- 170
تسنیم 481
آیات 39 تا 46 سوره فصلت باصدای محمدجبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی
وَمِنْ آیَاتِهِ أَنَّکَ تَرَى الْأَرْضَ خَاشِعَةً فَإِذَا أَنْزَلْنَا عَلَیْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ إِنَّ الَّذِی أَحْیَاهَا لَمُحْیِی الْمَوْتَى إِنَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿39﴾
و از آیات او این است که تو زمین را پژمرده بینى، آنگاه چون بر آن، آب [باران] فرو فرستیم، جنبش یابد و رشد کند، بى گمان کسى که آن را زنده گردانده است، زندگىبخش مردگان است، او بر هر کارى تواناست (39)
إِنَّ الَّذِینَ یُلْحِدُونَ فِی آیَاتِنَا لَا یَخْفَوْنَ عَلَیْنَا أَفَمَنْ یُلْقَى فِی النَّارِ خَیْرٌ أَمْ مَنْ یَأْتِی آمِنًا یَوْمَ الْقِیَامَةِ اعْمَلُوا مَا شِئْتُمْ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿40﴾
بىگمان کسانى که در آیات ما کژاندیشى مى کنند، از ما پوشیده و پنهان نیستند، آیا [سرنوشت] کسى که در آتش [دوزخ] افکنده شود، بهتر است، یا کسى که در روز قیامت ایمن آید، هر چه مىخواهید بکنید، او به آنچه مىکنید بیناست (40)
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِالذِّکْرِ لَمَّا جَاءَهُمْ وَإِنَّهُ لَکِتَابٌ عَزِیزٌ ﴿41﴾
بىگمان کسانى که قرآن را -چون بر آنان نازل شدانکار مى کنند [از ما پوشیده و پنهان نیستند]، و آن کتابى است گرامى (41)
لَا یَأْتِیهِ الْبَاطِلُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَلَا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِیلٌ مِنْ حَکِیمٍ حَمِیدٍ ﴿42﴾
که در اکنون یا آیندهاش، باطل در آن راه نمىیابد، فرو فرستادهاى از سوى [خداوند] فرزانه ستوده است (42)
مَا یُقَالُ لَکَ إِلَّا مَا قَدْ قِیلَ لِلرُّسُلِ مِنْ قَبْلِکَ إِنَّ رَبَّکَ لَذُو مَغْفِرَةٍ وَذُو عِقَابٍ أَلِیمٍ ﴿43﴾
به تو چیزى گفته نمى شود، جز آنچه به پیامبران پیش از تو گفته شده است بى گمان پروردگارت هم صاحب آمرزش و هم صاحب عقوبتى دردناک است (43)
وَلَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا أَعْجَمِیًّا لَقَالُوا لَوْلَا فُصِّلَتْ آیَاتُهُ أَأَعْجَمِیٌّ وَعَرَبِیٌّ قُلْ هُوَ لِلَّذِینَ آمَنُوا هُدًى وَشِفَاءٌ وَالَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ فِی آذَانِهِمْ وَقْرٌ وَهُوَ عَلَیْهِمْ عَمًى أُولَئِکَ یُنَادَوْنَ مِنْ مَکَانٍ بَعِیدٍ ﴿44﴾
و اگر آن را به صورت قرآنى بیگانه و ناشیوا پدید مى آوردیم، بى شک مى فتند چرا آیات آن شیوا بیان نشده است، چرا آن بیگانه و ناشیواست، حال آنکه پیامبر عربى [و شیوا] است؟ بگو آن براى مؤمنان رهنمود و شفابخش است و کسانى که ایمان ندارند در گوش هایشان سنگین ىاى هست و آن [قرآن] برایشان مایه سردرگمى است، اینانند که از جایى دور دست ندایشان مى دهند (44)
وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ فَاخْتُلِفَ فِیهِ وَلَوْلَا کَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّکَ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَفِی شَکٍّ مِنْهُ مُرِیبٍ ﴿45﴾
و به راستى به موسى کتاب آسمانى بخشیدیم، آنگاه درباره آن اختلاف کلمه پیدا شد، و اگر حکم پیشین پروردگارت تعلق نگرفته بود، هر آینه در میان آنان داورى مى شد، و [اینک] آنان از آن سخت در شک هستند (45)
مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَیْهَا وَمَا رَبُّکَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِیدِ ﴿46
و هرکس که کارى شایسته پیشه کند، به سود خود اوست، و هرکس کارى بد پیش گیرد، به زیان خود اوست، و پروردگارت در حق بندگان ستمگر نیست (46)
وَمِنْ آیَاتِهِ أَنَّکَ تَرَى الْأَرْضَ خَاشِعَةً فَإِذَا أَنْزَلْنَا عَلَیْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ إِنَّ الَّذِی أَحْیَاهَا لَمُحْیِی الْمَوْتَى إِنَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿39﴾
و از آیات او این است که تو زمین را پژمرده بینى، آنگاه چون بر آن، آب [باران] فرو فرستیم، جنبش یابد و رشد کند، بى گمان کسى که آن را زنده گردانده است، زندگىبخش مردگان است، او بر هر کارى تواناست (39)
إِنَّ الَّذِینَ یُلْحِدُونَ فِی آیَاتِنَا لَا یَخْفَوْنَ عَلَیْنَا أَفَمَنْ یُلْقَى فِی النَّارِ خَیْرٌ أَمْ مَنْ یَأْتِی آمِنًا یَوْمَ الْقِیَامَةِ اعْمَلُوا مَا شِئْتُمْ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿40﴾
بىگمان کسانى که در آیات ما کژاندیشى مى کنند، از ما پوشیده و پنهان نیستند، آیا [سرنوشت] کسى که در آتش [دوزخ] افکنده شود، بهتر است، یا کسى که در روز قیامت ایمن آید، هر چه مىخواهید بکنید، او به آنچه مىکنید بیناست (40)
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِالذِّکْرِ لَمَّا جَاءَهُمْ وَإِنَّهُ لَکِتَابٌ عَزِیزٌ ﴿41﴾
بىگمان کسانى که قرآن را -چون بر آنان نازل شدانکار مى کنند [از ما پوشیده و پنهان نیستند]، و آن کتابى است گرامى (41)
لَا یَأْتِیهِ الْبَاطِلُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَلَا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِیلٌ مِنْ حَکِیمٍ حَمِیدٍ ﴿42﴾
که در اکنون یا آیندهاش، باطل در آن راه نمىیابد، فرو فرستادهاى از سوى [خداوند] فرزانه ستوده است (42)
مَا یُقَالُ لَکَ إِلَّا مَا قَدْ قِیلَ لِلرُّسُلِ مِنْ قَبْلِکَ إِنَّ رَبَّکَ لَذُو مَغْفِرَةٍ وَذُو عِقَابٍ أَلِیمٍ ﴿43﴾
به تو چیزى گفته نمى شود، جز آنچه به پیامبران پیش از تو گفته شده است بى گمان پروردگارت هم صاحب آمرزش و هم صاحب عقوبتى دردناک است (43)
وَلَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا أَعْجَمِیًّا لَقَالُوا لَوْلَا فُصِّلَتْ آیَاتُهُ أَأَعْجَمِیٌّ وَعَرَبِیٌّ قُلْ هُوَ لِلَّذِینَ آمَنُوا هُدًى وَشِفَاءٌ وَالَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ فِی آذَانِهِمْ وَقْرٌ وَهُوَ عَلَیْهِمْ عَمًى أُولَئِکَ یُنَادَوْنَ مِنْ مَکَانٍ بَعِیدٍ ﴿44﴾
و اگر آن را به صورت قرآنى بیگانه و ناشیوا پدید مى آوردیم، بى شک مى فتند چرا آیات آن شیوا بیان نشده است، چرا آن بیگانه و ناشیواست، حال آنکه پیامبر عربى [و شیوا] است؟ بگو آن براى مؤمنان رهنمود و شفابخش است و کسانى که ایمان ندارند در گوش هایشان سنگین ىاى هست و آن [قرآن] برایشان مایه سردرگمى است، اینانند که از جایى دور دست ندایشان مى دهند (44)
وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ فَاخْتُلِفَ فِیهِ وَلَوْلَا کَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّکَ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَفِی شَکٍّ مِنْهُ مُرِیبٍ ﴿45﴾
و به راستى به موسى کتاب آسمانى بخشیدیم، آنگاه درباره آن اختلاف کلمه پیدا شد، و اگر حکم پیشین پروردگارت تعلق نگرفته بود، هر آینه در میان آنان داورى مى شد، و [اینک] آنان از آن سخت در شک هستند (45)
مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَیْهَا وَمَا رَبُّکَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِیدِ ﴿46
و هرکس که کارى شایسته پیشه کند، به سود خود اوست، و هرکس کارى بد پیش گیرد، به زیان خود اوست، و پروردگارت در حق بندگان ستمگر نیست (46)