- 290
تسنیم 446
آیات 1 تا 24 سوره صافات باصدای محمدجبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالصَّافَّاتِ صَفًّا ﴿1﴾
سوگند به فرشتگان صف در صف (1)
فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا ﴿2﴾
و به بازدارندگان [از معاصى] (2)
فَالتَّالِیَاتِ ذِکْرًا ﴿3﴾
و به خوانندگان ذکر [قرآن و کتابهاى آسمانى] (3)
إِنَّ إِلَهَکُمْ لَوَاحِدٌ ﴿4﴾
که خداى شما یگانه است (4)
رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ ﴿5﴾
پروردگار آسمانها و زمین و مابین آنها و پروردگار مشرقها [و مغربها] (5)
إِنَّا زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِزِینَةٍ الْکَوَاکِبِ ﴿6﴾
ما آسمان دنیا را به زیور ستارگان آراسته ایم (6)
وَحِفْظًا مِنْ کُلِّ شَیْطَانٍ مَارِدٍ ﴿7﴾
و از هر شیطان سرکشى محفوظ داشته ایم (7)
لَا یَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَیُقْذَفُونَ مِنْ کُلِّ جَانِبٍ ﴿8﴾
به [اسرار] ملأاعلى گوش نتوانند داد و از هر سو رانده شوند (8)
دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ ﴿9﴾
به راندنى سخت، و عذابى پاینده [در پیش] دارند (9)
إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ ﴿10﴾
مگر کسى که ربایشى برباید، که شهابى درخشان در پىاش افتد (10)
فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمْ مَنْ خَلَقْنَا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِنْ طِینٍ لَازِبٍ ﴿11﴾
پس از ایشان بپرس آیا آفرینش آنان استوارتر است یا آنانى که آفریده ایم، ما ایشان را از گلى چسبنده آفریده ایم (11)
بَلْ عَجِبْتَ وَ یَسْخَرُونَ ﴿12﴾
بلکه تو [از حال آنان] تعجب کرده اى، و آنان [کار و بار تو را] ریشخند مى کنند (12)
وَإِذَا ذُکِّرُوا لَا یَذْکُرُونَ ﴿13﴾
و چون اندرزشان دهند، پند نپذیرند (13)
وَإِذَا رَأَوْا آیَةً یَسْتَسْخِرُونَ ﴿14﴾
و چون هر پدیده شگرفى بینند، تمسخر پیشه کنند (14)
وَقَالُوا إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِینٌ ﴿15﴾و
گویند این جز جادویى آشکار نیست (15)
أَإِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿16﴾
[گویند] چون مردیم و خاک و استخوانها[ى پوسیده] شدیم، آیا ما از نو برانگیخته [و زنده] خواهیم شد؟ (16)
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿17﴾
و همچنین پدران نخستین ما؟ (17)
قُلْ نَعَمْ وَأَنْتُمْ دَاخِرُونَ ﴿18﴾
بگو آرى، و شما خوار و زبون باشید (18)
فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ یَنْظُرُونَ ﴿19﴾
پس آن یک نعره تند باشد، پس آنگاه ایشان بنگرند (19)
وَقَالُوا یَا وَیْلَنَا هَذَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿20﴾
و گویند اى واى بر ما این روز جزاست (20)
هَذَا یَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿21﴾
این [همان] روز داورى است که آن را انکار مى کردید (21)
احْشُرُوا الَّذِینَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا کَانُوا یَعْبُدُونَ ﴿22﴾
ستمپیشگان [مشرک] و همتایانشان را همراه با آنچه به جاى خداوند مى پرستیدند [یکجا] گرد آورید، (22)
مِنْ دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِرَاطِ الْجَحِیمِ ﴿23﴾
آنگاه به سوى راه جهنم راهنمایشان کنید (23)
وَقِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ ﴿24﴾
و آنان را بازدارید که ایشان بازخواست کردنى هستند (24)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالصَّافَّاتِ صَفًّا ﴿1﴾
سوگند به فرشتگان صف در صف (1)
فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا ﴿2﴾
و به بازدارندگان [از معاصى] (2)
فَالتَّالِیَاتِ ذِکْرًا ﴿3﴾
و به خوانندگان ذکر [قرآن و کتابهاى آسمانى] (3)
إِنَّ إِلَهَکُمْ لَوَاحِدٌ ﴿4﴾
که خداى شما یگانه است (4)
رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ ﴿5﴾
پروردگار آسمانها و زمین و مابین آنها و پروردگار مشرقها [و مغربها] (5)
إِنَّا زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِزِینَةٍ الْکَوَاکِبِ ﴿6﴾
ما آسمان دنیا را به زیور ستارگان آراسته ایم (6)
وَحِفْظًا مِنْ کُلِّ شَیْطَانٍ مَارِدٍ ﴿7﴾
و از هر شیطان سرکشى محفوظ داشته ایم (7)
لَا یَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَیُقْذَفُونَ مِنْ کُلِّ جَانِبٍ ﴿8﴾
به [اسرار] ملأاعلى گوش نتوانند داد و از هر سو رانده شوند (8)
دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ ﴿9﴾
به راندنى سخت، و عذابى پاینده [در پیش] دارند (9)
إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ ﴿10﴾
مگر کسى که ربایشى برباید، که شهابى درخشان در پىاش افتد (10)
فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمْ مَنْ خَلَقْنَا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِنْ طِینٍ لَازِبٍ ﴿11﴾
پس از ایشان بپرس آیا آفرینش آنان استوارتر است یا آنانى که آفریده ایم، ما ایشان را از گلى چسبنده آفریده ایم (11)
بَلْ عَجِبْتَ وَ یَسْخَرُونَ ﴿12﴾
بلکه تو [از حال آنان] تعجب کرده اى، و آنان [کار و بار تو را] ریشخند مى کنند (12)
وَإِذَا ذُکِّرُوا لَا یَذْکُرُونَ ﴿13﴾
و چون اندرزشان دهند، پند نپذیرند (13)
وَإِذَا رَأَوْا آیَةً یَسْتَسْخِرُونَ ﴿14﴾
و چون هر پدیده شگرفى بینند، تمسخر پیشه کنند (14)
وَقَالُوا إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِینٌ ﴿15﴾و
گویند این جز جادویى آشکار نیست (15)
أَإِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿16﴾
[گویند] چون مردیم و خاک و استخوانها[ى پوسیده] شدیم، آیا ما از نو برانگیخته [و زنده] خواهیم شد؟ (16)
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ ﴿17﴾
و همچنین پدران نخستین ما؟ (17)
قُلْ نَعَمْ وَأَنْتُمْ دَاخِرُونَ ﴿18﴾
بگو آرى، و شما خوار و زبون باشید (18)
فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ یَنْظُرُونَ ﴿19﴾
پس آن یک نعره تند باشد، پس آنگاه ایشان بنگرند (19)
وَقَالُوا یَا وَیْلَنَا هَذَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿20﴾
و گویند اى واى بر ما این روز جزاست (20)
هَذَا یَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿21﴾
این [همان] روز داورى است که آن را انکار مى کردید (21)
احْشُرُوا الَّذِینَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا کَانُوا یَعْبُدُونَ ﴿22﴾
ستمپیشگان [مشرک] و همتایانشان را همراه با آنچه به جاى خداوند مى پرستیدند [یکجا] گرد آورید، (22)
مِنْ دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِرَاطِ الْجَحِیمِ ﴿23﴾
آنگاه به سوى راه جهنم راهنمایشان کنید (23)
وَقِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ ﴿24﴾
و آنان را بازدارید که ایشان بازخواست کردنى هستند (24)