- 10490
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق شحات محمد انور سوره زلزال تا ناس، حمد ، بقره 1 تا 5
تلاوت تحقیق شحات محمد انور ، این تلاوت در کشور مصر اجرا گردیده است.
سوره 99: الزلزلة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا ﴿1﴾
هنگامی که زمین شدیدا به لرزه در آید. (1)
وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا ﴿2﴾
و زمین بارهای سنگینش را خارج سازد! (2)
وَقَالَ الْإِنْسَانُ مَا لَهَا ﴿3﴾
و انسان میگوید زمین را چه میشود (که اینگونه میلرزد)؟ (3)
یَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا ﴿4﴾
در آن روز زمین تمام خبرهای خود را بازگو میکند. (4)
بِأَنَّ رَبَّکَ أَوْحَى لَهَا ﴿5﴾
چرا که پروردگارت به او وحی کرده است. (5)
یَوْمَئِذٍ یَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِیُرَوْا أَعْمَالَهُمْ ﴿6﴾
در آن روز مردم به صورت گروه های مختلف از قبرها خارج میشوند تا اعمالشان به آنها نشان داده شود. (6)
فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ ﴿7﴾
پس هر کس به اندازه سنگینی ذره ای کار خیر انجام داده آن را میبیند. (7)
وَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ ﴿8﴾
و هر کس به اندازه ذره ای کار بد کرده آن را میبیند. (8)
سوره 100: العادیات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْعَادِیَاتِ ضَبْحًا ﴿1﴾
سوگند به اسبان دوندهای که نفس زنان (به سوی میدان جهاد) پیش رفتند. (1)
فَالْمُورِیَاتِ قَدْحًا ﴿2﴾
و سوگند به آنها (که بر اثر برخورد سمشان به سنگهای بیابان) جرقه های آتش افروختند. (2)
فَالْمُغِیرَاتِ صُبْحًا ﴿3﴾
و با دمیدن صبح بر دشمن یورش بردند. (3)
فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا ﴿4﴾
و گرد و غبار به هر سو پراکنده کردند. (4)
فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا ﴿5﴾
و (ناگهان) در میان دشمن ظاهر شدند. (5)
إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ ﴿6﴾
که انسان در برابر نعمتهای پروردگارش ناسپاس و بخیل است. (6)
وَإِنَّهُ عَلَى ذَلِکَ لَشَهِیدٌ ﴿7﴾
و او خود نیز بر این معنی گواه است. (7)
وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَیْرِ لَشَدِیدٌ ﴿8﴾
او علاقه شدیدی به مال دارد. (8)
أَفَلَا یَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِی الْقُبُورِ ﴿9﴾
آیا نمیداند روزی که تمام آنچه در قبرهاست زنده میشود. (9)
وَحُصِّلَ مَا فِی الصُّدُورِ ﴿10﴾
و آنچه در درون سینه ها است آشکار میگردد. (10)
إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ یَوْمَئِذٍ لَخَبِیرٌ ﴿11﴾
در آن روز پروردگارشان از آنها کاملا با خبر است. (11)
سوره 101: القارعة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الْقَارِعَةُ ﴿1﴾
آن حادثه کوبنده، (1)
مَا الْقَارِعَةُ ﴿2﴾
و چه حادثه کوبنده ای؟! (2)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿3﴾
و تو چه میدانی که حادثه کوبنده چیست ؟ (3)
یَوْمَ یَکُونُ النَّاسُ کَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿4﴾
روزی که مردم مانند پروانه های پراکنده به هر سو میدوند. (4)
وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ ﴿5﴾
و کوه ها مانند پشم رنگین حلاجی شده میگردد. (5)
فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ ﴿6﴾
(در آن روز) کسی که ترازوهای اعمالش سنگین است. (6)
فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ ﴿7﴾
در یک زندگی خشنود خواهد بود. (7)
وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ ﴿8﴾
و اما کسی که ترازوهایش سبک است. (8)
فَأُمُّهُ هَاوِیَةٌ ﴿9﴾
پناهگاهش هاویه (دوزخ) است. (9)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا هِیَهْ ﴿10﴾
و تو چه میدانی هاویه چیست ؟ (10)
نَارٌ حَامِیَةٌ ﴿11﴾
آتشی است سوزان. (11)
سوره 102: التکاثر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَلْهَاکُمُ التَّکَاثُرُ ﴿1﴾
تفاخر و تکاثر شما را به خود مشغول داشته (و از خدا غافل کرده). (1)
حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ ﴿2﴾
تا آنجا که زیارت قبرها رفتید (و قبور مردگان خود را برشمردید). (2)
کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿3﴾
چنین نیست که شما خیال میکنید به زودی خواهید دانست. (3)
ثُمَّ کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿4﴾
باز چنان نیست که شما میپندارید به زودی خواهید دانست. (4)
کَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْیَقِینِ ﴿5﴾
چنان نیست که شما خیال میکنید اگر شما علم الیقین (به آخرت) داشتید (به سراغ این موهومات و تفاخرها نمیرفتید). (5)
لَتَرَوُنَّ الْجَحِیمَ ﴿6﴾
شما قطعا جهنم را خواهید دید! (6)
ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَیْنَ الْیَقِینِ ﴿7﴾
سپس (با ورود در آن) آن را به عین الیقین مشاهده خواهید کرد. (7)
ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِیمِ ﴿8﴾
سپس در آن روز همه شما از نعمتهائی که داشته اید سؤ ال خواهید شد. (8)
سوره 103: العصر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْعَصْرِ ﴿1﴾
به عصر سوگند، (1)
إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ ﴿2﴾
که انسانها همه در زیانند. (2)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿3﴾
مگر کسانی که ایمان آورده، و اعمال صالح انجام داده اند و یکدیگر را به حق سفارش کرده، و یکدیگر را به شکیبائی و استقامت توصیه نمود. (3)
سوره 104: الهمزة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَیْلٌ لِکُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ ﴿1﴾
وای بر هر عیب جوی مسخره کننده ای! (1)
الَّذِی جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ ﴿2﴾
همان کس که مال را جمع آوری و شماره کرده (بی آنکه حساب مشروع و نامشروع کند). (2)
یَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿3﴾
گمان میکند که اموالش سبب جاودانگی او است! (3)
کَلَّا لَیُنْبَذَنَّ فِی الْحُطَمَةِ ﴿4﴾
چنین نیست که او میپندارد، به زودی در حطمه (آتشی خردکننده) پرتاب میشود. (4)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحُطَمَةُ ﴿5﴾
و تو چه میدانی حطمه چیست ؟ (5)
نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ ﴿6﴾
آتش برافروخته الهی است. (6)
الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ ﴿7﴾
آتشی که از دلها سرمی زند! (7)
إِنَّهَا عَلَیْهِمْ مُؤْصَدَةٌ ﴿8﴾
این آتش بر آنها به صورت دربسته است. (8)
فِی عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ ﴿9﴾
در ستونهای کشیده و طولانی! (9)
سوره 105: الفیل
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَلَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِأَصْحَابِ الْفِیلِ ﴿1﴾
آیا ندیدی پروردگارت با اصحاب فیل (لشگر ابرهه که به قصد نابودی کعبه آمده بودند) چه کرد؟! (1)
أَلَمْ یَجْعَلْ کَیْدَهُمْ فِی تَضْلِیلٍ ﴿2﴾
آیا نقشه آنها را در ضلالت و تباهی قرار نداد؟ (2)
وَأَرْسَلَ عَلَیْهِمْ طَیْرًا أَبَابِیلَ ﴿3﴾
و بر سر آنها پرندگانی را گروه گروه فرستاد. (3)
تَرْمِیهِمْ بِحِجَارَةٍ مِنْ سِجِّیلٍ ﴿4﴾
که با سنگهای کوچکی آنها را هدف قرار میدادند. (4)
فَجَعَلَهُمْ کَعَصْفٍ مَأْکُولٍ ﴿5﴾
در نتیجه آنها را همچون کاه خورده شده قرار داد (5)
سوره 106: قریش
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لِإِیلَافِ قُرَیْشٍ ﴿1﴾
(مجازات اصحاب الفیل) به خاطر این بود که قریش (به این سرزمین مقدس) الفت گیرند (و مقدمات ظهور پیامبر فراهم شود). (1)
إِیلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاءِ وَالصَّیْفِ ﴿2﴾
الفت آنها در سفرهای زمستانه و تابستانه است. (2)
فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَیْتِ ﴿3﴾
پس (به شکرانه این نعمت بزرگ) باید پروردگار این خانه را عبادت کنند. (3)
الَّذِی أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ ﴿4﴾
همانکس که آنها را از گرسنگی نجات داد و از نااءمنی رهائی بخشید. (4)
سوره 107: الماعون
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَرَأَیْتَ الَّذِی یُکَذِّبُ بِالدِّینِ ﴿1﴾
آیا کسی که روز جزا را پیوسته انکار میکند مشاهده کردی ؟ (1)
فَذَلِکَ الَّذِی یَدُعُّ الْیَتِیمَ ﴿2﴾
او همان کسی است که یتیم را با خشونت میراند. (2)
وَلَا یَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿3﴾
و دیگران را به اطعام مسکین تشویق نمیکند. (3)
فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ ﴿4﴾
پس وای بر نمازگزارانی که... (4)
الَّذِینَ هُمْ عَنْ صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ ﴿5﴾
نماز خود را به دست فراموشی میسپارند (5)
الَّذِینَ هُمْ یُرَاءُونَ ﴿6﴾
آنها که ریا میکنند. (6)
وَیَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ ﴿7﴾
و دیگران را از ضروریات زندگی منع مینمایند. (7)
سوره 108: الکوثر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ ﴿1﴾
ما به تو کوثر (خیر و برکت فراوان) عطا کردیم. (1)
فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ ﴿2﴾
اکنون که چنین است برای پروردگارت نماز بخوان و قربانی کن. (2)
إِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿3﴾
مسلما دشمن تو ابتر و بلا عقب است. (3)
سوره 109: الکافرون
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ ﴿1﴾
بگو ای کافران! (1)
لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ ﴿2﴾
آنچه را شما میپرستید من نمیپرستم. (2)
وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿3﴾
و نه شما آنچه را من پرستش میکنم میپرستید. (3)
وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَا عَبَدْتُمْ ﴿4﴾
و نه من هرگز آنچه را شما پرستش کرده اید میپرستم (4)
وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿5﴾
و نه شما آنچه را که من میپرستم عبادت میکنید. (5)
لَکُمْ دِینُکُمْ وَلِیَ دِینِ ﴿6﴾
(حال که چنین است) آئین شما برای خودتان و آئین من برای خودم! (6)
سوره 110: النصر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ ﴿1﴾
هنگامی که یاری خدا و پیروزی فرا رسد. (1)
وَرَأَیْتَ النَّاسَ یَدْخُلُونَ فِی دِینِ اللَّهِ أَفْوَاجًا ﴿2﴾
و مردم را ببینی گروه گروه وارد دین خدا میشوند. (2)
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ کَانَ تَوَّابًا ﴿3﴾
پروردگارت را تسبیح و حمد کن، و از او آمرزش بخواه که او بسیار توبه پذیر است. (3)
سوره 111: المسد
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
تَبَّتْ یَدَا أَبِی لَهَبٍ وَتَبَّ ﴿1﴾
بریده باد هر دو دست ابولهب (و مرگ بر او باد). (1)
مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا کَسَبَ ﴿2﴾
هرگز مال و ثروت او و آنچه را به دست آورد به حالش سودی نبخشید. (2)
سَیَصْلَى نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ ﴿3﴾
و به زودی وارد آتشی میشود که دارای شعله فروزان است. (3)
وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ ﴿4﴾
و همچنین همسرش در حالی که هیزم به دوش میکشد، (4)
فِی جِیدِهَا حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ ﴿5﴾
و در گردنش طنابی از لیف خرما است! (5)
سوره 112: الإخلاص
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿1﴾
بگو: خداوند یکتا و یگانه است. (1)
اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿2﴾
خداوندی است که همه نیازمندان قصد او میکنند: (2)
لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ ﴿3﴾
نزاد و زاده نشد. (3)
وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوًا أَحَدٌ ﴿4﴾
و برای او هرگز شبیه و مانندی نبوده است. (4)
سوره 113: الفلق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ﴿1﴾
بگو پناه میبرم به پروردگار سپیده صبح. (1)
مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ ﴿2﴾
از شر تمام آنچه آفریده است. (2)
وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ﴿3﴾
و از شر هر موجود مزاحمی هنگامی که وارد میشود. (3)
وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ ﴿4﴾
و از شر آنها که در گره ها میدمند (و هر تصمیمی را سست میکنند). (4)
وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴿5﴾
و از شر هر حسودی هنگامی که حسد میورزد. (5)
سوره 114: الناس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ﴿1﴾
بگو پناه میبرم به پروردگار مردم. (1)
مَلِکِ النَّاسِ ﴿2﴾
به مالک و حاکم مردم. (2)
إِلَهِ النَّاسِ ﴿3﴾
به خدا و معبود مردم (3)
مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿4﴾
از شر وسواس خناس. (4)
الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ ﴿5﴾
که در سینه های انسانها وسوسه میکند. (5)
مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ ﴿6﴾
خواه از جن باشد یا از انسان! (6)
سوره 1: الفاتحة
به نام خداوند رحمتگر مهربان (1)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴿1﴾
ستایش خدایى را که پروردگار جهانیان (2)
الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿2﴾
رحمتگر مهربان (3)
الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ ﴿3﴾
[و] خداوند روز جزاست (4)
مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ ﴿4﴾
[بار الها] تنها تو را مىپرستیم و تنها از تو یارى مىجوییم (5)
إِیَّاکَ نَعْبُدُ وإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ ﴿5﴾
ما را به راه راست هدایت فرما (6)
اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ ﴿6﴾
راه آنان که گرامىشان داشتهاى نه [راه] مغضوبان و نه [راه] گمراهان (7)
صِرَاطَ الَّذِینَ أَنعَمتَ عَلَیهِمْ غَیرِ المَغضُوبِ عَلَیهِمْ وَلاَ الضَّالِّینَ ﴿7﴾
سوره 2: البقرة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
الف لام میم (1)
الم ﴿1﴾
این است کتابى که در [حقانیت] آن هیچ تردیدى نیست [و] مایه هدایت تقواپیشگان است (2)
ذَلِکَ الْکِتَابُ لاَ رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِینَ ﴿2﴾
آنان که به غیب ایمان مىآورند و نماز را بر پا مىدارند و از آنچه به ایشان روزى دادهایم انفاق مىکنند (3)
الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَیُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ ﴿3﴾
و آنان که بدانچه به سوى تو فرود آمده و به آنچه پیش از تو نازل شده است ایمان مى آورند و آنانند که به آخرت یقین دارند (4)
والَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْکَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِکَ وَبِالآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ ﴿4﴾
آنان برخوردار از هدایتى از سوى پروردگار خویشند و آنان همان رستگارانند (5)
أُوْلَئِکَ عَلَى هُدًى مِّن رَّبِّهِمْ وَأُوْلَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿5﴾
سوره 99: الزلزلة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا ﴿1﴾
هنگامی که زمین شدیدا به لرزه در آید. (1)
وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا ﴿2﴾
و زمین بارهای سنگینش را خارج سازد! (2)
وَقَالَ الْإِنْسَانُ مَا لَهَا ﴿3﴾
و انسان میگوید زمین را چه میشود (که اینگونه میلرزد)؟ (3)
یَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا ﴿4﴾
در آن روز زمین تمام خبرهای خود را بازگو میکند. (4)
بِأَنَّ رَبَّکَ أَوْحَى لَهَا ﴿5﴾
چرا که پروردگارت به او وحی کرده است. (5)
یَوْمَئِذٍ یَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِیُرَوْا أَعْمَالَهُمْ ﴿6﴾
در آن روز مردم به صورت گروه های مختلف از قبرها خارج میشوند تا اعمالشان به آنها نشان داده شود. (6)
فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ ﴿7﴾
پس هر کس به اندازه سنگینی ذره ای کار خیر انجام داده آن را میبیند. (7)
وَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ ﴿8﴾
و هر کس به اندازه ذره ای کار بد کرده آن را میبیند. (8)
سوره 100: العادیات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْعَادِیَاتِ ضَبْحًا ﴿1﴾
سوگند به اسبان دوندهای که نفس زنان (به سوی میدان جهاد) پیش رفتند. (1)
فَالْمُورِیَاتِ قَدْحًا ﴿2﴾
و سوگند به آنها (که بر اثر برخورد سمشان به سنگهای بیابان) جرقه های آتش افروختند. (2)
فَالْمُغِیرَاتِ صُبْحًا ﴿3﴾
و با دمیدن صبح بر دشمن یورش بردند. (3)
فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا ﴿4﴾
و گرد و غبار به هر سو پراکنده کردند. (4)
فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا ﴿5﴾
و (ناگهان) در میان دشمن ظاهر شدند. (5)
إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ ﴿6﴾
که انسان در برابر نعمتهای پروردگارش ناسپاس و بخیل است. (6)
وَإِنَّهُ عَلَى ذَلِکَ لَشَهِیدٌ ﴿7﴾
و او خود نیز بر این معنی گواه است. (7)
وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَیْرِ لَشَدِیدٌ ﴿8﴾
او علاقه شدیدی به مال دارد. (8)
أَفَلَا یَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِی الْقُبُورِ ﴿9﴾
آیا نمیداند روزی که تمام آنچه در قبرهاست زنده میشود. (9)
وَحُصِّلَ مَا فِی الصُّدُورِ ﴿10﴾
و آنچه در درون سینه ها است آشکار میگردد. (10)
إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ یَوْمَئِذٍ لَخَبِیرٌ ﴿11﴾
در آن روز پروردگارشان از آنها کاملا با خبر است. (11)
سوره 101: القارعة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الْقَارِعَةُ ﴿1﴾
آن حادثه کوبنده، (1)
مَا الْقَارِعَةُ ﴿2﴾
و چه حادثه کوبنده ای؟! (2)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿3﴾
و تو چه میدانی که حادثه کوبنده چیست ؟ (3)
یَوْمَ یَکُونُ النَّاسُ کَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿4﴾
روزی که مردم مانند پروانه های پراکنده به هر سو میدوند. (4)
وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ ﴿5﴾
و کوه ها مانند پشم رنگین حلاجی شده میگردد. (5)
فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ ﴿6﴾
(در آن روز) کسی که ترازوهای اعمالش سنگین است. (6)
فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ ﴿7﴾
در یک زندگی خشنود خواهد بود. (7)
وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ ﴿8﴾
و اما کسی که ترازوهایش سبک است. (8)
فَأُمُّهُ هَاوِیَةٌ ﴿9﴾
پناهگاهش هاویه (دوزخ) است. (9)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا هِیَهْ ﴿10﴾
و تو چه میدانی هاویه چیست ؟ (10)
نَارٌ حَامِیَةٌ ﴿11﴾
آتشی است سوزان. (11)
سوره 102: التکاثر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَلْهَاکُمُ التَّکَاثُرُ ﴿1﴾
تفاخر و تکاثر شما را به خود مشغول داشته (و از خدا غافل کرده). (1)
حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ ﴿2﴾
تا آنجا که زیارت قبرها رفتید (و قبور مردگان خود را برشمردید). (2)
کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿3﴾
چنین نیست که شما خیال میکنید به زودی خواهید دانست. (3)
ثُمَّ کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿4﴾
باز چنان نیست که شما میپندارید به زودی خواهید دانست. (4)
کَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْیَقِینِ ﴿5﴾
چنان نیست که شما خیال میکنید اگر شما علم الیقین (به آخرت) داشتید (به سراغ این موهومات و تفاخرها نمیرفتید). (5)
لَتَرَوُنَّ الْجَحِیمَ ﴿6﴾
شما قطعا جهنم را خواهید دید! (6)
ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَیْنَ الْیَقِینِ ﴿7﴾
سپس (با ورود در آن) آن را به عین الیقین مشاهده خواهید کرد. (7)
ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِیمِ ﴿8﴾
سپس در آن روز همه شما از نعمتهائی که داشته اید سؤ ال خواهید شد. (8)
سوره 103: العصر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْعَصْرِ ﴿1﴾
به عصر سوگند، (1)
إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ ﴿2﴾
که انسانها همه در زیانند. (2)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿3﴾
مگر کسانی که ایمان آورده، و اعمال صالح انجام داده اند و یکدیگر را به حق سفارش کرده، و یکدیگر را به شکیبائی و استقامت توصیه نمود. (3)
سوره 104: الهمزة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَیْلٌ لِکُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ ﴿1﴾
وای بر هر عیب جوی مسخره کننده ای! (1)
الَّذِی جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ ﴿2﴾
همان کس که مال را جمع آوری و شماره کرده (بی آنکه حساب مشروع و نامشروع کند). (2)
یَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿3﴾
گمان میکند که اموالش سبب جاودانگی او است! (3)
کَلَّا لَیُنْبَذَنَّ فِی الْحُطَمَةِ ﴿4﴾
چنین نیست که او میپندارد، به زودی در حطمه (آتشی خردکننده) پرتاب میشود. (4)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحُطَمَةُ ﴿5﴾
و تو چه میدانی حطمه چیست ؟ (5)
نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ ﴿6﴾
آتش برافروخته الهی است. (6)
الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ ﴿7﴾
آتشی که از دلها سرمی زند! (7)
إِنَّهَا عَلَیْهِمْ مُؤْصَدَةٌ ﴿8﴾
این آتش بر آنها به صورت دربسته است. (8)
فِی عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ ﴿9﴾
در ستونهای کشیده و طولانی! (9)
سوره 105: الفیل
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَلَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِأَصْحَابِ الْفِیلِ ﴿1﴾
آیا ندیدی پروردگارت با اصحاب فیل (لشگر ابرهه که به قصد نابودی کعبه آمده بودند) چه کرد؟! (1)
أَلَمْ یَجْعَلْ کَیْدَهُمْ فِی تَضْلِیلٍ ﴿2﴾
آیا نقشه آنها را در ضلالت و تباهی قرار نداد؟ (2)
وَأَرْسَلَ عَلَیْهِمْ طَیْرًا أَبَابِیلَ ﴿3﴾
و بر سر آنها پرندگانی را گروه گروه فرستاد. (3)
تَرْمِیهِمْ بِحِجَارَةٍ مِنْ سِجِّیلٍ ﴿4﴾
که با سنگهای کوچکی آنها را هدف قرار میدادند. (4)
فَجَعَلَهُمْ کَعَصْفٍ مَأْکُولٍ ﴿5﴾
در نتیجه آنها را همچون کاه خورده شده قرار داد (5)
سوره 106: قریش
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لِإِیلَافِ قُرَیْشٍ ﴿1﴾
(مجازات اصحاب الفیل) به خاطر این بود که قریش (به این سرزمین مقدس) الفت گیرند (و مقدمات ظهور پیامبر فراهم شود). (1)
إِیلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاءِ وَالصَّیْفِ ﴿2﴾
الفت آنها در سفرهای زمستانه و تابستانه است. (2)
فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَیْتِ ﴿3﴾
پس (به شکرانه این نعمت بزرگ) باید پروردگار این خانه را عبادت کنند. (3)
الَّذِی أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ ﴿4﴾
همانکس که آنها را از گرسنگی نجات داد و از نااءمنی رهائی بخشید. (4)
سوره 107: الماعون
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَرَأَیْتَ الَّذِی یُکَذِّبُ بِالدِّینِ ﴿1﴾
آیا کسی که روز جزا را پیوسته انکار میکند مشاهده کردی ؟ (1)
فَذَلِکَ الَّذِی یَدُعُّ الْیَتِیمَ ﴿2﴾
او همان کسی است که یتیم را با خشونت میراند. (2)
وَلَا یَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿3﴾
و دیگران را به اطعام مسکین تشویق نمیکند. (3)
فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ ﴿4﴾
پس وای بر نمازگزارانی که... (4)
الَّذِینَ هُمْ عَنْ صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ ﴿5﴾
نماز خود را به دست فراموشی میسپارند (5)
الَّذِینَ هُمْ یُرَاءُونَ ﴿6﴾
آنها که ریا میکنند. (6)
وَیَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ ﴿7﴾
و دیگران را از ضروریات زندگی منع مینمایند. (7)
سوره 108: الکوثر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ ﴿1﴾
ما به تو کوثر (خیر و برکت فراوان) عطا کردیم. (1)
فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ ﴿2﴾
اکنون که چنین است برای پروردگارت نماز بخوان و قربانی کن. (2)
إِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿3﴾
مسلما دشمن تو ابتر و بلا عقب است. (3)
سوره 109: الکافرون
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ ﴿1﴾
بگو ای کافران! (1)
لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ ﴿2﴾
آنچه را شما میپرستید من نمیپرستم. (2)
وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿3﴾
و نه شما آنچه را من پرستش میکنم میپرستید. (3)
وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَا عَبَدْتُمْ ﴿4﴾
و نه من هرگز آنچه را شما پرستش کرده اید میپرستم (4)
وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿5﴾
و نه شما آنچه را که من میپرستم عبادت میکنید. (5)
لَکُمْ دِینُکُمْ وَلِیَ دِینِ ﴿6﴾
(حال که چنین است) آئین شما برای خودتان و آئین من برای خودم! (6)
سوره 110: النصر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ ﴿1﴾
هنگامی که یاری خدا و پیروزی فرا رسد. (1)
وَرَأَیْتَ النَّاسَ یَدْخُلُونَ فِی دِینِ اللَّهِ أَفْوَاجًا ﴿2﴾
و مردم را ببینی گروه گروه وارد دین خدا میشوند. (2)
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ کَانَ تَوَّابًا ﴿3﴾
پروردگارت را تسبیح و حمد کن، و از او آمرزش بخواه که او بسیار توبه پذیر است. (3)
سوره 111: المسد
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
تَبَّتْ یَدَا أَبِی لَهَبٍ وَتَبَّ ﴿1﴾
بریده باد هر دو دست ابولهب (و مرگ بر او باد). (1)
مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا کَسَبَ ﴿2﴾
هرگز مال و ثروت او و آنچه را به دست آورد به حالش سودی نبخشید. (2)
سَیَصْلَى نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ ﴿3﴾
و به زودی وارد آتشی میشود که دارای شعله فروزان است. (3)
وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ ﴿4﴾
و همچنین همسرش در حالی که هیزم به دوش میکشد، (4)
فِی جِیدِهَا حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ ﴿5﴾
و در گردنش طنابی از لیف خرما است! (5)
سوره 112: الإخلاص
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿1﴾
بگو: خداوند یکتا و یگانه است. (1)
اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿2﴾
خداوندی است که همه نیازمندان قصد او میکنند: (2)
لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ ﴿3﴾
نزاد و زاده نشد. (3)
وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوًا أَحَدٌ ﴿4﴾
و برای او هرگز شبیه و مانندی نبوده است. (4)
سوره 113: الفلق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ﴿1﴾
بگو پناه میبرم به پروردگار سپیده صبح. (1)
مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ ﴿2﴾
از شر تمام آنچه آفریده است. (2)
وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ﴿3﴾
و از شر هر موجود مزاحمی هنگامی که وارد میشود. (3)
وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ ﴿4﴾
و از شر آنها که در گره ها میدمند (و هر تصمیمی را سست میکنند). (4)
وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴿5﴾
و از شر هر حسودی هنگامی که حسد میورزد. (5)
سوره 114: الناس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ﴿1﴾
بگو پناه میبرم به پروردگار مردم. (1)
مَلِکِ النَّاسِ ﴿2﴾
به مالک و حاکم مردم. (2)
إِلَهِ النَّاسِ ﴿3﴾
به خدا و معبود مردم (3)
مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿4﴾
از شر وسواس خناس. (4)
الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ ﴿5﴾
که در سینه های انسانها وسوسه میکند. (5)
مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ ﴿6﴾
خواه از جن باشد یا از انسان! (6)
سوره 1: الفاتحة
به نام خداوند رحمتگر مهربان (1)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴿1﴾
ستایش خدایى را که پروردگار جهانیان (2)
الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿2﴾
رحمتگر مهربان (3)
الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ ﴿3﴾
[و] خداوند روز جزاست (4)
مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ ﴿4﴾
[بار الها] تنها تو را مىپرستیم و تنها از تو یارى مىجوییم (5)
إِیَّاکَ نَعْبُدُ وإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ ﴿5﴾
ما را به راه راست هدایت فرما (6)
اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ ﴿6﴾
راه آنان که گرامىشان داشتهاى نه [راه] مغضوبان و نه [راه] گمراهان (7)
صِرَاطَ الَّذِینَ أَنعَمتَ عَلَیهِمْ غَیرِ المَغضُوبِ عَلَیهِمْ وَلاَ الضَّالِّینَ ﴿7﴾
سوره 2: البقرة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
الف لام میم (1)
الم ﴿1﴾
این است کتابى که در [حقانیت] آن هیچ تردیدى نیست [و] مایه هدایت تقواپیشگان است (2)
ذَلِکَ الْکِتَابُ لاَ رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِینَ ﴿2﴾
آنان که به غیب ایمان مىآورند و نماز را بر پا مىدارند و از آنچه به ایشان روزى دادهایم انفاق مىکنند (3)
الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَیُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ ﴿3﴾
و آنان که بدانچه به سوى تو فرود آمده و به آنچه پیش از تو نازل شده است ایمان مى آورند و آنانند که به آخرت یقین دارند (4)
والَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْکَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِکَ وَبِالآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ ﴿4﴾
آنان برخوردار از هدایتى از سوى پروردگار خویشند و آنان همان رستگارانند (5)
أُوْلَئِکَ عَلَى هُدًى مِّن رَّبِّهِمْ وَأُوْلَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿5﴾
