- 3251
سوره نازعات
باترجمه استاد حسین انصاریان _ گوینده شیده معاونی
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿1﴾
سوگند به فرشتگانی که [روح بدکاران را به شدت از بدن هایشان] بر می کنند، (1)
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿2﴾
و سوگند به فرشتگانی که [روح نیکوکاران را به نرمی و ملایمت از بدن هایشان] بیرون می آورند؛ (2)
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿3﴾
و سوگند به فرشتگانی که [برای اجرای فرمان های حق] به سرعت نازل می شوند، (3)
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿4﴾
و سوگند به فرشتگانی که [در ایمان، عبادت، پرستش و اطاعت] بر یکدیگر [به صورتی ویژه] سبقت می گیرند، (4)
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿5﴾
و سوگند به فرشتگانی که [به اذن خدا امور آفرینش را] تدبیر می کنند؛ (5)
یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿6
﴾[که همه برای رسیدن به پاداش و کیفر برانگیخته می شوند در] روزی که لرزاننده همه چیز را به شدت بلرزاند؛ (6)
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿7﴾
در حالی که لرزاننده دیگری از پی آن در آید. (7)
قُلُوبٌ یَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿8﴾
دل هایی در آن روز مضطرب و هراسان اند (8)
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿9﴾
دیدگانشان [از ترس و هول قیامت] فرو افتاده است. (9)
یَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِی الْحَافِرَةِ ﴿10﴾
می گویند: آیا ما [پس از مرگ] به همان حالت اول [که در دنیا بودیم] باز گردانده می شویم؟ (10)
أَإِذَا کُنَّا عِظَامًا نَخِرَةً ﴿11﴾
[شگفتا!] آیا زمانی که ما استخوان های پوسیده و ریز ریز شدیم [بازمی گردیم؟!] (11)
قَالُوا تِلْکَ إِذًا کَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿12﴾
[و] گویند: [اگر قیامتی در کار باشد] بازگشت به حیات دوباره در آن زمان بازگشتی زیانبار است. (12)
فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿13﴾
جز این نیست آن بازگشت فقط با یک بانگ عظیم است [و بس] (13)
فَإِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ ﴿14﴾
که ناگاه همه بر یک زمین صاف و هموار حاضر شوند. (14)
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ مُوسَى ﴿15﴾
آیا سرگذشت موسی به تو رسیده است؟ (15)
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿16﴾
هنگامی که پروردگارش او را در وادی مقدس طوی ندا داد (16)
اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿17﴾
که به سوی فرعون برو؛ زیرا که طغیان کرده است. (17)
فَقُلْ هَلْ لَکَ إِلَى أَنْ تَزَکَّى ﴿18﴾
پس به او بگو: می خواهی [از آلودگی شرک و طغیان] پاک و پاکیزه شوی؟ (18)
وَأَهْدِیَکَ إِلَى رَبِّکَ فَتَخْشَى ﴿19﴾
من تو را به سوی پروردگارت راهنمایی می کنم تا از او بترسی [و از طغیان دست برداری.] (19)
فَأَرَاهُ الْآیَةَ الْکُبْرَى ﴿20﴾
پس آن معجزه بزرگ تر را به او نشان داد. (20)
کَذَّبَ وَعَصَى ﴿21﴾
ولی [او آن را] تکذیب کرد و سرپیچی نمود. (21)
ثُمَّ أَدْبَرَ یَسْعَى ﴿22﴾
سپس [به حق] پشت کرد [و برای نابودی موسی] به تلاش برخاست! (22)
فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿23﴾
پس [قومش را] گرد آورد، و ندا داد (23)
فَقَالَ أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلَى ﴿24﴾
و گفت: من پروردگار بزرگ تر شما هستم. (24)
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَکَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى ﴿25﴾
پس خدا هم [به کیفر این ادعای نابجا] او را به عذاب آخرت و دنیا دچار ساخت. (25)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِمَنْ یَخْشَى ﴿26﴾
بی تردید در این سرگذشت برای کسی که [از عذاب خدا] بترسد عبرتی است. (26)
أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا ﴿27﴾
آیا آفریدن شما [پس از مرگ] دشوارتر است یا آسمان که او آن را بنا کرد؟ (27)
رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا ﴿28﴾
سقفش را برافراشت، پس آن را درست و نیکو قرار داد، (28)
وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿29﴾
و شبش را تاریکو روزش را روشن ساخت، (29)
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا ﴿30﴾
و زمین را پس از آن گسترانید، (30)
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ﴿31﴾
و از آن آبو چراگاهش را بیرون آورد، (31)
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿32﴾
و کوه ها را محکم و استوار نمود (32)
مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿33﴾
تا مایه بهرهوری شما و دام هایتان باشد. (33)
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْکُبْرَى ﴿34﴾
پس زمانی که آن حادثه بزرگ تر [و غیر قابل دفع] در رسد، (34)
یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَى ﴿35﴾
در آن روز انسان آنچه تلاش و کوشش کرده به یاد آورد (35)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَنْ یَرَى ﴿36﴾
و دوزخ رابرای هر بیننده ای آشکار سازند، (36)
فَأَمَّا مَنْ طَغَى ﴿37﴾
و اما کسی که طغیان و سرکشی کرده (37)
وَآثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿38﴾
و زندگی دنیا را [بر زندگی ابد و جاوید آخرت] ترجیح داده، (38)
فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿39﴾
پس بی تردید جایگاهش دوزخ است؛ (39)
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿40﴾
و اما کسی که از مقام و منزلت پروردگارش ترسیده و نفس را از هوا و هوس بازداشته است؛ (40)
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿41﴾
پس بی تردید جایگاهش بهشت است. (41)
یَسْأَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْسَاهَا ﴿42﴾
همواره ازتو درباره قیامت می پرسند که در چه زمانی واقع می شود؟ (42)
فِیمَ أَنْتَ مِنْ ذِکْرَاهَا ﴿43﴾
تو از بسیار یاد کردنش [و سخن گفتن درباره آن] چه به دست می آوری؟ (43)
إِلَى رَبِّکَ مُنْتَهَاهَا ﴿44﴾
نهایتش به سوی پروردگار توست [کیفیت برپا شدن و زمان وقوع و اوصافش را کسی جز خدا نمی داند.] (44)
إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ یَخْشَاهَا ﴿45﴾
وظیفه تو فقط بیم دادن کسانی است که همواره از آن می ترسند. (45)
کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوا إِلَّا عَشِیَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿46﴾
گویی آنان روزی که قیامت را می بینند چنین می پندارند که در برزخ جز شامگاهی یا صبح گاه آن درنگ نکرده اند! (46)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿1﴾
سوگند به فرشتگانی که [روح بدکاران را به شدت از بدن هایشان] بر می کنند، (1)
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿2﴾
و سوگند به فرشتگانی که [روح نیکوکاران را به نرمی و ملایمت از بدن هایشان] بیرون می آورند؛ (2)
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿3﴾
و سوگند به فرشتگانی که [برای اجرای فرمان های حق] به سرعت نازل می شوند، (3)
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿4﴾
و سوگند به فرشتگانی که [در ایمان، عبادت، پرستش و اطاعت] بر یکدیگر [به صورتی ویژه] سبقت می گیرند، (4)
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿5﴾
و سوگند به فرشتگانی که [به اذن خدا امور آفرینش را] تدبیر می کنند؛ (5)
یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿6
﴾[که همه برای رسیدن به پاداش و کیفر برانگیخته می شوند در] روزی که لرزاننده همه چیز را به شدت بلرزاند؛ (6)
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿7﴾
در حالی که لرزاننده دیگری از پی آن در آید. (7)
قُلُوبٌ یَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿8﴾
دل هایی در آن روز مضطرب و هراسان اند (8)
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿9﴾
دیدگانشان [از ترس و هول قیامت] فرو افتاده است. (9)
یَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِی الْحَافِرَةِ ﴿10﴾
می گویند: آیا ما [پس از مرگ] به همان حالت اول [که در دنیا بودیم] باز گردانده می شویم؟ (10)
أَإِذَا کُنَّا عِظَامًا نَخِرَةً ﴿11﴾
[شگفتا!] آیا زمانی که ما استخوان های پوسیده و ریز ریز شدیم [بازمی گردیم؟!] (11)
قَالُوا تِلْکَ إِذًا کَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿12﴾
[و] گویند: [اگر قیامتی در کار باشد] بازگشت به حیات دوباره در آن زمان بازگشتی زیانبار است. (12)
فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿13﴾
جز این نیست آن بازگشت فقط با یک بانگ عظیم است [و بس] (13)
فَإِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ ﴿14﴾
که ناگاه همه بر یک زمین صاف و هموار حاضر شوند. (14)
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ مُوسَى ﴿15﴾
آیا سرگذشت موسی به تو رسیده است؟ (15)
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿16﴾
هنگامی که پروردگارش او را در وادی مقدس طوی ندا داد (16)
اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿17﴾
که به سوی فرعون برو؛ زیرا که طغیان کرده است. (17)
فَقُلْ هَلْ لَکَ إِلَى أَنْ تَزَکَّى ﴿18﴾
پس به او بگو: می خواهی [از آلودگی شرک و طغیان] پاک و پاکیزه شوی؟ (18)
وَأَهْدِیَکَ إِلَى رَبِّکَ فَتَخْشَى ﴿19﴾
من تو را به سوی پروردگارت راهنمایی می کنم تا از او بترسی [و از طغیان دست برداری.] (19)
فَأَرَاهُ الْآیَةَ الْکُبْرَى ﴿20﴾
پس آن معجزه بزرگ تر را به او نشان داد. (20)
کَذَّبَ وَعَصَى ﴿21﴾
ولی [او آن را] تکذیب کرد و سرپیچی نمود. (21)
ثُمَّ أَدْبَرَ یَسْعَى ﴿22﴾
سپس [به حق] پشت کرد [و برای نابودی موسی] به تلاش برخاست! (22)
فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿23﴾
پس [قومش را] گرد آورد، و ندا داد (23)
فَقَالَ أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلَى ﴿24﴾
و گفت: من پروردگار بزرگ تر شما هستم. (24)
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَکَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى ﴿25﴾
پس خدا هم [به کیفر این ادعای نابجا] او را به عذاب آخرت و دنیا دچار ساخت. (25)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِمَنْ یَخْشَى ﴿26﴾
بی تردید در این سرگذشت برای کسی که [از عذاب خدا] بترسد عبرتی است. (26)
أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا ﴿27﴾
آیا آفریدن شما [پس از مرگ] دشوارتر است یا آسمان که او آن را بنا کرد؟ (27)
رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا ﴿28﴾
سقفش را برافراشت، پس آن را درست و نیکو قرار داد، (28)
وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿29﴾
و شبش را تاریکو روزش را روشن ساخت، (29)
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا ﴿30﴾
و زمین را پس از آن گسترانید، (30)
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ﴿31﴾
و از آن آبو چراگاهش را بیرون آورد، (31)
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿32﴾
و کوه ها را محکم و استوار نمود (32)
مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿33﴾
تا مایه بهرهوری شما و دام هایتان باشد. (33)
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْکُبْرَى ﴿34﴾
پس زمانی که آن حادثه بزرگ تر [و غیر قابل دفع] در رسد، (34)
یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَى ﴿35﴾
در آن روز انسان آنچه تلاش و کوشش کرده به یاد آورد (35)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَنْ یَرَى ﴿36﴾
و دوزخ رابرای هر بیننده ای آشکار سازند، (36)
فَأَمَّا مَنْ طَغَى ﴿37﴾
و اما کسی که طغیان و سرکشی کرده (37)
وَآثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿38﴾
و زندگی دنیا را [بر زندگی ابد و جاوید آخرت] ترجیح داده، (38)
فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿39﴾
پس بی تردید جایگاهش دوزخ است؛ (39)
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿40﴾
و اما کسی که از مقام و منزلت پروردگارش ترسیده و نفس را از هوا و هوس بازداشته است؛ (40)
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿41﴾
پس بی تردید جایگاهش بهشت است. (41)
یَسْأَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْسَاهَا ﴿42﴾
همواره ازتو درباره قیامت می پرسند که در چه زمانی واقع می شود؟ (42)
فِیمَ أَنْتَ مِنْ ذِکْرَاهَا ﴿43﴾
تو از بسیار یاد کردنش [و سخن گفتن درباره آن] چه به دست می آوری؟ (43)
إِلَى رَبِّکَ مُنْتَهَاهَا ﴿44﴾
نهایتش به سوی پروردگار توست [کیفیت برپا شدن و زمان وقوع و اوصافش را کسی جز خدا نمی داند.] (44)
إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ یَخْشَاهَا ﴿45﴾
وظیفه تو فقط بیم دادن کسانی است که همواره از آن می ترسند. (45)
کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوا إِلَّا عَشِیَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿46﴾
گویی آنان روزی که قیامت را می بینند چنین می پندارند که در برزخ جز شامگاهی یا صبح گاه آن درنگ نکرده اند! (46)