- 191
- 1000
- 1000
- 1000
حفظ نور - قسمت 112
کارشناس استاد معتز آقائی
روخوانی ترتیل سوره مبارکه نوح از آیات 26 تا 28 و مرور آیات 13 تا 25 و توضیح استاد آقائی در باب نفرین حضرت نوح ع که از پروردگار درخواست کرد که احدی از کافران را باقی نگذار زیرا بندگانت را گمراه می کنند و دعای ایشان
سوره نوح
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ أَنْ أَنذِرْ قَوْمَکَ مِن قَبْلِ أَن یَأْتِیَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ {1}
ما نوح را به سوى قومش فرستادیم که قومت را پیش از آنکه عذابى دردناک به آنان رسد هشدار ده {1}
قَالَ یَا قَوْمِ إِنِّی لَکُمْ نَذِیرٌ مُّبِینٌ {2}
[نوح] گفت اى قوم من من شما را هشدار دهندهاى آشکارم {2}
أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِیعُونِ {3}
که خدا را بپرستید و از او پروا دارید و مرا فرمان برید {3}
یَغْفِرْ لَکُم مِّن ذُنُوبِکُمْ وَیُؤَخِّرْکُمْ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاء لَا یُؤَخَّرُ لَوْ کُنتُمْ تَعْلَمُونَ {4}
[تا] برخى از گناهانتان را بر شما ببخشاید و [اجل] شما را تا وقتى معین به تاخیر اندازد اگر بدانید چون وقت مقرر خدا برسد تاخیر بر نخواهد داشت {4}
قَالَ رَبِّ إِنِّی دَعَوْتُ قَوْمِی لَیْلًا وَنَهَارًا {5}
[نوح] گفت پروردگارا من قوم خود را شب و روز دعوت کردم {5}
فَلَمْ یَزِدْهُمْ دُعَائِی إِلَّا فِرَارًا {6}
و دعوت من جز بر گریزشان نیفزود {6}
وَإِنِّی کُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِی آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِیَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَکْبَرُوا اسْتِکْبَارًا {7}
و من هر بار که آنان را دعوت کردم تا ایشان را بیامرزى انگشتانشان را در گوشهایشان کردند و رداى خویشتن بر سر کشیدند و اصرار ورزیدند و هر چه بیشتر بر کبر خود افزودند {7}
ثُمَّ إِنِّی دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا {8}
سپس من آشکارا آنان را دعوت کردم {8}
ثُمَّ إِنِّی أَعْلَنتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا {9}
باز من به آنان اعلام نمودم و در خلوت [و] پوشیده نیز به ایشان گفتم {9}
فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفَّارًا {10}
و گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او همواره آمرزنده است {10}
یُرْسِلِ السَّمَاء عَلَیْکُم مِّدْرَارًا {11}
[تا] بر شما از آسمان باران پى در پى فرستد {11}
وَیُمْدِدْکُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِینَ وَیَجْعَل لَّکُمْ جَنَّاتٍ وَیَجْعَل لَّکُمْ أَنْهَارًا {12}
و شما را به اموال و پسران یارى کند و برایتان باغها قرار دهد و نهرها براى شما پدید آورد {12}
مَّا لَکُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا {13}
شما را چه شده است که از شکوه خدا بیم ندارید {13}
وَقَدْ خَلَقَکُمْ أَطْوَارًا {14}
و حال آنکه شما را مرحله به مرحله خلق کرده است {14}
أَلَمْ تَرَوْا کَیْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا {15}
مگر ملاحظه نکردهاید که چگونه خدا هفت آسمان را توبرتو آفریده است {15}
وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِیهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا {16}
و ماه را در میان آنها روشنایىبخش گردانید و خورشید را [چون] چراغى قرار داد {16}
وَاللَّهُ أَنبَتَکُم مِّنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا {17}
و خدا[ست که] شما را [مانند] گیاهى از زمین رویانید {17}
ثُمَّ یُعِیدُکُمْ فِیهَا وَیُخْرِجُکُمْ إِخْرَاجًا {18}
سپس شما را در آن بازمىگرداند و بیرون مىآورد بیرونآوردنى [عجیب] {18}
وَاللَّهُ جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا {19}
و خدا زمین را براى شما فرشى [گسترده] ساخت {19}
لِتَسْلُکُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا {20}
تا در راههاى فراخ آن بروید {20}
قَالَ نُوحٌ رَّبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِی وَاتَّبَعُوا مَن لَّمْ یَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا {21}
نوح گفت پروردگارا آنان نافرمانى من کردند و کسى را پیروى نمودند که مال و فرزندش جز بر زیان وى نیفزود {21}
وَمَکَرُوا مَکْرًا کُبَّارًا {22}
و دست به نیرنگى بس بزرگ زدند {22}
وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَکُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا یَغُوثَ وَیَعُوقَ وَنَسْرًا {23}
و گفتند زنهار خدایان خود را رها مکنید و نه و د را واگذارید و نه سواع و نه ی غوث و نه ی عوق و نه ن سر را {23}
وَقَدْ أَضَلُّوا کَثِیرًا وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا ضَلَالًا {24}
و بسیارى را گمراه کردهاند [بار خدایا] جز بر گمراهى ستمکاران میفزاى {24}
مِمَّا خَطِیئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ یَجِدُوا لَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ أَنصَارًا {25}
[تا] به سبب گناهانشان غرقه گشتند و [پس از مرگ] در آتشى درآورده شدند و براى خود در برابر خدا یارانى نیافتند {25}
وَقَالَ نُوحٌ رَّبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْکَافِرِینَ دَیَّارًا {26}
و نوح گفت پروردگارا هیچ کس از کافران را بر روى زمین مگذار {26}
إِنَّکَ إِن تَذَرْهُمْ یُضِلُّوا عِبَادَکَ وَلَا یَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا کَفَّارًا {27}
چرا که اگر تو آنان را باقى گذارى بندگانت را گمراه مىکنند و جز پلیدکار ناسپاس نزایند {27}
رَبِّ اغْفِرْ لِی وَلِوَالِدَیَّ وَلِمَن دَخَلَ بَیْتِیَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا تَبَارًا {28}
پروردگارا بر من و پدر و مادرم و هر مؤمنى که در سرایم درآید و بر مردان و زنان با ایمان ببخشاى و جز بر هلاکتستمگران میفزاى {28}
روخوانی ترتیل سوره مبارکه نوح از آیات 26 تا 28 و مرور آیات 13 تا 25 و توضیح استاد آقائی در باب نفرین حضرت نوح ع که از پروردگار درخواست کرد که احدی از کافران را باقی نگذار زیرا بندگانت را گمراه می کنند و دعای ایشان
سوره نوح
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ أَنْ أَنذِرْ قَوْمَکَ مِن قَبْلِ أَن یَأْتِیَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ {1}
ما نوح را به سوى قومش فرستادیم که قومت را پیش از آنکه عذابى دردناک به آنان رسد هشدار ده {1}
قَالَ یَا قَوْمِ إِنِّی لَکُمْ نَذِیرٌ مُّبِینٌ {2}
[نوح] گفت اى قوم من من شما را هشدار دهندهاى آشکارم {2}
أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِیعُونِ {3}
که خدا را بپرستید و از او پروا دارید و مرا فرمان برید {3}
یَغْفِرْ لَکُم مِّن ذُنُوبِکُمْ وَیُؤَخِّرْکُمْ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاء لَا یُؤَخَّرُ لَوْ کُنتُمْ تَعْلَمُونَ {4}
[تا] برخى از گناهانتان را بر شما ببخشاید و [اجل] شما را تا وقتى معین به تاخیر اندازد اگر بدانید چون وقت مقرر خدا برسد تاخیر بر نخواهد داشت {4}
قَالَ رَبِّ إِنِّی دَعَوْتُ قَوْمِی لَیْلًا وَنَهَارًا {5}
[نوح] گفت پروردگارا من قوم خود را شب و روز دعوت کردم {5}
فَلَمْ یَزِدْهُمْ دُعَائِی إِلَّا فِرَارًا {6}
و دعوت من جز بر گریزشان نیفزود {6}
وَإِنِّی کُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِی آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِیَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَکْبَرُوا اسْتِکْبَارًا {7}
و من هر بار که آنان را دعوت کردم تا ایشان را بیامرزى انگشتانشان را در گوشهایشان کردند و رداى خویشتن بر سر کشیدند و اصرار ورزیدند و هر چه بیشتر بر کبر خود افزودند {7}
ثُمَّ إِنِّی دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا {8}
سپس من آشکارا آنان را دعوت کردم {8}
ثُمَّ إِنِّی أَعْلَنتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا {9}
باز من به آنان اعلام نمودم و در خلوت [و] پوشیده نیز به ایشان گفتم {9}
فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفَّارًا {10}
و گفتم از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او همواره آمرزنده است {10}
یُرْسِلِ السَّمَاء عَلَیْکُم مِّدْرَارًا {11}
[تا] بر شما از آسمان باران پى در پى فرستد {11}
وَیُمْدِدْکُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِینَ وَیَجْعَل لَّکُمْ جَنَّاتٍ وَیَجْعَل لَّکُمْ أَنْهَارًا {12}
و شما را به اموال و پسران یارى کند و برایتان باغها قرار دهد و نهرها براى شما پدید آورد {12}
مَّا لَکُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا {13}
شما را چه شده است که از شکوه خدا بیم ندارید {13}
وَقَدْ خَلَقَکُمْ أَطْوَارًا {14}
و حال آنکه شما را مرحله به مرحله خلق کرده است {14}
أَلَمْ تَرَوْا کَیْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا {15}
مگر ملاحظه نکردهاید که چگونه خدا هفت آسمان را توبرتو آفریده است {15}
وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِیهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا {16}
و ماه را در میان آنها روشنایىبخش گردانید و خورشید را [چون] چراغى قرار داد {16}
وَاللَّهُ أَنبَتَکُم مِّنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا {17}
و خدا[ست که] شما را [مانند] گیاهى از زمین رویانید {17}
ثُمَّ یُعِیدُکُمْ فِیهَا وَیُخْرِجُکُمْ إِخْرَاجًا {18}
سپس شما را در آن بازمىگرداند و بیرون مىآورد بیرونآوردنى [عجیب] {18}
وَاللَّهُ جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا {19}
و خدا زمین را براى شما فرشى [گسترده] ساخت {19}
لِتَسْلُکُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا {20}
تا در راههاى فراخ آن بروید {20}
قَالَ نُوحٌ رَّبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِی وَاتَّبَعُوا مَن لَّمْ یَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا {21}
نوح گفت پروردگارا آنان نافرمانى من کردند و کسى را پیروى نمودند که مال و فرزندش جز بر زیان وى نیفزود {21}
وَمَکَرُوا مَکْرًا کُبَّارًا {22}
و دست به نیرنگى بس بزرگ زدند {22}
وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَکُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا یَغُوثَ وَیَعُوقَ وَنَسْرًا {23}
و گفتند زنهار خدایان خود را رها مکنید و نه و د را واگذارید و نه سواع و نه ی غوث و نه ی عوق و نه ن سر را {23}
وَقَدْ أَضَلُّوا کَثِیرًا وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا ضَلَالًا {24}
و بسیارى را گمراه کردهاند [بار خدایا] جز بر گمراهى ستمکاران میفزاى {24}
مِمَّا خَطِیئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ یَجِدُوا لَهُم مِّن دُونِ اللَّهِ أَنصَارًا {25}
[تا] به سبب گناهانشان غرقه گشتند و [پس از مرگ] در آتشى درآورده شدند و براى خود در برابر خدا یارانى نیافتند {25}
وَقَالَ نُوحٌ رَّبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْکَافِرِینَ دَیَّارًا {26}
و نوح گفت پروردگارا هیچ کس از کافران را بر روى زمین مگذار {26}
إِنَّکَ إِن تَذَرْهُمْ یُضِلُّوا عِبَادَکَ وَلَا یَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا کَفَّارًا {27}
چرا که اگر تو آنان را باقى گذارى بندگانت را گمراه مىکنند و جز پلیدکار ناسپاس نزایند {27}
رَبِّ اغْفِرْ لِی وَلِوَالِدَیَّ وَلِمَن دَخَلَ بَیْتِیَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلَّا تَبَارًا {28}
پروردگارا بر من و پدر و مادرم و هر مؤمنى که در سرایم درآید و بر مردان و زنان با ایمان ببخشاى و جز بر هلاکتستمگران میفزاى {28}
