویند .
حرف «ط» همان «تاء مفخّم» است.
