- 175
تسنیم 203
آیات 100 تا 106 سوره توبه با صدای محمد جبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی.
وَالسَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهَاجِرِینَ وَالْأَنْصَارِ وَالَّذِینَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسَانٍ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی تَحْتَهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا ذَلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿100﴾
و پیشروان نخستین از مهاجران و انصار و کسانى که به نیکوکارى از ایشان پیروى کرده اند [تابعان]، خداوند از آنان خشنود است و آنان نیز از او خشنودند و براى آنان بوستان هایى آماده کرده است که جویباران از فرودست آن جارى است و همواره جاودانه در آنند، این رستگارى بزرگ است (100)
وَمِمَّنْ حَوْلَکُمْ مِنَ الْأَعْرَابِ مُنَافِقُونَ وَمِنْ أَهْلِ الْمَدِینَةِ مَرَدُوا عَلَى النِّفَاقِ لَا تَعْلَمُهُمْ نَحْنُ نَعْلَمُهُمْ سَنُعَذِّبُهُمْ مَرَّتَیْنِ ثُمَّ یُرَدُّونَ إِلَى عَذَابٍ عَظِیمٍ ﴿101﴾
و از اعرابیان پیرامون شما و نیز از اهل مدینه منافقانى هستند که به نفاق خوگر شده اند، تو آنان را نمى شناسى، ما ایشان را مى شناسیم، دو بار عذابشان خواهیم کرد، سپس دچار عذابى سهمگین شوند (101)
وَآخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلًا صَالِحًا وَآخَرَ سَیِّئًا عَسَى اللَّهُ أَنْ یَتُوبَ عَلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿102﴾
و دیگرانى هستند که به گناهان خویش اعتراف کرده اند و کارشایسته را با ناشایسته آمیخته اند، باشد که خداوند از آنان درگذرد، چرا که خداوند آمرزگار مهربان است (102)
خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَکِّیهِمْ بِهَا وَصَلِّ عَلَیْهِمْ إِنَّ صَلَاتَکَ سَکَنٌ لَهُمْ وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿103﴾
از اموال ایشان کفاره اى بگیر که بدان پاکیزه شان کنى و در حق آنان دعا کن که دعاى تو مایه آرامش آنان است و خداوند شنواى داناست (103)
أَلَمْ یَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ هُوَ یَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَیَأْخُذُ الصَّدَقَاتِ وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ ﴿104﴾
آیا ندانسته اند که خداوند است که توبه بندگانش و نیز صدقات را مى پذیرد، و اینکه خداوند توبه پذیر مهربان است (104)
وَقُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَى اللَّهُ عَمَلَکُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ وَسَتُرَدُّونَ إِلَى عَالِمِ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ فَیُنَبِّئُکُمْ بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿105﴾
و بگو کارتان را بکنید به زودى خداوند و پیامبر او و مؤمنان در کار شما خواهند نگریست، و زودا که به محضر داناى پنهان و پیدا بازگردانده شوید، آنگاه شما را [از حقیقت و نتیجه] کار و کردارتان آگاه مى سازد (105)
وَآخَرُونَ مُرْجَوْنَ لِأَمْرِ اللَّهِ إِمَّا یُعَذِّبُهُمْ وَإِمَّا یَتُوبُ عَلَیْهِمْ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ﴿106﴾
و دیگرانى هستند که واگذاشته به امر الهى اند، یا عذابشان مى کند یا از آنان در مى گذرد، و خداوند داناى فرزانه است (106)
وَالسَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهَاجِرِینَ وَالْأَنْصَارِ وَالَّذِینَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسَانٍ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی تَحْتَهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا ذَلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿100﴾
و پیشروان نخستین از مهاجران و انصار و کسانى که به نیکوکارى از ایشان پیروى کرده اند [تابعان]، خداوند از آنان خشنود است و آنان نیز از او خشنودند و براى آنان بوستان هایى آماده کرده است که جویباران از فرودست آن جارى است و همواره جاودانه در آنند، این رستگارى بزرگ است (100)
وَمِمَّنْ حَوْلَکُمْ مِنَ الْأَعْرَابِ مُنَافِقُونَ وَمِنْ أَهْلِ الْمَدِینَةِ مَرَدُوا عَلَى النِّفَاقِ لَا تَعْلَمُهُمْ نَحْنُ نَعْلَمُهُمْ سَنُعَذِّبُهُمْ مَرَّتَیْنِ ثُمَّ یُرَدُّونَ إِلَى عَذَابٍ عَظِیمٍ ﴿101﴾
و از اعرابیان پیرامون شما و نیز از اهل مدینه منافقانى هستند که به نفاق خوگر شده اند، تو آنان را نمى شناسى، ما ایشان را مى شناسیم، دو بار عذابشان خواهیم کرد، سپس دچار عذابى سهمگین شوند (101)
وَآخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلًا صَالِحًا وَآخَرَ سَیِّئًا عَسَى اللَّهُ أَنْ یَتُوبَ عَلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿102﴾
و دیگرانى هستند که به گناهان خویش اعتراف کرده اند و کارشایسته را با ناشایسته آمیخته اند، باشد که خداوند از آنان درگذرد، چرا که خداوند آمرزگار مهربان است (102)
خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَکِّیهِمْ بِهَا وَصَلِّ عَلَیْهِمْ إِنَّ صَلَاتَکَ سَکَنٌ لَهُمْ وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿103﴾
از اموال ایشان کفاره اى بگیر که بدان پاکیزه شان کنى و در حق آنان دعا کن که دعاى تو مایه آرامش آنان است و خداوند شنواى داناست (103)
أَلَمْ یَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ هُوَ یَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَیَأْخُذُ الصَّدَقَاتِ وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ ﴿104﴾
آیا ندانسته اند که خداوند است که توبه بندگانش و نیز صدقات را مى پذیرد، و اینکه خداوند توبه پذیر مهربان است (104)
وَقُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَى اللَّهُ عَمَلَکُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ وَسَتُرَدُّونَ إِلَى عَالِمِ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ فَیُنَبِّئُکُمْ بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿105﴾
و بگو کارتان را بکنید به زودى خداوند و پیامبر او و مؤمنان در کار شما خواهند نگریست، و زودا که به محضر داناى پنهان و پیدا بازگردانده شوید، آنگاه شما را [از حقیقت و نتیجه] کار و کردارتان آگاه مى سازد (105)
وَآخَرُونَ مُرْجَوْنَ لِأَمْرِ اللَّهِ إِمَّا یُعَذِّبُهُمْ وَإِمَّا یَتُوبُ عَلَیْهِمْ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ﴿106﴾
و دیگرانى هستند که واگذاشته به امر الهى اند، یا عذابشان مى کند یا از آنان در مى گذرد، و خداوند داناى فرزانه است (106)