- 180
تسنیم 435
آیات 4 تا 11 سوره فاطر باصدای محمد جبریل و ترجمه استاد بهاء الدین خرمشاهی
وَإِنْ یُکَذِّبُوکَ فَقَدْ کُذِّبَتْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِکَ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ ﴿4﴾
و اگر تو را دروغ زن شمردند بدان که پیامبران پیش از تو هم با تکذیب روبه رو شدند، و کارها به سوى خداوند بازگردانده مى شود (4)
یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلَا تَغُرَّنَّکُمُ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا وَلَا یَغُرَّنَّکُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ ﴿5﴾
اى مردم بى گمان وعده الهى حق است، پس زندگانى دنیا شما را مفریبد، و [شیطان] فریبکار شما را نسبت به خداوند فریفته نگرداند (5)
إِنَّ الشَّیْطَانَ لَکُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا إِنَّمَا یَدْعُو حِزْبَهُ لِیَکُونُوا مِنْ أَصْحَابِ السَّعِیرِ ﴿6﴾
بى گمان شیطان دشمن شماست، شما هم او را دشمن گیرید، جز این نیست که او حزبش را دعوت مى کند که سرانجام از دوزخیان باشند (6)
الَّذِینَ کَفَرُوا لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ کَبِیرٌ ﴿7﴾
کسانى که کفرورزیده اند عذابى شدید [در پیش] دارند، و کسانى که ایمان آورده اند و کارهاى شایسته کرده اند، از آمرزش و پاداشى عظیم برخوردارند (7)
أَفَمَنْ زُیِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ فَرَآهُ حَسَنًا فَإِنَّ اللَّهَ یُضِلُّ مَنْ یَشَاءُ وَیَهْدِی مَنْ یَشَاءُ فَلَا تَذْهَبْ نَفْسُکَ عَلَیْهِمْ حَسَرَاتٍ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِمَا یَصْنَعُونَ ﴿8﴾
آیا کسى که بدى عملش در نظرش آراسته جلوه داده شده است، و لذا آن را نیک مى بیند [مانند کسى است که خداوند هدایتش کرده باشد] بى گمان خداوند هر کس را که خواهد بیراه دارد، و هر کس را که خواهد هدایت کند مبادا جان تو از حسرت خوردن بر ایشان بفرساید، بى گمان خداوند به آنچه مى کنند آگاه است (8)
وَاللَّهُ الَّذِی أَرْسَلَ الرِّیَاحَ فَتُثِیرُ سَحَابًا فَسُقْنَاهُ إِلَى بَلَدٍ مَیِّتٍ فَأَحْیَیْنَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا کَذَلِکَ النُّشُورُ ﴿9﴾
و خداوند کسى است که بادها را مى فرستد که ابرى را بر مى انگیزد، آنگاه آن را به سوى سرزمینى پژمرده مى رانیم، و بدان زمین را بعد از پژمردنش زنده مى داریم، رستاخیز هم همین گونه است (9)
مَنْ کَانَ یُرِیدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِیعًا إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یَرْفَعُهُ وَالَّذِینَ یَمْکُرُونَ السَّیِّئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَمَکْرُ أُولَئِکَ هُوَ یَبُورُ ﴿10﴾
هر کس عزت مىخواهد [بداند که] هر چه عزت است، نزد خداوند است، سخنان پاکیزه به سوى او بالا مى رود، و کار نیک آن را بالا مى برد، و کسانى که بدسگالى مى کنند، عذابى شدید [در پیش] دارند، و مکر اینان بر باد است (10)
وَاللَّهُ خَلَقَکُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ جَعَلَکُمْ أَزْوَاجًا وَمَا تَحْمِلُ مِنْ أُنْثَى وَلَا تَضَعُ إِلَّا بِعِلْمِهِ وَمَا یُعَمَّرُ مِنْ مُعَمَّرٍ وَلَا یُنْقَصُ مِنْ عُمُرِهِ إِلَّا فِی کِتَابٍ إِنَّ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرٌ ﴿11﴾
و خداوند شما را از خاک، سپس از نطفه آفریده است، سپس شما را زوج [نر و ماده] گردانده است، و هیچ زنى باردار نمى شود و وضع حمل نمى کند مگر با علم او، و هیچ کهنسالى عمر داده یا از عمر او کاسته نمى شود، مگر آنکه در کتابى [مسطور] است، این امر بر خداوند آسان است (11)
وَإِنْ یُکَذِّبُوکَ فَقَدْ کُذِّبَتْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِکَ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ ﴿4﴾
و اگر تو را دروغ زن شمردند بدان که پیامبران پیش از تو هم با تکذیب روبه رو شدند، و کارها به سوى خداوند بازگردانده مى شود (4)
یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلَا تَغُرَّنَّکُمُ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا وَلَا یَغُرَّنَّکُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ ﴿5﴾
اى مردم بى گمان وعده الهى حق است، پس زندگانى دنیا شما را مفریبد، و [شیطان] فریبکار شما را نسبت به خداوند فریفته نگرداند (5)
إِنَّ الشَّیْطَانَ لَکُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا إِنَّمَا یَدْعُو حِزْبَهُ لِیَکُونُوا مِنْ أَصْحَابِ السَّعِیرِ ﴿6﴾
بى گمان شیطان دشمن شماست، شما هم او را دشمن گیرید، جز این نیست که او حزبش را دعوت مى کند که سرانجام از دوزخیان باشند (6)
الَّذِینَ کَفَرُوا لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ کَبِیرٌ ﴿7﴾
کسانى که کفرورزیده اند عذابى شدید [در پیش] دارند، و کسانى که ایمان آورده اند و کارهاى شایسته کرده اند، از آمرزش و پاداشى عظیم برخوردارند (7)
أَفَمَنْ زُیِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ فَرَآهُ حَسَنًا فَإِنَّ اللَّهَ یُضِلُّ مَنْ یَشَاءُ وَیَهْدِی مَنْ یَشَاءُ فَلَا تَذْهَبْ نَفْسُکَ عَلَیْهِمْ حَسَرَاتٍ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِمَا یَصْنَعُونَ ﴿8﴾
آیا کسى که بدى عملش در نظرش آراسته جلوه داده شده است، و لذا آن را نیک مى بیند [مانند کسى است که خداوند هدایتش کرده باشد] بى گمان خداوند هر کس را که خواهد بیراه دارد، و هر کس را که خواهد هدایت کند مبادا جان تو از حسرت خوردن بر ایشان بفرساید، بى گمان خداوند به آنچه مى کنند آگاه است (8)
وَاللَّهُ الَّذِی أَرْسَلَ الرِّیَاحَ فَتُثِیرُ سَحَابًا فَسُقْنَاهُ إِلَى بَلَدٍ مَیِّتٍ فَأَحْیَیْنَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا کَذَلِکَ النُّشُورُ ﴿9﴾
و خداوند کسى است که بادها را مى فرستد که ابرى را بر مى انگیزد، آنگاه آن را به سوى سرزمینى پژمرده مى رانیم، و بدان زمین را بعد از پژمردنش زنده مى داریم، رستاخیز هم همین گونه است (9)
مَنْ کَانَ یُرِیدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِیعًا إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یَرْفَعُهُ وَالَّذِینَ یَمْکُرُونَ السَّیِّئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَمَکْرُ أُولَئِکَ هُوَ یَبُورُ ﴿10﴾
هر کس عزت مىخواهد [بداند که] هر چه عزت است، نزد خداوند است، سخنان پاکیزه به سوى او بالا مى رود، و کار نیک آن را بالا مى برد، و کسانى که بدسگالى مى کنند، عذابى شدید [در پیش] دارند، و مکر اینان بر باد است (10)
وَاللَّهُ خَلَقَکُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ جَعَلَکُمْ أَزْوَاجًا وَمَا تَحْمِلُ مِنْ أُنْثَى وَلَا تَضَعُ إِلَّا بِعِلْمِهِ وَمَا یُعَمَّرُ مِنْ مُعَمَّرٍ وَلَا یُنْقَصُ مِنْ عُمُرِهِ إِلَّا فِی کِتَابٍ إِنَّ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرٌ ﴿11﴾
و خداوند شما را از خاک، سپس از نطفه آفریده است، سپس شما را زوج [نر و ماده] گردانده است، و هیچ زنى باردار نمى شود و وضع حمل نمى کند مگر با علم او، و هیچ کهنسالى عمر داده یا از عمر او کاسته نمى شود، مگر آنکه در کتابى [مسطور] است، این امر بر خداوند آسان است (11)