- 3326
صفحه 424 - آیات 44 تا 50 سوره احزاب
در این برنامه تلاوت ترتیل محمد جبریل و ترجمه شنیداری صفحه 424 قرآن کریم شامل آیات 44 تا 50 سوره احزاب را به قلم استاد بهاء الدین خرمشاهی می شنوید .
تَحِیَّتُهُمْ یَوْمَ یَلْقَوْنَهُ سَلَامٌ وَأَعَدَّ لَهُمْ أَجْرًا کَرِیمًا ﴿44﴾
درود [خاص] آنان در روزى که به لقاى او نایل شوند، سلام است، و او براى ایشان پاداشى ارجمند آماده ساخته است (44)
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاکَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِیرًا ﴿45﴾
اى پیامبر ما تو را گواه و مژدهرسان و هشداردهنده فرستاده ایم (45)
وَدَاعِیًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجًا مُنِیرًا ﴿46﴾
و نیز دعوتگر به سوى خداوند به اذن او، و همچون چراغى تابان (46)
وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِینَ بِأَنَّ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ فَضْلًا کَبِیرًا ﴿47﴾
و مؤمنان را بشارت ده که براى آنان از جانب خداوند بخشش و بخشایش بزرگى [در پیش] است (47)
وَلَا تُطِعِ الْکَافِرِینَ وَالْمُنَافِقِینَ وَدَعْ أَذَاهُمْ وَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ وَکَفَى بِاللَّهِ وَکِیلًا ﴿48﴾
و از کافران و منافقان اطاعت مکن و آزارشان را [بدون مقابله و تلافى] بگذار و بر خداوند توکل کن و خداوند کارسازى را بسنده است (48)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا نَکَحْتُمُ الْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَکُمْ عَلَیْهِنَّ مِنْ عِدَّةٍ تَعْتَدُّونَهَا فَمَتِّعُوهُنَّ وَسَرِّحُوهُنَّ سَرَاحًا جَمِیلًا ﴿49﴾
اى مؤمنان چون با زنان مؤمن ازدواج کردید، سپس پیش از آنکه با آنان هم آغوشى کنید، طلاقشان دادید، براى شما به عهده آنان عدهاى نیست که حسابش را نگه دارید، پس آنان را [به نیمه مهر، یا هدیه اى] برخوردار سازید و به خیر و خوشى رهایشان کنید (49)
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَکَ أَزْوَاجَکَ اللَّاتِی آتَیْتَ أُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَکَتْ یَمِینُکَ مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَیْکَ وَبَنَاتِ عَمِّکَ وَبَنَاتِ عَمَّاتِکَ وَبَنَاتِ خَالِکَ وَبَنَاتِ خَالَاتِکَ اللَّاتِی هَاجَرْنَ مَعَکَ وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِیِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِیُّ أَنْ یَسْتَنْکِحَهَا خَالِصَةً لَکَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِینَ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَیْهِمْ فِی أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ لِکَیْلَا یَکُونَ عَلَیْکَ حَرَجٌ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿50﴾
اى پیامبر، ما همسرانت را بر تو حلال داشته ایم، [یعنى] آنانى را که مهرشان را داده اى، و آنانى را که خداوند از طریق فىء و غنیمت به تو بخشیده است، و ملک یمین تو هستند، و همچنین دختران عمویت و دختران عمه ات و دختران دایى ات، و دختران خاله ات که همراه با تو هجرت کرده اند، و نیز زن مؤمنى را که خویشتن را به پیامبر ببخشد -به شرط آنکه پیامبر بخواهد او را به همسرى خود درآورد که این خاص تو و نه سایر مؤمنان است، خود به خوبى مى دانیم که براى ایشان در مورد همسرانشان و ملک یمین هایشان چه چیزهایى مقرر داشتهایم، تا [در نهایت] براى تو محظورى نباشد، و خداوند آمرزگار مهربان است (50)
تَحِیَّتُهُمْ یَوْمَ یَلْقَوْنَهُ سَلَامٌ وَأَعَدَّ لَهُمْ أَجْرًا کَرِیمًا ﴿44﴾
درود [خاص] آنان در روزى که به لقاى او نایل شوند، سلام است، و او براى ایشان پاداشى ارجمند آماده ساخته است (44)
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاکَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِیرًا ﴿45﴾
اى پیامبر ما تو را گواه و مژدهرسان و هشداردهنده فرستاده ایم (45)
وَدَاعِیًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجًا مُنِیرًا ﴿46﴾
و نیز دعوتگر به سوى خداوند به اذن او، و همچون چراغى تابان (46)
وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِینَ بِأَنَّ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ فَضْلًا کَبِیرًا ﴿47﴾
و مؤمنان را بشارت ده که براى آنان از جانب خداوند بخشش و بخشایش بزرگى [در پیش] است (47)
وَلَا تُطِعِ الْکَافِرِینَ وَالْمُنَافِقِینَ وَدَعْ أَذَاهُمْ وَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ وَکَفَى بِاللَّهِ وَکِیلًا ﴿48﴾
و از کافران و منافقان اطاعت مکن و آزارشان را [بدون مقابله و تلافى] بگذار و بر خداوند توکل کن و خداوند کارسازى را بسنده است (48)
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا نَکَحْتُمُ الْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَکُمْ عَلَیْهِنَّ مِنْ عِدَّةٍ تَعْتَدُّونَهَا فَمَتِّعُوهُنَّ وَسَرِّحُوهُنَّ سَرَاحًا جَمِیلًا ﴿49﴾
اى مؤمنان چون با زنان مؤمن ازدواج کردید، سپس پیش از آنکه با آنان هم آغوشى کنید، طلاقشان دادید، براى شما به عهده آنان عدهاى نیست که حسابش را نگه دارید، پس آنان را [به نیمه مهر، یا هدیه اى] برخوردار سازید و به خیر و خوشى رهایشان کنید (49)
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَکَ أَزْوَاجَکَ اللَّاتِی آتَیْتَ أُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَکَتْ یَمِینُکَ مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَیْکَ وَبَنَاتِ عَمِّکَ وَبَنَاتِ عَمَّاتِکَ وَبَنَاتِ خَالِکَ وَبَنَاتِ خَالَاتِکَ اللَّاتِی هَاجَرْنَ مَعَکَ وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِیِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِیُّ أَنْ یَسْتَنْکِحَهَا خَالِصَةً لَکَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِینَ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَیْهِمْ فِی أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ لِکَیْلَا یَکُونَ عَلَیْکَ حَرَجٌ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿50﴾
اى پیامبر، ما همسرانت را بر تو حلال داشته ایم، [یعنى] آنانى را که مهرشان را داده اى، و آنانى را که خداوند از طریق فىء و غنیمت به تو بخشیده است، و ملک یمین تو هستند، و همچنین دختران عمویت و دختران عمه ات و دختران دایى ات، و دختران خاله ات که همراه با تو هجرت کرده اند، و نیز زن مؤمنى را که خویشتن را به پیامبر ببخشد -به شرط آنکه پیامبر بخواهد او را به همسرى خود درآورد که این خاص تو و نه سایر مؤمنان است، خود به خوبى مى دانیم که براى ایشان در مورد همسرانشان و ملک یمین هایشان چه چیزهایى مقرر داشتهایم، تا [در نهایت] براى تو محظورى نباشد، و خداوند آمرزگار مهربان است (50)