- 347
تسنیم 253
آیات 29 تا 34 سوره رعد باصدای محمد جبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی
سوره 13: الرعد
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
پناه می برم به خدا از شر شیطان رانده شده
الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ طُوبَى لَهُمْ وَحُسْنُ مَآبٍ ﴿29﴾
کسانى که ایمان آورده اند و کارهاى شایسته کرده اند، خوشا بر ایشان و نیک سرانجامى دارند (29)
کَذَلِکَ أَرْسَلْنَاکَ فِی أُمَّةٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهَا أُمَمٌ لِتَتْلُوَ عَلَیْهِمُ الَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ وَهُمْ یَکْفُرُونَ بِالرَّحْمَنِ قُلْ هُوَ رَبِّی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَإِلَیْهِ مَتَابِ ﴿30﴾
بدینسان تو را به میان امتى فرستادیم که پیش از آنها امتهایى آمده [و رفته] بودند، تا آنچه بر تو وحى کرده ایم، بر آنان بخوانى، و حال آنکه آنان به خداى رحمان کفر و انکار مى ورزند، بگو او پروردگار من است [و] خدایى جز او نیست، بر او توکل کرده ام و بازگشت من به سوى اوست (30)
وَلَوْ أَنَّ قُرْآنًا سُیِّرَتْ بِهِ الْجِبَالُ أَوْ قُطِّعَتْ بِهِ الْأَرْضُ أَوْ کُلِّمَ بِهِ الْمَوْتَى بَلْ لِلَّهِ الْأَمْرُ جَمِیعًا أَفَلَمْ یَیْأَسِ الَّذِینَ آمَنُوا أَنْ لَوْ یَشَاءُ اللَّهُ لَهَدَى النَّاسَ جَمِیعًا وَلَا یَزَالُ الَّذِینَ کَفَرُوا تُصِیبُهُمْ بِمَا صَنَعُوا قَارِعَةٌ أَوْ تَحُلُّ قَرِیبًا مِنْ دَارِهِمْ حَتَّى یَأْتِیَ وَعْدُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لَا یُخْلِفُ الْمِیعَادَ ﴿31﴾
و اگر قرآنى بود که کوه ها از [هیبت] آن به حرکت در مى آمد و زمین مى شکافت، یا مردگان با آن به سخن درمى آمدند [همین قرآن بود، و باز ایمان نمى آوردند]، آرى سررشته کارها همه به دست خداست، آیا کسانى که ایمان آورده اند نمى دانند که اگر خداوند مى خواست همه مردم را هدایت مى کرد، و به کافران همواره به خاطر کار و کردارشان عقوبتى هایل مى رسد، یا به زودى به خانه [ شهر] آنان [فاتحانه] وارد شوى، تا آنکه وعده الهى فرارسد، که خداوند خلف وعده نمى کند (31)
وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِکَ فَأَمْلَیْتُ لِلَّذِینَ کَفَرُوا ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ فَکَیْفَ کَانَ عِقَابِ ﴿32﴾
و به راستى پیامبرانى که پیش از تو بودند ریشخند شدند، آنگاه به کافران مهلت دادم، سپس آنان را فرو گرفتم، [بنگر که] عقوبت من چگونه بوده است (32)
أَفَمَنْ هُوَ قَائِمٌ عَلَى کُلِّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ وَجَعَلُوا لِلَّهِ شُرَکَاءَ قُلْ سَمُّوهُمْ أَمْ تُنَبِّئُونَهُ بِمَا لَا یَعْلَمُ فِی الْأَرْضِ أَمْ بِظَاهِرٍ مِنَ الْقَوْلِ بَلْ زُیِّنَ لِلَّذِینَ کَفَرُوا مَکْرُهُمْ وَصُدُّوا عَنِ السَّبِیلِ وَمَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ ﴿33﴾
آیا کسى که حاکم بر هر کسى و کار و کردار اوست [همانند کسى است که چنین نیست؟] و براى خداوند شریکانى قائل شدند، بگو نام ایشان را ببرید، آیا او را به چیزى که در روى زمین [چنین چیزى] نمى شناسد خبر مى دهید؟ یا صرفا سخنى سطحى مى گویید؟ بلکه در نظر کافران مکرشان آراسته جلوه کرده است و از راه [خدا] باز داشته شده اند، و هرکس که خدا بیراه گذاردش، براى او رهنمایى نیست (33)
لَهُمْ عَذَابٌ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَشَقُّ وَمَا لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَاقٍ ﴿34﴾
در زندگانى دنیا عذابى دارند و عذاب اخروى سخت و سنگینتر است و در برابر خداوند نگهدارنده اى ندارند (34)
سوره 13: الرعد
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
پناه می برم به خدا از شر شیطان رانده شده
الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ طُوبَى لَهُمْ وَحُسْنُ مَآبٍ ﴿29﴾
کسانى که ایمان آورده اند و کارهاى شایسته کرده اند، خوشا بر ایشان و نیک سرانجامى دارند (29)
کَذَلِکَ أَرْسَلْنَاکَ فِی أُمَّةٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهَا أُمَمٌ لِتَتْلُوَ عَلَیْهِمُ الَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ وَهُمْ یَکْفُرُونَ بِالرَّحْمَنِ قُلْ هُوَ رَبِّی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَإِلَیْهِ مَتَابِ ﴿30﴾
بدینسان تو را به میان امتى فرستادیم که پیش از آنها امتهایى آمده [و رفته] بودند، تا آنچه بر تو وحى کرده ایم، بر آنان بخوانى، و حال آنکه آنان به خداى رحمان کفر و انکار مى ورزند، بگو او پروردگار من است [و] خدایى جز او نیست، بر او توکل کرده ام و بازگشت من به سوى اوست (30)
وَلَوْ أَنَّ قُرْآنًا سُیِّرَتْ بِهِ الْجِبَالُ أَوْ قُطِّعَتْ بِهِ الْأَرْضُ أَوْ کُلِّمَ بِهِ الْمَوْتَى بَلْ لِلَّهِ الْأَمْرُ جَمِیعًا أَفَلَمْ یَیْأَسِ الَّذِینَ آمَنُوا أَنْ لَوْ یَشَاءُ اللَّهُ لَهَدَى النَّاسَ جَمِیعًا وَلَا یَزَالُ الَّذِینَ کَفَرُوا تُصِیبُهُمْ بِمَا صَنَعُوا قَارِعَةٌ أَوْ تَحُلُّ قَرِیبًا مِنْ دَارِهِمْ حَتَّى یَأْتِیَ وَعْدُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لَا یُخْلِفُ الْمِیعَادَ ﴿31﴾
و اگر قرآنى بود که کوه ها از [هیبت] آن به حرکت در مى آمد و زمین مى شکافت، یا مردگان با آن به سخن درمى آمدند [همین قرآن بود، و باز ایمان نمى آوردند]، آرى سررشته کارها همه به دست خداست، آیا کسانى که ایمان آورده اند نمى دانند که اگر خداوند مى خواست همه مردم را هدایت مى کرد، و به کافران همواره به خاطر کار و کردارشان عقوبتى هایل مى رسد، یا به زودى به خانه [ شهر] آنان [فاتحانه] وارد شوى، تا آنکه وعده الهى فرارسد، که خداوند خلف وعده نمى کند (31)
وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِکَ فَأَمْلَیْتُ لِلَّذِینَ کَفَرُوا ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ فَکَیْفَ کَانَ عِقَابِ ﴿32﴾
و به راستى پیامبرانى که پیش از تو بودند ریشخند شدند، آنگاه به کافران مهلت دادم، سپس آنان را فرو گرفتم، [بنگر که] عقوبت من چگونه بوده است (32)
أَفَمَنْ هُوَ قَائِمٌ عَلَى کُلِّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ وَجَعَلُوا لِلَّهِ شُرَکَاءَ قُلْ سَمُّوهُمْ أَمْ تُنَبِّئُونَهُ بِمَا لَا یَعْلَمُ فِی الْأَرْضِ أَمْ بِظَاهِرٍ مِنَ الْقَوْلِ بَلْ زُیِّنَ لِلَّذِینَ کَفَرُوا مَکْرُهُمْ وَصُدُّوا عَنِ السَّبِیلِ وَمَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ ﴿33﴾
آیا کسى که حاکم بر هر کسى و کار و کردار اوست [همانند کسى است که چنین نیست؟] و براى خداوند شریکانى قائل شدند، بگو نام ایشان را ببرید، آیا او را به چیزى که در روى زمین [چنین چیزى] نمى شناسد خبر مى دهید؟ یا صرفا سخنى سطحى مى گویید؟ بلکه در نظر کافران مکرشان آراسته جلوه کرده است و از راه [خدا] باز داشته شده اند، و هرکس که خدا بیراه گذاردش، براى او رهنمایى نیست (33)
لَهُمْ عَذَابٌ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَشَقُّ وَمَا لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَاقٍ ﴿34﴾
در زندگانى دنیا عذابى دارند و عذاب اخروى سخت و سنگینتر است و در برابر خداوند نگهدارنده اى ندارند (34)