- 11766
- 1000
- 1000
- 1000
آی، زندگی!
«آی، زندگی!» پرتره‌ای شخصی، فلسفی و شاعرانه از دنیای کودکی نویسنده‌ای است که خود، آن را به تصویر می‌کشد.
«محمود کیانوش» در معرّفی کوتاهی که بر داستان «آی، زندگی!» نوشته است، می‌گوید: «امروز اکثریتِ افرادِ سه نسلِ جوان و میانسال و پیر که ذهنشان مثل ذهن‌های چندین نسلِ پیش از خودشان، چار و ناچار، با اشتیاق و فکرِ همراه شدن با کاروانِ علم و تمدّن و آزاداندیشی و آزادزیستیِ جهان نو، در فضای «سیاست» در گردش و سرگردانی بوده است، نه تنها خودشان از جهان‌بینیِ دوران کودکیِ خود دور، و از آن بی‌خبر، و با آن بیگانه شده‌اند، بلکه در مقام پدر و مادر از ملاحظه و شناختِ جهان‌بینیِ طبیعی و سالم، امّا آسیب پذیرِ کودکانِ خود هم غافل مانده‌اند.
به نظر من، این غفلتِ دو سویه که از عوارضِ «تفکّرِ سیاسی»، بدونِ پشتوانۀ «تفکّر علمی و فلسفی»، بوده است، شاید از 165 سال پیش آغاز شده باشد، یعنی از زمانی که «ناصرالدّین میرزا»، ولیعهد، بلافاصله بعد از مرگ پدرش، «محمّدشاه قاجار»، با همراهی و یاری «میرزاتقی‌خان امیرنظام» از تبریز به تهران آمد و بر تخت فرمانروایی نشست و به میرزاتقی‌خان لقب «اتابک اعظم» داد و او را صدراعظم خود کرد و این صدراعظمِ ژرف‌اندیش و بلند همّت «امیر کبیر» شد و بنیاد «دارالفنون» را گذاشت.
حالا شاید بسیاری از ما سخت در حیرت باشیم که چرا بعد از 165 سال در ردّ کاروانِ علم و تمدّن و آزاد اندیشی و آزاد زیستیِ جهانِ نو حرکت کردن، به اینجا رسیده‌ایم که هستیم و می‌بینیم که هزار سالی از آن کاروان دور افتاده‌ایم. شاید این نو خواهی و راست‌جویی و کج‌روی هزار و یک علّتِ جغرافیایی و تاریخی و اجتماعی و فرهنگی داشته باشد.
من در مقامِ شاعر و داستان‌نویس و منتقد ادبی، نه در هیچ مقامی دیگر، احساس میکنم که یکی از این هزار و یک علّت، بریدگی ما از زندگیِ فارغ از «گناهِ» دورانِ کودکیِ خودمان و فراموش کردنِ پاکیِ طبیعتِ حیاتِ انسانیمان و آلوده کردنِ آن با توهّماتِ «بزرگسالانه» بوده است.
برای تأمّلی در این یک از هزار و یک علّت، رهروان وادیِ «شکّ و سؤال» را در یک داستانِ شاعرانۀ «تخیّلی»، «رئالیستی»، «سمبولیک»، به سفری به دوران کودکی دعوت میکنم. امیدوارم که داستانِ «آی، زندگی!» بتواند در پهنۀ پُرغوغایِ مشغلۀ دائمِ «تفکّر سیاسی» که با «روشنفکری» مترادف دانسته شده است، گوشۀ کوچک و فرصتی کوتاه برای خوانده شدن پیدا کند.»
* درباره نویسنده:
محمود کیانوش محقق، شاعر و نویسنده معاصر است. گستره آثار او علاوه بر شعر و داستان، زمینه‌های دیگری چون ترجمه، نقد ادبی و داستان‌های کودکان را در برمی‌گیرد. بر همه اینها باید آثار روزنامه‌نگاری وی را نیز افزود.
محمود کیانوش در 12 شهریور 1313 در مشهد به دنیا آمد. او در نوجوانی اوّل به شعر سرودن و بعد به نوشتن داستان کوتاه پرداخت و با تشویق معلّمش به این کار ادامه داد. اوّلین داستان او در مسابقه‌ی داستان‌نویسی دانش‌آموزان سراسر کشور برندهٔ مقام اوّل شد. پس از پایان دورهٔ اوّل متوسّطه، وارد دانش‌سرای مقدّماتی شد و پس از آن در یکی از روستاهای اطراف تهران، معلم و سپس مدیر مدرسه شد.
او از پیش‌گامان شعرهای منثور آهنگین است و مجموعه‌ی شعرهای آهنگینش با عنوان «شکوفه حیرت» (1334–1338) انتشار یافت. پس از آن در رشته‌ی زبان و ادبیات انگلیسی در دانشگاه تهران، تحصیلاتش را در مقطع کارشناسی ادامه داد. اوّلین ترجمه‌ی او به صورت کتاب، رمان «به خدایی ناشناخته» اثر «جان اشتاین بک» است که در سال 1336 منتشر شد. کیانوش مدتی عضو تحریریه و همچنین سردبیر مجلّه‌ی «صدف» و چهار دوره هم سردبیر مجلّه‌ی «سخن» بود.
او با وجود رنجوری تن و کهن‌سالی، با روحی شاداب، هنوز هم با تلاش پی‌گیر در زمینه‌های گوناگون به نوشتن ادامه می‌دهد و به دو زبان فارسی و انگلیسی می‌نویسد. یک ناشر انگلیسی تاکنون سه کتاب او را منتشر کرده است.
کیانوش سال 1975میلادی با همسرش «پری منصوری» که نویسنده و مترجم بود (و در سال 1399 وفات یافت)، برای زندگی به لندن رفت و هنوز هم در لندن زندگی میکند. او دو فرزند به نامهای کاوه و کتایون دارد.
شمار آثار کیانوش از 80 فزون‌تر است. از مهم‌ترین آثار وی می‌توان این موارد را نام برد:
*شعر
شکوفه حیرت (مجموعه شعر)
ساده و غمناک (مجموعه شعر)
ماه و ماهی در چشمه باد (مجموعه شعر)
*داستان
در آنجا هیچ‌کس نبود (مجموعه داستان کوتاه)
مرد گرفتار (یک داستان بلند)
غصه‌ای و قصه‌ای (هفت داستان پیوسته)
*نقد ادبی
بررسی شعر و نثر فارسی معاصر (مجموعه مقالات)
ن‍ظم، ف‍ض‍ی‍ل‍ت و زیبایی (ت‍أم‍لات‍ی در ه‍ن‍ر و ادبیات)
شعر فارسی در غربت
*ترجمه‌ها
س‍ی‍ر روز در شب، یوجین اونیل، سازمان کتاب‌های پرنده آبی، 1344.
م‍ال‍ون م‍ی‌م‍ی‍رد، ساموئل بکت، نیل، 1347.
خانه برناردا آلبا، فدریکو گارسیا لورکا، نیل، 1348.
*این کتاب گویا توسط رادیو تهران در برنامه کتاب شب تهیه و تولید شده است و پایگاه کتاب گویا ایران صدا،هیچ مسیولیتی در قبال تهیه و تولید آن ندارد.
«محمود کیانوش» در معرّفی کوتاهی که بر داستان «آی، زندگی!» نوشته است، می‌گوید: «امروز اکثریتِ افرادِ سه نسلِ جوان و میانسال و پیر که ذهنشان مثل ذهن‌های چندین نسلِ پیش از خودشان، چار و ناچار، با اشتیاق و فکرِ همراه شدن با کاروانِ علم و تمدّن و آزاداندیشی و آزادزیستیِ جهان نو، در فضای «سیاست» در گردش و سرگردانی بوده است، نه تنها خودشان از جهان‌بینیِ دوران کودکیِ خود دور، و از آن بی‌خبر، و با آن بیگانه شده‌اند، بلکه در مقام پدر و مادر از ملاحظه و شناختِ جهان‌بینیِ طبیعی و سالم، امّا آسیب پذیرِ کودکانِ خود هم غافل مانده‌اند.
به نظر من، این غفلتِ دو سویه که از عوارضِ «تفکّرِ سیاسی»، بدونِ پشتوانۀ «تفکّر علمی و فلسفی»، بوده است، شاید از 165 سال پیش آغاز شده باشد، یعنی از زمانی که «ناصرالدّین میرزا»، ولیعهد، بلافاصله بعد از مرگ پدرش، «محمّدشاه قاجار»، با همراهی و یاری «میرزاتقی‌خان امیرنظام» از تبریز به تهران آمد و بر تخت فرمانروایی نشست و به میرزاتقی‌خان لقب «اتابک اعظم» داد و او را صدراعظم خود کرد و این صدراعظمِ ژرف‌اندیش و بلند همّت «امیر کبیر» شد و بنیاد «دارالفنون» را گذاشت.
حالا شاید بسیاری از ما سخت در حیرت باشیم که چرا بعد از 165 سال در ردّ کاروانِ علم و تمدّن و آزاد اندیشی و آزاد زیستیِ جهانِ نو حرکت کردن، به اینجا رسیده‌ایم که هستیم و می‌بینیم که هزار سالی از آن کاروان دور افتاده‌ایم. شاید این نو خواهی و راست‌جویی و کج‌روی هزار و یک علّتِ جغرافیایی و تاریخی و اجتماعی و فرهنگی داشته باشد.
من در مقامِ شاعر و داستان‌نویس و منتقد ادبی، نه در هیچ مقامی دیگر، احساس میکنم که یکی از این هزار و یک علّت، بریدگی ما از زندگیِ فارغ از «گناهِ» دورانِ کودکیِ خودمان و فراموش کردنِ پاکیِ طبیعتِ حیاتِ انسانیمان و آلوده کردنِ آن با توهّماتِ «بزرگسالانه» بوده است.
برای تأمّلی در این یک از هزار و یک علّت، رهروان وادیِ «شکّ و سؤال» را در یک داستانِ شاعرانۀ «تخیّلی»، «رئالیستی»، «سمبولیک»، به سفری به دوران کودکی دعوت میکنم. امیدوارم که داستانِ «آی، زندگی!» بتواند در پهنۀ پُرغوغایِ مشغلۀ دائمِ «تفکّر سیاسی» که با «روشنفکری» مترادف دانسته شده است، گوشۀ کوچک و فرصتی کوتاه برای خوانده شدن پیدا کند.»
* درباره نویسنده:
محمود کیانوش محقق، شاعر و نویسنده معاصر است. گستره آثار او علاوه بر شعر و داستان، زمینه‌های دیگری چون ترجمه، نقد ادبی و داستان‌های کودکان را در برمی‌گیرد. بر همه اینها باید آثار روزنامه‌نگاری وی را نیز افزود.
محمود کیانوش در 12 شهریور 1313 در مشهد به دنیا آمد. او در نوجوانی اوّل به شعر سرودن و بعد به نوشتن داستان کوتاه پرداخت و با تشویق معلّمش به این کار ادامه داد. اوّلین داستان او در مسابقه‌ی داستان‌نویسی دانش‌آموزان سراسر کشور برندهٔ مقام اوّل شد. پس از پایان دورهٔ اوّل متوسّطه، وارد دانش‌سرای مقدّماتی شد و پس از آن در یکی از روستاهای اطراف تهران، معلم و سپس مدیر مدرسه شد.
او از پیش‌گامان شعرهای منثور آهنگین است و مجموعه‌ی شعرهای آهنگینش با عنوان «شکوفه حیرت» (1334–1338) انتشار یافت. پس از آن در رشته‌ی زبان و ادبیات انگلیسی در دانشگاه تهران، تحصیلاتش را در مقطع کارشناسی ادامه داد. اوّلین ترجمه‌ی او به صورت کتاب، رمان «به خدایی ناشناخته» اثر «جان اشتاین بک» است که در سال 1336 منتشر شد. کیانوش مدتی عضو تحریریه و همچنین سردبیر مجلّه‌ی «صدف» و چهار دوره هم سردبیر مجلّه‌ی «سخن» بود.
او با وجود رنجوری تن و کهن‌سالی، با روحی شاداب، هنوز هم با تلاش پی‌گیر در زمینه‌های گوناگون به نوشتن ادامه می‌دهد و به دو زبان فارسی و انگلیسی می‌نویسد. یک ناشر انگلیسی تاکنون سه کتاب او را منتشر کرده است.
کیانوش سال 1975میلادی با همسرش «پری منصوری» که نویسنده و مترجم بود (و در سال 1399 وفات یافت)، برای زندگی به لندن رفت و هنوز هم در لندن زندگی میکند. او دو فرزند به نامهای کاوه و کتایون دارد.
شمار آثار کیانوش از 80 فزون‌تر است. از مهم‌ترین آثار وی می‌توان این موارد را نام برد:
*شعر
شکوفه حیرت (مجموعه شعر)
ساده و غمناک (مجموعه شعر)
ماه و ماهی در چشمه باد (مجموعه شعر)
*داستان
در آنجا هیچ‌کس نبود (مجموعه داستان کوتاه)
مرد گرفتار (یک داستان بلند)
غصه‌ای و قصه‌ای (هفت داستان پیوسته)
*نقد ادبی
بررسی شعر و نثر فارسی معاصر (مجموعه مقالات)
ن‍ظم، ف‍ض‍ی‍ل‍ت و زیبایی (ت‍أم‍لات‍ی در ه‍ن‍ر و ادبیات)
شعر فارسی در غربت
*ترجمه‌ها
س‍ی‍ر روز در شب، یوجین اونیل، سازمان کتاب‌های پرنده آبی، 1344.
م‍ال‍ون م‍ی‌م‍ی‍رد، ساموئل بکت، نیل، 1347.
خانه برناردا آلبا، فدریکو گارسیا لورکا، نیل، 1348.
*این کتاب گویا توسط رادیو تهران در برنامه کتاب شب تهیه و تولید شده است و پایگاه کتاب گویا ایران صدا،هیچ مسیولیتی در قبال تهیه و تولید آن ندارد.
از ایرانصدا بشنوید
داستان «آی، زندگی!» سفری است نوستالژیک به گذشته نویسنده و واکاوی رویاگون در هزارتوی خاطرات و تجربیات تلخ و شیرین کودکیِ شاعری که چرایی حال امروزش را در دیروز می‌جوید.
امتیاز
کیفیت هنری و اجرای صداپیشگان
محتوا و داستان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان