- 246
تسنیم 86
آیات 45 تا 51 سوره نساء با صدای محمد جبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی .
وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِأَعْدَائِکُمْ وَکَفَى بِاللَّهِ وَلِیًّا وَکَفَى بِاللَّهِ نَصِیرًا ﴿45﴾
و خداوند به دشمنان شما [از شما] آگاهتر است و خدا یار و یاور شما بس (45)
مِنَ الَّذِینَ هَادُوا یُحَرِّفُونَ الْکَلِمَ عَنْ مَوَاضِعِهِ وَیَقُولُونَ سَمِعْنَا وَعَصَیْنَا وَاسْمَعْ غَیْرَ مُسْمَعٍ وَرَاعِنَا لَیًّا بِأَلْسِنَتِهِمْ وَطَعْنًا فِی الدِّینِ وَلَوْ أَنَّهُمْ قَالُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا وَاسْمَعْ وَانْظُرْنَا لَکَانَ خَیْرًا لَهُمْ وَأَقْوَمَ وَلَکِنْ لَعَنَهُمُ اللَّهُ بِکُفْرِهِمْ فَلَا یُؤْمِنُونَ إِلَّا قَلِیلًا ﴿46﴾
از یهودیان کسانى هستند که کلمات را جا به جا مى کنند و از راه زبان بازى و براى طعنهزدن به دین [اسلام] [به زبان] مى گویند شنیدیم و [در دل مىگویند] نپذیرفتیم و بشنو سخن ما و نشنیده بگیر و "راعنا" [را به شیوه نادرستى] مى گویند، حال آنکه اگر مى گفتند شنیدیم و اطاعت کردیم و سخن ما را بشنو و در کار ما بنگر، براى آنان بهتر و استوارتر بود، ولى خداوند آنان را به سبب کفرشان دچار لعنت خویش ساخته و جز اندکى ایمان نمى آورند (46)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ آمِنُوا بِمَا نَزَّلْنَا مُصَدِّقًا لِمَا مَعَکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَطْمِسَ وُجُوهًا فَنَرُدَّهَا عَلَى أَدْبَارِهَا أَوْ نَلْعَنَهُمْ کَمَا لَعَنَّا أَصْحَابَ السَّبْتِ وَکَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا ﴿47﴾
اى اهل کتاب، پیش از آنکه چهره هایى را مسخ و محو کنیم و آنها را واپس گردانیم، یا ایشان را همانند اصحاب سبت [حرمت شکنان شنبه] دچار لعنت کنیم، به آنچه فرو فرستاده ایم و همخوان کتاب شماست، ایمان آورید [و بدانید] که امر الهى انجام پذیر است (47)
إِنَّ اللَّهَ لَا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَیَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِکَ لِمَنْ یَشَاءُ وَمَنْ یُشْرِکْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرَى إِثْمًا عَظِیمًا ﴿48﴾
[بدانید که] خداوند این را که برایش شریک قائل شوند، نمى بخشد، و هر گناهى را که فروتر از آن است، براى کسى که بخواهد مى بخشد، و هرکس که به خدا شرک ورزد، در حقیقت گناه عظیمى را به گردن گرفته است (48)
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ یُزَکُّونَ أَنْفُسَهُمْ بَلِ اللَّهُ یُزَکِّی مَنْ یَشَاءُ وَلَا یُظْلَمُونَ فَتِیلًا ﴿49﴾
آیا احوال کسانى را که خود را نیک و پاک مى شمارند ندانسته اى؟ چنین نیست، بلکه خداوند هرکس را که بخواهد نیک و پاک مىدارد، و به اندازه ذره ناچیزى نیز بر آنان ستم نمى رود (49)
انْظُرْ کَیْفَ یَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْکَذِبَ وَکَفَى بِهِ إِثْمًا مُبِینًا ﴿50﴾
بنگر که چگونه بر خداوند دروغ مى بندد و همین گناه به این آشکارى بس (50)
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ أُوتُوا نَصِیبًا مِنَ الْکِتَابِ یُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَالطَّاغُوتِ وَیَقُولُونَ لِلَّذِینَ کَفَرُوا هَؤُلَاءِ أَهْدَى مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا سَبِیلًا ﴿51﴾
آیا احوال کسانى را که بهره اى از کتاب آسمانى دارند، ندانسته اى که به "جبت" و "طاغوت" ایمان مى ورزند و درباره کافران مىگویند که اینان از مؤمنان راه یافته ترند (51)
وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِأَعْدَائِکُمْ وَکَفَى بِاللَّهِ وَلِیًّا وَکَفَى بِاللَّهِ نَصِیرًا ﴿45﴾
و خداوند به دشمنان شما [از شما] آگاهتر است و خدا یار و یاور شما بس (45)
مِنَ الَّذِینَ هَادُوا یُحَرِّفُونَ الْکَلِمَ عَنْ مَوَاضِعِهِ وَیَقُولُونَ سَمِعْنَا وَعَصَیْنَا وَاسْمَعْ غَیْرَ مُسْمَعٍ وَرَاعِنَا لَیًّا بِأَلْسِنَتِهِمْ وَطَعْنًا فِی الدِّینِ وَلَوْ أَنَّهُمْ قَالُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا وَاسْمَعْ وَانْظُرْنَا لَکَانَ خَیْرًا لَهُمْ وَأَقْوَمَ وَلَکِنْ لَعَنَهُمُ اللَّهُ بِکُفْرِهِمْ فَلَا یُؤْمِنُونَ إِلَّا قَلِیلًا ﴿46﴾
از یهودیان کسانى هستند که کلمات را جا به جا مى کنند و از راه زبان بازى و براى طعنهزدن به دین [اسلام] [به زبان] مى گویند شنیدیم و [در دل مىگویند] نپذیرفتیم و بشنو سخن ما و نشنیده بگیر و "راعنا" [را به شیوه نادرستى] مى گویند، حال آنکه اگر مى گفتند شنیدیم و اطاعت کردیم و سخن ما را بشنو و در کار ما بنگر، براى آنان بهتر و استوارتر بود، ولى خداوند آنان را به سبب کفرشان دچار لعنت خویش ساخته و جز اندکى ایمان نمى آورند (46)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ آمِنُوا بِمَا نَزَّلْنَا مُصَدِّقًا لِمَا مَعَکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَطْمِسَ وُجُوهًا فَنَرُدَّهَا عَلَى أَدْبَارِهَا أَوْ نَلْعَنَهُمْ کَمَا لَعَنَّا أَصْحَابَ السَّبْتِ وَکَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا ﴿47﴾
اى اهل کتاب، پیش از آنکه چهره هایى را مسخ و محو کنیم و آنها را واپس گردانیم، یا ایشان را همانند اصحاب سبت [حرمت شکنان شنبه] دچار لعنت کنیم، به آنچه فرو فرستاده ایم و همخوان کتاب شماست، ایمان آورید [و بدانید] که امر الهى انجام پذیر است (47)
إِنَّ اللَّهَ لَا یَغْفِرُ أَنْ یُشْرَکَ بِهِ وَیَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِکَ لِمَنْ یَشَاءُ وَمَنْ یُشْرِکْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرَى إِثْمًا عَظِیمًا ﴿48﴾
[بدانید که] خداوند این را که برایش شریک قائل شوند، نمى بخشد، و هر گناهى را که فروتر از آن است، براى کسى که بخواهد مى بخشد، و هرکس که به خدا شرک ورزد، در حقیقت گناه عظیمى را به گردن گرفته است (48)
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ یُزَکُّونَ أَنْفُسَهُمْ بَلِ اللَّهُ یُزَکِّی مَنْ یَشَاءُ وَلَا یُظْلَمُونَ فَتِیلًا ﴿49﴾
آیا احوال کسانى را که خود را نیک و پاک مى شمارند ندانسته اى؟ چنین نیست، بلکه خداوند هرکس را که بخواهد نیک و پاک مىدارد، و به اندازه ذره ناچیزى نیز بر آنان ستم نمى رود (49)
انْظُرْ کَیْفَ یَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْکَذِبَ وَکَفَى بِهِ إِثْمًا مُبِینًا ﴿50﴾
بنگر که چگونه بر خداوند دروغ مى بندد و همین گناه به این آشکارى بس (50)
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ أُوتُوا نَصِیبًا مِنَ الْکِتَابِ یُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَالطَّاغُوتِ وَیَقُولُونَ لِلَّذِینَ کَفَرُوا هَؤُلَاءِ أَهْدَى مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا سَبِیلًا ﴿51﴾
آیا احوال کسانى را که بهره اى از کتاب آسمانى دارند، ندانسته اى که به "جبت" و "طاغوت" ایمان مى ورزند و درباره کافران مىگویند که اینان از مؤمنان راه یافته ترند (51)