- 56499
- 1000
- 1000
- 1000
آرش کمانگیر
در زمان پادشاهی منوچهر پیشدادی، در جنگی با توران، افراسیاب سپاهیان ایران را در مازندران محاصره می‌کند. سرانجام منوچهر پیشنهاد صلح می‌دهد و تورانیان پیشنهاد آشتی را می‌پذیرند و قرار را بر این می‌گذارند که ...
... کمانداری ایرانی بر فراز البرزکوه تیری بیاندازد که تیر به هر کجا نشست، آنجا مرز ایران و توران باشد. آرش (از پهلوانان ایران) داوطلب این کار می‌شود. به فراز دماوند می‌رود و تیر را پرتاب می‌کند. تیر از صبح تا غروب حرکت می کند و در کنار رود جیحون یا آمودریا بر درخت گردویی فرود می‌آید و آنجا مرز ایران و توران می‌شود. پس از این تیراندازی آرش از خستگی می میرد. آرش هستی اش را بر پای تیر می‌ریزد؛ پیکر پاره پاره اش در خاک ایران پخش و جانش در تیر دمیده می‌شود. مطابق با برخی روایت ها اسفندارمذ تیر و کمانی را به آرش داده بود و گفته بود که این تیر خیلی دور می‌رود، ولی هر کسی که از آن استفاده کند، خواهد مرد. با وجود این، آرش برای فداکاری حاضر شد که از آن تیر و کمان استفاده کند.
"آرَشِ کَمانگیر" نام یکی از اسطوره های کهن ایرانی و همچنین نام شخصیت اصلی این اسطوره است. بسیاری آرش را از نمونه های بی‌همتا در اسطوره های جهان دانسته‌اند؛ وی نماد جانفشانی در راه میهن است.
اسطوره آرش کمانگیر از داستان هایی است که در اوستا آمده و در شاهنامه هم از آرش در سه جا با افتخار نام برده شده، ولی داستان آرش در شاهنامه نیامده است.
در کتاب های پهلوی و نیز در کتاب های تاریخ دوران اسلامی به آن اشاره‌هایی شده است. ابوریحان بیرونی، در کتاب خود به نام «آثارالباقیه» به هنگام توصیف «جشن تیرگان»، داستان آرش را بازگو می‌کند و ریشه این جشن را از روز حماسه آفرینی آرش می‌داند.
در اوستا آرش را اِرِخشه خوانده اند و معنایش را نیز این گونه بیان کرده اند: «تابان و درخشنده»، «دارنده ساعد نیرومند» و «خداوند تیر شتابان».
در اوستا بهترین تیرانداز ارخش نامیده شده است که گمان بر این است که همان آرش باشد. بعضی معنی آرش را درخشان دانسته‌اند و برخی معتقدند که منظور از آرش، حاکم پارتی گرگان بوده که به زور تیر و کمان دشمن را (به احتمال زیاد سکاها را) از مرز ایران دور کرده است.
... کمانداری ایرانی بر فراز البرزکوه تیری بیاندازد که تیر به هر کجا نشست، آنجا مرز ایران و توران باشد. آرش (از پهلوانان ایران) داوطلب این کار می‌شود. به فراز دماوند می‌رود و تیر را پرتاب می‌کند. تیر از صبح تا غروب حرکت می کند و در کنار رود جیحون یا آمودریا بر درخت گردویی فرود می‌آید و آنجا مرز ایران و توران می‌شود. پس از این تیراندازی آرش از خستگی می میرد. آرش هستی اش را بر پای تیر می‌ریزد؛ پیکر پاره پاره اش در خاک ایران پخش و جانش در تیر دمیده می‌شود. مطابق با برخی روایت ها اسفندارمذ تیر و کمانی را به آرش داده بود و گفته بود که این تیر خیلی دور می‌رود، ولی هر کسی که از آن استفاده کند، خواهد مرد. با وجود این، آرش برای فداکاری حاضر شد که از آن تیر و کمان استفاده کند.
"آرَشِ کَمانگیر" نام یکی از اسطوره های کهن ایرانی و همچنین نام شخصیت اصلی این اسطوره است. بسیاری آرش را از نمونه های بی‌همتا در اسطوره های جهان دانسته‌اند؛ وی نماد جانفشانی در راه میهن است.
اسطوره آرش کمانگیر از داستان هایی است که در اوستا آمده و در شاهنامه هم از آرش در سه جا با افتخار نام برده شده، ولی داستان آرش در شاهنامه نیامده است.
در کتاب های پهلوی و نیز در کتاب های تاریخ دوران اسلامی به آن اشاره‌هایی شده است. ابوریحان بیرونی، در کتاب خود به نام «آثارالباقیه» به هنگام توصیف «جشن تیرگان»، داستان آرش را بازگو می‌کند و ریشه این جشن را از روز حماسه آفرینی آرش می‌داند.
در اوستا آرش را اِرِخشه خوانده اند و معنایش را نیز این گونه بیان کرده اند: «تابان و درخشنده»، «دارنده ساعد نیرومند» و «خداوند تیر شتابان».
در اوستا بهترین تیرانداز ارخش نامیده شده است که گمان بر این است که همان آرش باشد. بعضی معنی آرش را درخشان دانسته‌اند و برخی معتقدند که منظور از آرش، حاکم پارتی گرگان بوده که به زور تیر و کمان دشمن را (به احتمال زیاد سکاها را) از مرز ایران دور کرده است.
از ایرانصدا بشنوید
آرش کمانگیر به عنوان شخصیتی اسطوره ای در تاریخ کهن ایران شناخته شده است. ماجرای او یکی از داستان های ارزشمند و زیبای شاهنامه ی فردوسی بوده که برای آشنایی با آن از شما دعوت می کنیم که این کتاب را بشنوید.
امتیاز
کیفیت هنری و اجرای صداپیشگان
محتوا و داستان
فصل ها
-
عنوانزمانتعداد پخش
-
-
-
-
-
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان