- 1526
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق عبدالفتاح طاروطی قیامه ، اعلی ، کوثر ، اخلاص
این تلاوت شامل سوره ای قیامه 22 تا آخر - اعلی - کوثر و اخلاص است .
سوره 75: القیامة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آرى در آن روز صورتهایى شاداب و مسرور است (22)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ ﴿22﴾
و به پروردگارش مىنگرد (23)
إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ﴿23﴾
و در آن روز صورتهایى عبوس و در هم کشیده است (24)
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ ﴿24﴾
زیرا مىداند عذابى در پیش دارد که پشت را در هم مىشکند (25)
تَظُنُّ أَن یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ﴿25﴾
چنین نیست که انسان مىپندارد او ایمان نمىآورد تا موقعى که جان به گلوگاهش رسد (26)
کَلَّا إِذَا بَلَغَتْ التَّرَاقِیَ ﴿26﴾
و گفته شود آیا کسى هست کهاین بیمار را از مرگ نجات دهد (27)
وَقِیلَ مَنْ رَاقٍ ﴿27﴾
و به جدائى از دنیا یقین پیدا کند (28)
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ ﴿28﴾
و ساق پاها از سختى جان دادن به هم بپیچد (29)
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ﴿29﴾
آرى در آن روز مسیر همه بسوى دادگاه پروردگارت خواهد بود (30)
إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ﴿30﴾
در آن روز گفته مىشود او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند (31)
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّى ﴿31﴾
بلکه تکذیب کرد و روىگردان شد (32)
وَلَکِن کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿32﴾
سپس بسوى خانواده خود باز گشت در حالى که متکبرانه قدم برمىداشت (33)
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ یَتَمَطَّى ﴿33﴾
با این اعمال عذاب الهى براى تو شایستهتر استشایستهتر (34)
أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى ﴿34﴾
سپس عذاب الهى براى تو شایستهتر استشایستهتر (35)
ثُمَّ أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى ﴿35﴾
آیا انسان گمان مىکند بىهدف رها مىشود (36)
أَیَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن یُتْرَکَ سُدًى ﴿36﴾
آیا او نطفهاى از منى که در رحم ریخته مىشود نبود (37)
أَلَمْ یَکُ نُطْفَةً مِّن مَّنِیٍّ یُمْنَى ﴿37﴾
سپس بصورت خونبسته در آمد و خداوند او را آفرید و موزون ساخت (38)
ثُمَّ کَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى ﴿38﴾
و از او دو زوج مرد و زن آفرید (39)
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنثَى ﴿39﴾
آیا چنین کسى قادر نیست که مردگان را زنده کند (40)
أَلَیْسَ ذَلِکَ بِقَادِرٍ عَلَى أَن یُحْیِیَ الْمَوْتَى ﴿40﴾
سوره 87: الأعلى
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
نام پروردگار والاى خود را به پاکى بستاى (1)
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَى ﴿1﴾
همان که آفرید و هماهنگى بخشید (2)
الَّذِی خَلَقَ فَسَوَّى ﴿2﴾
و آنکه اندازهگیرى کرد و راه نمود (3)
وَالَّذِی قَدَّرَ فَهَدَى ﴿3﴾
و آنکه چمنزار را برآورد (4)
وَالَّذِی أَخْرَجَ الْمَرْعَى ﴿4﴾
و پس [از چندى] آن را خاشاکى تیرهگون گردانید (5)
فَجَعَلَهُ غُثَاء أَحْوَى ﴿5﴾
ما بزودى [آیات خود را به وسیله سروش غیبى] بر تو خواهیم خواند تا فراموش نکنى (6)
سَنُقْرِؤُکَ فَلَا تَنسَى ﴿6﴾
جز آنچه خدا خواهد که او آشکار و آنچه را که نهان است مىداند (7)
إِلَّا مَا شَاء اللَّهُ إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا یَخْفَى ﴿7﴾
و براى تو آسانترین [راه] را فراهم مىگردانیم (8)
وَنُیَسِّرُکَ لِلْیُسْرَى ﴿8﴾
پس پند ده اگر پند سود بخشد (9)
فَذَکِّرْ إِن نَّفَعَتِ الذِّکْرَى ﴿9﴾
آن کس که ترسد بزودى عبرت گیرد (10)
سَیَذَّکَّرُ مَن یَخْشَى ﴿10﴾
و نگونبختخود را از آن دور مىدارد (11)
وَیَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى ﴿11﴾
همان کس که در آتشى بزرگ در آید (12)
الَّذِی یَصْلَى النَّارَ الْکُبْرَى ﴿12﴾
آنگاه نه در آن مىمیرد و نه زندگانى مىیابد (13)
ثُمَّ لَا یَمُوتُ فِیهَا وَلَا یَحْیَى ﴿13﴾
رستگار آن کس که خود را پاک گردانید (14)
قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَکَّى ﴿14﴾
و نام پروردگارش را یاد کرد و نماز گزارد (15)
وَذَکَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى ﴿15﴾
لیکن [شما] زندگى دنیا را بر مىگزینید (16)
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿16﴾
با آنکه [جهان] آخرت نیکوتر و پایدارتر است (17)
وَالْآخِرَةُ خَیْرٌ وَأَبْقَى ﴿17﴾
قطعا در صحیفههاى گذشته این [معنى] هست (18)
إِنَّ هَذَا لَفِی الصُّحُفِ الْأُولَى ﴿18﴾
صحیفههاى ابراهیم و موسى (19)
صُحُفِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى ﴿19﴾
سوره 108: الکوثر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
ما تو را [چشمه] کوثر دادیم (1)
إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ ﴿1﴾
پس براى پروردگارت نماز گزار و قربانى کن (2)
فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ ﴿2﴾
دشمنتخود بىتبار خواهد بود (3)
إِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿3﴾
سوره 112: الإخلاص
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بگو اوستخداى یگانه (1)
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿1﴾
خداى صمد [ثابت متعالى] (2)
اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿2﴾
[کسى را] نزاده و زاده نشده است (3)
لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ ﴿3﴾
و هیچ کس او را همتا نیست (4)
وَلَمْ یَکُن لَّهُ کُفُوًا أَحَدٌ ﴿4﴾
سوره 75: القیامة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
آرى در آن روز صورتهایى شاداب و مسرور است (22)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ ﴿22﴾
و به پروردگارش مىنگرد (23)
إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ﴿23﴾
و در آن روز صورتهایى عبوس و در هم کشیده است (24)
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ ﴿24﴾
زیرا مىداند عذابى در پیش دارد که پشت را در هم مىشکند (25)
تَظُنُّ أَن یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ﴿25﴾
چنین نیست که انسان مىپندارد او ایمان نمىآورد تا موقعى که جان به گلوگاهش رسد (26)
کَلَّا إِذَا بَلَغَتْ التَّرَاقِیَ ﴿26﴾
و گفته شود آیا کسى هست کهاین بیمار را از مرگ نجات دهد (27)
وَقِیلَ مَنْ رَاقٍ ﴿27﴾
و به جدائى از دنیا یقین پیدا کند (28)
وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ ﴿28﴾
و ساق پاها از سختى جان دادن به هم بپیچد (29)
وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ﴿29﴾
آرى در آن روز مسیر همه بسوى دادگاه پروردگارت خواهد بود (30)
إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ﴿30﴾
در آن روز گفته مىشود او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند (31)
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّى ﴿31﴾
بلکه تکذیب کرد و روىگردان شد (32)
وَلَکِن کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿32﴾
سپس بسوى خانواده خود باز گشت در حالى که متکبرانه قدم برمىداشت (33)
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ یَتَمَطَّى ﴿33﴾
با این اعمال عذاب الهى براى تو شایستهتر استشایستهتر (34)
أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى ﴿34﴾
سپس عذاب الهى براى تو شایستهتر استشایستهتر (35)
ثُمَّ أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى ﴿35﴾
آیا انسان گمان مىکند بىهدف رها مىشود (36)
أَیَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن یُتْرَکَ سُدًى ﴿36﴾
آیا او نطفهاى از منى که در رحم ریخته مىشود نبود (37)
أَلَمْ یَکُ نُطْفَةً مِّن مَّنِیٍّ یُمْنَى ﴿37﴾
سپس بصورت خونبسته در آمد و خداوند او را آفرید و موزون ساخت (38)
ثُمَّ کَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى ﴿38﴾
و از او دو زوج مرد و زن آفرید (39)
فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنثَى ﴿39﴾
آیا چنین کسى قادر نیست که مردگان را زنده کند (40)
أَلَیْسَ ذَلِکَ بِقَادِرٍ عَلَى أَن یُحْیِیَ الْمَوْتَى ﴿40﴾
سوره 87: الأعلى
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
نام پروردگار والاى خود را به پاکى بستاى (1)
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَى ﴿1﴾
همان که آفرید و هماهنگى بخشید (2)
الَّذِی خَلَقَ فَسَوَّى ﴿2﴾
و آنکه اندازهگیرى کرد و راه نمود (3)
وَالَّذِی قَدَّرَ فَهَدَى ﴿3﴾
و آنکه چمنزار را برآورد (4)
وَالَّذِی أَخْرَجَ الْمَرْعَى ﴿4﴾
و پس [از چندى] آن را خاشاکى تیرهگون گردانید (5)
فَجَعَلَهُ غُثَاء أَحْوَى ﴿5﴾
ما بزودى [آیات خود را به وسیله سروش غیبى] بر تو خواهیم خواند تا فراموش نکنى (6)
سَنُقْرِؤُکَ فَلَا تَنسَى ﴿6﴾
جز آنچه خدا خواهد که او آشکار و آنچه را که نهان است مىداند (7)
إِلَّا مَا شَاء اللَّهُ إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا یَخْفَى ﴿7﴾
و براى تو آسانترین [راه] را فراهم مىگردانیم (8)
وَنُیَسِّرُکَ لِلْیُسْرَى ﴿8﴾
پس پند ده اگر پند سود بخشد (9)
فَذَکِّرْ إِن نَّفَعَتِ الذِّکْرَى ﴿9﴾
آن کس که ترسد بزودى عبرت گیرد (10)
سَیَذَّکَّرُ مَن یَخْشَى ﴿10﴾
و نگونبختخود را از آن دور مىدارد (11)
وَیَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى ﴿11﴾
همان کس که در آتشى بزرگ در آید (12)
الَّذِی یَصْلَى النَّارَ الْکُبْرَى ﴿12﴾
آنگاه نه در آن مىمیرد و نه زندگانى مىیابد (13)
ثُمَّ لَا یَمُوتُ فِیهَا وَلَا یَحْیَى ﴿13﴾
رستگار آن کس که خود را پاک گردانید (14)
قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَکَّى ﴿14﴾
و نام پروردگارش را یاد کرد و نماز گزارد (15)
وَذَکَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى ﴿15﴾
لیکن [شما] زندگى دنیا را بر مىگزینید (16)
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿16﴾
با آنکه [جهان] آخرت نیکوتر و پایدارتر است (17)
وَالْآخِرَةُ خَیْرٌ وَأَبْقَى ﴿17﴾
قطعا در صحیفههاى گذشته این [معنى] هست (18)
إِنَّ هَذَا لَفِی الصُّحُفِ الْأُولَى ﴿18﴾
صحیفههاى ابراهیم و موسى (19)
صُحُفِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى ﴿19﴾
سوره 108: الکوثر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
ما تو را [چشمه] کوثر دادیم (1)
إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ ﴿1﴾
پس براى پروردگارت نماز گزار و قربانى کن (2)
فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ ﴿2﴾
دشمنتخود بىتبار خواهد بود (3)
إِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿3﴾
سوره 112: الإخلاص
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
بگو اوستخداى یگانه (1)
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿1﴾
خداى صمد [ثابت متعالى] (2)
اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿2﴾
[کسى را] نزاده و زاده نشده است (3)
لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ ﴿3﴾
و هیچ کس او را همتا نیست (4)
وَلَمْ یَکُن لَّهُ کُفُوًا أَحَدٌ ﴿4﴾
