- 278
تسنیم 473
آیات 50 تا 58 سوره غافر باصدای محمدجبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی
قَالُوا أَوَلَمْ تَکُ تَأْتِیکُمْ رُسُلُکُمْ بِالْبَیِّنَاتِ قَالُوا بَلَى قَالُوا فَادْعُوا وَمَا دُعَاءُ الْکَافِرِینَ إِلَّا فِی ضَلَالٍ ﴿50﴾
گویند آیا چنین نبود که پیامبرانتان معجزاتى برایتان آوردند؟ گفتند چرا [نگهبانان] گویند پس دعا کنید، و دعاى کافران جز در تباهى نیست (50)
إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِینَ آمَنُوا فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَیَوْمَ یَقُومُ الْأَشْهَادُ ﴿51﴾
ما پیامبرانمان و مؤمنان را در زندگانى دنیا و روزى که شاهدان به شهادت برخیزند، یارى مى کنیم (51)
یَوْمَ لَا یَنْفَعُ الظَّالِمِینَ مَعْذِرَتُهُمْ وَلَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ ﴿52﴾
روزى که براى ستمکاران [مشرک] عذرخواهیشان سود ندهد، و لعنت و بد فرجامى نصیب آنان باشد (52)
وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى الْهُدَى وَأَوْرَثْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ الْکِتَابَ ﴿53﴾
و به راستى به موسى رهنمود بخشیدیم و به بنىاسرائیل کتاب آسمانى به میراث دادیم (53)
هُدًى وَذِکْرَى لِأُولِی الْأَلْبَابِ ﴿54﴾که رهنمود و پندآموز خردمندان است (54)
فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِکَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ بِالْعَشِیِّ وَالْإِبْکَارِ ﴿55﴾
پس شکیبایى پیشه کن، که وعده الهى حق است و براى گناهت آمرزش بخواه و شامگاهان و بامدادان سپاسگزارانه پروردگارت را تسبیح گوى (55)
إِنَّ الَّذِینَ یُجَادِلُونَ فِی آیَاتِ اللَّهِ بِغَیْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ إِنْ فِی صُدُورِهِمْ إِلَّا کِبْرٌ مَا هُمْ بِبَالِغِیهِ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ ﴿56﴾
کسانى که بدون حجتى که بر ایشان آمده باشد، در آیات الهى مجادله مى کنند، در دلهایشان جز خود بزرگبینى نیست، که به آن نایل نشوند، پس بر خداوند پناه ببر، که او شنواى بیناست (56)
لَخَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ أَکْبَرُ مِنْ خَلْقِ النَّاسِ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ ﴿57﴾
بى گمان آفرینش آسمانها و زمین از آفرینش انسانها بزرگتر است، ولى بیشترینه مردم نمى دانند (57)
وَمَا یَسْتَوِی الْأَعْمَى وَالْبَصِیرُ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَلَا الْمُسِیءُ قَلِیلًا مَا تَتَذَکَّرُونَ ﴿58﴾
و نابینا و بینا برابر نیستند، همچنین کسانى که ایمان آورده اند و کارهاى شایسته کرده اند و بدکرداران هم [برابر نیستند]، چه اندک پند مى گیرید (58)
قَالُوا أَوَلَمْ تَکُ تَأْتِیکُمْ رُسُلُکُمْ بِالْبَیِّنَاتِ قَالُوا بَلَى قَالُوا فَادْعُوا وَمَا دُعَاءُ الْکَافِرِینَ إِلَّا فِی ضَلَالٍ ﴿50﴾
گویند آیا چنین نبود که پیامبرانتان معجزاتى برایتان آوردند؟ گفتند چرا [نگهبانان] گویند پس دعا کنید، و دعاى کافران جز در تباهى نیست (50)
إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِینَ آمَنُوا فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَیَوْمَ یَقُومُ الْأَشْهَادُ ﴿51﴾
ما پیامبرانمان و مؤمنان را در زندگانى دنیا و روزى که شاهدان به شهادت برخیزند، یارى مى کنیم (51)
یَوْمَ لَا یَنْفَعُ الظَّالِمِینَ مَعْذِرَتُهُمْ وَلَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ ﴿52﴾
روزى که براى ستمکاران [مشرک] عذرخواهیشان سود ندهد، و لعنت و بد فرجامى نصیب آنان باشد (52)
وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى الْهُدَى وَأَوْرَثْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ الْکِتَابَ ﴿53﴾
و به راستى به موسى رهنمود بخشیدیم و به بنىاسرائیل کتاب آسمانى به میراث دادیم (53)
هُدًى وَذِکْرَى لِأُولِی الْأَلْبَابِ ﴿54﴾که رهنمود و پندآموز خردمندان است (54)
فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِکَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ بِالْعَشِیِّ وَالْإِبْکَارِ ﴿55﴾
پس شکیبایى پیشه کن، که وعده الهى حق است و براى گناهت آمرزش بخواه و شامگاهان و بامدادان سپاسگزارانه پروردگارت را تسبیح گوى (55)
إِنَّ الَّذِینَ یُجَادِلُونَ فِی آیَاتِ اللَّهِ بِغَیْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ إِنْ فِی صُدُورِهِمْ إِلَّا کِبْرٌ مَا هُمْ بِبَالِغِیهِ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ ﴿56﴾
کسانى که بدون حجتى که بر ایشان آمده باشد، در آیات الهى مجادله مى کنند، در دلهایشان جز خود بزرگبینى نیست، که به آن نایل نشوند، پس بر خداوند پناه ببر، که او شنواى بیناست (56)
لَخَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ أَکْبَرُ مِنْ خَلْقِ النَّاسِ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ ﴿57﴾
بى گمان آفرینش آسمانها و زمین از آفرینش انسانها بزرگتر است، ولى بیشترینه مردم نمى دانند (57)
وَمَا یَسْتَوِی الْأَعْمَى وَالْبَصِیرُ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَلَا الْمُسِیءُ قَلِیلًا مَا تَتَذَکَّرُونَ ﴿58﴾
و نابینا و بینا برابر نیستند، همچنین کسانى که ایمان آورده اند و کارهاى شایسته کرده اند و بدکرداران هم [برابر نیستند]، چه اندک پند مى گیرید (58)