- 183
- 1000
- 1000
- 1000
قسمت 96 - یائات زوائد در قرائت نافع مدنی
در این برنامه آقای محمدرضا ستوده نیا به آموزش یائات زوائد در قرائت نافع مدنی می پردازند .
ویژگی‌های قرائت نافع به روایت ورش
در قرائت نافع در زمینه تلاوت ما بین دو سوره بنا بر روایت ورش موارد زیر به چشم می‌خورد:
1. ذکر بسمله؛
2. بدون بسمله و با رعایت قانون سکت؛
3. بدون تلاوت بسمله و به صورت وصل.
شیوه قرائت نافع
شیوه قرائت نافع مدنی را روشن وصف کرده‌اند. وی در قرائت قرآن نه افراط در تشدید داشته، نه تفریط در ارسال، نه سنگین و پرطنین خوانده است و نه سبک و بی حال.
قرائت وی به گونه‌ای در گوش شنونده طنین انداز می‌شد که گویا زنجیره‌ای از صدای آهنگین با اندک گرایش به مد و کشیدن کلمات وجود دارد.
اصول قرائت نافع
1. ادغام: ادغام صغیر متقاربین «د» در «ذ» و «ض» و ادغام «ز» در «ت» در یک کلمه به استثنای دو کلمه «عذت» و «فنبذتها»؛
2. اماله: الف‌های مقصور آخر کلمات را که منقلب از «ی» یا اصل آن مجهول است، به صورت بینابین قرائت کرده است؛
3. مد: مدهای متصل را به صورت توسط قرائت کرده و مدهای منفصل را نیاورده و به تمکین حرف مد اکتفا کرده است؛
4. همزه: در همه کلمات دارای دو همزه قطع پیاپی، دومین همزه را به تسهیل (بینابین) قرائت کرده است؛
5. «یا» های اضافه: در «یا» های اضافه (ضمیر متکلم، چسبیده به اسم، فعل یا حرف) بیش از دیگر قرای سبعه به مفتوح گردانیدن (تخفیف) آن‌ها گرایش و اصرار دارد؛
6. «ی» های زائد: «ی» های زائدی را که در رسم الخط مصاحف بدل و جانشینی ندارند، به صورت وصل به اثبات «ی» قرائت کرده است.
ویژگی‌های قرائت نافع به روایت ورش
در قرائت نافع در زمینه تلاوت ما بین دو سوره بنا بر روایت ورش موارد زیر به چشم می‌خورد:
1. ذکر بسمله؛
2. بدون بسمله و با رعایت قانون سکت؛
3. بدون تلاوت بسمله و به صورت وصل.
شیوه قرائت نافع
شیوه قرائت نافع مدنی را روشن وصف کرده‌اند. وی در قرائت قرآن نه افراط در تشدید داشته، نه تفریط در ارسال، نه سنگین و پرطنین خوانده است و نه سبک و بی حال.
قرائت وی به گونه‌ای در گوش شنونده طنین انداز می‌شد که گویا زنجیره‌ای از صدای آهنگین با اندک گرایش به مد و کشیدن کلمات وجود دارد.
اصول قرائت نافع
1. ادغام: ادغام صغیر متقاربین «د» در «ذ» و «ض» و ادغام «ز» در «ت» در یک کلمه به استثنای دو کلمه «عذت» و «فنبذتها»؛
2. اماله: الف‌های مقصور آخر کلمات را که منقلب از «ی» یا اصل آن مجهول است، به صورت بینابین قرائت کرده است؛
3. مد: مدهای متصل را به صورت توسط قرائت کرده و مدهای منفصل را نیاورده و به تمکین حرف مد اکتفا کرده است؛
4. همزه: در همه کلمات دارای دو همزه قطع پیاپی، دومین همزه را به تسهیل (بینابین) قرائت کرده است؛
5. «یا» های اضافه: در «یا» های اضافه (ضمیر متکلم، چسبیده به اسم، فعل یا حرف) بیش از دیگر قرای سبعه به مفتوح گردانیدن (تخفیف) آن‌ها گرایش و اصرار دارد؛
6. «ی» های زائد: «ی» های زائدی را که در رسم الخط مصاحف بدل و جانشینی ندارند، به صورت وصل به اثبات «ی» قرائت کرده است.
