- 953
تسنیم 32
آیات 203 تا 210 سوره بقره با صدای محمد جبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی.
وَاذْکُرُوا اللَّهَ فِی أَیَّامٍ مَعْدُودَاتٍ فَمَنْ تَعَجَّلَ فِی یَوْمَیْنِ فَلَا إِثْمَ عَلَیْهِ وَمَنْ تَأَخَّرَ فَلَا إِثْمَ عَلَیْهِ لِمَنِ اتَّقَى وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّکُمْ إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿203﴾
و خداوند را در روزهاى اندکشمار [تشریق] یاد کنید و هرکس شتاب کند [و اعمال را در دو روز انجام دهد] بر او گناهى نیست و هرکس تاخیر کند [و در سه روز انجام دهد] بر او هم گناهى نیست چون تقوا ورزد، و از خداوند پروا کنید و بدانید که به نزد او محشور خواهید شد (203)
وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یُعْجِبُکَ قَوْلُهُ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَیُشْهِدُ اللَّهَ عَلَى مَا فِی قَلْبِهِ وَهُوَ أَلَدُّ الْخِصَامِ ﴿204﴾
و کسى از مردمان هست که سخنش درباره زندگانى دنیا تو را به شگفتى مى اندازد، و خداوند را بر آنچه در دل دارد گواه مى گیرد، و حال آنکه بسیار کینه توز است (204)
وَإِذَا تَوَلَّى سَعَى فِی الْأَرْضِ لِیُفْسِدَ فِیهَا وَیُهْلِکَ الْحَرْثَ وَالنَّسْلَ وَاللَّهُ لَا یُحِبُّ الْفَسَادَ ﴿205﴾
و چون دست یابد مى کوشد که در این سرزمین فتنه و فساد برپا کند و زراعت و دام را نابود مى کند، و خداوند فساد را دوست ندارد (205)
وَإِذَا قِیلَ لَهُ اتَّقِ اللَّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإِثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَلَبِئْسَ الْمِهَادُ ﴿206﴾
و چون به او گفته شد از خداوند پروا کن، خود بزرگبینى او را به گنهکارى کشاند، جهنم سزاى او بس است و چه بد آرامگاهى است (206)
وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ ﴿207﴾
و نیز از مردمان کسى هست که در طلب خشنودى خداوند از سر جان برمىخیزد، و خداوند به بندگانش رئوف است (207)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِی السِّلْمِ کَافَّةً وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ ﴿208﴾
اى مؤمنان همگى از در ایمان و اطاعت [اسلام] درآیید و از گام هاى شیطان پیروى مکنید که او دشمن آشکار شماست (208)
فَإِنْ زَلَلْتُمْ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْکُمُ الْبَیِّنَاتُ فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ ﴿209﴾
و اگر بعد از روشنگریهایى که برایتان نازل شده است، کژروى کنید، بدانید که خداوند پیروزمند فرزانه است (209)
هَلْ یَنْظُرُونَ إِلَّا أَنْ یَأْتِیَهُمُ اللَّهُ فِی ظُلَلٍ مِنَ الْغَمَامِ وَالْمَلَائِکَةُ وَقُضِیَ الْأَمْرُ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ ﴿210﴾
[گویى] جز این انتظار ندارند که خدا و فرشتگان در سایبانهاى ابر به دید آنان بیایند، ولى کار [به نحو دیگر] سامان یافته است و سرانجام کارها به خدا باز مى گردد (210)
وَاذْکُرُوا اللَّهَ فِی أَیَّامٍ مَعْدُودَاتٍ فَمَنْ تَعَجَّلَ فِی یَوْمَیْنِ فَلَا إِثْمَ عَلَیْهِ وَمَنْ تَأَخَّرَ فَلَا إِثْمَ عَلَیْهِ لِمَنِ اتَّقَى وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّکُمْ إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿203﴾
و خداوند را در روزهاى اندکشمار [تشریق] یاد کنید و هرکس شتاب کند [و اعمال را در دو روز انجام دهد] بر او گناهى نیست و هرکس تاخیر کند [و در سه روز انجام دهد] بر او هم گناهى نیست چون تقوا ورزد، و از خداوند پروا کنید و بدانید که به نزد او محشور خواهید شد (203)
وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یُعْجِبُکَ قَوْلُهُ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَیُشْهِدُ اللَّهَ عَلَى مَا فِی قَلْبِهِ وَهُوَ أَلَدُّ الْخِصَامِ ﴿204﴾
و کسى از مردمان هست که سخنش درباره زندگانى دنیا تو را به شگفتى مى اندازد، و خداوند را بر آنچه در دل دارد گواه مى گیرد، و حال آنکه بسیار کینه توز است (204)
وَإِذَا تَوَلَّى سَعَى فِی الْأَرْضِ لِیُفْسِدَ فِیهَا وَیُهْلِکَ الْحَرْثَ وَالنَّسْلَ وَاللَّهُ لَا یُحِبُّ الْفَسَادَ ﴿205﴾
و چون دست یابد مى کوشد که در این سرزمین فتنه و فساد برپا کند و زراعت و دام را نابود مى کند، و خداوند فساد را دوست ندارد (205)
وَإِذَا قِیلَ لَهُ اتَّقِ اللَّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإِثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَلَبِئْسَ الْمِهَادُ ﴿206﴾
و چون به او گفته شد از خداوند پروا کن، خود بزرگبینى او را به گنهکارى کشاند، جهنم سزاى او بس است و چه بد آرامگاهى است (206)
وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ ﴿207﴾
و نیز از مردمان کسى هست که در طلب خشنودى خداوند از سر جان برمىخیزد، و خداوند به بندگانش رئوف است (207)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِی السِّلْمِ کَافَّةً وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ ﴿208﴾
اى مؤمنان همگى از در ایمان و اطاعت [اسلام] درآیید و از گام هاى شیطان پیروى مکنید که او دشمن آشکار شماست (208)
فَإِنْ زَلَلْتُمْ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْکُمُ الْبَیِّنَاتُ فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ ﴿209﴾
و اگر بعد از روشنگریهایى که برایتان نازل شده است، کژروى کنید، بدانید که خداوند پیروزمند فرزانه است (209)
هَلْ یَنْظُرُونَ إِلَّا أَنْ یَأْتِیَهُمُ اللَّهُ فِی ظُلَلٍ مِنَ الْغَمَامِ وَالْمَلَائِکَةُ وَقُضِیَ الْأَمْرُ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ ﴿210﴾
[گویى] جز این انتظار ندارند که خدا و فرشتگان در سایبانهاى ابر به دید آنان بیایند، ولى کار [به نحو دیگر] سامان یافته است و سرانجام کارها به خدا باز مى گردد (210)