- 683
تسنیم 362 - آیات 21 تا 32 سوره فرقان
در این برنامه تلاوت ترتیل محمد جبریل و ترجمه شنیداری صفحه 362 قرآن کریم شامل آیات 21 تا 32 سوره فرقان را به قلم استاد بهاء الدین خرمشاهی می شنوید .
سوره 25: الفرقان
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه می‌برم به خدا از شر شیطان رانده شده
وَقَالَ الَّذِینَ لَا یَرْجُونَ لِقَاءَنَا لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَیْنَا الْمَلَائِکَةُ أَوْ نَرَى رَبَّنَا لَقَدِ اسْتَکْبَرُوا فِی أَنْفُسِهِمْ وَعَتَوْا عُتُوًّا کَبِیرًا ﴿21﴾
و کسانى که به لقاى ما امید ندارند گویند چرا فرشتگان بر ما نازل نمى شوند، یا چرا پروردگارمان را نمى بینیم؟ در دلشان استکبارى ورزیدند و سرکشى بزرگى کردند (21)
یَوْمَ یَرَوْنَ الْمَلَائِکَةَ لَا بُشْرَى یَوْمَئِذٍ لِلْمُجْرِمِینَ وَیَقُولُونَ حِجْرًا مَحْجُورًا ﴿22﴾
روزى که فرشتگان را ببینند، آن روز بشارتى براى گناهکاران نیست، و گویند حرمان نصیب شماست (22)
وَقَدِمْنَا إِلَى مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنَاهُ هَبَاءً مَنْثُورًا ﴿23﴾
و به هرگونه کارى که کرده اند مى پردازیم و آن را هیچ و پوچ مى گردانیم (23)
أَصْحَابُ الْجَنَّةِ یَوْمَئِذٍ خَیْرٌ مُسْتَقَرًّا وَأَحْسَنُ مَقِیلًا ﴿24﴾
در آن روز بهشتیان خوش جایگاه تر و مرفه ترند (24)
وَیَوْمَ تَشَقَّقُ السَّمَاءُ بِالْغَمَامِ وَنُزِّلَ الْمَلَائِکَةُ تَنْزِیلًا ﴿25﴾
و روزى که آسمان با ابرها بشکافد و فرشتگان فرو فرستاده شوند (25)
الْمُلْکُ یَوْمَئِذٍ الْحَقُّ لِلرَّحْمَنِ وَکَانَ یَوْمًا عَلَى الْکَافِرِینَ عَسِیرًا ﴿26﴾
در چنین روزى فرمانروایى بر حق از آن خداوند رحمان است، و روزى است که بر کافران سخت و سنگین است (26)
وَیَوْمَ یَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى یَدَیْهِ یَقُولُ یَا لَیْتَنِی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلًا ﴿27﴾
و روزى است که ستمکار [مشرک] دست [حسرت] مىگزد و مىگوید کاش من راه [پیروى از] پیامبر را پیش مىگرفتم (27)
یَا وَیْلَتَى لَیْتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِیلًا ﴿28﴾
واى بر من کاش من فلانى را دوست نمىگرفتم (28)
لَقَدْ أَضَلَّنِی عَنِ الذِّکْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءَنِی وَکَانَ الشَّیْطَانُ لِلْإِنْسَانِ خَذُولًا ﴿29﴾
او مرا از پند [قرآن] پس از آنکه برایم آمده بود، دور و گمراه کرد، و شیطان تنها گذار انسان است (29)
وَقَالَ الرَّسُولُ یَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا ﴿30﴾
و پیامبر گوید پروردگارا قوم من این قرآن را وانهادند (30)
وَکَذَلِکَ جَعَلْنَا لِکُلِّ نَبِیٍّ عَدُوًّا مِنَ الْمُجْرِمِینَ وَکَفَى بِرَبِّکَ هَادِیًا وَنَصِیرًا ﴿31﴾
و بدینسان براى هر پیامبرى دشمنى از گناهکاران قرار دادیم، و پروردگارت بس رهنما و یاور است (31)
وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْلَا نُزِّلَ عَلَیْهِ الْقُرْآنُ جُمْلَةً وَاحِدَةً کَذَلِکَ لِنُثَبِّتَ بِهِ فُؤَادَکَ وَرَتَّلْنَاهُ تَرْتِیلًا ﴿32﴾
و کافران گویند چرا قرآن یکباره بر او نازل نمى شود؟ بدینسان [نازل مى شود] تا دل تو را به آن استوار داریم و آن را چنانکه باید و شاید بخوانیم (32)
سوره 25: الفرقان
اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
پناه می‌برم به خدا از شر شیطان رانده شده
وَقَالَ الَّذِینَ لَا یَرْجُونَ لِقَاءَنَا لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَیْنَا الْمَلَائِکَةُ أَوْ نَرَى رَبَّنَا لَقَدِ اسْتَکْبَرُوا فِی أَنْفُسِهِمْ وَعَتَوْا عُتُوًّا کَبِیرًا ﴿21﴾
و کسانى که به لقاى ما امید ندارند گویند چرا فرشتگان بر ما نازل نمى شوند، یا چرا پروردگارمان را نمى بینیم؟ در دلشان استکبارى ورزیدند و سرکشى بزرگى کردند (21)
یَوْمَ یَرَوْنَ الْمَلَائِکَةَ لَا بُشْرَى یَوْمَئِذٍ لِلْمُجْرِمِینَ وَیَقُولُونَ حِجْرًا مَحْجُورًا ﴿22﴾
روزى که فرشتگان را ببینند، آن روز بشارتى براى گناهکاران نیست، و گویند حرمان نصیب شماست (22)
وَقَدِمْنَا إِلَى مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنَاهُ هَبَاءً مَنْثُورًا ﴿23﴾
و به هرگونه کارى که کرده اند مى پردازیم و آن را هیچ و پوچ مى گردانیم (23)
أَصْحَابُ الْجَنَّةِ یَوْمَئِذٍ خَیْرٌ مُسْتَقَرًّا وَأَحْسَنُ مَقِیلًا ﴿24﴾
در آن روز بهشتیان خوش جایگاه تر و مرفه ترند (24)
وَیَوْمَ تَشَقَّقُ السَّمَاءُ بِالْغَمَامِ وَنُزِّلَ الْمَلَائِکَةُ تَنْزِیلًا ﴿25﴾
و روزى که آسمان با ابرها بشکافد و فرشتگان فرو فرستاده شوند (25)
الْمُلْکُ یَوْمَئِذٍ الْحَقُّ لِلرَّحْمَنِ وَکَانَ یَوْمًا عَلَى الْکَافِرِینَ عَسِیرًا ﴿26﴾
در چنین روزى فرمانروایى بر حق از آن خداوند رحمان است، و روزى است که بر کافران سخت و سنگین است (26)
وَیَوْمَ یَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى یَدَیْهِ یَقُولُ یَا لَیْتَنِی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلًا ﴿27﴾
و روزى است که ستمکار [مشرک] دست [حسرت] مىگزد و مىگوید کاش من راه [پیروى از] پیامبر را پیش مىگرفتم (27)
یَا وَیْلَتَى لَیْتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِیلًا ﴿28﴾
واى بر من کاش من فلانى را دوست نمىگرفتم (28)
لَقَدْ أَضَلَّنِی عَنِ الذِّکْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءَنِی وَکَانَ الشَّیْطَانُ لِلْإِنْسَانِ خَذُولًا ﴿29﴾
او مرا از پند [قرآن] پس از آنکه برایم آمده بود، دور و گمراه کرد، و شیطان تنها گذار انسان است (29)
وَقَالَ الرَّسُولُ یَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا ﴿30﴾
و پیامبر گوید پروردگارا قوم من این قرآن را وانهادند (30)
وَکَذَلِکَ جَعَلْنَا لِکُلِّ نَبِیٍّ عَدُوًّا مِنَ الْمُجْرِمِینَ وَکَفَى بِرَبِّکَ هَادِیًا وَنَصِیرًا ﴿31﴾
و بدینسان براى هر پیامبرى دشمنى از گناهکاران قرار دادیم، و پروردگارت بس رهنما و یاور است (31)
وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْلَا نُزِّلَ عَلَیْهِ الْقُرْآنُ جُمْلَةً وَاحِدَةً کَذَلِکَ لِنُثَبِّتَ بِهِ فُؤَادَکَ وَرَتَّلْنَاهُ تَرْتِیلًا ﴿32﴾
و کافران گویند چرا قرآن یکباره بر او نازل نمى شود؟ بدینسان [نازل مى شود] تا دل تو را به آن استوار داریم و آن را چنانکه باید و شاید بخوانیم (32)