- 338
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق حجاج هنداوی نجم ، قمر ، قریش
این تلاوت شامل آیات 39 تا آخر سوره نجم و آیات 1 تا 6 سوره قمر و آیات 1 تا آخر سوره قریش است که در سال 1382 اجرا شده است .
و اینکه براى انسان جز حاصل تلاش او نیست (39)
وَأَن لَّیْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَى ﴿39﴾
و [نتیجه] کوشش او به زودى دیده خواهد شد (40)
وَأَنَّ سَعْیَهُ سَوْفَ یُرَى ﴿40﴾
سپس هر چه تمامتر وى را پاداش دهند (41)
ثُمَّ یُجْزَاهُ الْجَزَاء الْأَوْفَى ﴿41﴾
و اینکه پایان [کار] به سوى پروردگار توست (42)
وَأَنَّ إِلَى رَبِّکَ الْمُنتَهَى ﴿42﴾
و هم اوست که مىخنداند و مىگریاند (43)
وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَکَ وَأَبْکَى ﴿43﴾
و هم اوست که مىمیراند و زنده مىگرداند (44)
وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْیَا ﴿44﴾
و هم اوست که دو نوع مىآفریند نر و ماده (45)
وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنثَى ﴿45﴾
از نطفهاى چون فرو ریخته شود (46)
مِن نُّطْفَةٍ إِذَا تُمْنَى ﴿46﴾
و هم پدید آوردن [عالم] دیگر بر [عهده] اوست (47)
وَأَنَّ عَلَیْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى ﴿47﴾
و هم اوست که [شما را] بىنیاز کرد و سرمایه بخشید (48)
وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَى وَأَقْنَى ﴿48﴾
و هم اوست پروردگار ستاره شعرى (49)
وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَى ﴿49﴾
و هم اوست که عادیان قدیم را هلاک کرد (50)
وَأَنَّهُ أَهْلَکَ عَادًا الْأُولَى ﴿50﴾
و ثمود را [نیز هلاک کرد] و [کسى را] باقى نگذاشت (51)
وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَى ﴿51﴾
و پیشتر [از همه آنها] قوم نوح را زیرا که آنان ستمگرتر و سرکشتر بودند (52)
وَقَوْمَ نُوحٍ مِّن قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَى ﴿52﴾
و شهرها[ى س دوم و عاموره] را فرو افکند (53)
وَالْمُؤْتَفِکَةَ أَهْوَى ﴿53﴾
پوشاند بر آن [دو شهر از باران گوگردى] آنچه را پوشاند (54)
فَغَشَّاهَا مَا غَشَّى ﴿54﴾
پس به کدام یک از نعمتهاى پروردگارت تردید روا مىدارى (55)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکَ تَتَمَارَى ﴿55﴾
این [پیامبر نیز] بیمدهندهاى از [جمله] بیمدهندگان نخستین است (56)
هَذَا نَذِیرٌ مِّنَ النُّذُرِ الْأُولَى ﴿56﴾
[وه چه] نزدیک گشت قیامت (57)
أَزِفَتْ الْآزِفَةُ ﴿57﴾
جز خدا کسى آشکارکننده آن نیست (58)
لَیْسَ لَهَا مِن دُونِ اللَّهِ کَاشِفَةٌ ﴿58﴾
آیا از این سخن عجب دارید (59)
أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِیثِ تَعْجَبُونَ ﴿59﴾
و مىخندید و نمىگریید (60)
وَتَضْحَکُونَ وَلَا تَبْکُونَ ﴿60﴾
و شما در غفلتید (61)
وَأَنتُمْ سَامِدُونَ ﴿61﴾
پس خدا را سجده کنید و بپرستید (62)
فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَاعْبُدُوا ﴿62﴾
سوره 54: القمر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
نزدیک شد قیامت و از هم شکافت ماه (1)
اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانشَقَّ الْقَمَرُ ﴿1﴾
و هر گاه نشانهاى ببینند روى بگردانند و گویند سحرى دایم است (2)
وَإِن یَرَوْا آیَةً یُعْرِضُوا وَیَقُولُوا سِحْرٌ مُّسْتَمِرٌّ ﴿2﴾
و به تکذیب دست زدند و هوسهاى خویش را دنبال کردند و [لى] هر کارى را [آخر] قرارى است (3)
وَکَذَّبُوا وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءهُمْ وَکُلُّ أَمْرٍ مُّسْتَقِرٌّ ﴿3﴾
و قطعا از اخبار آنچه در آن مایه انزجار [از کفر] است به ایشان رسید (4)
وَلَقَدْ جَاءهُم مِّنَ الْأَنبَاء مَا فِیهِ مُزْدَجَرٌ ﴿4﴾
حکمت بالغه [حق این بود] ولى هشدارها سود نکرد (5)
حِکْمَةٌ بَالِغَةٌ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ ﴿5﴾
پس از آنان روى برتاب روزى که داعى [حق] به سوى امرى دهشتناک دعوت مىکند (6)
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ یَوْمَ یَدْعُ الدَّاعِ إِلَى شَیْءٍ نُّکُرٍ ﴿6﴾
سوره 106: قریش
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
براى الفتدادن قریش (1)
لِإِیلَافِ قُرَیْشٍ ﴿1﴾
الفتشان هنگام کوچ زمستان و تابستان [خدا پیلداران را نابود کرد] (2)
إِیلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاء وَالصَّیْفِ ﴿2﴾
پس باید خداوند این خانه را بپرستند (3)
فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَیْتِ ﴿3﴾
همان [خدایى] که در گرسنگى غذایشان داد و از بیم [دشمن] آسودهخاطرشان کرد (4)
الَّذِی أَطْعَمَهُم مِّن جُوعٍ وَآمَنَهُم مِّنْ خَوْفٍ ﴿4﴾
و اینکه براى انسان جز حاصل تلاش او نیست (39)
وَأَن لَّیْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَى ﴿39﴾
و [نتیجه] کوشش او به زودى دیده خواهد شد (40)
وَأَنَّ سَعْیَهُ سَوْفَ یُرَى ﴿40﴾
سپس هر چه تمامتر وى را پاداش دهند (41)
ثُمَّ یُجْزَاهُ الْجَزَاء الْأَوْفَى ﴿41﴾
و اینکه پایان [کار] به سوى پروردگار توست (42)
وَأَنَّ إِلَى رَبِّکَ الْمُنتَهَى ﴿42﴾
و هم اوست که مىخنداند و مىگریاند (43)
وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَکَ وَأَبْکَى ﴿43﴾
و هم اوست که مىمیراند و زنده مىگرداند (44)
وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْیَا ﴿44﴾
و هم اوست که دو نوع مىآفریند نر و ماده (45)
وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنثَى ﴿45﴾
از نطفهاى چون فرو ریخته شود (46)
مِن نُّطْفَةٍ إِذَا تُمْنَى ﴿46﴾
و هم پدید آوردن [عالم] دیگر بر [عهده] اوست (47)
وَأَنَّ عَلَیْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى ﴿47﴾
و هم اوست که [شما را] بىنیاز کرد و سرمایه بخشید (48)
وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَى وَأَقْنَى ﴿48﴾
و هم اوست پروردگار ستاره شعرى (49)
وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَى ﴿49﴾
و هم اوست که عادیان قدیم را هلاک کرد (50)
وَأَنَّهُ أَهْلَکَ عَادًا الْأُولَى ﴿50﴾
و ثمود را [نیز هلاک کرد] و [کسى را] باقى نگذاشت (51)
وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَى ﴿51﴾
و پیشتر [از همه آنها] قوم نوح را زیرا که آنان ستمگرتر و سرکشتر بودند (52)
وَقَوْمَ نُوحٍ مِّن قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَى ﴿52﴾
و شهرها[ى س دوم و عاموره] را فرو افکند (53)
وَالْمُؤْتَفِکَةَ أَهْوَى ﴿53﴾
پوشاند بر آن [دو شهر از باران گوگردى] آنچه را پوشاند (54)
فَغَشَّاهَا مَا غَشَّى ﴿54﴾
پس به کدام یک از نعمتهاى پروردگارت تردید روا مىدارى (55)
فَبِأَیِّ آلَاء رَبِّکَ تَتَمَارَى ﴿55﴾
این [پیامبر نیز] بیمدهندهاى از [جمله] بیمدهندگان نخستین است (56)
هَذَا نَذِیرٌ مِّنَ النُّذُرِ الْأُولَى ﴿56﴾
[وه چه] نزدیک گشت قیامت (57)
أَزِفَتْ الْآزِفَةُ ﴿57﴾
جز خدا کسى آشکارکننده آن نیست (58)
لَیْسَ لَهَا مِن دُونِ اللَّهِ کَاشِفَةٌ ﴿58﴾
آیا از این سخن عجب دارید (59)
أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِیثِ تَعْجَبُونَ ﴿59﴾
و مىخندید و نمىگریید (60)
وَتَضْحَکُونَ وَلَا تَبْکُونَ ﴿60﴾
و شما در غفلتید (61)
وَأَنتُمْ سَامِدُونَ ﴿61﴾
پس خدا را سجده کنید و بپرستید (62)
فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَاعْبُدُوا ﴿62﴾
سوره 54: القمر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
نزدیک شد قیامت و از هم شکافت ماه (1)
اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانشَقَّ الْقَمَرُ ﴿1﴾
و هر گاه نشانهاى ببینند روى بگردانند و گویند سحرى دایم است (2)
وَإِن یَرَوْا آیَةً یُعْرِضُوا وَیَقُولُوا سِحْرٌ مُّسْتَمِرٌّ ﴿2﴾
و به تکذیب دست زدند و هوسهاى خویش را دنبال کردند و [لى] هر کارى را [آخر] قرارى است (3)
وَکَذَّبُوا وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءهُمْ وَکُلُّ أَمْرٍ مُّسْتَقِرٌّ ﴿3﴾
و قطعا از اخبار آنچه در آن مایه انزجار [از کفر] است به ایشان رسید (4)
وَلَقَدْ جَاءهُم مِّنَ الْأَنبَاء مَا فِیهِ مُزْدَجَرٌ ﴿4﴾
حکمت بالغه [حق این بود] ولى هشدارها سود نکرد (5)
حِکْمَةٌ بَالِغَةٌ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ ﴿5﴾
پس از آنان روى برتاب روزى که داعى [حق] به سوى امرى دهشتناک دعوت مىکند (6)
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ یَوْمَ یَدْعُ الدَّاعِ إِلَى شَیْءٍ نُّکُرٍ ﴿6﴾
سوره 106: قریش
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
براى الفتدادن قریش (1)
لِإِیلَافِ قُرَیْشٍ ﴿1﴾
الفتشان هنگام کوچ زمستان و تابستان [خدا پیلداران را نابود کرد] (2)
إِیلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاء وَالصَّیْفِ ﴿2﴾
پس باید خداوند این خانه را بپرستند (3)
فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَیْتِ ﴿3﴾
همان [خدایى] که در گرسنگى غذایشان داد و از بیم [دشمن] آسودهخاطرشان کرد (4)
الَّذِی أَطْعَمَهُم مِّن جُوعٍ وَآمَنَهُم مِّنْ خَوْفٍ ﴿4﴾
