- 3344
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل ابوبکر شاطری سوره مبارکه انسان
تلاوت ترتیل سوره ای ابوبکر شاطری - با ترجمه شیخ حسین انصاریان
سوره الإنسان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنْسَانِ حِینٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ یَکُنْ شَیْئًا مَذْکُورًا ﴿1﴾
آرى مدتى از روزگار بر انسان گذشت که هنوز چیزى قابل ذکر نبود (1)
إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِیهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِیعًا بَصِیرًا﴿2﴾
ما انسان را از نطفهاى آمیخته آفریدهایم و به آزمونش کشاندهایم، و او را شنوا و بینا ساختهایم (2)
إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِرًا وَإِمَّا کَفُورًا ﴿3﴾
ما او را به راه آوردهایم، چه سپاسگزار باشد، چه ناسپاس (3)
إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ سَلَاسِلَ وَأَغْلَالًا وَسَعِیرًا ﴿4﴾
ما براى کافران زنجیرها و بندها و آتش فروزان آماده ساخته ایم (4)
إِنَّ الْأَبْرَارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کَانَ مِزَاجُهَا کَافُورًا ﴿5﴾
بىگمان نیکان از جامى که آمیزه آن کافور است، مىنوشند (5)
عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ یُفَجِّرُونَهَا تَفْجِیرًا ﴿6﴾
چشمهاى که بندگان [درستکار] خداوند از آن مىآشامند و روان مىکنندش هرگونه بخواهند (6)
یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَیَخَافُونَ یَوْمًا کَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیرًا ﴿7﴾
آنان به نذر خود وفا مىکنند و از روزى که شرش دامنگستر است، بیم دارند (7)
وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا ﴿8﴾
و خوراک را با وجود دوست داشتنش به بینوا و یتیم و اسیر اطعام کنند (8)
إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُورًا ﴿9﴾
[و در دل گویند] ما فقط براى خشنودى خداوند شما را اطعام مىکنیم، از شما نه پاداشى مىخواهیم، و نه سپاسى (9)
إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبِّنَا یَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِیرًا ﴿10﴾
ما از پروردگارمان در روزى که دژم و دشوار است، مىترسیم (10)
فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِکَ الْیَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا ﴿11﴾
سپس خداوند آنان را از شر آن روز در امان دارد و به ایشان تازگى و خرمى بنمایاند (11)
وَجَزَاهُمْ بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِیرًا ﴿12﴾
و به آنان به خاطر شکیبى که ورزیدهاند بوستانى [بهشتى] و [جامه] ابریشم پاداش دهد (12)
مُتَّکِئِینَ فِیهَا عَلَى الْأَرَائِکِ لَا یَرَوْنَ فِیهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِیرًا ﴿13﴾
در آنجا بر اورنگها تکیه زده، در آنجا نه [گرماى] خورشیدى بینند و نه سرماى سختى (13)
وَدَانِیَةً عَلَیْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِیلًا ﴿14﴾
و سایههاى آن به ایشان نزدیک باشد، و میوههاى آن در کمال دسترس پذیرى باشد (14)
وَیُطَافُ عَلَیْهِمْ بِآنِیَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَأَکْوَابٍ کَانَتْ قَوَارِیرَا ﴿15﴾
و بر ایشان ظرفهایى سیمین و کوزههایى که آبگینه است مىگردانند (15)
قَوَارِیرَ مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِیرًا ﴿16﴾
بگینه هایى از سیم که آنها را به اندازه پیموده باشند (16)
وَیُسْقَوْنَ فِیهَا کَأْسًا کَانَ مِزَاجُهَا زَنْجَبِیلًا ﴿17﴾
و در آنجا به آنان جامى بنوشانند که آمیزه آن زنجبیل است (17)
عَیْنًا فِیهَا تُسَمَّى سَلْسَبِیلًا ﴿18﴾
از چشمهاى در آنجا که سلسبیل نامیده مىشود (18)
وَیَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ إِذَا رَأَیْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا﴿19﴾
و پسرانى جاویدان برگرد آنان گردند، که چون بنگریشان، پنداریشان که مروارید پراکندهاند (19)
وَإِذَا رَأَیْتَ ثَمَّ رَأَیْتَ نَعِیمًا وَمُلْکًا کَبِیرًا ﴿20﴾
و چون آنجا را بنگرى، ناز و نعمت [فراوان] و ملک بیکران بینى (20)
عَالِیَهُمْ ثِیَابُ سُنْدُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا ﴿21﴾
بر بالاى آنان جامههایى از ابریشم نازک سبز و ابریشم ستبر است، و به دستبندهاى سیمین آراستهاند، و پروردگارشان به آنان شرابى پاکیزه نوشاند (21)
إِنَّ هَذَا کَانَ لَکُمْ جَزَاءً وَکَانَ سَعْیُکُمْ مَشْکُورًا ﴿22﴾
این پاداشى براى شماست و سعى شما مشکور است (22)
إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ تَنْزِیلًا ﴿23﴾
ما خود قرآن را بر تو چنانکه باید و شاید فرو فرستادهایم (23)
فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ کَفُورًا ﴿24﴾
به انتظار حکم پروردگارت شکیبا باش و از آنان از هیچ گناهکار یا ناسپاسى اطاعت مکن (24)
وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ بُکْرَةً وَأَصِیلًا ﴿25﴾
و هر بامداد و شامگاهى نام پروردگارت را یاد کن (25)
وَمِنَ اللَّیْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَیْلًا طَوِیلًا ﴿26﴾
و در بخشى از شب براى او [به نماز] سجده کن و در بخشى بلند از شب او را نیایش کن (26)
إِنَّ هَؤُلَاءِ یُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَیَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ یَوْمًا ثَقِیلًا ﴿27﴾
بىگمان اینان بهره [زودیاب] دنیوى را دوست دارند و روزى سنگین را که در پیش دارند، رها مىکنند (27)
نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِیلًا ﴿28﴾
ما آنان را آفریدهایم و پیوندشان را استوار داشتهایم، و چون خواهیم آنان را به همانندانشان جانشین مىسازیم (28)
إِنَّ هَذِهِ تَذْکِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلًا ﴿29﴾
این پندآموزى است، پس هر کس که خواهد راهى به سوى پروردگارش در پیش گیرد (29)
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا ﴿30﴾
و [چنین چیزى] نخواهید مگر آنکه خدا خواهد، بىگمان خداوند داناى فرزانه است (30)
یُدْخِلُ مَنْ یَشَاءُ فِی رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمِینَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿31﴾
هر کس را که خواهد به جوار رحمت خویش در آورد، و براى ستمکاران [مشرک] عذابى دردناک آماده ساخته است (31)
سوره الإنسان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنْسَانِ حِینٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ یَکُنْ شَیْئًا مَذْکُورًا ﴿1﴾
آرى مدتى از روزگار بر انسان گذشت که هنوز چیزى قابل ذکر نبود (1)
إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِیهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِیعًا بَصِیرًا﴿2﴾
ما انسان را از نطفهاى آمیخته آفریدهایم و به آزمونش کشاندهایم، و او را شنوا و بینا ساختهایم (2)
إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِرًا وَإِمَّا کَفُورًا ﴿3﴾
ما او را به راه آوردهایم، چه سپاسگزار باشد، چه ناسپاس (3)
إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ سَلَاسِلَ وَأَغْلَالًا وَسَعِیرًا ﴿4﴾
ما براى کافران زنجیرها و بندها و آتش فروزان آماده ساخته ایم (4)
إِنَّ الْأَبْرَارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کَانَ مِزَاجُهَا کَافُورًا ﴿5﴾
بىگمان نیکان از جامى که آمیزه آن کافور است، مىنوشند (5)
عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ یُفَجِّرُونَهَا تَفْجِیرًا ﴿6﴾
چشمهاى که بندگان [درستکار] خداوند از آن مىآشامند و روان مىکنندش هرگونه بخواهند (6)
یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَیَخَافُونَ یَوْمًا کَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیرًا ﴿7﴾
آنان به نذر خود وفا مىکنند و از روزى که شرش دامنگستر است، بیم دارند (7)
وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا ﴿8﴾
و خوراک را با وجود دوست داشتنش به بینوا و یتیم و اسیر اطعام کنند (8)
إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُورًا ﴿9﴾
[و در دل گویند] ما فقط براى خشنودى خداوند شما را اطعام مىکنیم، از شما نه پاداشى مىخواهیم، و نه سپاسى (9)
إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبِّنَا یَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِیرًا ﴿10﴾
ما از پروردگارمان در روزى که دژم و دشوار است، مىترسیم (10)
فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِکَ الْیَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا ﴿11﴾
سپس خداوند آنان را از شر آن روز در امان دارد و به ایشان تازگى و خرمى بنمایاند (11)
وَجَزَاهُمْ بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِیرًا ﴿12﴾
و به آنان به خاطر شکیبى که ورزیدهاند بوستانى [بهشتى] و [جامه] ابریشم پاداش دهد (12)
مُتَّکِئِینَ فِیهَا عَلَى الْأَرَائِکِ لَا یَرَوْنَ فِیهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِیرًا ﴿13﴾
در آنجا بر اورنگها تکیه زده، در آنجا نه [گرماى] خورشیدى بینند و نه سرماى سختى (13)
وَدَانِیَةً عَلَیْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِیلًا ﴿14﴾
و سایههاى آن به ایشان نزدیک باشد، و میوههاى آن در کمال دسترس پذیرى باشد (14)
وَیُطَافُ عَلَیْهِمْ بِآنِیَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَأَکْوَابٍ کَانَتْ قَوَارِیرَا ﴿15﴾
و بر ایشان ظرفهایى سیمین و کوزههایى که آبگینه است مىگردانند (15)
قَوَارِیرَ مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِیرًا ﴿16﴾
بگینه هایى از سیم که آنها را به اندازه پیموده باشند (16)
وَیُسْقَوْنَ فِیهَا کَأْسًا کَانَ مِزَاجُهَا زَنْجَبِیلًا ﴿17﴾
و در آنجا به آنان جامى بنوشانند که آمیزه آن زنجبیل است (17)
عَیْنًا فِیهَا تُسَمَّى سَلْسَبِیلًا ﴿18﴾
از چشمهاى در آنجا که سلسبیل نامیده مىشود (18)
وَیَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ إِذَا رَأَیْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا﴿19﴾
و پسرانى جاویدان برگرد آنان گردند، که چون بنگریشان، پنداریشان که مروارید پراکندهاند (19)
وَإِذَا رَأَیْتَ ثَمَّ رَأَیْتَ نَعِیمًا وَمُلْکًا کَبِیرًا ﴿20﴾
و چون آنجا را بنگرى، ناز و نعمت [فراوان] و ملک بیکران بینى (20)
عَالِیَهُمْ ثِیَابُ سُنْدُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا ﴿21﴾
بر بالاى آنان جامههایى از ابریشم نازک سبز و ابریشم ستبر است، و به دستبندهاى سیمین آراستهاند، و پروردگارشان به آنان شرابى پاکیزه نوشاند (21)
إِنَّ هَذَا کَانَ لَکُمْ جَزَاءً وَکَانَ سَعْیُکُمْ مَشْکُورًا ﴿22﴾
این پاداشى براى شماست و سعى شما مشکور است (22)
إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ تَنْزِیلًا ﴿23﴾
ما خود قرآن را بر تو چنانکه باید و شاید فرو فرستادهایم (23)
فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ کَفُورًا ﴿24﴾
به انتظار حکم پروردگارت شکیبا باش و از آنان از هیچ گناهکار یا ناسپاسى اطاعت مکن (24)
وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ بُکْرَةً وَأَصِیلًا ﴿25﴾
و هر بامداد و شامگاهى نام پروردگارت را یاد کن (25)
وَمِنَ اللَّیْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَیْلًا طَوِیلًا ﴿26﴾
و در بخشى از شب براى او [به نماز] سجده کن و در بخشى بلند از شب او را نیایش کن (26)
إِنَّ هَؤُلَاءِ یُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَیَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ یَوْمًا ثَقِیلًا ﴿27﴾
بىگمان اینان بهره [زودیاب] دنیوى را دوست دارند و روزى سنگین را که در پیش دارند، رها مىکنند (27)
نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِیلًا ﴿28﴾
ما آنان را آفریدهایم و پیوندشان را استوار داشتهایم، و چون خواهیم آنان را به همانندانشان جانشین مىسازیم (28)
إِنَّ هَذِهِ تَذْکِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلًا ﴿29﴾
این پندآموزى است، پس هر کس که خواهد راهى به سوى پروردگارش در پیش گیرد (29)
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا ﴿30﴾
و [چنین چیزى] نخواهید مگر آنکه خدا خواهد، بىگمان خداوند داناى فرزانه است (30)
یُدْخِلُ مَنْ یَشَاءُ فِی رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمِینَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿31﴾
هر کس را که خواهد به جوار رحمت خویش در آورد، و براى ستمکاران [مشرک] عذابى دردناک آماده ساخته است (31)
