- 105
تسنیم 318
آیات 88 تا 98 سوره طه باصدای محمد جبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی
فَأَخْرَجَ لَهُمْ عِجْلًا جَسَدًا لَهُ خُوَارٌ فَقَالُوا هَذَا إِلَهُکُمْ وَإِلَهُ مُوسَى فَنَسِیَ ﴿88﴾
و [چنین بود که سامرى] براى آنان پیکر گوساله اى ساخت و پرداخت که بانگ گاو داشت، آنگاه گفتند این خداى شما و موسى است که فراموشش کرده بود (88)
أَفَلَا یَرَوْنَ أَلَّا یَرْجِعُ إِلَیْهِمْ قَوْلًا وَلَا یَمْلِکُ لَهُمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا ﴿89﴾
آیا اینان نیندیشیدند که [این گوساله] پاسخ سخنى به آنان نمى دهد و زیان و سودى براى آنان ندارد؟ (89)
وَلَقَدْ قَالَ لَهُمْ هَارُونُ مِنْ قَبْلُ یَا قَوْمِ إِنَّمَا فُتِنْتُمْ بِهِ وَإِنَّ رَبَّکُمُ الرَّحْمَنُ فَاتَّبِعُونِی وَأَطِیعُوا أَمْرِی ﴿90﴾
و هارون پیش از آن به آنان گفته بود، اى قوم من شما با آن امتحان پس مى دهید، و پروردگار [حقیقى] شما خداوند رحمان است، از من پیروى و از دستور من اطاعت کنید (90)
قَالُوا لَنْ نَبْرَحَ عَلَیْهِ عَاکِفِینَ حَتَّى یَرْجِعَ إِلَیْنَا مُوسَى ﴿91﴾
گفتند همچنان در خدمت او [گوساله] مى ایستیم تا موسى به نزد ما بازگردد (91)
قَالَ یَا هَارُونُ مَا مَنَعَکَ إِذْ رَأَیْتَهُمْ ضَلُّوا ﴿92﴾
[موسى آمد و برآشفت و گفت] اى هارون چون دیدى که گمراه شده اند (92)
أَلَّا تَتَّبِعَنِ أَفَعَصَیْتَ أَمْرِی ﴿93﴾
چه چیزى تو را از متابعت من بازداشت؟ آیا از دستور من سرپیچى کردى؟ (93)
قَالَ یَا ابْنَ أُمَّ لَا تَأْخُذْ بِلِحْیَتِی وَلَا بِرَأْسِی إِنِّی خَشِیتُ أَنْ تَقُولَ فَرَّقْتَ بَیْنَ بَنِی إِسْرَائِیلَ وَلَمْ تَرْقُبْ قَوْلِی ﴿94﴾
[هارون] گفت اى پسر مادرم ریش مرا و سرم را مگیر [و با من درشتى مکن] من ترسیدم که بگویى بین بنى اسرائیل تفرقه انداختى و سخن مرا پاس نداشتى (94)
قَالَ فَمَا خَطْبُکَ یَا سَامِرِیُّ ﴿95﴾
[سپس رو به سامرى کرد و] گفت اى سامرى کار و بار تو چیست؟ (95)
قَالَ بَصُرْتُ بِمَا لَمْ یَبْصُرُوا بِهِ فَقَبَضْتُ قَبْضَةً مِنْ أَثَرِ الرَّسُولِ فَنَبَذْتُهَا وَکَذَلِکَ سَوَّلَتْ لِی نَفْسِی ﴿96﴾
[سامرى] گفت من چیزى را دیدم که دیگران ندیده بودند، و مشتى از خاک پاى جبرئیل برگرفتم، و آن را [در خمیر مایه گوساله] انداختم، و بدینسان بود که نفسم بدى را به من آراسته جلوه داد (96)
قَالَ فَاذْهَبْ فَإِنَّ لَکَ فِی الْحَیَاةِ أَنْ تَقُولَ لَا مِسَاسَ وَإِنَّ لَکَ مَوْعِدًا لَنْ تُخْلَفَهُ وَانْظُرْ إِلَى إِلَهِکَ الَّذِی ظَلْتَ عَلَیْهِ عَاکِفًا لَنُحَرِّقَنَّهُ ثُمَّ لَنَنْسِفَنَّهُ فِی الْیَمِّ نَسْفًا ﴿97﴾
گفت پس برو و بدان که جزاى تو این است که در زندگى بگویى به من نزدیک مشوید، و براى تو موعدى است که در آن با تو خلاف نشود، و به "خدایت" که در خدمتش معتکف بودى بنگر که مىسوزانیمش، سپس آن را بر دریا مى افشانیم (97)
إِنَّمَا إِلَهُکُمُ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ وَسِعَ کُلَّ شَیْءٍ عِلْمًا ﴿98﴾
همانا خداى شما خداوند است که خدایى جز او نیست، که علمش بر همه چیز احاطه دارد (98)
فَأَخْرَجَ لَهُمْ عِجْلًا جَسَدًا لَهُ خُوَارٌ فَقَالُوا هَذَا إِلَهُکُمْ وَإِلَهُ مُوسَى فَنَسِیَ ﴿88﴾
و [چنین بود که سامرى] براى آنان پیکر گوساله اى ساخت و پرداخت که بانگ گاو داشت، آنگاه گفتند این خداى شما و موسى است که فراموشش کرده بود (88)
أَفَلَا یَرَوْنَ أَلَّا یَرْجِعُ إِلَیْهِمْ قَوْلًا وَلَا یَمْلِکُ لَهُمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا ﴿89﴾
آیا اینان نیندیشیدند که [این گوساله] پاسخ سخنى به آنان نمى دهد و زیان و سودى براى آنان ندارد؟ (89)
وَلَقَدْ قَالَ لَهُمْ هَارُونُ مِنْ قَبْلُ یَا قَوْمِ إِنَّمَا فُتِنْتُمْ بِهِ وَإِنَّ رَبَّکُمُ الرَّحْمَنُ فَاتَّبِعُونِی وَأَطِیعُوا أَمْرِی ﴿90﴾
و هارون پیش از آن به آنان گفته بود، اى قوم من شما با آن امتحان پس مى دهید، و پروردگار [حقیقى] شما خداوند رحمان است، از من پیروى و از دستور من اطاعت کنید (90)
قَالُوا لَنْ نَبْرَحَ عَلَیْهِ عَاکِفِینَ حَتَّى یَرْجِعَ إِلَیْنَا مُوسَى ﴿91﴾
گفتند همچنان در خدمت او [گوساله] مى ایستیم تا موسى به نزد ما بازگردد (91)
قَالَ یَا هَارُونُ مَا مَنَعَکَ إِذْ رَأَیْتَهُمْ ضَلُّوا ﴿92﴾
[موسى آمد و برآشفت و گفت] اى هارون چون دیدى که گمراه شده اند (92)
أَلَّا تَتَّبِعَنِ أَفَعَصَیْتَ أَمْرِی ﴿93﴾
چه چیزى تو را از متابعت من بازداشت؟ آیا از دستور من سرپیچى کردى؟ (93)
قَالَ یَا ابْنَ أُمَّ لَا تَأْخُذْ بِلِحْیَتِی وَلَا بِرَأْسِی إِنِّی خَشِیتُ أَنْ تَقُولَ فَرَّقْتَ بَیْنَ بَنِی إِسْرَائِیلَ وَلَمْ تَرْقُبْ قَوْلِی ﴿94﴾
[هارون] گفت اى پسر مادرم ریش مرا و سرم را مگیر [و با من درشتى مکن] من ترسیدم که بگویى بین بنى اسرائیل تفرقه انداختى و سخن مرا پاس نداشتى (94)
قَالَ فَمَا خَطْبُکَ یَا سَامِرِیُّ ﴿95﴾
[سپس رو به سامرى کرد و] گفت اى سامرى کار و بار تو چیست؟ (95)
قَالَ بَصُرْتُ بِمَا لَمْ یَبْصُرُوا بِهِ فَقَبَضْتُ قَبْضَةً مِنْ أَثَرِ الرَّسُولِ فَنَبَذْتُهَا وَکَذَلِکَ سَوَّلَتْ لِی نَفْسِی ﴿96﴾
[سامرى] گفت من چیزى را دیدم که دیگران ندیده بودند، و مشتى از خاک پاى جبرئیل برگرفتم، و آن را [در خمیر مایه گوساله] انداختم، و بدینسان بود که نفسم بدى را به من آراسته جلوه داد (96)
قَالَ فَاذْهَبْ فَإِنَّ لَکَ فِی الْحَیَاةِ أَنْ تَقُولَ لَا مِسَاسَ وَإِنَّ لَکَ مَوْعِدًا لَنْ تُخْلَفَهُ وَانْظُرْ إِلَى إِلَهِکَ الَّذِی ظَلْتَ عَلَیْهِ عَاکِفًا لَنُحَرِّقَنَّهُ ثُمَّ لَنَنْسِفَنَّهُ فِی الْیَمِّ نَسْفًا ﴿97﴾
گفت پس برو و بدان که جزاى تو این است که در زندگى بگویى به من نزدیک مشوید، و براى تو موعدى است که در آن با تو خلاف نشود، و به "خدایت" که در خدمتش معتکف بودى بنگر که مىسوزانیمش، سپس آن را بر دریا مى افشانیم (97)
إِنَّمَا إِلَهُکُمُ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ وَسِعَ کُلَّ شَیْءٍ عِلْمًا ﴿98﴾
همانا خداى شما خداوند است که خدایى جز او نیست، که علمش بر همه چیز احاطه دارد (98)