- 588
تسنیم 329
آیات 82 تا 90 سوره انبیاء باصدای محمد جبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی
وَمِنَ الشَّیَاطِینِ مَنْ یَغُوصُونَ لَهُ وَیَعْمَلُونَ عَمَلًا دُونَ ذَلِکَ وَکُنَّا لَهُمْ حَافِظِینَ ﴿82﴾
و نیز بعضى از شیاطین را که براى او غواصى مى کردند و کارهایى جز این هم انجام مى دادند، و نگاهبان آنان بودیم (82)
وَأَیُّوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّی مَسَّنِیَ الضُّرُّ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ ﴿83﴾
و ایوب را [یاد کن] که پروردگارش را به دعا ندا داد که به من رنج رسیده است و حال آنکه تو مهربانترین مهربانانى (83)
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَکَشَفْنَا مَا بِهِ مِنْ ضُرٍّ وَآتَیْنَاهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنَا وَذِکْرَى لِلْعَابِدِینَ ﴿84﴾
سپس دعاى او را اجابت کردیم و رنجى را که به او رسیده بود، برطرف کردیم، و خانوادهاش را [دیگر بار] به او بخشیدیم و همانند آنان را، که رحمتى از جانب ما بود، و پندى براى عبادت پیشگان (84)
وَإِسْمَاعِیلَ وَإِدْرِیسَ وَذَا الْکِفْلِ کُلٌّ مِنَ الصَّابِرِینَ ﴿85﴾
و اسماعیل و ادریس و ذوالکفل را [یاد کن] که همگى از صابران بودند (85)
وَأَدْخَلْنَاهُمْ فِی رَحْمَتِنَا إِنَّهُمْ مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿86﴾
و آنان را در جوار رحمت خویش درآوردیم، که آنان از شایستگانند (86)
وَذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ فَنَادَى فِی الظُّلُمَاتِ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ ﴿87﴾
و ذوالنون [صاحب ماهى، یونس] را [یاد کن] که خشمگنانه به راه خود رفت، و گمان کرد هرگز بر او تنگ نمى گیریم، آنگاه در دل تاریکى ندا در داد که خدایى جز تو نیست، پاکا که تویى، من از ستمکاران بودم (87)
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّیْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَکَذَلِکَ نُنْجِی الْمُؤْمِنِینَ ﴿88﴾
آنگاه دعاى او را اجابت کردیم و او را از اندوه رهاندیم، و بدینسان مؤمنان را مى رهانیم (88)
وَزَکَرِیَّا إِذْ نَادَى رَبَّهُ رَبِّ لَا تَذَرْنِی فَرْدًا وَأَنْتَ خَیْرُ الْوَارِثِینَ ﴿89﴾
و زکریا را [یاد کن] که پروردگارش را به دعا ندا داد که پروردگارا مرا تنها مگذار، و حال آنکه تو بهترین بازماندگانى (89)
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَوَهَبْنَا لَهُ یَحْیَى وَأَصْلَحْنَا لَهُ زَوْجَهُ إِنَّهُمْ کَانُوا یُسَارِعُونَ فِی الْخَیْرَاتِ وَیَدْعُونَنَا رَغَبًا وَرَهَبًا وَکَانُوا لَنَا خَاشِعِینَ ﴿90﴾
آنگاه دعاى او را اجابت کردیم، و به او یحیى را بخشیدیم و همسرش را براى او شایسته گرداندیم، اینان به نیکوکارى مى شتافتند، و ما را از روى امید و بیم مى خواندند، و در برابر ما فروتن بودند (90)
وَمِنَ الشَّیَاطِینِ مَنْ یَغُوصُونَ لَهُ وَیَعْمَلُونَ عَمَلًا دُونَ ذَلِکَ وَکُنَّا لَهُمْ حَافِظِینَ ﴿82﴾
و نیز بعضى از شیاطین را که براى او غواصى مى کردند و کارهایى جز این هم انجام مى دادند، و نگاهبان آنان بودیم (82)
وَأَیُّوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّی مَسَّنِیَ الضُّرُّ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ ﴿83﴾
و ایوب را [یاد کن] که پروردگارش را به دعا ندا داد که به من رنج رسیده است و حال آنکه تو مهربانترین مهربانانى (83)
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَکَشَفْنَا مَا بِهِ مِنْ ضُرٍّ وَآتَیْنَاهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنَا وَذِکْرَى لِلْعَابِدِینَ ﴿84﴾
سپس دعاى او را اجابت کردیم و رنجى را که به او رسیده بود، برطرف کردیم، و خانوادهاش را [دیگر بار] به او بخشیدیم و همانند آنان را، که رحمتى از جانب ما بود، و پندى براى عبادت پیشگان (84)
وَإِسْمَاعِیلَ وَإِدْرِیسَ وَذَا الْکِفْلِ کُلٌّ مِنَ الصَّابِرِینَ ﴿85﴾
و اسماعیل و ادریس و ذوالکفل را [یاد کن] که همگى از صابران بودند (85)
وَأَدْخَلْنَاهُمْ فِی رَحْمَتِنَا إِنَّهُمْ مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿86﴾
و آنان را در جوار رحمت خویش درآوردیم، که آنان از شایستگانند (86)
وَذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ فَنَادَى فِی الظُّلُمَاتِ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ ﴿87﴾
و ذوالنون [صاحب ماهى، یونس] را [یاد کن] که خشمگنانه به راه خود رفت، و گمان کرد هرگز بر او تنگ نمى گیریم، آنگاه در دل تاریکى ندا در داد که خدایى جز تو نیست، پاکا که تویى، من از ستمکاران بودم (87)
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّیْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَکَذَلِکَ نُنْجِی الْمُؤْمِنِینَ ﴿88﴾
آنگاه دعاى او را اجابت کردیم و او را از اندوه رهاندیم، و بدینسان مؤمنان را مى رهانیم (88)
وَزَکَرِیَّا إِذْ نَادَى رَبَّهُ رَبِّ لَا تَذَرْنِی فَرْدًا وَأَنْتَ خَیْرُ الْوَارِثِینَ ﴿89﴾
و زکریا را [یاد کن] که پروردگارش را به دعا ندا داد که پروردگارا مرا تنها مگذار، و حال آنکه تو بهترین بازماندگانى (89)
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَوَهَبْنَا لَهُ یَحْیَى وَأَصْلَحْنَا لَهُ زَوْجَهُ إِنَّهُمْ کَانُوا یُسَارِعُونَ فِی الْخَیْرَاتِ وَیَدْعُونَنَا رَغَبًا وَرَهَبًا وَکَانُوا لَنَا خَاشِعِینَ ﴿90﴾
آنگاه دعاى او را اجابت کردیم، و به او یحیى را بخشیدیم و همسرش را براى او شایسته گرداندیم، اینان به نیکوکارى مى شتافتند، و ما را از روى امید و بیم مى خواندند، و در برابر ما فروتن بودند (90)