- 208
تسنیم 279
آیات 103 تا 110 سوره نحل را با صدای محمد جبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی
وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّهُمْ یَقُولُونَ إِنَّمَا یُعَلِّمُهُ بَشَرٌ لِسَانُ الَّذِی یُلْحِدُونَ إِلَیْهِ أَعْجَمِیٌّ وَهَذَا لِسَانٌ عَرَبِیٌّ مُبِینٌ ﴿103﴾
و به خوبى مىدانیم که ایشان مىگویند همانا بشرى او را آموزش مى دهد [حاشا، چرا که] زبان کسى که اینان کژاندیشانه ادعا مى کنند، گنگ و بیگانه است و این زبان [زبان قرآن] عربى [شیوا و] روشن است (103)
إِنَّ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِآیَاتِ اللَّهِ لَا یَهْدِیهِمُ اللَّهُ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿104﴾
کسانى که به آیات الهى ایمان ندارند، خداوند هدایتشان نمى کند و عذابى دردناک [در پیش] دارند (104)
إِنَّمَا یَفْتَرِی الْکَذِبَ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِآیَاتِ اللَّهِ وَأُولَئِکَ هُمُ الْکَاذِبُونَ ﴿105﴾
جز این نیست که دروغ پردازى را کسانى مىکنند که به آیات الهى ایمان ندارند و اینان دروغگو هستند (105)
مَنْ کَفَرَ بِاللَّهِ مِنْ بَعْدِ إِیمَانِهِ إِلَّا مَنْ أُکْرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِیمَانِ وَلَکِنْ مَنْ شَرَحَ بِالْکُفْرِ صَدْرًا فَعَلَیْهِمْ غَضَبٌ مِنَ اللَّهِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿106﴾
هر کس که بعد از ایمانش به خداوند کفرورزد [بازخواست شود] مگر کسى که وادار شود، و دلش به ایمان آرام و استوار باشد، ولى کسانى که دل بر کفر نهاده باشند، خشم خداوند بر آنان است و عذابى سهمگین [در پیش] دارند (106)
ذَلِکَ بِأَنَّهُمُ اسْتَحَبُّوا الْحَیَاةَ الدُّنْیَا عَلَى الْآخِرَةِ وَأَنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ ﴿107﴾
این از آن است که ایشان زندگى دنیا را از آخرت خوش تر دارند، و خداوند خدانشناسان را هدایت نمى کند (107)
أُولَئِکَ الَّذِینَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ وَأُولَئِکَ هُمُ الْغَافِلُونَ ﴿108﴾
اینان کسانى هستند که خداوند بر دلها و گوشها و دیدگانشان مهر نهاده است و اینانند که غافلند (108)
لَا جَرَمَ أَنَّهُمْ فِی الْآخِرَةِ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿109﴾
حقا که ایشان در آخرت زیانکارند (109)
ثُمَّ إِنَّ رَبَّکَ لِلَّذِینَ هَاجَرُوا مِنْ بَعْدِ مَا فُتِنُوا ثُمَّ جَاهَدُوا وَصَبَرُوا إِنَّ رَبَّکَ مِنْ بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿110﴾
از سوى دیگر، پروردگارت در حق کسانى که پس از شکنجه دیدن، هجرت کردند، سپس به جهاد پرداختند و شکیبایى پیشه کردند، بدان که پروردگارت پس از آن آمرزگار مهربان است (110)
وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّهُمْ یَقُولُونَ إِنَّمَا یُعَلِّمُهُ بَشَرٌ لِسَانُ الَّذِی یُلْحِدُونَ إِلَیْهِ أَعْجَمِیٌّ وَهَذَا لِسَانٌ عَرَبِیٌّ مُبِینٌ ﴿103﴾
و به خوبى مىدانیم که ایشان مىگویند همانا بشرى او را آموزش مى دهد [حاشا، چرا که] زبان کسى که اینان کژاندیشانه ادعا مى کنند، گنگ و بیگانه است و این زبان [زبان قرآن] عربى [شیوا و] روشن است (103)
إِنَّ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِآیَاتِ اللَّهِ لَا یَهْدِیهِمُ اللَّهُ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿104﴾
کسانى که به آیات الهى ایمان ندارند، خداوند هدایتشان نمى کند و عذابى دردناک [در پیش] دارند (104)
إِنَّمَا یَفْتَرِی الْکَذِبَ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِآیَاتِ اللَّهِ وَأُولَئِکَ هُمُ الْکَاذِبُونَ ﴿105﴾
جز این نیست که دروغ پردازى را کسانى مىکنند که به آیات الهى ایمان ندارند و اینان دروغگو هستند (105)
مَنْ کَفَرَ بِاللَّهِ مِنْ بَعْدِ إِیمَانِهِ إِلَّا مَنْ أُکْرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِیمَانِ وَلَکِنْ مَنْ شَرَحَ بِالْکُفْرِ صَدْرًا فَعَلَیْهِمْ غَضَبٌ مِنَ اللَّهِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿106﴾
هر کس که بعد از ایمانش به خداوند کفرورزد [بازخواست شود] مگر کسى که وادار شود، و دلش به ایمان آرام و استوار باشد، ولى کسانى که دل بر کفر نهاده باشند، خشم خداوند بر آنان است و عذابى سهمگین [در پیش] دارند (106)
ذَلِکَ بِأَنَّهُمُ اسْتَحَبُّوا الْحَیَاةَ الدُّنْیَا عَلَى الْآخِرَةِ وَأَنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ ﴿107﴾
این از آن است که ایشان زندگى دنیا را از آخرت خوش تر دارند، و خداوند خدانشناسان را هدایت نمى کند (107)
أُولَئِکَ الَّذِینَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ وَأُولَئِکَ هُمُ الْغَافِلُونَ ﴿108﴾
اینان کسانى هستند که خداوند بر دلها و گوشها و دیدگانشان مهر نهاده است و اینانند که غافلند (108)
لَا جَرَمَ أَنَّهُمْ فِی الْآخِرَةِ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿109﴾
حقا که ایشان در آخرت زیانکارند (109)
ثُمَّ إِنَّ رَبَّکَ لِلَّذِینَ هَاجَرُوا مِنْ بَعْدِ مَا فُتِنُوا ثُمَّ جَاهَدُوا وَصَبَرُوا إِنَّ رَبَّکَ مِنْ بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿110﴾
از سوى دیگر، پروردگارت در حق کسانى که پس از شکنجه دیدن، هجرت کردند، سپس به جهاد پرداختند و شکیبایى پیشه کردند، بدان که پروردگارت پس از آن آمرزگار مهربان است (110)