- 387
- 1000
- 1000
- 1000
قسمت 5 - فواید بلند خواندن قرآن
در این برنامه آقای ابوالفضل علامی به آموزش فواید بلند خواندن قرآن می پردازد .
وقتی صدای قاری به آوای ملکوتی قرآن بلند شد و به دیگران رسید در اعماق روح و روان آنان نیز اثر میگذارد. چه بسا در آنان ایجاد انگیزش کند و رو به سوی قرآن آورند، اگر قرآن را نمیتوانند بخوانند به فراگیری آن روی آورند، یا اگر با تلاوت قرآن انسی ندارند شور و شوق تلاوت پیدا کنند. از این بالاتر شاید قرائت رسای قاری قرآن، موجب بیداری انسان غافل و گنهکاری شود و مسیر زندگی او را به سوی هدایت رهنمون گردد.
در طول تاریخ کم نبودهاند افرادی که با شنیدن آیهای از آیات الهی دگرگون شده و در یک لحظه با تمام گناهان خود وداع کردهاند. از جملة آنها «فضیل بن عیاض» است. او به عنوان یکی از راویان کلام امام صادق ـ علیه السّلام ـ و از زاهدان مشهور زمان خود معرفی شده است. فضیل در پایان عمر در جوار کعبه میزیست و همان جا در روز عاشورا بدرود حیات گفت. او در آغاز زندگی راهزن خطرناکی بود که همة مردم از نام او وحشت داشتند.
فضیل یک شب برای اجرای قصد پلیدی میخواست وارد خانهای شود. در یکی از خانههای اطراف مرد بیداردلی که در دل شب مشغول تلاوت قرآن بود، به این آیه رسید:
«اَلَمْ یَأْنِ لِلَّذینَ آمَنُوا اَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ اللهِ وَ ما نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ».
آیا وقت آن نرسیده است که دلهای مؤمنان در برابر یاد خدا و آن چه از حق نازل شده است خاشع گردد؟
این آیه چون تیری بر قلب آلودة فضیل نشست، تکان سختی خورد، اندکی در فکر فرو رفت: این کیست سخن میگوید؟ به چه کسی پیام میدهد؟ با خود گفت: ای فضیل! قرآن با تو سخن میگوید! ناگهان صدای فضیل بلند شد و پیوسته میگفت: به خدا سوگند وقت آن رسیده است! به خدا سوگند وقت آن رسیده است!
فضیل رو به سوی آسمان نمود و با دلی سخت پشیمان و توبهکار چنین گفت:
«خداوندا! من به سوی تو بازگشتم و توبة خود را این قرار دادم، که پیوسته در جوار خانة تو (کعبه) باشم»
وقتی صدای قاری به آوای ملکوتی قرآن بلند شد و به دیگران رسید در اعماق روح و روان آنان نیز اثر میگذارد. چه بسا در آنان ایجاد انگیزش کند و رو به سوی قرآن آورند، اگر قرآن را نمیتوانند بخوانند به فراگیری آن روی آورند، یا اگر با تلاوت قرآن انسی ندارند شور و شوق تلاوت پیدا کنند. از این بالاتر شاید قرائت رسای قاری قرآن، موجب بیداری انسان غافل و گنهکاری شود و مسیر زندگی او را به سوی هدایت رهنمون گردد.
در طول تاریخ کم نبودهاند افرادی که با شنیدن آیهای از آیات الهی دگرگون شده و در یک لحظه با تمام گناهان خود وداع کردهاند. از جملة آنها «فضیل بن عیاض» است. او به عنوان یکی از راویان کلام امام صادق ـ علیه السّلام ـ و از زاهدان مشهور زمان خود معرفی شده است. فضیل در پایان عمر در جوار کعبه میزیست و همان جا در روز عاشورا بدرود حیات گفت. او در آغاز زندگی راهزن خطرناکی بود که همة مردم از نام او وحشت داشتند.
فضیل یک شب برای اجرای قصد پلیدی میخواست وارد خانهای شود. در یکی از خانههای اطراف مرد بیداردلی که در دل شب مشغول تلاوت قرآن بود، به این آیه رسید:
«اَلَمْ یَأْنِ لِلَّذینَ آمَنُوا اَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ اللهِ وَ ما نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ».
آیا وقت آن نرسیده است که دلهای مؤمنان در برابر یاد خدا و آن چه از حق نازل شده است خاشع گردد؟
این آیه چون تیری بر قلب آلودة فضیل نشست، تکان سختی خورد، اندکی در فکر فرو رفت: این کیست سخن میگوید؟ به چه کسی پیام میدهد؟ با خود گفت: ای فضیل! قرآن با تو سخن میگوید! ناگهان صدای فضیل بلند شد و پیوسته میگفت: به خدا سوگند وقت آن رسیده است! به خدا سوگند وقت آن رسیده است!
فضیل رو به سوی آسمان نمود و با دلی سخت پشیمان و توبهکار چنین گفت:
«خداوندا! من به سوی تو بازگشتم و توبة خود را این قرار دادم، که پیوسته در جوار خانة تو (کعبه) باشم»
