- 147
تسنیم 434
آیات 49 تا آخر سوره سباء و 1 تا 3 فاطر با صدای محمد جبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی.
قُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَمَا یُبْدِئُ الْبَاطِلُ وَمَا یُعِیدُ ﴿49﴾
بگو حق به میان آمد [معبود] باطل نه [آفرینش چیزى را] آغاز کند و نه بازگرداند (49)
قُلْ إِنْ ضَلَلْتُ فَإِنَّمَا أَضِلُّ عَلَى نَفْسِی وَإِنِ اهْتَدَیْتُ فَبِمَا یُوحِی إِلَیَّ رَبِّی إِنَّهُ سَمِیعٌ قَرِیبٌ ﴿50﴾
بگو اگر گمراه باشم، فقط به زیان خویش گمراه بودهام، و اگر رهیافته باشم، آن به برکت وحى است که پروردگار من به من فرستاده است، چرا که او شنواى نزدیک است (50)
وَلَوْ تَرَى إِذْ فَزِعُوا فَلَا فَوْتَ وَأُخِذُوا مِنْ مَکَانٍ قَرِیبٍ ﴿51﴾
و چون بنگرى آنگاه که هراسان شوند گریزى در کار نیست، و از جایى نزدیک فرو گرفته شوند (51)
وَقَالُوا آمَنَّا بِهِ وَأَنَّى لَهُمُ التَّنَاوُشُ مِنْ مَکَانٍ بَعِیدٍ ﴿52﴾
و گویند [اکنون] به آن [قرآن/ قیامت/ پیامبر] ایمان آوردیم، و چگونه از جایى [چنین] دور، دسترس [به آن] براى آنان میسر باشد؟ (52)
وَقَدْ کَفَرُوا بِهِ مِنْ قَبْلُ وَیَقْذِفُونَ بِالْغَیْبِ مِنْ مَکَانٍ بَعِیدٍ ﴿53﴾
و پیشتر هم به آن انکار ورزیده بودند، و از دور دستها، تیرى در تاریکى مى اندازند (53)
وَحِیلَ بَیْنَهُمْ وَبَیْنَ مَا یَشْتَهُونَ کَمَا فُعِلَ بِأَشْیَاعِهِمْ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا فِی شَکٍّ مُرِیبٍ ﴿54﴾
و بین آنان و آنچه خوش دارند، فاصله افتد، چنانکه پیشترها در حق همانندانشان هم چنین شده بود که آنان سخت در شک بودند (54)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ جَاعِلِ الْمَلَائِکَةِ رُسُلًا أُولِی أَجْنِحَةٍ مَثْنَى وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ یَزِیدُ فِی الْخَلْقِ مَا یَشَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿1﴾
سپاس خداوند را، پدید آورنده آسمانها و زمین، که فرشتگان را پیام رسان گردانده است، [فرشتگانى] که داراى بالهاى دوگانه و سه گانه و چهارگانه اند، در آفرینش هر چه خواهد مى افزاید، بىگمان خداوند بر همه چیز تواناست (1)
مَا یَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلَا مُمْسِکَ لَهَا وَمَا یُمْسِکْ فَلَا مُرْسِلَ لَهُ مِنْ بَعْدِهِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿2﴾
هر رحمتى که خداوند در حق مردم گشاده سازد، بازدارنده اى ندارد، و هر آنچه فروبندد، گشاینده اى جز او ندارد، و او پیروزمند فرزانه است (2)
یَا أَیُّهَا النَّاسُ اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ هَلْ مِنْ خَالِقٍ غَیْرُ اللَّهِ یَرْزُقُکُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَأَنَّى تُؤْفَکُونَ ﴿3﴾
اى مردم نعمت الهى را بر خودتان یاد آورید، آیا آفریدگارى غیر از خداوند هست که شما را از آسمان و زمین روزى دهد؟ خدایى جز او نیست، پس چگونه بیراهه مى روید؟ (3)
قُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَمَا یُبْدِئُ الْبَاطِلُ وَمَا یُعِیدُ ﴿49﴾
بگو حق به میان آمد [معبود] باطل نه [آفرینش چیزى را] آغاز کند و نه بازگرداند (49)
قُلْ إِنْ ضَلَلْتُ فَإِنَّمَا أَضِلُّ عَلَى نَفْسِی وَإِنِ اهْتَدَیْتُ فَبِمَا یُوحِی إِلَیَّ رَبِّی إِنَّهُ سَمِیعٌ قَرِیبٌ ﴿50﴾
بگو اگر گمراه باشم، فقط به زیان خویش گمراه بودهام، و اگر رهیافته باشم، آن به برکت وحى است که پروردگار من به من فرستاده است، چرا که او شنواى نزدیک است (50)
وَلَوْ تَرَى إِذْ فَزِعُوا فَلَا فَوْتَ وَأُخِذُوا مِنْ مَکَانٍ قَرِیبٍ ﴿51﴾
و چون بنگرى آنگاه که هراسان شوند گریزى در کار نیست، و از جایى نزدیک فرو گرفته شوند (51)
وَقَالُوا آمَنَّا بِهِ وَأَنَّى لَهُمُ التَّنَاوُشُ مِنْ مَکَانٍ بَعِیدٍ ﴿52﴾
و گویند [اکنون] به آن [قرآن/ قیامت/ پیامبر] ایمان آوردیم، و چگونه از جایى [چنین] دور، دسترس [به آن] براى آنان میسر باشد؟ (52)
وَقَدْ کَفَرُوا بِهِ مِنْ قَبْلُ وَیَقْذِفُونَ بِالْغَیْبِ مِنْ مَکَانٍ بَعِیدٍ ﴿53﴾
و پیشتر هم به آن انکار ورزیده بودند، و از دور دستها، تیرى در تاریکى مى اندازند (53)
وَحِیلَ بَیْنَهُمْ وَبَیْنَ مَا یَشْتَهُونَ کَمَا فُعِلَ بِأَشْیَاعِهِمْ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا فِی شَکٍّ مُرِیبٍ ﴿54﴾
و بین آنان و آنچه خوش دارند، فاصله افتد، چنانکه پیشترها در حق همانندانشان هم چنین شده بود که آنان سخت در شک بودند (54)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ جَاعِلِ الْمَلَائِکَةِ رُسُلًا أُولِی أَجْنِحَةٍ مَثْنَى وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ یَزِیدُ فِی الْخَلْقِ مَا یَشَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿1﴾
سپاس خداوند را، پدید آورنده آسمانها و زمین، که فرشتگان را پیام رسان گردانده است، [فرشتگانى] که داراى بالهاى دوگانه و سه گانه و چهارگانه اند، در آفرینش هر چه خواهد مى افزاید، بىگمان خداوند بر همه چیز تواناست (1)
مَا یَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلَا مُمْسِکَ لَهَا وَمَا یُمْسِکْ فَلَا مُرْسِلَ لَهُ مِنْ بَعْدِهِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿2﴾
هر رحمتى که خداوند در حق مردم گشاده سازد، بازدارنده اى ندارد، و هر آنچه فروبندد، گشاینده اى جز او ندارد، و او پیروزمند فرزانه است (2)
یَا أَیُّهَا النَّاسُ اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ هَلْ مِنْ خَالِقٍ غَیْرُ اللَّهِ یَرْزُقُکُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَأَنَّى تُؤْفَکُونَ ﴿3﴾
اى مردم نعمت الهى را بر خودتان یاد آورید، آیا آفریدگارى غیر از خداوند هست که شما را از آسمان و زمین روزى دهد؟ خدایى جز او نیست، پس چگونه بیراهه مى روید؟ (3)