- 647
صفحه 207 - آیات 123 تا آخر سوره توبه
در این برنامه تلاوت ترتیل محمد جبریل و ترجمه شنیداری صفحه 207 قرآن کریم شامل آیات 123 تا 129 سوره توبه را به قلم استاد بهاء الدین خرمشاهی می شنوید .
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا قَاتِلُوا الَّذِینَ یَلُونَکُمْ مِنَ الْکُفَّارِ وَلْیَجِدُوا فِیکُمْ غِلْظَةً وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ ﴿123﴾
اى مؤمنان با کسانى از کفار که نزدیک شما هستند کارزار کنید و باید که در شما درشتى بینند و بدانید که خداوند با پارسایان است (123)
وَإِذَا مَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ فَمِنْهُمْ مَنْ یَقُولُ أَیُّکُمْ زَادَتْهُ هَذِهِ إِیمَانًا فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا فَزَادَتْهُمْ إِیمَانًا وَهُمْ یَسْتَبْشِرُونَ ﴿124﴾
و چون سوره اى نازل گردد، بعضى از ایشان مىگویند این سوره به ایمان کدام یک از شما افزود؟ اما کسانى که ایمان آورده اند، بر ایمانشان مى افزاید و به آن شادمانند (124)
وَأَمَّا الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَتْهُمْ رِجْسًا إِلَى رِجْسِهِمْ وَمَاتُوا وَ هُمْ کَافِرُونَ ﴿125﴾
و اما بیماردلان را پلیدى بر پلیدیشان مى افزاید و در حال کفر در مى گذرند (125)
أَوَلَا یَرَوْنَ أَنَّهُمْ یُفْتَنُونَ فِی کُلِّ عَامٍ مَرَّةً أَوْ مَرَّتَیْنِ ثُمَّ لَا یَتُوبُونَ وَلَا هُمْ یَذَّکَّرُونَ ﴿126﴾
آیا نمى بینند که در هر سال یک بار یا دو بار در معرض آزمون و ابتلا در مى آیند، و باز توبه نمىکنند و پند نمىگیرند (126)
وَإِذَا مَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ نَظَرَ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ هَلْ یَرَاکُمْ مِنْ أَحَدٍ ثُمَّ انْصَرَفُوا صَرَفَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا یَفْقَهُونَ ﴿127﴾
و چون سوره اى نازل گردد، بعضى از آنان به بعضى دیگر بنگرند [و بپرسند که] آیا کسى شما را مى بیند؟ [و چون کسى ایشان را نبیند] بر مى گردند، خداوند دلهایشان را بگرداند، چرا که قومى بى تمیزند (127)
لَقَدْ جَاءَکُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِکُمْ عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیْکُمْ بِالْمُؤْمِنِینَ رَءُوفٌ رَحِیمٌ ﴿128﴾
به راستى که پیامبرى از میان خودتان به سوى شما آمده است که هر رنج که شما مىبرید، براى او گران مى آید، و سخت هواخواه شماست و به مؤمنان رئوف و مهربان است (128)
فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِیَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ ﴿129﴾
و اگر رویگردان شدند، بگو خداوند مرا کافى است، خدایى جز او نیست، بر او توکل کردم و او صاحب عرش عظیم است (129)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا قَاتِلُوا الَّذِینَ یَلُونَکُمْ مِنَ الْکُفَّارِ وَلْیَجِدُوا فِیکُمْ غِلْظَةً وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ ﴿123﴾
اى مؤمنان با کسانى از کفار که نزدیک شما هستند کارزار کنید و باید که در شما درشتى بینند و بدانید که خداوند با پارسایان است (123)
وَإِذَا مَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ فَمِنْهُمْ مَنْ یَقُولُ أَیُّکُمْ زَادَتْهُ هَذِهِ إِیمَانًا فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا فَزَادَتْهُمْ إِیمَانًا وَهُمْ یَسْتَبْشِرُونَ ﴿124﴾
و چون سوره اى نازل گردد، بعضى از ایشان مىگویند این سوره به ایمان کدام یک از شما افزود؟ اما کسانى که ایمان آورده اند، بر ایمانشان مى افزاید و به آن شادمانند (124)
وَأَمَّا الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَتْهُمْ رِجْسًا إِلَى رِجْسِهِمْ وَمَاتُوا وَ هُمْ کَافِرُونَ ﴿125﴾
و اما بیماردلان را پلیدى بر پلیدیشان مى افزاید و در حال کفر در مى گذرند (125)
أَوَلَا یَرَوْنَ أَنَّهُمْ یُفْتَنُونَ فِی کُلِّ عَامٍ مَرَّةً أَوْ مَرَّتَیْنِ ثُمَّ لَا یَتُوبُونَ وَلَا هُمْ یَذَّکَّرُونَ ﴿126﴾
آیا نمى بینند که در هر سال یک بار یا دو بار در معرض آزمون و ابتلا در مى آیند، و باز توبه نمىکنند و پند نمىگیرند (126)
وَإِذَا مَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ نَظَرَ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ هَلْ یَرَاکُمْ مِنْ أَحَدٍ ثُمَّ انْصَرَفُوا صَرَفَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا یَفْقَهُونَ ﴿127﴾
و چون سوره اى نازل گردد، بعضى از آنان به بعضى دیگر بنگرند [و بپرسند که] آیا کسى شما را مى بیند؟ [و چون کسى ایشان را نبیند] بر مى گردند، خداوند دلهایشان را بگرداند، چرا که قومى بى تمیزند (127)
لَقَدْ جَاءَکُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِکُمْ عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیْکُمْ بِالْمُؤْمِنِینَ رَءُوفٌ رَحِیمٌ ﴿128﴾
به راستى که پیامبرى از میان خودتان به سوى شما آمده است که هر رنج که شما مىبرید، براى او گران مى آید، و سخت هواخواه شماست و به مؤمنان رئوف و مهربان است (128)
فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِیَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ ﴿129﴾
و اگر رویگردان شدند، بگو خداوند مرا کافى است، خدایى جز او نیست، بر او توکل کردم و او صاحب عرش عظیم است (129)