داستان‌های کوتاه جی دی سلینجر

این کتاب گویا مجموعه‌ی شش داستان کوتاه از نویسنده‌‌ی سرشناس آمریکایی «جروم دیوید سلینجر» است.

داستان‌هایی که در این مجموعه می‌شنوید، عبارت‌‌اند از:
1- قلب یک داستان پاره‌پاره؛
2- هفته‌ای یه بار آدمو نمی‌کُشه؛
3- این ساندویچ مایونز نداره؛
4- دخترکی در سال 1941 که اصلاً کمر نداشت؛
5- غریبه؛
6- نغمه‌ی غمگین.

* درباره‌ی نویسنده:
«جروم دیوید سَلینجر» (زاده‌ی 1 ژانویه‌ی 1919 – درگذشته‌ی 27 ژانویه‌ی 2010) نویسنده‌ی معاصر آمریکایی بود. رمان‌های پرطرفدار وی، مانند «ناطور دشت» در نقد جامعه‌ی مدرن غرب و خصوصاً آمریکا نوشته شده‌اند. سلینجر بیشتر با حروف ابتداییِ نام خود «جی. دی. سلینجر» معروف است.
اطلاعات اندکی درباره‌‌ی زندگی سلینجر منتشر شده‌است. او با توجه به شخصیت گوشه‌گیر خود، همواره تلاش می‌کرد دیگران را به حریم زندگی‌اش راه ندهد.
او در سال 1919 در منهتن نیویورک از پدری یهودی و مادری مسیحی (که پس از ازدواج با پدرش به یهودیت گروید) به دنیا آمد. در هجده ‌نوزده‌سالگی، چندماهی را در اروپا گذراند و در سال 1938، هم‌زمان با بازگشتش به آمریکا، در یکی از دانشگاه‌های نیویورک به تحصیل پرداخت، اما آن را نیمه‌تمام رها کرد.
نخستین داستان سلینجر به نام «جوانان» در سال 1940 در مجله‌ی استوری به چاپ رسید. چند سال بعد (در سال‌های 1945 و 1946)، داستان «ناطور دشت» به‌شکل دنباله‌دار در آمریکا منتشر شد و سپس در سال 1951 روانه‌ی بازار کتاب این کشور و بریتانیا گردید.
ناطور دشت، نخستین کتاب سلینجر، در مدت کمی شهرت و محبوبیت فراوانی برای او به همراه آورد و بنگاه انتشاراتی راندوم هاوس (Random House) در سال 1999 آن را به‌عنوان شصت‌وچهارمین رمان برتر سده‌ی بیستم معرفی کرد. این کتاب در مناطقی از آمریکا به‌عنوان کتاب «نامناسب» و «غیراخلاقی» شمرده شده و در فهرست کتاب‌های ممنوعه‌ی دهه‌ی 1990 ــ منتشرشده از سوی «انجمن کتابخانه‌های آمریکا» ــ قرار گرفت.
«فرنی و زویی، نُه داستان (در ایران با عنوان دلتنگی‌های نقاش خیابان چهل‌وهشتم (یکی از داستان‌های آن) ترجمه و منتشر شده‌است) تیرهای سقف را بالا بگذارید، نجاران و سیمور: پیشگفتار، جنگل واژگون، نغمهٔ غمگین، هفته‌ای یه بار آدمو نمی‌کشه و یادداشت‌های شخصی یک سرباز» از جمله آثار کم‌شمار سلینجر هستند. همچنین بعد از مرگ او، مجموعه داستانی به نام «داستان‌های پس از مرگ» در ایران ترجمه و چاپ شد.
داستان‌های سلینجر شخصیت‌پردازی نیرومندی دارند. او به‌طور ویژه‌ «خانواده‌ی گلَس» را، که معروف‌ترین شخصیت‌های داستان‌های او هستند، به عرصه کشاند و در داستان‌های متفاوت از افراد این خانواده پرده‌برداری کرد؛ خانواده‌ای که دارای هفت بچه هستند، نابغه‌هایی که در یک برنامه‌ی رادیویی به‌طور پیاپی حضور دارند و در دوره‌های مختلف جزو شرکت‌کنندگان برنامه‌ی «بچه باهوش» هستند؛ ولی در این خانواده بزرگ‎‌ترین برادر، مرشد دیگران است و او شخصیتی است با نام «سیمور». سیمور ابتدا با اشاره‌ی کوچکی در یکی از داستان‌های کوتاه با نام «یک روز خوش برای موز ماهی» حضور می‌یابد و همان‌جا پس از گفت‌وگو با دختری کوچک به اتاق خود می‌رود و خودکشی می‌کند.
در فرنی و زویی نیز اشاره‌هایی به او می‌شود، ولی در کتاب «تیرهای سقف را بالا بگذارید، نجاران» و سیمور: پیشگفتار، سلینجر از زبان بادی، پسر دوم خانواده، شروع به گسترش و بیان سیمور می‌کند. این‌که شباهت‌های زیادی بین سیمور و خود سلینجر و بادی وجود دارد کمابیش در قهرمان‌های دیگر سلینجر با خود او مشخص است. برای نمونه، شخصیت هولدن در ناطور دشت نیز از این قاعده مستثنی نیست.
جنبه‌ی مهم زندگی سلینجر، مبهم‌ بودن او برای منتقدان و هواداران اوست. به بیان بهتر، نوعی دور از دسترس بودن است. به همین دلیل، اطلاعات زیادی درباره‌ی زندگی روزمره و عادی او موجود نیست.
سلینجر در 27 ژانویه‌ی 2010 و به مرگ طبیعی در محل زندگی خود در شهر کوچک «کورنیش در نیوهمپشایر» درگذشت.

مجموعه آثار او عبارت‌اند از:

1. رمان‌ها و داستان‌های بلند: ناطور دشت، فرنی و زویی، تیرهای سقف را بالا بگذارید، نجاران و سیمور و جنگل واژگون.
2. مجموعه داستان‌ها: دلتنگی‌های نقاش خیابان چهل و هشتم، هفته‌ای یه بار آدمو نمی‌کشه، نغمه غمگین، یادداشت‌های شخصی یک سرباز، دختری که می‌شناختم، 16 هپ‌ورث، 1924،
3. داستان‌های چاپ‌نشده: در روزهای پایانیِ ماه نوامبر 2013، اقیانوس پر از توپ‌های بولینگ، پائولا و تولد.
4. برداشت‌ها: داریوش مهرجویی، کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس ایرانی، فیلم «پری» را با برداشتی آزاد از رمان فرنی و زویی ساخت که به‌دلیل اجازه نگرفتن از نویسنده، موجب شکایت او شد. همچنین، مهرجویی در فیلم «هامون»، از زبان شخصیت اصلیِ فیلم، اشاره‌ای به آن دارد. به کتاب ناطور دشت نیز به‌وفور در سریال «شبح درون پوسته» اشاره می‌‎شود.