در این برنامه آقای معتز آقایی به آموزش حفظ سوره نصر می پردازد .
سوره 114: الناس
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بگو پناه مىبرم به پروردگار مردم (1)
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ﴿1﴾
پادشاه مردم (2)
مَلِکِ النَّاسِ ﴿2﴾
معبود مردم (3)
إِلَهِ النَّاسِ ﴿3﴾
از شر وسوسهگر نهانى (4)
مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿4﴾
آن کس که در سینههاى مردم وسوسه مىکند (5)
الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ ﴿5﴾
چه از جن و [چه از] انس (6)
مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ ﴿6﴾
___________________________________
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بگو پناه مىبرم به پروردگار سپیده دم (1) قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ﴿1﴾
از شر آنچه آفریده (2) مِن شَرِّ مَا خَلَقَ ﴿2﴾
و از شر تاریکى چون فراگیرد (3) وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ﴿3﴾
و از شر دمندگان افسون در گرهها (4) وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ ﴿4﴾
و از شر [هر] حسود آنگاه که حسد ورزد (5) وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴿5﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
چون یارى خدا و پیروزى فرا رسد (1) إِذَا جَاء نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ ﴿1﴾
و ببینى که مردم دستهدسته در دین خدا درآیند (2) وَرَأَیْتَ النَّاسَ یَدْخُلُونَ فِی دِینِ اللَّهِ أَفْوَاجًا ﴿2﴾
پس به ستایش پروردگارت نیایشگر باش و از او آمرزش خواه که وى همواره توبهپذیر است (3) فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ کَانَ تَوَّابًا ﴿3﴾
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بگو اوستخداى یگانه (1) قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿1﴾
خداى صمد [ثابت متعالى] (2) اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿2﴾
[کسى را] نزاده و زاده نشده است (3) لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ ﴿3﴾
و هیچ کس او را همتا نیست (4) وَلَمْ یَکُن لَّهُ کُفُوًا أَحَدٌ ﴿4﴾
-----------------
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بریده باد دو دست ابولهب و مرگ بر او باد (1) تَبَّتْ یَدَا أَبِی لَهَبٍ وَتَبَّ ﴿1﴾
دارایى او و آنچه اندوختسودش نکرد (2) مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا کَسَبَ ﴿2﴾
بزودى در آتشى پرزبانه درآید (3) سَیَصْلَى نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ ﴿3﴾
و زنش آن هیمهکش [آتش فروز] (4) وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ ﴿4﴾
بر گردنش طنابى از لیف خرماست (5) فِی جِیدِهَا حَبْلٌ مِّن مَّسَدٍ ﴿5﴾
-----------------------------------------------------------------------------------------------
سوره 114: الناس
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بگو پناه مىبرم به پروردگار مردم (1)
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ﴿1﴾
پادشاه مردم (2)
مَلِکِ النَّاسِ ﴿2﴾
معبود مردم (3)
إِلَهِ النَّاسِ ﴿3﴾
از شر وسوسهگر نهانى (4)
مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿4﴾
آن کس که در سینههاى مردم وسوسه مىکند (5)
الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ ﴿5﴾
چه از جن و [چه از] انس (6)
مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ ﴿6﴾
___________________________________
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بگو پناه مىبرم به پروردگار سپیده دم (1) قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ﴿1﴾
از شر آنچه آفریده (2) مِن شَرِّ مَا خَلَقَ ﴿2﴾
و از شر تاریکى چون فراگیرد (3) وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ﴿3﴾
و از شر دمندگان افسون در گرهها (4) وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ ﴿4﴾
و از شر [هر] حسود آنگاه که حسد ورزد (5) وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴿5﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
چون یارى خدا و پیروزى فرا رسد (1) إِذَا جَاء نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ ﴿1﴾
و ببینى که مردم دستهدسته در دین خدا درآیند (2) وَرَأَیْتَ النَّاسَ یَدْخُلُونَ فِی دِینِ اللَّهِ أَفْوَاجًا ﴿2﴾
پس به ستایش پروردگارت نیایشگر باش و از او آمرزش خواه که وى همواره توبهپذیر است (3) فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ کَانَ تَوَّابًا ﴿3﴾
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بگو اوستخداى یگانه (1) قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿1﴾
خداى صمد [ثابت متعالى] (2) اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿2﴾
[کسى را] نزاده و زاده نشده است (3) لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ ﴿3﴾
و هیچ کس او را همتا نیست (4) وَلَمْ یَکُن لَّهُ کُفُوًا أَحَدٌ ﴿4﴾
-----------------
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بریده باد دو دست ابولهب و مرگ بر او باد (1) تَبَّتْ یَدَا أَبِی لَهَبٍ وَتَبَّ ﴿1﴾
دارایى او و آنچه اندوختسودش نکرد (2) مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا کَسَبَ ﴿2﴾
بزودى در آتشى پرزبانه درآید (3) سَیَصْلَى نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ ﴿3﴾
و زنش آن هیمهکش [آتش فروز] (4) وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ ﴿4﴾
بر گردنش طنابى از لیف خرماست (5) فِی جِیدِهَا حَبْلٌ مِّن مَّسَدٍ ﴿5﴾
-----------------------------------------------------------------------------------------------
