این تلاوت شامل آیات 1تا 39 سوره مبارکه صافات است .
سوره 37: الصافات
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به صف بستگان که صفى [با شکوه] بستهاند (1)
وَالصَّافَّاتِ صَفًّا ﴿1﴾
و به زجرکنندگان که به سختى زجر مىکنند (2)
فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا ﴿2﴾
و به تلاوتکنندگان [آیات الهى] (3)
فَالتَّالِیَاتِ ذِکْرًا ﴿3﴾
که قطعا معبود شما یگانه است (4)
إِنَّ إِلَهَکُمْ لَوَاحِدٌ ﴿4﴾
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است و پروردگار خاورها (5)
رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ ﴿5﴾
ما آسمان این دنیا را به زیور اختران آراستیم (6)
إِنَّا زَیَّنَّا السَّمَاء الدُّنْیَا بِزِینَةٍ الْکَوَاکِبِ ﴿6﴾
و [آن را] از هر شیطان سرکشى نگاه داشتیم (7)
وَحِفْظًا مِّن کُلِّ شَیْطَانٍ مَّارِدٍ ﴿7﴾
[به طورى که] نمىتوانند به انبوه [فرشتگان] عال م بالا گوش فرا دهند و از هر سوى پرتاب مىشوند (8)
لَا یَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَیُقْذَفُونَ مِن کُلِّ جَانِبٍ ﴿8﴾
با شدت به دور رانده مىشوند و برایشان عذابى دایم است (9)
دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ ﴿9﴾
مگر کسى که [از سخن بالاییان] یکباره استراق سمع کند که شهابى شکافنده از پى او مىتازد (10)
إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ ﴿10﴾
پس [از کافران] بپرس آیا ایشان [از نظر] آفرینش سختترند یا کسانى که [در آسمانها] خلق کردیم ما آنان را از گلى چسبنده پدید آوردیم (11)
فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَم مَّنْ خَلَقْنَا إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّن طِینٍ لَّازِبٍ ﴿11﴾
بلکه عجب مىدارى و [آنها] ریشخند مىکنند (12)
بَلْ عَجِبْتَ وَیَسْخَرُونَ ﴿12﴾
و چون پند داده شوند عبرت نمىگیرند (13)
وَإِذَا ذُکِّرُوا لَا یَذْکُرُونَ ﴿13﴾
و چون آیتى ببینند به ریشخند مىپردازند (14)
وَإِذَا رَأَوْا آیَةً یَسْتَسْخِرُونَ ﴿14﴾
و مىگویند این جز سحرى آشکار نیست (15)
وَقَالُوا إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِینٌ ﴿15﴾
آیا چون مردیم و خاک و استخوانهاى [خرد] گردیدیم آیا راستى برانگیخته مىشویم (16)
أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿16﴾
و همین طور پدران اولیه ما (17)
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿17﴾
بگو آرى در حالى که شما خوارید (18)
قُلْ نَعَمْ وَأَنتُمْ دَاخِرُونَ ﴿18﴾
و آن تنها یک فریاد است و بس و بناگاه آنان به تماشا خیزند (19)
فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ یَنظُرُونَ ﴿19﴾
و مىگویند اى واى بر ما این است روز جزا (20)
وَقَالُوا یَا وَیْلَنَا هَذَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿20﴾
این است همان روز داورى که آن را تکذیب مىکردید (21)
هَذَا یَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِی کُنتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿21﴾
کسانى را که ستم کردهاند با همردیفانشان و آنچه غیر از خدا مىپرستیدهاند (22)
احْشُرُوا الَّذِینَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا کَانُوا یَعْبُدُونَ ﴿22﴾
گرد آورید و به سوى راه جهنم رهبرىشان کنید (23)
مِن دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِرَاطِ الْجَحِیمِ ﴿23﴾
و بازداشتشان نمایید که آنها مسؤولند (24)
وَقِفُوهُمْ إِنَّهُم مَّسْئُولُونَ ﴿24﴾
شما را چه شده است که همدیگر را یارى نمىکنید (25)
مَا لَکُمْ لَا تَنَاصَرُونَ ﴿25﴾
[نه] بلکه امروز آنان از در تسلیم درآمدگانند (26)
بَلْ هُمُ الْیَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ ﴿26﴾
و بعضى روى به بعضى دیگر مىآورند [و] از یکدیگر مىپرسند (27)
وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءلُونَ ﴿27﴾
[و] مىگویند شما [ظاهرا] از در راستى با ما درمىآمدید [و خود را حق به جانب مىنمودید] (28)
قَالُوا إِنَّکُمْ کُنتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْیَمِینِ ﴿28﴾
[متهمان] مىگویند [نه] بلکه با ایمان نبودید (29)
قَالُوا بَل لَّمْ تَکُونُوا مُؤْمِنِینَ ﴿29﴾
و ما را بر شما هیچ تسلطى نبود بلکه خودتان سرکش بودید (30)
وَمَا کَانَ لَنَا عَلَیْکُم مِّن سُلْطَانٍ بَلْ کُنتُمْ قَوْمًا طَاغِینَ ﴿30﴾
پس فرمان پروردگارمان بر ما سزاوار آمد ما واقعا باید [عذاب را] بچشیم (31)
فَحَقَّ عَلَیْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ ﴿31﴾
و شما را گمراه کردیم زیرا خودمان گمراه بودیم (32)
فَأَغْوَیْنَاکُمْ إِنَّا کُنَّا غَاوِینَ ﴿32﴾
پس در حقیقت آنان در آن روز در عذاب شریک یکدیگرند (33)
فَإِنَّهُمْ یَوْمَئِذٍ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِکُونَ ﴿33﴾
[آرى] ما با مجرمان چنین رفتار مىکنیم (34)
إِنَّا کَذَلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ ﴿34﴾
چرا که آنان بودند که وقتى به ایشان گفته مىشد خدایى جز خداى یگانه نیست تکبر مىورزیدند (35)
إِنَّهُمْ کَانُوا إِذَا قِیلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ یَسْتَکْبِرُونَ ﴿35﴾
و مىگفتند آیا ما براى شاعرى دیوانه دست از خدایانمان برداریم (36)
وَیَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِکُوا آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُونٍ ﴿36﴾
ولى نه [او] حقیقت را آورده و فرستادگان را تصدیق کرده است (37)
بَلْ جَاء بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِینَ ﴿37﴾
در واقع شما عذاب پر درد را خواهید چشید (38)
إِنَّکُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِیمِ ﴿38﴾
و جز آنچه مىکردید جزا نمىیابید (39)
وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿39﴾
سوره 37: الصافات
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
سوگند به صف بستگان که صفى [با شکوه] بستهاند (1)
وَالصَّافَّاتِ صَفًّا ﴿1﴾
و به زجرکنندگان که به سختى زجر مىکنند (2)
فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا ﴿2﴾
و به تلاوتکنندگان [آیات الهى] (3)
فَالتَّالِیَاتِ ذِکْرًا ﴿3﴾
که قطعا معبود شما یگانه است (4)
إِنَّ إِلَهَکُمْ لَوَاحِدٌ ﴿4﴾
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است و پروردگار خاورها (5)
رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ ﴿5﴾
ما آسمان این دنیا را به زیور اختران آراستیم (6)
إِنَّا زَیَّنَّا السَّمَاء الدُّنْیَا بِزِینَةٍ الْکَوَاکِبِ ﴿6﴾
و [آن را] از هر شیطان سرکشى نگاه داشتیم (7)
وَحِفْظًا مِّن کُلِّ شَیْطَانٍ مَّارِدٍ ﴿7﴾
[به طورى که] نمىتوانند به انبوه [فرشتگان] عال م بالا گوش فرا دهند و از هر سوى پرتاب مىشوند (8)
لَا یَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَیُقْذَفُونَ مِن کُلِّ جَانِبٍ ﴿8﴾
با شدت به دور رانده مىشوند و برایشان عذابى دایم است (9)
دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ ﴿9﴾
مگر کسى که [از سخن بالاییان] یکباره استراق سمع کند که شهابى شکافنده از پى او مىتازد (10)
إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ ﴿10﴾
پس [از کافران] بپرس آیا ایشان [از نظر] آفرینش سختترند یا کسانى که [در آسمانها] خلق کردیم ما آنان را از گلى چسبنده پدید آوردیم (11)
فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَم مَّنْ خَلَقْنَا إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّن طِینٍ لَّازِبٍ ﴿11﴾
بلکه عجب مىدارى و [آنها] ریشخند مىکنند (12)
بَلْ عَجِبْتَ وَیَسْخَرُونَ ﴿12﴾
و چون پند داده شوند عبرت نمىگیرند (13)
وَإِذَا ذُکِّرُوا لَا یَذْکُرُونَ ﴿13﴾
و چون آیتى ببینند به ریشخند مىپردازند (14)
وَإِذَا رَأَوْا آیَةً یَسْتَسْخِرُونَ ﴿14﴾
و مىگویند این جز سحرى آشکار نیست (15)
وَقَالُوا إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِینٌ ﴿15﴾
آیا چون مردیم و خاک و استخوانهاى [خرد] گردیدیم آیا راستى برانگیخته مىشویم (16)
أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿16﴾
و همین طور پدران اولیه ما (17)
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿17﴾
بگو آرى در حالى که شما خوارید (18)
قُلْ نَعَمْ وَأَنتُمْ دَاخِرُونَ ﴿18﴾
و آن تنها یک فریاد است و بس و بناگاه آنان به تماشا خیزند (19)
فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ یَنظُرُونَ ﴿19﴾
و مىگویند اى واى بر ما این است روز جزا (20)
وَقَالُوا یَا وَیْلَنَا هَذَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿20﴾
این است همان روز داورى که آن را تکذیب مىکردید (21)
هَذَا یَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِی کُنتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿21﴾
کسانى را که ستم کردهاند با همردیفانشان و آنچه غیر از خدا مىپرستیدهاند (22)
احْشُرُوا الَّذِینَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا کَانُوا یَعْبُدُونَ ﴿22﴾
گرد آورید و به سوى راه جهنم رهبرىشان کنید (23)
مِن دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِرَاطِ الْجَحِیمِ ﴿23﴾
و بازداشتشان نمایید که آنها مسؤولند (24)
وَقِفُوهُمْ إِنَّهُم مَّسْئُولُونَ ﴿24﴾
شما را چه شده است که همدیگر را یارى نمىکنید (25)
مَا لَکُمْ لَا تَنَاصَرُونَ ﴿25﴾
[نه] بلکه امروز آنان از در تسلیم درآمدگانند (26)
بَلْ هُمُ الْیَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ ﴿26﴾
و بعضى روى به بعضى دیگر مىآورند [و] از یکدیگر مىپرسند (27)
وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءلُونَ ﴿27﴾
[و] مىگویند شما [ظاهرا] از در راستى با ما درمىآمدید [و خود را حق به جانب مىنمودید] (28)
قَالُوا إِنَّکُمْ کُنتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْیَمِینِ ﴿28﴾
[متهمان] مىگویند [نه] بلکه با ایمان نبودید (29)
قَالُوا بَل لَّمْ تَکُونُوا مُؤْمِنِینَ ﴿29﴾
و ما را بر شما هیچ تسلطى نبود بلکه خودتان سرکش بودید (30)
وَمَا کَانَ لَنَا عَلَیْکُم مِّن سُلْطَانٍ بَلْ کُنتُمْ قَوْمًا طَاغِینَ ﴿30﴾
پس فرمان پروردگارمان بر ما سزاوار آمد ما واقعا باید [عذاب را] بچشیم (31)
فَحَقَّ عَلَیْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ ﴿31﴾
و شما را گمراه کردیم زیرا خودمان گمراه بودیم (32)
فَأَغْوَیْنَاکُمْ إِنَّا کُنَّا غَاوِینَ ﴿32﴾
پس در حقیقت آنان در آن روز در عذاب شریک یکدیگرند (33)
فَإِنَّهُمْ یَوْمَئِذٍ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِکُونَ ﴿33﴾
[آرى] ما با مجرمان چنین رفتار مىکنیم (34)
إِنَّا کَذَلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ ﴿34﴾
چرا که آنان بودند که وقتى به ایشان گفته مىشد خدایى جز خداى یگانه نیست تکبر مىورزیدند (35)
إِنَّهُمْ کَانُوا إِذَا قِیلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ یَسْتَکْبِرُونَ ﴿35﴾
و مىگفتند آیا ما براى شاعرى دیوانه دست از خدایانمان برداریم (36)
وَیَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِکُوا آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُونٍ ﴿36﴾
ولى نه [او] حقیقت را آورده و فرستادگان را تصدیق کرده است (37)
بَلْ جَاء بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِینَ ﴿37﴾
در واقع شما عذاب پر درد را خواهید چشید (38)
إِنَّکُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِیمِ ﴿38﴾
و جز آنچه مىکردید جزا نمىیابید (39)
وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿39﴾
