- 947
صفحه 273 - آیات 55 تا 64 سوره نحل
در این برنامه تلاوت ترتیل محمد جبریل و ترجمه شنیداری صفحه 273 قرآن کریم شامل آیات 55 تا 64 سوره نحل را به قلم استاد بهاء الدین خرمشاهی می شنوید .
لِیَکْفُرُوا بِمَا آتَیْنَاهُمْ فَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿55﴾
تا سرانجام [ناسپاسان] در حق آنچه به ایشان بخشیده ایم، ناسپاسى کنند، اینک بهره مند شوید، زودا که بدانید (55)
وَیَجْعَلُونَ لِمَا لَا یَعْلَمُونَ نَصِیبًا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ تَاللَّهِ لَتُسْأَلُنَّ عَمَّا کُنْتُمْ تَفْتَرُونَ ﴿56﴾
و براى بى شعوران [بتان]، بهره اى از آنچه روزیشان داده ایم، [نذر و] تعیین مى کنند، به خدا که درباره آنچه افتراء مى زنید، از شما پرسش خواهد شد (56)
وَیَجْعَلُونَ لِلَّهِ الْبَنَاتِ سُبْحَانَهُ وَلَهُمْ مَا یَشْتَهُونَ ﴿57﴾
و براى خداوند دخترانى قائل مىشوند، منزه است او، و براى خودشان هر چه بخواهند (57)
وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالْأُنْثَى ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ کَظِیمٌ ﴿58﴾
و چون یکى از ایشان را از دختر [زادن همسرش] خبر دهند، چهره اش [از خشم و تاسف] سیاه شود و تاسف خود را فرو خورد (58)
یَتَوَارَى مِنَ الْقَوْمِ مِنْ سُوءِ مَا بُشِّرَ بِهِ أَیُمْسِکُهُ عَلَى هُونٍ أَمْ یَدُسُّهُ فِی التُّرَابِ أَلَا سَاءَ مَا یَحْکُمُونَ ﴿59﴾
از ناگوارى خبرى که به او دادهاند، از قوم خود پنهان شود [و با خود بیندیشد] آیا او را به خوارى و زارى نگه دارد، یا [زنده] به خاک بسپارد، هان چه بد است برداشت و برخورد آنان (59)
لِلَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ مَثَلُ السَّوْءِ وَلِلَّهِ الْمَثَلُ الْأَعْلَى وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿60﴾
وصف بد، سزاوار بىایمانان به آخرت، و وصف والا سزاوار خداوند است، و او پیروزمند فرزانه است (60)
وَلَوْ یُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِمْ مَا تَرَکَ عَلَیْهَا مِنْ دَابَّةٍ وَلَکِنْ یُؤَخِّرُهُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لَا یَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً وَلَا یَسْتَقْدِمُونَ ﴿61﴾
و اگر خداوند مردمان را به خاطر گناه [و شرک]شان فرو مىگرفت، جنبندهاى بر روى زمین باقى نمىماند، بلکه آنان را تا زمانى معین واپسمىدارد، و چون اجلشان فرارسد، نه ساعتى پس و نه ساعتى پیش افتند (61)
وَیَجْعَلُونَ لِلَّهِ مَا یَکْرَهُونَ وَتَصِفُ أَلْسِنَتُهُمُ الْکَذِبَ أَنَّ لَهُمُ الْحُسْنَى لَا جَرَمَ أَنَّ لَهُمُ النَّارَ وَأَنَّهُمْ مُفْرَطُونَ ﴿62﴾
و براى خداوند چیزى را که خودشان هم خوش ندارند قائل مىشوند و به زبانشان به دروغ مدعى مى شوند که بهشت از آن آنان است، حقا که آتش [دوزخ] نصیب آنان است و ایشان [در این راه] پیشتازند (62)
تَاللَّهِ لَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَى أُمَمٍ مِنْ قَبْلِکَ فَزَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَهُوَ وَلِیُّهُمُ الْیَوْمَ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿63﴾
به خدا که براى امتهاى پیش از تو هم [پیامبرانى] فرستادیم، آنگاه شیطان اعمالشان را در نظرشان بیاراست و آن روز او سرور ایشان است و عذابى دردناک [در پیش] دارند (63)
وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَیْکَ الْکِتَابَ إِلَّا لِتُبَیِّنَ لَهُمُ الَّذِی اخْتَلَفُوا فِیهِ وَهُدًى وَرَحْمَةً لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ ﴿64﴾
و قرآن را جز براى این بر تو فرو نفرستادیم که [حقیقت] آنچه را اختلاف دارند، برایشان روشن کنى، و براى آنکه براى اهل ایمان رهنمود و رحمت باشد (64)
لِیَکْفُرُوا بِمَا آتَیْنَاهُمْ فَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿55﴾
تا سرانجام [ناسپاسان] در حق آنچه به ایشان بخشیده ایم، ناسپاسى کنند، اینک بهره مند شوید، زودا که بدانید (55)
وَیَجْعَلُونَ لِمَا لَا یَعْلَمُونَ نَصِیبًا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ تَاللَّهِ لَتُسْأَلُنَّ عَمَّا کُنْتُمْ تَفْتَرُونَ ﴿56﴾
و براى بى شعوران [بتان]، بهره اى از آنچه روزیشان داده ایم، [نذر و] تعیین مى کنند، به خدا که درباره آنچه افتراء مى زنید، از شما پرسش خواهد شد (56)
وَیَجْعَلُونَ لِلَّهِ الْبَنَاتِ سُبْحَانَهُ وَلَهُمْ مَا یَشْتَهُونَ ﴿57﴾
و براى خداوند دخترانى قائل مىشوند، منزه است او، و براى خودشان هر چه بخواهند (57)
وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالْأُنْثَى ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ کَظِیمٌ ﴿58﴾
و چون یکى از ایشان را از دختر [زادن همسرش] خبر دهند، چهره اش [از خشم و تاسف] سیاه شود و تاسف خود را فرو خورد (58)
یَتَوَارَى مِنَ الْقَوْمِ مِنْ سُوءِ مَا بُشِّرَ بِهِ أَیُمْسِکُهُ عَلَى هُونٍ أَمْ یَدُسُّهُ فِی التُّرَابِ أَلَا سَاءَ مَا یَحْکُمُونَ ﴿59﴾
از ناگوارى خبرى که به او دادهاند، از قوم خود پنهان شود [و با خود بیندیشد] آیا او را به خوارى و زارى نگه دارد، یا [زنده] به خاک بسپارد، هان چه بد است برداشت و برخورد آنان (59)
لِلَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ مَثَلُ السَّوْءِ وَلِلَّهِ الْمَثَلُ الْأَعْلَى وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿60﴾
وصف بد، سزاوار بىایمانان به آخرت، و وصف والا سزاوار خداوند است، و او پیروزمند فرزانه است (60)
وَلَوْ یُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِمْ مَا تَرَکَ عَلَیْهَا مِنْ دَابَّةٍ وَلَکِنْ یُؤَخِّرُهُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لَا یَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً وَلَا یَسْتَقْدِمُونَ ﴿61﴾
و اگر خداوند مردمان را به خاطر گناه [و شرک]شان فرو مىگرفت، جنبندهاى بر روى زمین باقى نمىماند، بلکه آنان را تا زمانى معین واپسمىدارد، و چون اجلشان فرارسد، نه ساعتى پس و نه ساعتى پیش افتند (61)
وَیَجْعَلُونَ لِلَّهِ مَا یَکْرَهُونَ وَتَصِفُ أَلْسِنَتُهُمُ الْکَذِبَ أَنَّ لَهُمُ الْحُسْنَى لَا جَرَمَ أَنَّ لَهُمُ النَّارَ وَأَنَّهُمْ مُفْرَطُونَ ﴿62﴾
و براى خداوند چیزى را که خودشان هم خوش ندارند قائل مىشوند و به زبانشان به دروغ مدعى مى شوند که بهشت از آن آنان است، حقا که آتش [دوزخ] نصیب آنان است و ایشان [در این راه] پیشتازند (62)
تَاللَّهِ لَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَى أُمَمٍ مِنْ قَبْلِکَ فَزَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَهُوَ وَلِیُّهُمُ الْیَوْمَ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿63﴾
به خدا که براى امتهاى پیش از تو هم [پیامبرانى] فرستادیم، آنگاه شیطان اعمالشان را در نظرشان بیاراست و آن روز او سرور ایشان است و عذابى دردناک [در پیش] دارند (63)
وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَیْکَ الْکِتَابَ إِلَّا لِتُبَیِّنَ لَهُمُ الَّذِی اخْتَلَفُوا فِیهِ وَهُدًى وَرَحْمَةً لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ ﴿64﴾
و قرآن را جز براى این بر تو فرو نفرستادیم که [حقیقت] آنچه را اختلاف دارند، برایشان روشن کنى، و براى آنکه براى اهل ایمان رهنمود و رحمت باشد (64)