- 241
تسنیم 419 - آیات 7 تا 15 سوره احزاب
در این برنامه تلاوت ترتیل محمد جبریل و ترجمه شنیداری صفحه 419 قرآن کریم شامل آیات 7 تا 15 سوره احزاب را به قلم استاد بهاء الدین خرمشاهی می شنوید .
وَإِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِیِّینَ مِیثَاقَهُمْ وَمِنْکَ وَمِنْ نُوحٍ وَإِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى وَعِیسَى ابْنِ مَرْیَمَ وَأَخَذْنَا مِنْهُمْ مِیثَاقًا غَلِیظًا ﴿7﴾
چنین بود که از پیامبران پیمانشان را گرفتیم و نیز از تو و از نوح و ابراهیم و موسى و عیسى بن مریم، و از ایشان پیمانی استوار گرفتیم (7)
لِیَسْأَلَ الصَّادِقِینَ عَنْ صِدْقِهِمْ وَأَعَدَّ لِلْکَافِرِینَ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿8﴾
تا [سرانجام] درستکاران را از درستکاریشان بپرسد و براى کافران عذابى دردناک آماده ساخته است (8)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ جَاءَتْکُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیحًا وَجُنُودًا لَمْ تَرَوْهَا وَکَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرًا ﴿9﴾
اى مؤمنان نعمت الهى را بر خودتان یاد کنید آنگاه که سپاهیانى بر شما تاختند، سپس، بر آنان تندبادى فرستادیم و سپاهیانى که آنها را نمىدیدید و خداوند به آنچه مىکنید بیناست (9)
إِذْ جَاءُوکُمْ مِنْ فَوْقِکُمْ وَمِنْ أَسْفَلَ مِنْکُمْ وَإِذْ زَاغَتِ الْأَبْصَارُ وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا ﴿10﴾آ
نگاه از فراز و فرودتان به سراغ شما [به هجوم] آمدند، و آنگاه که چشمها برگشت و جانها به گلوگاهها رسید، و در حق خداوند گمانهایى [ناروا] کردید (10)
هُنَالِکَ ابْتُلِیَ الْمُؤْمِنُونَ وَزُلْزِلُوا زِلْزَالًا شَدِیدًا ﴿11﴾
آنجا بود که مؤمنان [به محنت] آزموده شدند، و تکانى سخت خوردند (11)
وَإِذْ یَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُورًا ﴿12﴾
و آنگاه که منافقان و بیماردلان گفتند که خداوند و پیامبر او جز وعده فریبآمیز به ما ندادهاند (12)
وَإِذْ قَالَتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ یَا أَهْلَ یَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَکُمْ فَارْجِعُوا وَیَسْتَأْذِنُ فَرِیقٌ مِنْهُمُ النَّبِیَّ یَقُولُونَ إِنَّ بُیُوتَنَا عَوْرَةٌ وَمَا هِیَ بِعَوْرَةٍ إِنْ یُرِیدُونَ إِلَّا فِرَارًا ﴿13﴾
و آنگاه که گروهى از آنان گفتند اى اهل مدینه شما را جاى ماندن نیست، بازگردید، و گروهى از ایشان از پیامبر اجازه [قعود] خواستند [و به بهانه] مىگفتند خانه هاى ما بىحفاظ است، و آن بىحفاظ نبود، هیچ قصدى جز فرار نداشتند (13)
وَلَوْ دُخِلَتْ عَلَیْهِمْ مِنْ أَقْطَارِهَا ثُمَّ سُئِلُوا الْفِتْنَةَ لَآتَوْهَا وَمَا تَلَبَّثُوا بِهَا إِلَّا یَسِیرًا ﴿14﴾
و چون از حوالى آن [شهر] بر ایشان وارد شوند، سپس از ایشان اقرار به شرک طلب کنند، آن را انجام دهند و سپس در آنجا جز اندکى درنگ نخواهند کرد (14)
وَلَقَدْ کَانُوا عَاهَدُوا اللَّهَ مِنْ قَبْلُ لَا یُوَلُّونَ الْأَدْبَارَ وَکَانَ عَهْدُ اللَّهِ مَسْئُولًا ﴿15﴾
و همینان بودند که پیشترها با خداوند پیمان بسته بودند که [پایدارى ورزند و] پشت نکنند، و پیمان الهى بازخواست دارد (15)
وَإِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِیِّینَ مِیثَاقَهُمْ وَمِنْکَ وَمِنْ نُوحٍ وَإِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى وَعِیسَى ابْنِ مَرْیَمَ وَأَخَذْنَا مِنْهُمْ مِیثَاقًا غَلِیظًا ﴿7﴾
چنین بود که از پیامبران پیمانشان را گرفتیم و نیز از تو و از نوح و ابراهیم و موسى و عیسى بن مریم، و از ایشان پیمانی استوار گرفتیم (7)
لِیَسْأَلَ الصَّادِقِینَ عَنْ صِدْقِهِمْ وَأَعَدَّ لِلْکَافِرِینَ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿8﴾
تا [سرانجام] درستکاران را از درستکاریشان بپرسد و براى کافران عذابى دردناک آماده ساخته است (8)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ جَاءَتْکُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیحًا وَجُنُودًا لَمْ تَرَوْهَا وَکَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرًا ﴿9﴾
اى مؤمنان نعمت الهى را بر خودتان یاد کنید آنگاه که سپاهیانى بر شما تاختند، سپس، بر آنان تندبادى فرستادیم و سپاهیانى که آنها را نمىدیدید و خداوند به آنچه مىکنید بیناست (9)
إِذْ جَاءُوکُمْ مِنْ فَوْقِکُمْ وَمِنْ أَسْفَلَ مِنْکُمْ وَإِذْ زَاغَتِ الْأَبْصَارُ وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا ﴿10﴾آ
نگاه از فراز و فرودتان به سراغ شما [به هجوم] آمدند، و آنگاه که چشمها برگشت و جانها به گلوگاهها رسید، و در حق خداوند گمانهایى [ناروا] کردید (10)
هُنَالِکَ ابْتُلِیَ الْمُؤْمِنُونَ وَزُلْزِلُوا زِلْزَالًا شَدِیدًا ﴿11﴾
آنجا بود که مؤمنان [به محنت] آزموده شدند، و تکانى سخت خوردند (11)
وَإِذْ یَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُورًا ﴿12﴾
و آنگاه که منافقان و بیماردلان گفتند که خداوند و پیامبر او جز وعده فریبآمیز به ما ندادهاند (12)
وَإِذْ قَالَتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ یَا أَهْلَ یَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَکُمْ فَارْجِعُوا وَیَسْتَأْذِنُ فَرِیقٌ مِنْهُمُ النَّبِیَّ یَقُولُونَ إِنَّ بُیُوتَنَا عَوْرَةٌ وَمَا هِیَ بِعَوْرَةٍ إِنْ یُرِیدُونَ إِلَّا فِرَارًا ﴿13﴾
و آنگاه که گروهى از آنان گفتند اى اهل مدینه شما را جاى ماندن نیست، بازگردید، و گروهى از ایشان از پیامبر اجازه [قعود] خواستند [و به بهانه] مىگفتند خانه هاى ما بىحفاظ است، و آن بىحفاظ نبود، هیچ قصدى جز فرار نداشتند (13)
وَلَوْ دُخِلَتْ عَلَیْهِمْ مِنْ أَقْطَارِهَا ثُمَّ سُئِلُوا الْفِتْنَةَ لَآتَوْهَا وَمَا تَلَبَّثُوا بِهَا إِلَّا یَسِیرًا ﴿14﴾
و چون از حوالى آن [شهر] بر ایشان وارد شوند، سپس از ایشان اقرار به شرک طلب کنند، آن را انجام دهند و سپس در آنجا جز اندکى درنگ نخواهند کرد (14)
وَلَقَدْ کَانُوا عَاهَدُوا اللَّهَ مِنْ قَبْلُ لَا یُوَلُّونَ الْأَدْبَارَ وَکَانَ عَهْدُ اللَّهِ مَسْئُولًا ﴿15﴾
و همینان بودند که پیشترها با خداوند پیمان بسته بودند که [پایدارى ورزند و] پشت نکنند، و پیمان الهى بازخواست دارد (15)