- 567
تسنیم 36 - آیات 225 تا 230 سوره بقره
در این برنامه تلاوت ترتیل محمد جبریل و ترجمه شنیداری صفحه 36 قرآن کریم شامل آیات 225 تا 230 سوره بقره را به قلم استاد بهاء الدین خرمشاهی می شنوید .
لَا یُؤَاخِذُکُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ فِی أَیْمَانِکُمْ وَلَکِنْ یُؤَاخِذُکُمْ بِمَا کَسَبَتْ قُلُوبُکُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ حَلِیمٌ ﴿225﴾ خداوند شما را در سوگندهاى بیهوده و [بىاختیار] بازخواست نمىکند، ولى در آنچه بر آن دل مىنهید [سوگندهاى آگاهانه] بازخواست مىکند، و خداوند آمرزگار بردبار است (225) لِلَّذِینَ یُؤْلُونَ مِنْ نِسَائِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ فَإِنْ فَاءُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿226﴾ کسانى که سوگند مىخورند که با زنانشان نزدیکى نکنند باید چهارماه درنگ کنند، سپس اگر بازگشتند خداوند آمرزگار مهربان است (226) وَإِنْ عَزَمُوا الطَّلَاقَ فَإِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿227﴾ و اگر آهنگ طلاق کردند [بدانند] که خداوند شنواى داناست (227) وَالْمُطَلَّقَاتُ یَتَرَبَّصْنَ بِأَنْفُسِهِنَّ ثَلَاثَةَ قُرُوءٍ وَلَا یَحِلُّ لَهُنَّ أَنْ یَکْتُمْنَ مَا خَلَقَ اللَّهُ فِی أَرْحَامِهِنَّ إِنْ کُنَّ یُؤْمِنَّ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ وَبُعُولَتُهُنَّ أَحَقُّ بِرَدِّهِنَّ فِی ذَلِکَ إِنْ أَرَادُوا إِصْلَاحًا وَلَهُنَّ مِثْلُ الَّذِی عَلَیْهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَلِلرِّجَالِ عَلَیْهِنَّ دَرَجَةٌ وَاللَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ ﴿228﴾ و زنان طلاق داده باید به مدت سه پاکى درنگ کنند و براى آنان روا نیست که اگر به خداوند و روز بازپسین ایمان دارند، آنچه خداوند در رحمهایشان آفریده است، پنهان دارند، و شوهرانشان اگر قصد اصلاح دارند در این [مدت] سزاوارتر به بازگرداندن آنها هستند، و زنان را بر مردان حقى است همچنانکه مردان را بر زنان، و مردان را بر آنان به میزانى برترى است، و خداوند پیروزمند فرزانه است (228) الطَّلَاقُ مَرَّتَانِ فَإِمْسَاکٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِیحٌ بِإِحْسَانٍ وَلَا یَحِلُّ لَکُمْ أَنْ تَأْخُذُوا مِمَّا آتَیْتُمُوهُنَّ شَیْئًا إِلَّا أَنْ یَخَافَا أَلَّا یُقِیمَا حُدُودَ اللَّهِ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا یُقِیمَا حُدُودَ اللَّهِ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْهِمَا فِیمَا افْتَدَتْ بِهِ تِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَعْتَدُوهَا وَمَنْ یَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَأُولَئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿229﴾ طلاق [رجعى] دوبار است، پس از آن یا باید او را به نیکى نگاه داشت، یا به نیکى رها کرد، و بر شما روا نیست که از آنچه به آنان بخشیدهاید، چیزى بازستانید، مگر آنکه نگران باشند که مبادا احکام الهى را مراعات نکنند، و اگر بیمناک شدید که مبادا احکام الهى را رعایت نکنند، گناهى بر آنان نیست، که زن خود را بازخرد، اینها حدود الهى است، از آنها تجاوز نکنید و هرکس از احکام الهى تجاوز کند، ستمکار است (229) فَإِنْ طَلَّقَهَا فَلَا تَحِلُّ لَهُ مِنْ بَعْدُ حَتَّى تَنْکِحَ زَوْجًا غَیْرَهُ فَإِنْ طَلَّقَهَا فَلَا جُنَاحَ عَلَیْهِمَا أَنْ یَتَرَاجَعَا إِنْ ظَنَّا أَنْ یُقِیمَا حُدُودَ اللَّهِ وَتِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ یُبَیِّنُهَا لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ ﴿230﴾ آنگاه چون زن را طلاق گفت، دیگر بر او حلال نیست، مگر آنکه به همسرى جز او شوهر کند، سپس اگر آن مرد او را طلاق داد، بر آنان گناهى نیست که اگر مىدانند احکام الهى را مراعات خواهند کرد دوباره به همسرى یکدیگر درآیند، و این احکام الهى است که براى مردم دانا بیان مىدارد (230)
لَا یُؤَاخِذُکُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ فِی أَیْمَانِکُمْ وَلَکِنْ یُؤَاخِذُکُمْ بِمَا کَسَبَتْ قُلُوبُکُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ حَلِیمٌ ﴿225﴾ خداوند شما را در سوگندهاى بیهوده و [بىاختیار] بازخواست نمىکند، ولى در آنچه بر آن دل مىنهید [سوگندهاى آگاهانه] بازخواست مىکند، و خداوند آمرزگار بردبار است (225) لِلَّذِینَ یُؤْلُونَ مِنْ نِسَائِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ فَإِنْ فَاءُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿226﴾ کسانى که سوگند مىخورند که با زنانشان نزدیکى نکنند باید چهارماه درنگ کنند، سپس اگر بازگشتند خداوند آمرزگار مهربان است (226) وَإِنْ عَزَمُوا الطَّلَاقَ فَإِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿227﴾ و اگر آهنگ طلاق کردند [بدانند] که خداوند شنواى داناست (227) وَالْمُطَلَّقَاتُ یَتَرَبَّصْنَ بِأَنْفُسِهِنَّ ثَلَاثَةَ قُرُوءٍ وَلَا یَحِلُّ لَهُنَّ أَنْ یَکْتُمْنَ مَا خَلَقَ اللَّهُ فِی أَرْحَامِهِنَّ إِنْ کُنَّ یُؤْمِنَّ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ وَبُعُولَتُهُنَّ أَحَقُّ بِرَدِّهِنَّ فِی ذَلِکَ إِنْ أَرَادُوا إِصْلَاحًا وَلَهُنَّ مِثْلُ الَّذِی عَلَیْهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَلِلرِّجَالِ عَلَیْهِنَّ دَرَجَةٌ وَاللَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ ﴿228﴾ و زنان طلاق داده باید به مدت سه پاکى درنگ کنند و براى آنان روا نیست که اگر به خداوند و روز بازپسین ایمان دارند، آنچه خداوند در رحمهایشان آفریده است، پنهان دارند، و شوهرانشان اگر قصد اصلاح دارند در این [مدت] سزاوارتر به بازگرداندن آنها هستند، و زنان را بر مردان حقى است همچنانکه مردان را بر زنان، و مردان را بر آنان به میزانى برترى است، و خداوند پیروزمند فرزانه است (228) الطَّلَاقُ مَرَّتَانِ فَإِمْسَاکٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِیحٌ بِإِحْسَانٍ وَلَا یَحِلُّ لَکُمْ أَنْ تَأْخُذُوا مِمَّا آتَیْتُمُوهُنَّ شَیْئًا إِلَّا أَنْ یَخَافَا أَلَّا یُقِیمَا حُدُودَ اللَّهِ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا یُقِیمَا حُدُودَ اللَّهِ فَلَا جُنَاحَ عَلَیْهِمَا فِیمَا افْتَدَتْ بِهِ تِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَعْتَدُوهَا وَمَنْ یَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَأُولَئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿229﴾ طلاق [رجعى] دوبار است، پس از آن یا باید او را به نیکى نگاه داشت، یا به نیکى رها کرد، و بر شما روا نیست که از آنچه به آنان بخشیدهاید، چیزى بازستانید، مگر آنکه نگران باشند که مبادا احکام الهى را مراعات نکنند، و اگر بیمناک شدید که مبادا احکام الهى را رعایت نکنند، گناهى بر آنان نیست، که زن خود را بازخرد، اینها حدود الهى است، از آنها تجاوز نکنید و هرکس از احکام الهى تجاوز کند، ستمکار است (229) فَإِنْ طَلَّقَهَا فَلَا تَحِلُّ لَهُ مِنْ بَعْدُ حَتَّى تَنْکِحَ زَوْجًا غَیْرَهُ فَإِنْ طَلَّقَهَا فَلَا جُنَاحَ عَلَیْهِمَا أَنْ یَتَرَاجَعَا إِنْ ظَنَّا أَنْ یُقِیمَا حُدُودَ اللَّهِ وَتِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ یُبَیِّنُهَا لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ ﴿230﴾ آنگاه چون زن را طلاق گفت، دیگر بر او حلال نیست، مگر آنکه به همسرى جز او شوهر کند، سپس اگر آن مرد او را طلاق داد، بر آنان گناهى نیست که اگر مىدانند احکام الهى را مراعات خواهند کرد دوباره به همسرى یکدیگر درآیند، و این احکام الهى است که براى مردم دانا بیان مىدارد (230)