- 569
صفحه 224 - آیات 20 تا 28 سوره هود
در این برنامه تلاوت ترتیل محمد جبریل و ترجمه شنیداری صفحه 224 قرآن کریم شامل آیات 20 تا 28 سوره هود را به قلم استاد بهاء الدین خرمشاهی می شنوید .
أُولَئِکَ لَمْ یَکُونُوا مُعْجِزِینَ فِی الْأَرْضِ وَمَا کَانَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِیَاءَ یُضَاعَفُ لَهُمُ الْعَذَابُ مَا کَانُوا یَسْتَطِیعُونَ السَّمْعَ وَمَا کَانُوا یُبْصِرُونَ ﴿20﴾
اینان در این سرزمین گزیر و گریزى ندارند، و ایشان در برابر خداوند [و به جاى او] سرورى ندارند، عذابشان دو چندان خواهد شد، [چرا] که گوش شنیدن [حق] و چشم دیدن [حق] را نداشتند (20)
أُولَئِکَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا کَانُوا یَفْتَرُونَ ﴿21﴾
اینان کسانى هستند که به خود زیان زدهاند و برساختههایشان بر باد رفت و از دید آنان ناپدید شد (21)
لَا جَرَمَ أَنَّهُمْ فِی الْآخِرَةِ هُمُ الْأَخْسَرُونَ ﴿22﴾
حقا که در آخرت هم اینان زیانکارترند (22)
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَأَخْبَتُوا إِلَى رَبِّهِمْ أُولَئِکَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿23﴾
کسانى که ایمان آوردهاند و کارهاى شایسته کرده اند و در برابر پروردگارشان خشیت و خشوع داشته اند، اینان بهشتیاناند [و] هم اینان در آن جاودانه اند (23)
مَثَلُ الْفَرِیقَیْنِ کَالْأَعْمَى وَالْأَصَمِّ وَالْبَصِیرِ وَالسَّمِیعِ هَلْ یَسْتَوِیَانِ مَثَلًا أَفَلَا تَذَکَّرُونَ ﴿24﴾
مثل این دو گروه همانند نابینا و ناشنوا [از یک سو] و بینا و شنوا [از سوى دیگر] است، آیا با همدیگر برابر و همانندند؟ پس چرا پند نمىگیرید؟ (24)
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ إِنِّی لَکُمْ نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿25﴾
به راستى که نوح را به سوى قومش فرستادیم [که با ایشان گفت] من هشداردهنده آشکارى شما هستم (25)
أَنْ لَا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ عَذَابَ یَوْمٍ أَلِیمٍ ﴿26﴾
که جز خداوند را مپرستید، که من بر شما از عذاب روزى سهمگین مىترسم (26)
فَقَالَ الْمَلَأُ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ مَا نَرَاکَ إِلَّا بَشَرًا مِثْلَنَا وَمَا نَرَاکَ اتَّبَعَکَ إِلَّا الَّذِینَ هُمْ أَرَاذِلُنَا بَادِیَ الرَّأْیِ وَمَا نَرَى لَکُمْ عَلَیْنَا مِنْ فَضْلٍ بَلْ نَظُنُّکُمْ کَاذِبِینَ ﴿27﴾
بزرگانى از قومش که کفرورزیده بودند، در پاسخ او گفتند تو را جز بشرى همانند خویش نمى بینیم و نمى بینیم که جز فرومایگان ما [آن هم] نسنجیده، از تو پیروى کنند، و براى شما بر خویش [هیچ گونه] برترى نمىبینیم، بلکه شما را دروغگو مى دانیم (27)
قَالَ یَا قَوْمِ أَرَأَیْتُمْ إِنْ کُنْتُ عَلَى بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّی وَآتَانِی رَحْمَةً مِنْ عِنْدِهِ فَعُمِّیَتْ عَلَیْکُمْ أَنُلْزِمُکُمُوهَا وَأَنْتُمْ لَهَا کَارِهُونَ ﴿28﴾
گفت اى قوم من بیندیشید که اگر من از سوى پروردگارم حجت آشکارى داشته باشم، و او از سوى خویش رحمتى بر من بخشیده باشد، و [این حقیقت] از دید شما پنهان مانده باشد، پس آیا ما مىتوانیم در حالى که شما ناخوش دارید، شما را به آن ملزم کنیم؟ (28)
أُولَئِکَ لَمْ یَکُونُوا مُعْجِزِینَ فِی الْأَرْضِ وَمَا کَانَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِیَاءَ یُضَاعَفُ لَهُمُ الْعَذَابُ مَا کَانُوا یَسْتَطِیعُونَ السَّمْعَ وَمَا کَانُوا یُبْصِرُونَ ﴿20﴾
اینان در این سرزمین گزیر و گریزى ندارند، و ایشان در برابر خداوند [و به جاى او] سرورى ندارند، عذابشان دو چندان خواهد شد، [چرا] که گوش شنیدن [حق] و چشم دیدن [حق] را نداشتند (20)
أُولَئِکَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا کَانُوا یَفْتَرُونَ ﴿21﴾
اینان کسانى هستند که به خود زیان زدهاند و برساختههایشان بر باد رفت و از دید آنان ناپدید شد (21)
لَا جَرَمَ أَنَّهُمْ فِی الْآخِرَةِ هُمُ الْأَخْسَرُونَ ﴿22﴾
حقا که در آخرت هم اینان زیانکارترند (22)
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَأَخْبَتُوا إِلَى رَبِّهِمْ أُولَئِکَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿23﴾
کسانى که ایمان آوردهاند و کارهاى شایسته کرده اند و در برابر پروردگارشان خشیت و خشوع داشته اند، اینان بهشتیاناند [و] هم اینان در آن جاودانه اند (23)
مَثَلُ الْفَرِیقَیْنِ کَالْأَعْمَى وَالْأَصَمِّ وَالْبَصِیرِ وَالسَّمِیعِ هَلْ یَسْتَوِیَانِ مَثَلًا أَفَلَا تَذَکَّرُونَ ﴿24﴾
مثل این دو گروه همانند نابینا و ناشنوا [از یک سو] و بینا و شنوا [از سوى دیگر] است، آیا با همدیگر برابر و همانندند؟ پس چرا پند نمىگیرید؟ (24)
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ إِنِّی لَکُمْ نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿25﴾
به راستى که نوح را به سوى قومش فرستادیم [که با ایشان گفت] من هشداردهنده آشکارى شما هستم (25)
أَنْ لَا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ عَذَابَ یَوْمٍ أَلِیمٍ ﴿26﴾
که جز خداوند را مپرستید، که من بر شما از عذاب روزى سهمگین مىترسم (26)
فَقَالَ الْمَلَأُ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ مَا نَرَاکَ إِلَّا بَشَرًا مِثْلَنَا وَمَا نَرَاکَ اتَّبَعَکَ إِلَّا الَّذِینَ هُمْ أَرَاذِلُنَا بَادِیَ الرَّأْیِ وَمَا نَرَى لَکُمْ عَلَیْنَا مِنْ فَضْلٍ بَلْ نَظُنُّکُمْ کَاذِبِینَ ﴿27﴾
بزرگانى از قومش که کفرورزیده بودند، در پاسخ او گفتند تو را جز بشرى همانند خویش نمى بینیم و نمى بینیم که جز فرومایگان ما [آن هم] نسنجیده، از تو پیروى کنند، و براى شما بر خویش [هیچ گونه] برترى نمىبینیم، بلکه شما را دروغگو مى دانیم (27)
قَالَ یَا قَوْمِ أَرَأَیْتُمْ إِنْ کُنْتُ عَلَى بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّی وَآتَانِی رَحْمَةً مِنْ عِنْدِهِ فَعُمِّیَتْ عَلَیْکُمْ أَنُلْزِمُکُمُوهَا وَأَنْتُمْ لَهَا کَارِهُونَ ﴿28﴾
گفت اى قوم من بیندیشید که اگر من از سوى پروردگارم حجت آشکارى داشته باشم، و او از سوى خویش رحمتى بر من بخشیده باشد، و [این حقیقت] از دید شما پنهان مانده باشد، پس آیا ما مىتوانیم در حالى که شما ناخوش دارید، شما را به آن ملزم کنیم؟ (28)