- 987
تسنیم 311
آیات 77 تا 95 سوره مریم با صدای محمد جبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی.
أَفَرَأَیْتَ الَّذِی کَفَرَ بِآیَاتِنَا وَقَالَ لَأُوتَیَنَّ مَالًا وَوَلَدًا ﴿77﴾
آیا ننگریسته اى کسى را که به آیات ما کفر [و انکار]ورزید و ادعا کرد که به من مال و فرزند داده خواهد شد (77)
أَطَّلَعَ الْغَیْبَ أَمِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا ﴿78﴾
آیا از غیب اطلاع داشت، یا از خداى رحمان پیمانى [خاص] گرفته بود؟ (78)
کَلَّا سَنَکْتُبُ مَا یَقُولُ وَنَمُدُّ لَهُ مِنَ الْعَذَابِ مَدًّا ﴿79﴾
چنین نیست، گفته اش را باز مى نویسیم و به عذاب او مى افزاییم (79)
وَنَرِثُهُ مَا یَقُولُ وَیَأْتِینَا فَرْدًا ﴿80﴾
و مدعی اتش را میراث مى بریم و به نزد ما یکه و تنها خواهد آمد (80)
وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لِیَکُونُوا لَهُمْ عِزًّا ﴿81﴾
و به جاى خداوند خدایانى را به پرستش گرفتند که مایه عزت و اعتبار آنان باشد (81)
کَلَّا سَیَکْفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَیَکُونُونَ عَلَیْهِمْ ضِدًّا ﴿82﴾
چنین نیست، زودا که [آن خدایان] پرستش ایشان را انکار کنند و مخالف آنان باشند (82)
أَلَمْ تَرَ أَنَّا أَرْسَلْنَا الشَّیَاطِینَ عَلَى الْکَافِرِینَ تَؤُزُّهُمْ أَزًّا ﴿83﴾
آیا ندانسته اى که ما شیاطین را به سراغ کافران مى فرستیم که از راه به درشان برند (83)
فَلَا تَعْجَلْ عَلَیْهِمْ إِنَّمَا نَعُدُّ لَهُمْ عَدًّا ﴿84﴾
در کارشان شتاب مکن، ما حساب کارشان را داریم (84)
یَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِینَ إِلَى الرَّحْمَنِ وَفْدًا ﴿85﴾
روزى [آید] که پرهیزگاران را چون مهمانان گرامى به نزد خداى رحمان محشور سازیم (85)
وَنَسُوقُ الْمُجْرِمِینَ إِلَى جَهَنَّمَ وِرْدًا ﴿86﴾
و گناهکاران را به هیئت [رمهاى] پیاده و تشنه به سوى جهنم برانیم (86)
لَا یَمْلِکُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا ﴿87﴾
از شفاعت برخوردار نیستند، مگر کسى که [با ایمان و توحید] از خداى رحمان پیمانى گرفته باشد (87)
وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَنُ وَلَدًا ﴿88﴾
و ادعا کردند که خداى رحمان فرزندى برگزیده است (88)
لَقَدْ جِئْتُمْ شَیْئًا إِدًّا ﴿89﴾
به راستى که ادعاى شگرفى پیش آوردید (89)
تَکَادُ السَّمَاوَاتُ یَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَتَنْشَقُّ الْأَرْضُ وَتَخِرُّ الْجِبَالُ هَدًّا ﴿90﴾
نزدیک است که آسمانها از [ناروایى] آن پاره پاره شود و زمین بشکافد و کوهها فرو ریزند (90)
أَنْ دَعَوْا لِلرَّحْمَنِ وَلَدًا ﴿91﴾
از اینکه براى خداى رحمان فرزندى قائل شدند (91)
وَمَا یَنْبَغِی لِلرَّحْمَنِ أَنْ یَتَّخِذَ وَلَدًا ﴿92﴾
و سزاوار نیست که خداوند رحمان فرزندى برگزیند (92)
إِنْ کُلُّ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِلَّا آتِی الرَّحْمَنِ عَبْدًا ﴿93﴾
جز این نیست که هر موجودى که در آسمانها و زمین است، بنده وار سر به درگاه خداى رحمان فرود مى آورد (93)
لَقَدْ أَحْصَاهُمْ وَعَدَّهُمْ عَدًّا ﴿94﴾
به راستى همه را شماره کرده و حساب همگیشان را داریم (94)
وَکُلُّهُمْ آتِیهِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَرْدًا ﴿95﴾
و همگیشان روز قیامت یکه و تنها به نزد او آیند (95)
أَفَرَأَیْتَ الَّذِی کَفَرَ بِآیَاتِنَا وَقَالَ لَأُوتَیَنَّ مَالًا وَوَلَدًا ﴿77﴾
آیا ننگریسته اى کسى را که به آیات ما کفر [و انکار]ورزید و ادعا کرد که به من مال و فرزند داده خواهد شد (77)
أَطَّلَعَ الْغَیْبَ أَمِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا ﴿78﴾
آیا از غیب اطلاع داشت، یا از خداى رحمان پیمانى [خاص] گرفته بود؟ (78)
کَلَّا سَنَکْتُبُ مَا یَقُولُ وَنَمُدُّ لَهُ مِنَ الْعَذَابِ مَدًّا ﴿79﴾
چنین نیست، گفته اش را باز مى نویسیم و به عذاب او مى افزاییم (79)
وَنَرِثُهُ مَا یَقُولُ وَیَأْتِینَا فَرْدًا ﴿80﴾
و مدعی اتش را میراث مى بریم و به نزد ما یکه و تنها خواهد آمد (80)
وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لِیَکُونُوا لَهُمْ عِزًّا ﴿81﴾
و به جاى خداوند خدایانى را به پرستش گرفتند که مایه عزت و اعتبار آنان باشد (81)
کَلَّا سَیَکْفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَیَکُونُونَ عَلَیْهِمْ ضِدًّا ﴿82﴾
چنین نیست، زودا که [آن خدایان] پرستش ایشان را انکار کنند و مخالف آنان باشند (82)
أَلَمْ تَرَ أَنَّا أَرْسَلْنَا الشَّیَاطِینَ عَلَى الْکَافِرِینَ تَؤُزُّهُمْ أَزًّا ﴿83﴾
آیا ندانسته اى که ما شیاطین را به سراغ کافران مى فرستیم که از راه به درشان برند (83)
فَلَا تَعْجَلْ عَلَیْهِمْ إِنَّمَا نَعُدُّ لَهُمْ عَدًّا ﴿84﴾
در کارشان شتاب مکن، ما حساب کارشان را داریم (84)
یَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِینَ إِلَى الرَّحْمَنِ وَفْدًا ﴿85﴾
روزى [آید] که پرهیزگاران را چون مهمانان گرامى به نزد خداى رحمان محشور سازیم (85)
وَنَسُوقُ الْمُجْرِمِینَ إِلَى جَهَنَّمَ وِرْدًا ﴿86﴾
و گناهکاران را به هیئت [رمهاى] پیاده و تشنه به سوى جهنم برانیم (86)
لَا یَمْلِکُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا ﴿87﴾
از شفاعت برخوردار نیستند، مگر کسى که [با ایمان و توحید] از خداى رحمان پیمانى گرفته باشد (87)
وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَنُ وَلَدًا ﴿88﴾
و ادعا کردند که خداى رحمان فرزندى برگزیده است (88)
لَقَدْ جِئْتُمْ شَیْئًا إِدًّا ﴿89﴾
به راستى که ادعاى شگرفى پیش آوردید (89)
تَکَادُ السَّمَاوَاتُ یَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَتَنْشَقُّ الْأَرْضُ وَتَخِرُّ الْجِبَالُ هَدًّا ﴿90﴾
نزدیک است که آسمانها از [ناروایى] آن پاره پاره شود و زمین بشکافد و کوهها فرو ریزند (90)
أَنْ دَعَوْا لِلرَّحْمَنِ وَلَدًا ﴿91﴾
از اینکه براى خداى رحمان فرزندى قائل شدند (91)
وَمَا یَنْبَغِی لِلرَّحْمَنِ أَنْ یَتَّخِذَ وَلَدًا ﴿92﴾
و سزاوار نیست که خداوند رحمان فرزندى برگزیند (92)
إِنْ کُلُّ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ إِلَّا آتِی الرَّحْمَنِ عَبْدًا ﴿93﴾
جز این نیست که هر موجودى که در آسمانها و زمین است، بنده وار سر به درگاه خداى رحمان فرود مى آورد (93)
لَقَدْ أَحْصَاهُمْ وَعَدَّهُمْ عَدًّا ﴿94﴾
به راستى همه را شماره کرده و حساب همگیشان را داریم (94)
وَکُلُّهُمْ آتِیهِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فَرْدًا ﴿95﴾
و همگیشان روز قیامت یکه و تنها به نزد او آیند (95)