- 1241
سوره طارق
باترجمه استاد حسین انصاریان _ گوینده شیده معاونی
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ ﴿1﴾
سوگند به آسمان و به چیزی که در شب پدیدار می شود؛ (1)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الطَّارِقُ ﴿2﴾
و تو چه می دانی چیزی که در شب پدیدار می شود، چیست؟ (2)
النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿3﴾
همان ستاره درخشانی است که پرده ظلمت را می شکافد. (3)
إِنْ کُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ ﴿4﴾
هیچ کس نیست مگر اینکه بر او نگهبانی است. (4)
فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿5﴾
پس انسان باید با تأمل بنگرد که از چه چیز آفریده شده است؟ (5)
خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ ﴿6﴾
از آبی جهنده آفریده شده است؛ (6)
یَخْرُجُ مِنْ بَیْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿7﴾
[آبی که] از صلب مرد و از میان استخوان های سینه زن بیرون می آید. (7)
إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿8﴾
بی تردید خدا بر بازگرداندن انسان [پس از مرگش] تواناست، (8)
یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿9﴾روزی که رازها فاش می شود. (9)
فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿10﴾
پس انسان را [در آن روز در برابر عذاب] نه نیرویی است و نه یاوری. (10)
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿11﴾
سوگند به آسمان که دارای باران فراوان و پرریزش است. (11)
وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿12﴾
و سوگند به زمین که [برای جوشیدن چشمه ها و کشت و زرع و روییدن نباتات] دارای شکاف است. (12)
إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿13﴾
بی تردید که این قرآن، سخنی جداکننده [میان حق و باطل] است (13)
وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿14﴾
و آن هرگز شوخی نیست. (14)
إِنَّهُمْ یَکِیدُونَ کَیْدًا ﴿15﴾
آنان همواره [برای خاموش کردن نور حق] حیله می کنند (15)
وَأَکِیدُ کَیْدًا ﴿16﴾
و من [هم در برابر آنان] چاره و تدبیری [مناسب] می کنم. (16)
فَمَهِّلِ الْکَافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیْدًا ﴿17﴾
پس کافران را مهلت ده و مدت اندکی آنان را در این حالی که هستند، واگذار. (17)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ ﴿1﴾
سوگند به آسمان و به چیزی که در شب پدیدار می شود؛ (1)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الطَّارِقُ ﴿2﴾
و تو چه می دانی چیزی که در شب پدیدار می شود، چیست؟ (2)
النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿3﴾
همان ستاره درخشانی است که پرده ظلمت را می شکافد. (3)
إِنْ کُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ ﴿4﴾
هیچ کس نیست مگر اینکه بر او نگهبانی است. (4)
فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿5﴾
پس انسان باید با تأمل بنگرد که از چه چیز آفریده شده است؟ (5)
خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ ﴿6﴾
از آبی جهنده آفریده شده است؛ (6)
یَخْرُجُ مِنْ بَیْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿7﴾
[آبی که] از صلب مرد و از میان استخوان های سینه زن بیرون می آید. (7)
إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿8﴾
بی تردید خدا بر بازگرداندن انسان [پس از مرگش] تواناست، (8)
یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿9﴾روزی که رازها فاش می شود. (9)
فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿10﴾
پس انسان را [در آن روز در برابر عذاب] نه نیرویی است و نه یاوری. (10)
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿11﴾
سوگند به آسمان که دارای باران فراوان و پرریزش است. (11)
وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿12﴾
و سوگند به زمین که [برای جوشیدن چشمه ها و کشت و زرع و روییدن نباتات] دارای شکاف است. (12)
إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿13﴾
بی تردید که این قرآن، سخنی جداکننده [میان حق و باطل] است (13)
وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿14﴾
و آن هرگز شوخی نیست. (14)
إِنَّهُمْ یَکِیدُونَ کَیْدًا ﴿15﴾
آنان همواره [برای خاموش کردن نور حق] حیله می کنند (15)
وَأَکِیدُ کَیْدًا ﴿16﴾
و من [هم در برابر آنان] چاره و تدبیری [مناسب] می کنم. (16)
فَمَهِّلِ الْکَافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیْدًا ﴿17﴾
پس کافران را مهلت ده و مدت اندکی آنان را در این حالی که هستند، واگذار. (17)