- 189
تسنیم 376
آیات 207 تا آخر سوره شعراء باصدای محمدجبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی
مَا أَغْنَى عَنْهُمْ مَا کَانُوا یُمَتَّعُونَ ﴿207﴾
آن برخورداریشان به کار آنان نیاید (207)
وَمَا أَهْلَکْنَا مِنْ قَرْیَةٍ إِلَّا لَهَا مُنْذِرُونَ ﴿208﴾
و [اهل] هیچ شهرى را نابود نکردیم مگر آنکه هشدار دهندگانى داشتند (208)
ذِکْرَى وَمَا کُنَّا ظَالِمِینَ ﴿209﴾
[براى] پندآموزى، و ما ستمگر نبوده ایم (209)
وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّیَاطِینُ ﴿210﴾
و آن را شیاطین نازل نکرده اند (210)
وَمَا یَنْبَغِی لَهُمْ وَمَا یَسْتَطِیعُونَ ﴿211﴾
و آنان را نرسد، و چنین کارى نتوانند کرد (211)
إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ ﴿212﴾
چرا که ایشان از شنیدن [وحى] برکنار هستند (212)
فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتَکُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِینَ ﴿213﴾
پس در جنب خداوند خدایى دیگر [به نیایش] مخوان که از عذاب دیدگان خواهى شد (213)
وَأَنْذِرْ عَشِیرَتَکَ الْأَقْرَبِینَ ﴿214﴾
و خاندان خویشاوندت را هشدار ده (214)
وَاخْفِضْ جَنَاحَکَ لِمَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿215﴾
و در برابر مؤمنانى که از تو پیروى مى کنند مهربان و فروتن باش (215)
فَإِنْ عَصَوْکَ فَقُلْ إِنِّی بَرِیءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ ﴿216﴾
پس اگر از تو سرپیچى کردند بگو که من از آنچه مى کنید برى و برکنارم (216)
وَتَوَکَّلْ عَلَى الْعَزِیزِ الرَّحِیمِ ﴿217﴾
و بر [خداوند] پیروزمند مهربان توکل کن (217)
الَّذِی یَرَاکَ حِینَ تَقُومُ ﴿218﴾
همان که تو را به هنگامى که [براى عبادت] برمى خیزى مىبیند (218)
وَتَقَلُّبَکَ فِی السَّاجِدِینَ ﴿219﴾
و نیز گشتن تو را در میان نمازگزاران (219)
إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿220﴾
چرا که او شنواى داناست (220)
هَلْ أُنَبِّئُکُمْ عَلَى مَنْ تَنَزَّلُ الشَّیَاطِینُ ﴿221﴾
آیا شما را آگاه کنم که شیاطین بر چه کسى فرود مى آیند؟ (221)
تَنَزَّلُ عَلَى کُلِّ أَفَّاکٍ أَثِیمٍ ﴿222﴾
بر هر تهمتزن گناهکارى فرود مى آیند (222)
یُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَکْثَرُهُمْ کَاذِبُونَ ﴿223﴾
گوش فرا مى دهند و بیشترینه آنان دروغگو هستند (223)
وَالشُّعَرَاءُ یَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ ﴿224﴾
و شاعران [کافر] را گمراهان پیروى مى کنند (224)
أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِی کُلِّ وَادٍ یَهِیمُونَ ﴿225﴾
آیا نمى نگرى که ایشان در هر وادى سرگشته اند (225)
وَأَنَّهُمْ یَقُولُونَ مَا لَا یَفْعَلُونَ ﴿226﴾
و ایشان چیزهایى مى گویند که خود انجام نمى دهند (226)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَکَرُوا اللَّهَ کَثِیرًا وَانْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ مَا ظُلِمُوا وَسَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ ﴿227﴾
مگر کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده اند و خداوند را بسیار یاد مى کنند، و پس از آنکه ستم دیده اند انتقامشان را گرفته اند، و کسانى که ستم کرده اند زودا که بدانند که به چه بازگشتگاهى راه خواهند برد (227)
مَا أَغْنَى عَنْهُمْ مَا کَانُوا یُمَتَّعُونَ ﴿207﴾
آن برخورداریشان به کار آنان نیاید (207)
وَمَا أَهْلَکْنَا مِنْ قَرْیَةٍ إِلَّا لَهَا مُنْذِرُونَ ﴿208﴾
و [اهل] هیچ شهرى را نابود نکردیم مگر آنکه هشدار دهندگانى داشتند (208)
ذِکْرَى وَمَا کُنَّا ظَالِمِینَ ﴿209﴾
[براى] پندآموزى، و ما ستمگر نبوده ایم (209)
وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّیَاطِینُ ﴿210﴾
و آن را شیاطین نازل نکرده اند (210)
وَمَا یَنْبَغِی لَهُمْ وَمَا یَسْتَطِیعُونَ ﴿211﴾
و آنان را نرسد، و چنین کارى نتوانند کرد (211)
إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ ﴿212﴾
چرا که ایشان از شنیدن [وحى] برکنار هستند (212)
فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتَکُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِینَ ﴿213﴾
پس در جنب خداوند خدایى دیگر [به نیایش] مخوان که از عذاب دیدگان خواهى شد (213)
وَأَنْذِرْ عَشِیرَتَکَ الْأَقْرَبِینَ ﴿214﴾
و خاندان خویشاوندت را هشدار ده (214)
وَاخْفِضْ جَنَاحَکَ لِمَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿215﴾
و در برابر مؤمنانى که از تو پیروى مى کنند مهربان و فروتن باش (215)
فَإِنْ عَصَوْکَ فَقُلْ إِنِّی بَرِیءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ ﴿216﴾
پس اگر از تو سرپیچى کردند بگو که من از آنچه مى کنید برى و برکنارم (216)
وَتَوَکَّلْ عَلَى الْعَزِیزِ الرَّحِیمِ ﴿217﴾
و بر [خداوند] پیروزمند مهربان توکل کن (217)
الَّذِی یَرَاکَ حِینَ تَقُومُ ﴿218﴾
همان که تو را به هنگامى که [براى عبادت] برمى خیزى مىبیند (218)
وَتَقَلُّبَکَ فِی السَّاجِدِینَ ﴿219﴾
و نیز گشتن تو را در میان نمازگزاران (219)
إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿220﴾
چرا که او شنواى داناست (220)
هَلْ أُنَبِّئُکُمْ عَلَى مَنْ تَنَزَّلُ الشَّیَاطِینُ ﴿221﴾
آیا شما را آگاه کنم که شیاطین بر چه کسى فرود مى آیند؟ (221)
تَنَزَّلُ عَلَى کُلِّ أَفَّاکٍ أَثِیمٍ ﴿222﴾
بر هر تهمتزن گناهکارى فرود مى آیند (222)
یُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَکْثَرُهُمْ کَاذِبُونَ ﴿223﴾
گوش فرا مى دهند و بیشترینه آنان دروغگو هستند (223)
وَالشُّعَرَاءُ یَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ ﴿224﴾
و شاعران [کافر] را گمراهان پیروى مى کنند (224)
أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِی کُلِّ وَادٍ یَهِیمُونَ ﴿225﴾
آیا نمى نگرى که ایشان در هر وادى سرگشته اند (225)
وَأَنَّهُمْ یَقُولُونَ مَا لَا یَفْعَلُونَ ﴿226﴾
و ایشان چیزهایى مى گویند که خود انجام نمى دهند (226)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَکَرُوا اللَّهَ کَثِیرًا وَانْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ مَا ظُلِمُوا وَسَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ ﴿227﴾
مگر کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده اند و خداوند را بسیار یاد مى کنند، و پس از آنکه ستم دیده اند انتقامشان را گرفته اند، و کسانى که ستم کرده اند زودا که بدانند که به چه بازگشتگاهى راه خواهند برد (227)