- 820
تسنیم 348 - آیات 90 تا 104 سوره مومنون
در این برنامه تلاوت ترتیل محمد جبریل و ترجمه شنیداری صفحه 348 قرآن کریم شامل آیات 90 تا 104 سوره مومنون را به قلم استاد بهاء الدین خرمشاهی می شنوید .
سوره 23: المؤمنون
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
پناه می برم به خدا از شر شیطان رانده شده
بَلْ أَتَیْنَاهُمْ بِالْحَقِّ وَإِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ ﴿90﴾
بلکه حق را برایشان آورده ایم، و آنان دروغگو هستند (90)
مَا اتَّخَذَ اللَّهُ مِنْ وَلَدٍ وَمَا کَانَ مَعَهُ مِنْ إِلَهٍ إِذًا لَذَهَبَ کُلُّ إِلَهٍ بِمَا خَلَقَ وَلَعَلَا بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿91﴾
خداوند فرزندى برنگزیده است، و خدایى در جنب او نیست، چرا که [در آن صورت] هر خدایى آفریده خود را پیش مى آورد، و بعضى از آنان بر بعضى دیگر غلبه مى جست، منزه است خداوند از آنچه مى گویند (91)
عَالِمِ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ فَتَعَالَى عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿92﴾
داناى پنهان و پیدا، فراتر است از آنچه شرک مى ورزند (92)
قُلْ رَبِّ إِمَّا تُرِیَنِّی مَا یُوعَدُونَ ﴿93﴾
بگو پروردگارا اگر آنچه به آنان وعده داده شده است، به من بنمایانى [یا نه] (93)
رَبِّ فَلَا تَجْعَلْنِی فِی الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ ﴿94﴾
پروردگارا هرگز مرا در زمره ستم پیشگان [مشرک] میاور (94)
وَإِنَّا عَلَى أَنْ نُرِیَکَ مَا نَعِدُهُمْ لَقَادِرُونَ ﴿95﴾
و ما تواناى آن هستیم که آنچه به آنان وعده مى دهیم به تو بنمایانیم (95)
ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ السَّیِّئَةَ نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یَصِفُونَ ﴿96﴾
ناشایستى را به شیوهاى که نیکوتر است، دفع کن، ما به آنچه مى گویند داناتریم (96)
وَقُلْ رَبِّ أَعُوذُ بِکَ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّیَاطِینِ ﴿97﴾
و بگو پروردگارا از وسوسه هاى شیاطین به تو پناه مى آورم (97)
وَأَعُوذُ بِکَ رَبِّ أَنْ یَحْضُرُونِ ﴿98﴾
و پناه بر تو پروردگارا از اینکه آنان نزد من حاضر شوند (98)
حَتَّى إِذَا جَاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ ﴿99﴾
آنگاه که یکى از ایشان را مرگ فرارسد، گوید پروردگارا، مرا باز گردانید (99)
لَعَلِّی أَعْمَلُ صَالِحًا فِیمَا تَرَکْتُ کَلَّا إِنَّهَا کَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا وَمِنْ وَرَائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلَى یَوْمِ یُبْعَثُونَ ﴿100﴾
باشد که در آنچه فروگذار کرده ام، کارى شایسته پیش گیرم، حاشا، این سخنى است که او [ظاهرا] گوینده آن است، و پیشاپیش آنان [زندگى] برزخى است تا روزى که برانگیخته شوند (100)
فَإِذَا نُفِخَ فِی الصُّورِ فَلَا أَنْسَابَ بَیْنَهُمْ یَوْمَئِذٍ وَلَا یَتَسَاءَلُونَ ﴿101﴾
آنگاه که در صور دمیده شود، در آن روز پیوند و خویشى در میانشان برقرار نماند، و از هم پرس و جو نکنند (101)
فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ فَأُولَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿102﴾
آنگاه کسانى که کفه اعمالشان سنگین باشد، آنانند که رستگارند (102)
وَمَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ فَأُولَئِکَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فِی جَهَنَّمَ خَالِدُونَ ﴿103﴾
و کسانى که کفه اعمالشان سبک باشد، آنان کسانى هستند که بر خود زیان زده اند و جاودانه در جهنم اند (103)
تَلْفَحُ وُجُوهَهُمُ النَّارُ وَهُمْ فِیهَا کَالِحُونَ ﴿104﴾
چهره هایشان را آتش مى گدازد، و ایشان در آن ترشرو هستند (104)
سوره 23: المؤمنون
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
پناه می برم به خدا از شر شیطان رانده شده
بَلْ أَتَیْنَاهُمْ بِالْحَقِّ وَإِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ ﴿90﴾
بلکه حق را برایشان آورده ایم، و آنان دروغگو هستند (90)
مَا اتَّخَذَ اللَّهُ مِنْ وَلَدٍ وَمَا کَانَ مَعَهُ مِنْ إِلَهٍ إِذًا لَذَهَبَ کُلُّ إِلَهٍ بِمَا خَلَقَ وَلَعَلَا بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿91﴾
خداوند فرزندى برنگزیده است، و خدایى در جنب او نیست، چرا که [در آن صورت] هر خدایى آفریده خود را پیش مى آورد، و بعضى از آنان بر بعضى دیگر غلبه مى جست، منزه است خداوند از آنچه مى گویند (91)
عَالِمِ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ فَتَعَالَى عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿92﴾
داناى پنهان و پیدا، فراتر است از آنچه شرک مى ورزند (92)
قُلْ رَبِّ إِمَّا تُرِیَنِّی مَا یُوعَدُونَ ﴿93﴾
بگو پروردگارا اگر آنچه به آنان وعده داده شده است، به من بنمایانى [یا نه] (93)
رَبِّ فَلَا تَجْعَلْنِی فِی الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ ﴿94﴾
پروردگارا هرگز مرا در زمره ستم پیشگان [مشرک] میاور (94)
وَإِنَّا عَلَى أَنْ نُرِیَکَ مَا نَعِدُهُمْ لَقَادِرُونَ ﴿95﴾
و ما تواناى آن هستیم که آنچه به آنان وعده مى دهیم به تو بنمایانیم (95)
ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ السَّیِّئَةَ نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یَصِفُونَ ﴿96﴾
ناشایستى را به شیوهاى که نیکوتر است، دفع کن، ما به آنچه مى گویند داناتریم (96)
وَقُلْ رَبِّ أَعُوذُ بِکَ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّیَاطِینِ ﴿97﴾
و بگو پروردگارا از وسوسه هاى شیاطین به تو پناه مى آورم (97)
وَأَعُوذُ بِکَ رَبِّ أَنْ یَحْضُرُونِ ﴿98﴾
و پناه بر تو پروردگارا از اینکه آنان نزد من حاضر شوند (98)
حَتَّى إِذَا جَاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ ﴿99﴾
آنگاه که یکى از ایشان را مرگ فرارسد، گوید پروردگارا، مرا باز گردانید (99)
لَعَلِّی أَعْمَلُ صَالِحًا فِیمَا تَرَکْتُ کَلَّا إِنَّهَا کَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا وَمِنْ وَرَائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلَى یَوْمِ یُبْعَثُونَ ﴿100﴾
باشد که در آنچه فروگذار کرده ام، کارى شایسته پیش گیرم، حاشا، این سخنى است که او [ظاهرا] گوینده آن است، و پیشاپیش آنان [زندگى] برزخى است تا روزى که برانگیخته شوند (100)
فَإِذَا نُفِخَ فِی الصُّورِ فَلَا أَنْسَابَ بَیْنَهُمْ یَوْمَئِذٍ وَلَا یَتَسَاءَلُونَ ﴿101﴾
آنگاه که در صور دمیده شود، در آن روز پیوند و خویشى در میانشان برقرار نماند، و از هم پرس و جو نکنند (101)
فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ فَأُولَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿102﴾
آنگاه کسانى که کفه اعمالشان سنگین باشد، آنانند که رستگارند (102)
وَمَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ فَأُولَئِکَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فِی جَهَنَّمَ خَالِدُونَ ﴿103﴾
و کسانى که کفه اعمالشان سبک باشد، آنان کسانى هستند که بر خود زیان زده اند و جاودانه در جهنم اند (103)
تَلْفَحُ وُجُوهَهُمُ النَّارُ وَهُمْ فِیهَا کَالِحُونَ ﴿104﴾
چهره هایشان را آتش مى گدازد، و ایشان در آن ترشرو هستند (104)