- 243
تسنیم 287
آیات 50 تا 58 سوره اسراء باصدای محمد جبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی
سوره 17: الإسراء
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
پناه می برم به خدا از شر شیطان رانده شده
قُلْ کُونُوا حِجَارَةً أَوْ حَدِیدًا ﴿50﴾
بگو سنگ یا آهن باشید (50)
أَوْ خَلْقًا مِمَّا یَکْبُرُ فِی صُدُورِکُمْ فَسَیَقُولُونَ مَنْ یُعِیدُنَا قُلِ الَّذِی فَطَرَکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ فَسَیُنْغِضُونَ إِلَیْکَ رُءُوسَهُمْ وَیَقُولُونَ مَتَى هُوَ قُلْ عَسَى أَنْ یَکُونَ قَرِیبًا ﴿51﴾
یا آفریده اى که در دلهاى شما بزرگ مى نماید، زودا که خواهند گفت چه کسى ما را [پس از مرگ] باز مى گرداند؟ بگو همان کسى که شما را نخست بار آفرید، آنگاه در برابر تو سرهایشان را [به علامت انکار] تکان مى دهند و مى گویند آن امر کى خواهد بود؟ بگو چه بسا نزدیک باشد (51)
یَوْمَ یَدْعُوکُمْ فَتَسْتَجِیبُونَ بِحَمْدِهِ وَتَظُنُّونَ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا قَلِیلًا ﴿52﴾
روزى که شما را بخواند و شما سپاسگزارانه پاسخ دهید و چنین پندارید که جز اندکى [در دنیا یا در گور] درنگ نکرده اید (52)
وَقُلْ لِعِبَادِی یَقُولُوا الَّتِی هِیَ أَحْسَنُ إِنَّ الشَّیْطَانَ یَنْزَغُ بَیْنَهُمْ إِنَّ الشَّیْطَانَ کَانَ لِلْإِنْسَانِ عَدُوًّا مُبِینًا ﴿53﴾
بگو به بندگانم سخنى را که بهتر است بگویند، چرا که شیطان میان آنان را به هم مى زند، بى گمان شیطان دشمن آشکار انسان است (53)
رَبُّکُمْ أَعْلَمُ بِکُمْ إِنْ یَشَأْ یَرْحَمْکُمْ أَوْ إِنْ یَشَأْ یُعَذِّبْکُمْ وَمَا أَرْسَلْنَاکَ عَلَیْهِمْ وَکِیلًا ﴿54﴾
پروردگارتان به [احوال] شما داناتر است، اگر بخواهد به شما رحمت مى آورد یا اگر بخواهد شما را عذاب مى کند، و ما تو را نگهبان آنان نفرستاده ایم (54)
وَرَبُّکَ أَعْلَمُ بِمَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَقَدْ فَضَّلْنَا بَعْضَ النَّبِیِّینَ عَلَى بَعْضٍ وَآتَیْنَا دَاوُودَ زَبُورًا ﴿55﴾
و پروردگار تو به هر آنکه در آسمانها و زمین هست، داناتر است، و به راستى بعضى از پیامبران را بر بعضى دیگر برترى بخشیده ایم، و به داوود زبور عطا کرده ایم (55)
قُلِ ادْعُوا الَّذِینَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلَا یَمْلِکُونَ کَشْفَ الضُّرِّ عَنْکُمْ وَلَا تَحْوِیلًا ﴿56﴾
بگو کسانى را که در برابر او قائل هستید به دعا بخوانید، [خواهید دید که] قادر به بلاگردانى از شما و هیچ تغییر و تحولى نیستند (56)
أُولَئِکَ الَّذِینَ یَدْعُونَ یَبْتَغُونَ إِلَى رَبِّهِمُ الْوَسِیلَةَ أَیُّهُمْ أَقْرَبُ وَیَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَیَخَافُونَ عَذَابَهُ إِنَّ عَذَابَ رَبِّکَ کَانَ مَحْذُورًا ﴿57﴾
این کسانى که [به ناحق به خدایى] مى خوانند، کسانى که از همه مقربترند، خود به پروردگارشان تقرب مى جویند، و به رحمت او امید دارند، و از عذاب او بیمناکند، که از عذاب پروردگارت باید بر حذر بود (57)
وَإِنْ مِنْ قَرْیَةٍ إِلَّا نَحْنُ مُهْلِکُوهَا قَبْلَ یَوْمِ الْقِیَامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوهَا عَذَابًا شَدِیدًا کَانَ ذَلِکَ فِی الْکِتَابِ مَسْطُورًا ﴿58﴾
و هیچ شهرى نیست مگر آنکه ما پیش از [فرارسیدن] روز قیامت نابودکننده یا عذاب کننده [اهل] آن به عذابى شدید هستیم، و این امر در لوح محفوظ نگاشته شده است (58)
سوره 17: الإسراء
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
پناه می برم به خدا از شر شیطان رانده شده
قُلْ کُونُوا حِجَارَةً أَوْ حَدِیدًا ﴿50﴾
بگو سنگ یا آهن باشید (50)
أَوْ خَلْقًا مِمَّا یَکْبُرُ فِی صُدُورِکُمْ فَسَیَقُولُونَ مَنْ یُعِیدُنَا قُلِ الَّذِی فَطَرَکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ فَسَیُنْغِضُونَ إِلَیْکَ رُءُوسَهُمْ وَیَقُولُونَ مَتَى هُوَ قُلْ عَسَى أَنْ یَکُونَ قَرِیبًا ﴿51﴾
یا آفریده اى که در دلهاى شما بزرگ مى نماید، زودا که خواهند گفت چه کسى ما را [پس از مرگ] باز مى گرداند؟ بگو همان کسى که شما را نخست بار آفرید، آنگاه در برابر تو سرهایشان را [به علامت انکار] تکان مى دهند و مى گویند آن امر کى خواهد بود؟ بگو چه بسا نزدیک باشد (51)
یَوْمَ یَدْعُوکُمْ فَتَسْتَجِیبُونَ بِحَمْدِهِ وَتَظُنُّونَ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا قَلِیلًا ﴿52﴾
روزى که شما را بخواند و شما سپاسگزارانه پاسخ دهید و چنین پندارید که جز اندکى [در دنیا یا در گور] درنگ نکرده اید (52)
وَقُلْ لِعِبَادِی یَقُولُوا الَّتِی هِیَ أَحْسَنُ إِنَّ الشَّیْطَانَ یَنْزَغُ بَیْنَهُمْ إِنَّ الشَّیْطَانَ کَانَ لِلْإِنْسَانِ عَدُوًّا مُبِینًا ﴿53﴾
بگو به بندگانم سخنى را که بهتر است بگویند، چرا که شیطان میان آنان را به هم مى زند، بى گمان شیطان دشمن آشکار انسان است (53)
رَبُّکُمْ أَعْلَمُ بِکُمْ إِنْ یَشَأْ یَرْحَمْکُمْ أَوْ إِنْ یَشَأْ یُعَذِّبْکُمْ وَمَا أَرْسَلْنَاکَ عَلَیْهِمْ وَکِیلًا ﴿54﴾
پروردگارتان به [احوال] شما داناتر است، اگر بخواهد به شما رحمت مى آورد یا اگر بخواهد شما را عذاب مى کند، و ما تو را نگهبان آنان نفرستاده ایم (54)
وَرَبُّکَ أَعْلَمُ بِمَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَقَدْ فَضَّلْنَا بَعْضَ النَّبِیِّینَ عَلَى بَعْضٍ وَآتَیْنَا دَاوُودَ زَبُورًا ﴿55﴾
و پروردگار تو به هر آنکه در آسمانها و زمین هست، داناتر است، و به راستى بعضى از پیامبران را بر بعضى دیگر برترى بخشیده ایم، و به داوود زبور عطا کرده ایم (55)
قُلِ ادْعُوا الَّذِینَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلَا یَمْلِکُونَ کَشْفَ الضُّرِّ عَنْکُمْ وَلَا تَحْوِیلًا ﴿56﴾
بگو کسانى را که در برابر او قائل هستید به دعا بخوانید، [خواهید دید که] قادر به بلاگردانى از شما و هیچ تغییر و تحولى نیستند (56)
أُولَئِکَ الَّذِینَ یَدْعُونَ یَبْتَغُونَ إِلَى رَبِّهِمُ الْوَسِیلَةَ أَیُّهُمْ أَقْرَبُ وَیَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَیَخَافُونَ عَذَابَهُ إِنَّ عَذَابَ رَبِّکَ کَانَ مَحْذُورًا ﴿57﴾
این کسانى که [به ناحق به خدایى] مى خوانند، کسانى که از همه مقربترند، خود به پروردگارشان تقرب مى جویند، و به رحمت او امید دارند، و از عذاب او بیمناکند، که از عذاب پروردگارت باید بر حذر بود (57)
وَإِنْ مِنْ قَرْیَةٍ إِلَّا نَحْنُ مُهْلِکُوهَا قَبْلَ یَوْمِ الْقِیَامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوهَا عَذَابًا شَدِیدًا کَانَ ذَلِکَ فِی الْکِتَابِ مَسْطُورًا ﴿58﴾
و هیچ شهرى نیست مگر آنکه ما پیش از [فرارسیدن] روز قیامت نابودکننده یا عذاب کننده [اهل] آن به عذابى شدید هستیم، و این امر در لوح محفوظ نگاشته شده است (58)