گوزن سفید

این کتاب حماسه‌ای به‌‌یادماندنی از شکل‌گیری سرزمین مجارستان است.

«نیمرود پیر» و پسرانش «هانور» و «مگیار» و «بندگاس»، پسر هانور، رهبرانی بودند که قبیله‌شان را یکی پس از دیگری و با هدایت «گوزن سفید» به‌سوی سرزمین موعود و به‌سمت غرب پیش بردند. اکنون قبیله به دو دسته تبدیل شده و سرانجام در یک شب پاییزی، مدتی پس از تولد «آتیلا»، پسر بندگاس، هون‌ها که طرف خونریزی و جنگ بودند، از مگیارها جدا شدند و به‌سمت غرب حرکت کردند و اکنون نوبت به رهبری آتیلا، «عقاب قرمز»، می‌رسد. رهبری موعود که پشت دنیا از شنیدن نامش می‌لرزد. پسری که در بدو تولد مادرش را از دست داد و سوار بر دوش پدرش شاهد خونین‌ترین جنگ‌ها بود و بزرگ شد و حالا او جوانی رویین‌تن، بی‌رحم، بی‌باک، خون‌ریز و بی‌بهره از عواطف انسانی است که در مسیر حرکت قبیله، پشت سرش هزارها کشته بر جای می‌گذارد. آتیلایی که حتی پدرش بندگاس، عقاب سفید، نیز از او در هراس است.

* درباره‌ی کتاب:
این افسانه‌ی حماسی که در سال 1937 نوشته شده است، به گفته‌ی خالق آن رشته‌ای است باریک و ظریف که سنگینی واقعیت‌ها و زمانه را تاب نمی‌آورد. حکایت جدایی هون‌ها و مگیارهاست و پدید آمدن فاتح قدرتمند، آتیلا، یعنی تازیانه‌ی خدا و مردی بی‌بهره از عواطف انسانی و مجسمه‌ی خشونت و خون‌‌خواری. مردی که به نور هدایت پشت می‌کند و جز به شمشیر خود و به قدرت آن، به چیزی نمی‌اندیشد. مردی که تاریخ، در پی‌گرفتن آن رشته‌ی باریک، او را عادلانه محکوم می‌کند.
این داستان که با طرح‌های سیاه و سپید همراه است برای گروه سنی نوجوانان به فارسی برگردانده شده است.

* درباره‌ی نویسنده
«کِیت سِرِدی» (زاده‌‌ی 10 نوامبر 1899 – درگذشته‌‌ی 7 مارس 1975)، نویسنده‌ و تصویرگر کتاب‌های کودکان، اصالتاً مجارستانی بود. او یک بار نشان نیوبری، یک بار نشان کالدکات آنر و جایزه‌ی لوئیس کارول شلف را به دست آورد. او بیشتر کتاب‌هایش را به زبان انگلیسی نوشته بود که زبان اصلی او نبود. به نظر می‌رسد سِرِدی در زادگاهش مجارستان ناشناخته است.
او تنها فرزند یک معلم مدرسه، «لوئیس پیتر سِرِدی»، و همسرش، «آنا ایرنی» بود. در طول جنگ جهانی اول سِرِدی به پاریس سفر کرد و به‌عنوان یک پرستار رزمی کار کرد. پس از جنگ او چندین کتاب را در مجارستان مصور کرد.
در سال 1922 سِرِدی از بوداپست به ایالات متحده نقل مکان کرد. او زبان انگلیسی خواند، به عنوان تصویرگر و هنرمند کار کرد تا زندگی خود را تأمین کند، در حالی که برای تصویرگری کتاب‌های کودکان آماده می‌شد. سِرِدی از سال 1933 تا 1934 یک کتاب‌فروشی برای کودکان داشت. اگرچه فعالیت این فروشگاه موفقیت‌آمیز نبود، اما بعدها به او کمک کرد تا کودکان را درک کند و با ویژگی‌های یک کتاب خوب برای کودکان آشنا شود.
در سال 1935 سِرِدی با «می‌ماسی»، سردبیر کودکان در وایکینگ پرس، ملاقات کرد. ماسی او را تشویق کرد که درباره‌ی دوران کودکی‌اش در مجارستان بنویسد و قول داد کتاب را برای کریسمس منتشر کند. پس از چندین ماه کار، سِرِدی اثری را ارائه کرد که اگرچه زندگی‌نامه او نیست، اما تابستان‌های خود را در دوران کودکی و در دشت‌های مجارستان به زیبایی تصویر می‌کند. او از بسیاری از برداشت‌ها و تجربیات خود در داستان کیت جوان استفاده کرد.
در سال 1936 سِرِدی کتاب «شنیدن» را نوشت و تصویرسازی کرد که در روستایی در نیوجرسی اتفاق می‌افتد. در همان سال او مزرعه‌ای به مساحت صد جریب در نزدیکی مونتگومری نیویورک را خرید. در اینجا بود که او کتاب گوزن سفید را نوشت، بازگویی تاریخی از افسانه‌های هون‌هایی که در مجارستان ساکن شدند. سِرِدی در کودکی این داستان‌ها را از پدرش شنیده بود. او همچنین این کتاب را تصویرگری کرد. این کتاب در سال 1938 برنده جایزه نیوبری شد و در سال 1959 جایزه لوئیس کارول شلف را دریافت کرد.
در سال 1939 کتاب «درخت آوازه‌خان» را نوشت که دنباله‌ای بر «استاد خوب» است و از تأثیرات جنگ جهانی اول بر کیت و همه‌ی خانواده‌اش می‌گوید. این کتاب تأثیر وحشتناک جنگ را بر مردم عادی نشان می‌دهد، به‌ویژه آن‌هایی که مجبور به ترک سرزمین و خانه خود برای جنگ هستند. درخت آوازه‌خان نیز به‌عنوان کتاب افتخاری نیوبری نام‌گذاری شد.
سِرِدی به نوشتن و تصویرسازی کتاب‌های خود و نویسندگان دیگر ادامه داد. در سال 1945 او «فرشته کریسمس آنا» اثر «روث سایر» را به تصویر کشید. هنگامی که فهرست «کالدکات آنر» در سال 1971 ایجاد شد، سِرِدی برای تصاویر آن کتاب جایزه گرفت.
سِرِدی دوازده کتاب برای کودکان منتشر کرده بود، اما او خود را بیش از هرچیز تصویرگر می‌دانست. او سبک منحصربه‌فردی داشت که اساساً براساس طراحی بود و کتاب‌های خود را بهانه‌ای برای ساختن تصاویر می‌دانست.
او در 7 مارس 1975 در میدل‌تاون نیویورک در 75سالگی درگذشت.

* کتاب:
The White Stag (1937)

از ایرانصدا بشنوید

کیت سِرِدی در نوشتن حسی جادویی دارد، شیوه‌ای از گفتن که غریزی به‌نظر می‌رسد. محتوا و تصاویر او تفسیر کاملی از متن هستند. سِرِدی تأثیر چشمگیری بر ادبیات کودکان داشت. نثر قدرتمند، شاعرانه و تصاویر خیره‌کننده‌ی او «گوزن سفید» را به یکی از بهترین‌ آثارش تبدیل کرده است که بسیار ارزش خواندن و شنیدن دارد.