- 16444
- 1000
- 1000
- 1000
ادوار رفته بر مسیحیت
پنجمین جلد از کتاب تاریخ فرهنگی قبیله‌‌ی لعنت، با نام «ادوار رفته بر مسیحیت» به قلم اسماعیل شفیعی سروستانی در قالب کتاب صوتی آماده شده است.
نویسنده در این کتاب به‌‌‌اجمال مهم‌ترین نقطه‌‌‌‌عطف‌های مسیحیت و مسیحیان، از روز نخست تا قرن معاصر را بررسی و با تکیه بر منابع اصلی و مهم، مستندسازی کرده است.
پیش از میلاد مسعود و مبعث فرخنده‌‌ی حضرت عیسی(ع)، شرایط تاریخی حاکم بر امپراتوری «روم» و «یونان» و غلبه فرهنگ‌های شرک‌آلود، زمینه‌های ظهور پیامبری آسمانی و مصلحی الهی را فراهم آورده بود. از این رو، همه‌‌ی همّت حضرت مسیح(ع) صرفِ بازگرداندن مردم به فطرت پاک، احیای سنت‌های فراموش‌‌‌شده‌‌ی انبیای پیشین، جلوگیری از تداوم جریان انحرافی و بزهکارانه کاهنان معبد و سرانجام، نوید فرارسیدن ملکوت خداوند متعال شد. این همه، به مذاق اشرار یهود خوش نمی‌آمد و بر آن شدند از اقدامات ایشان جلوگیری کنند.
در بخشی از کتاب ادوار رفته بر مسیحیت آمده است:
«حضرت عیسی(ع) در هنگامه‌ای که «هرودوس کبیر» بر تخت سلطنت یهود نشسته بود و به‌‌‌عنوان فرمانده‌‌ی دست‌‌‌نشانده‌‌ی رومیان، اوامر آنان را مرعی می‌داشت، به دنیا آمد. مسیح، لقب حضرت عیسی بن مریم(ع) است و این لقب، برای برخی دیگر از شخصیت‌های سیاسی-اجتماعی بنی‌اسرائیل، همچون طالوت، داوود و حضرت سلیمان(ع) نیز به کار رفته است.
در بین اسرائیلیان قبل از تبعید، مشیاح یا مسیح، به معنی مسح و تدهین‌‌شده، یک شخصیت معیّن و مشخص نبود؛ بلکه این اصطلاح، معرّف یک رسم مذهبی بوده است که با مسح و ریختن روغن بر موها یا روغن مالیدن، با ذکر ادعیه و انجام تشریفات خاص، در اغلب فرهنگ‌های مجاور اسرائیل، نشان شکلی از تقدیس و تحسین بوده است.
در ادوار اوّلیه، برگزیدگان جامعه‌‌ی «اسرائیل»، که درحقیقت منتخبان و نمایندگان یهوه تصور می‌شدند، قضات برجسته که رهبران و مدیران اولیه بنی‌اسرائیل به شمار می‌رفتند (شوفتیم)، امیران و سرداران موردنظر یهوه، که «نجید» نامیده می‌شدند، کاهنان اعظم و بالأخره شاهان اوّلیه‌‌ی اسرائیل، به علامت برگزیده‌‌شدن از سوی یهوه، مسح و تدهین می‌شدند و «مسیح یهوه» لقب می‌گرفتند. تدهین فقط مختص اشخاص نبود، بلکه اشیاء و مکان‌ها، مانند محراب و مذبح و وسایل معبد با تدهین تقدیس می‌یافتند. در تشریفات مذهبی با تدهین، این اشخاص و اشیاء از دیگران جدا و متمایز گشته و به خدا تعلق می‌گرفتند و آنچه که به خدا تعلق داشت، مقدّس شمرده می‌شد و از جانب خدا، قدرت می‌یافت.»
* کتاب تاریخ فرهنگی قبیله لعنت، جلد پنجم: (ادوار رفته بر مسیحیت) نوشته‌‌ی اسماعیل شفیعی سروستانی، در سال 1394 در نشر هلال (زیر مجموعه‌‌ی انتشارات موعود عصر) به چاپ رسید و انتشار یافت.
نویسنده در این کتاب به‌‌‌اجمال مهم‌ترین نقطه‌‌‌‌عطف‌های مسیحیت و مسیحیان، از روز نخست تا قرن معاصر را بررسی و با تکیه بر منابع اصلی و مهم، مستندسازی کرده است.
پیش از میلاد مسعود و مبعث فرخنده‌‌ی حضرت عیسی(ع)، شرایط تاریخی حاکم بر امپراتوری «روم» و «یونان» و غلبه فرهنگ‌های شرک‌آلود، زمینه‌های ظهور پیامبری آسمانی و مصلحی الهی را فراهم آورده بود. از این رو، همه‌‌ی همّت حضرت مسیح(ع) صرفِ بازگرداندن مردم به فطرت پاک، احیای سنت‌های فراموش‌‌‌شده‌‌ی انبیای پیشین، جلوگیری از تداوم جریان انحرافی و بزهکارانه کاهنان معبد و سرانجام، نوید فرارسیدن ملکوت خداوند متعال شد. این همه، به مذاق اشرار یهود خوش نمی‌آمد و بر آن شدند از اقدامات ایشان جلوگیری کنند.
در بخشی از کتاب ادوار رفته بر مسیحیت آمده است:
«حضرت عیسی(ع) در هنگامه‌ای که «هرودوس کبیر» بر تخت سلطنت یهود نشسته بود و به‌‌‌عنوان فرمانده‌‌ی دست‌‌‌نشانده‌‌ی رومیان، اوامر آنان را مرعی می‌داشت، به دنیا آمد. مسیح، لقب حضرت عیسی بن مریم(ع) است و این لقب، برای برخی دیگر از شخصیت‌های سیاسی-اجتماعی بنی‌اسرائیل، همچون طالوت، داوود و حضرت سلیمان(ع) نیز به کار رفته است.
در بین اسرائیلیان قبل از تبعید، مشیاح یا مسیح، به معنی مسح و تدهین‌‌شده، یک شخصیت معیّن و مشخص نبود؛ بلکه این اصطلاح، معرّف یک رسم مذهبی بوده است که با مسح و ریختن روغن بر موها یا روغن مالیدن، با ذکر ادعیه و انجام تشریفات خاص، در اغلب فرهنگ‌های مجاور اسرائیل، نشان شکلی از تقدیس و تحسین بوده است.
در ادوار اوّلیه، برگزیدگان جامعه‌‌ی «اسرائیل»، که درحقیقت منتخبان و نمایندگان یهوه تصور می‌شدند، قضات برجسته که رهبران و مدیران اولیه بنی‌اسرائیل به شمار می‌رفتند (شوفتیم)، امیران و سرداران موردنظر یهوه، که «نجید» نامیده می‌شدند، کاهنان اعظم و بالأخره شاهان اوّلیه‌‌ی اسرائیل، به علامت برگزیده‌‌شدن از سوی یهوه، مسح و تدهین می‌شدند و «مسیح یهوه» لقب می‌گرفتند. تدهین فقط مختص اشخاص نبود، بلکه اشیاء و مکان‌ها، مانند محراب و مذبح و وسایل معبد با تدهین تقدیس می‌یافتند. در تشریفات مذهبی با تدهین، این اشخاص و اشیاء از دیگران جدا و متمایز گشته و به خدا تعلق می‌گرفتند و آنچه که به خدا تعلق داشت، مقدّس شمرده می‌شد و از جانب خدا، قدرت می‌یافت.»
* کتاب تاریخ فرهنگی قبیله لعنت، جلد پنجم: (ادوار رفته بر مسیحیت) نوشته‌‌ی اسماعیل شفیعی سروستانی، در سال 1394 در نشر هلال (زیر مجموعه‌‌ی انتشارات موعود عصر) به چاپ رسید و انتشار یافت.
از ایرانصدا بشنوید
تاریخ را که مرور می‌‌کنیم، متوجّه یک اتّفاق بزرگ می‌شویم: «تکرار»! اینکه همواره انسان‌هایی شرور، با شعارهای انسانی و گاهی دینی، چه ظلم‌‌ها که نکرده‌‌اند و اگر تاریخ را ندانیم، محکوم به تکرار آن‌ایم. از این‌‌رو تاریخ مسیحیت پر از عبرت‌‌ها و شگفتی‌‌‌هاست.
امتیاز
کیفیت هنری و اجرای صداپیشگان
محتوا و داستان
آسیب ها
فصل ها
-
عنوانزمانتعداد پخش
-
-
-
-
-
-
-
-
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان