- 371
صفحه ﴿595﴾ - سوره شمس و لیل
قرآن ترجمه، سوره شمس آیات 1 تا 15 - سوره لیل آیات 1 تا 14
سورة الشمس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خدای بزرگوار مهربان
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿١﴾
به خورشید قسم، وقتی می‌تابد! 1
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿٢﴾
و به ماه، وقتی به‌دنبالش می‌آید! 2
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿٣﴾
و به روز، وقتی زمین را روشن می‌سازد! 3
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا ﴿٤﴾
و به شب، وقتی آن را می‌پوشاند! 4
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿٥﴾
و به آسمان و آن‌که بنایش کرد! 5
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿٦﴾
و به زمین و آن‌که پهنش کرد! 6
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿٧﴾
و به جان و آن‌که نیروهایش را تعدیل کرد 7
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿٨﴾
و راه خوب و بد را نشانش داد! بله، به همۀ این‌ها قسم 8
قَدْ أَفْلَحَ مَن زَکَّاهَا ﴿٩﴾
که خوشبخت شد هرکه خود را ساخت 9
وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا ﴿١٠﴾
و بدبخت شد هرکه خود را باخت! 10
کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿١١﴾
مثلاً قوم ثمود به پیامبرشان از سرِ سرکشی نسبت دروغ دادند. 11
إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿١٢﴾
وقتی بدبخت‌ترینشان برای کشتن شتر صالح اقدام کرد، 12
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا ﴿١٣﴾
پیامبر خدا هشدار داد: «از اذیت‌کردن این ماده‌شتر که معجزۀ خداست، دست بردارید و نوبت آب‌خوردنش را رعایت کنید»؛ 13
فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿١٤﴾
ولی انکارش کردند و آن شتر را از پا درآوردند! خدا هم برای این کار نابودشان کرد و با خاک یکسانشان ساخت! 14
وَلَا یَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿١٥﴾
از عاقبت این کار هم باکی نداشت! 15
سورة اللیل
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خدای بزرگوار مهربان
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَىٰ ﴿١﴾
به شب قسم، وقتی زمین را می‌پوشانَد! 1
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ ﴿٢﴾
و به روز، وقتی روشن می‌شود! 2
وَمَا خَلَقَ الذَّکَرَ وَالْأُنثَىٰ ﴿٣﴾
و به آن‌که نر و ماده را می‌آفریند! 3
إِنَّ سَعْیَکُمْ لَشَتَّىٰ ﴿٤﴾
که تلاش‌هایتان با هم فرق می‌کند: 4
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ ﴿٥﴾
هرکه دستِ بِده داشته باشد و خودش را نیازمند به خدا بداند 5
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَىٰ ﴿٦﴾
و وعده‌های خوب خدا را باور کند، 6
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرَىٰ ﴿٧﴾
توفیقش می‌دهیم تا آسان زندگی کند؛ 7
وَأَمَّا مَن بَخِلَ وَاسْتَغْنَىٰ ﴿٨﴾
اما هرکه خسیس باشد و خودش را بی‌نیاز از خدا بداند 8
وَکَذَّبَ بِالْحُسْنَىٰ ﴿٩﴾
و وعده‌های خوب خدا را دروغ بداند، 9
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْعُسْرَىٰ ﴿١٠﴾
رهایش می کنیم تا سخت زندگی کند10
وَمَا یُغْنِی عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّىٰ ﴿١١﴾
وقتی هم به دره هلاکت سقوط کند، اموالش به دردش نمی خورد 11
إِنَّ عَلَیْنَا لَلْهُدَىٰ ﴿١٢﴾
آخر گرفتن دست مردم فقط به عهده ماست. 12
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَىٰ ﴿١٣﴾
دنیا و آخرت هم تنها در اختیار ماست 13
فَأَنذَرْتُکُمْ نَارًا تَلَظَّىٰ ﴿١٤﴾
پس، شما را می ترسانم از آتشی که زبانه می کشد. 14
سورة الشمس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خدای بزرگوار مهربان
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿١﴾
به خورشید قسم، وقتی می‌تابد! 1
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿٢﴾
و به ماه، وقتی به‌دنبالش می‌آید! 2
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿٣﴾
و به روز، وقتی زمین را روشن می‌سازد! 3
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا ﴿٤﴾
و به شب، وقتی آن را می‌پوشاند! 4
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿٥﴾
و به آسمان و آن‌که بنایش کرد! 5
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿٦﴾
و به زمین و آن‌که پهنش کرد! 6
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿٧﴾
و به جان و آن‌که نیروهایش را تعدیل کرد 7
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿٨﴾
و راه خوب و بد را نشانش داد! بله، به همۀ این‌ها قسم 8
قَدْ أَفْلَحَ مَن زَکَّاهَا ﴿٩﴾
که خوشبخت شد هرکه خود را ساخت 9
وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا ﴿١٠﴾
و بدبخت شد هرکه خود را باخت! 10
کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿١١﴾
مثلاً قوم ثمود به پیامبرشان از سرِ سرکشی نسبت دروغ دادند. 11
إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿١٢﴾
وقتی بدبخت‌ترینشان برای کشتن شتر صالح اقدام کرد، 12
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا ﴿١٣﴾
پیامبر خدا هشدار داد: «از اذیت‌کردن این ماده‌شتر که معجزۀ خداست، دست بردارید و نوبت آب‌خوردنش را رعایت کنید»؛ 13
فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿١٤﴾
ولی انکارش کردند و آن شتر را از پا درآوردند! خدا هم برای این کار نابودشان کرد و با خاک یکسانشان ساخت! 14
وَلَا یَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿١٥﴾
از عاقبت این کار هم باکی نداشت! 15
سورة اللیل
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خدای بزرگوار مهربان
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَىٰ ﴿١﴾
به شب قسم، وقتی زمین را می‌پوشانَد! 1
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ ﴿٢﴾
و به روز، وقتی روشن می‌شود! 2
وَمَا خَلَقَ الذَّکَرَ وَالْأُنثَىٰ ﴿٣﴾
و به آن‌که نر و ماده را می‌آفریند! 3
إِنَّ سَعْیَکُمْ لَشَتَّىٰ ﴿٤﴾
که تلاش‌هایتان با هم فرق می‌کند: 4
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ ﴿٥﴾
هرکه دستِ بِده داشته باشد و خودش را نیازمند به خدا بداند 5
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَىٰ ﴿٦﴾
و وعده‌های خوب خدا را باور کند، 6
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرَىٰ ﴿٧﴾
توفیقش می‌دهیم تا آسان زندگی کند؛ 7
وَأَمَّا مَن بَخِلَ وَاسْتَغْنَىٰ ﴿٨﴾
اما هرکه خسیس باشد و خودش را بی‌نیاز از خدا بداند 8
وَکَذَّبَ بِالْحُسْنَىٰ ﴿٩﴾
و وعده‌های خوب خدا را دروغ بداند، 9
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْعُسْرَىٰ ﴿١٠﴾
رهایش می کنیم تا سخت زندگی کند10
وَمَا یُغْنِی عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّىٰ ﴿١١﴾
وقتی هم به دره هلاکت سقوط کند، اموالش به دردش نمی خورد 11
إِنَّ عَلَیْنَا لَلْهُدَىٰ ﴿١٢﴾
آخر گرفتن دست مردم فقط به عهده ماست. 12
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَىٰ ﴿١٣﴾
دنیا و آخرت هم تنها در اختیار ماست 13
فَأَنذَرْتُکُمْ نَارًا تَلَظَّىٰ ﴿١٤﴾
پس، شما را می ترسانم از آتشی که زبانه می کشد. 14