- 1094
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق دوره ای محمد صدیق منشاوی 147 - آیات 24 تا آخر طور و 1 تا 41 نجم
این تلاوت شامل آیات 24 تا آخر سوره مبارکه طور و آیات 1 تا 41 سوره مبارکه نجم است .
وَیَطُوفُ عَلَیْهِمْ غِلْمَانٌ لَهُمْ کَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَکْنُونٌ ﴿24﴾
و پیوسته بر گِردشان نوجوانانی برای (خدمت) آنان گردش می کنند که همچون مرواریدهای درون صدفند! (24)
وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿25﴾
در این هنگام رو به یکدیگر کرده (از گذشته) سؤال می نمایند؛ (25)
قَالُوا إِنَّا کُنَّا قَبْلُ فِی أَهْلِنَا مُشْفِقِینَ ﴿26﴾
می گویند: ما در میان خانواده خود ترسان بودیم (مبادا گناهان آنها دامن ما را بگیرد)! (26)
فَمَنَّ اللَّهُ عَلَیْنَا وَوَقَانَا عَذَابَ السَّمُومِ ﴿27﴾
امّا خداوند بر ما منّت نهاد و از عذاب کُشنده ما را حفظ کرد! (27)
إِنَّا کُنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِیمُ ﴿28﴾
ما از پیش او را می خواندیم (و می پرستیدیم)، که اوست نیکوکار و مهربان! (28)
فَذَکِّرْ فَمَا أَنْتَ بِنِعْمَتِ رَبِّکَ بِکَاهِنٍ وَلَا مَجْنُونٍ ﴿29﴾
حال که چنین است تذکر ده، و به لطف پروردگارت تو کاهن و مجنون نیستی. (29)
أَمْ یَقُولُونَ شَاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَیْبَ الْمَنُونِ ﴿30﴾
بلکه آنها میگویند او شاعری است که ما انتظار مرگش را میکشیم! (30)
قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُتَرَبِّصِینَ ﴿31﴾
بگو: انتظار بکشید که من هم با شما انتظار میکشم (شما انتظار مرگ مرا و من انتظار پیروزی و نابودی شما را!). (31)
أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلَامُهُمْ بِهَذَا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ ﴿32﴾
آیا عقلهایشان آنها را به این اعمال دستور میدهد؟ یا قومی طغیانگرند؟ (32)
أَمْ یَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَلْ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿33﴾
آنها میگویند قرآن را به خدا افترا بسته، ولی آنها ایمان ندارند. (33)
فَلْیَأْتُوا بِحَدِیثٍ مِثْلِهِ إِنْ کَانُوا صَادِقِینَ ﴿34﴾
اگر راست میگویند سخنی همانند آن بیاورند. (34)
أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَیْرِ شَیْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ ﴿35﴾
آیا آنها بیسبب آفریده شده اند؟ یا خود خالق خویشتنند؟! (35)
أَمْ خَلَقُوا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بَلْ لَا یُوقِنُونَ ﴿36﴾
آیا آنها آسمانها و زمین را آفریده اند؟ بلکه آنها طالب یقین نیستند! (36)
أَمْ عِنْدَهُمْ خَزَائِنُ رَبِّکَ أَمْ هُمُ الْمُصَیْطِرُونَ ﴿37﴾
آیا خزائن پروردگارت نزد آنها است ؟ یا بر همه چیز عالم سیطره دارند؟! (37)
أَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ یَسْتَمِعُونَ فِیهِ فَلْیَأْتِ مُسْتَمِعُهُمْ بِسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿38﴾
آیا نردبانی دارند (که به آسمان بالا میروند) و به وسیله آن اسرار وحی را میشنوند؟ کسی که از آنها این ادعا را دارد دلیل روشنی بیاورد! (38)
أَمْ لَهُ الْبَنَاتُ وَلَکُمُ الْبَنُونَ ﴿39﴾
آیا سهم خدا دختران و سهم شما پسران است ؟ (که فرشتگان را دختران خدا مینامید). (39)
أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ ﴿40﴾
آیا تو از آنها پاداشی مطالبه میکنی که در زیر بار گران آن قرار دارند؟ (40)
أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَکْتُبُونَ ﴿41﴾
آیا اسرار غیب نزد آنها است و از روی آن مینویسند؟! (41)
أَمْ یُرِیدُونَ کَیْدًا فَالَّذِینَ کَفَرُوا هُمُ الْمَکِیدُونَ ﴿42﴾
آیا میخواهند نقشه شیطانی برای تو بکشند؟ ولی بدانند خود کافران در دام این نقشه ها گرفتار میشوند! (42)
أَمْ لَهُمْ إِلَهٌ غَیْرُ اللَّهِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿43﴾
یا معبودی غیر خداوند دارند (که قول یاری آنها را داده) منزه است خدا از آنچه برای او شریک قرار میدهند. (43)
وَإِنْ یَرَوْا کِسْفًا مِنَ السَّمَاءِ سَاقِطًا یَقُولُوا سَحَابٌ مَرْکُومٌ ﴿44﴾
(چنان لجوجند که) اگر ببینند قطعه سنگی از آسمان (برای عذاب آنها) سقوط میکند میگویند این ابر متراکم است! (44)
فَذَرْهُمْ حَتَّى یُلَاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی فِیهِ یُصْعَقُونَ ﴿45﴾
حال که چنین است آنها را رها کن تا روز مرگ خود را ملاقات کنند. (45)
یَوْمَ لَا یُغْنِی عَنْهُمْ کَیْدُهُمْ شَیْئًا وَلَا هُمْ یُنْصَرُونَ ﴿46﴾
روزی که نقشه های آنها سودی به حالشان نخواهد داشت، و از هیچ سو یاری نمیشوند. (46)
وَإِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا عَذَابًا دُونَ ذَلِکَ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿47﴾
و برای ستمگران عذابی قبل از آن است (در همین جهان) ولی اکثرشان نمیدانند. (47)
وَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ فَإِنَّکَ بِأَعْیُنِنَا وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ حِینَ تَقُومُ﴿48﴾
در طریق ابلاغ حکم پروردگارت صبر و استقامت کن چرا که تو در حفاظت کامل ما قرار داری، و هنگامی که برمی خیزی پروردگارت را تسبیح و حمد گوی. (48)
وَمِنَ اللَّیْلِ فَسَبِّحْهُ وَإِدْبَارَ النُّجُومِ ﴿49﴾
(همچنین) به هنگام شب او را تسبیح کن و به هنگام پشت کردن ستارگان و طلوع صبح. (49)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى ﴿1﴾
سوگند به ستاره هنگامی که افول میکند. (1)
مَا ضَلَّ صَاحِبُکُمْ وَمَا غَوَى ﴿2﴾
که هرگز دوست شما (محمد) منحرف نشده و مقصد را گم نکرده است. (2)
وَمَا یَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى ﴿3﴾
و هرگز از روی هوای نفس سخن نمیگوید. (3)
إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحَى ﴿4﴾
آنچه آورده چیزی جز وحی نیست که به او وحی شده است. (4)
عَلَّمَهُ شَدِیدُ الْقُوَى ﴿5﴾
آنکس که قدرت عظیمی دارد او را تعلیم داده. (5)
ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَى ﴿6﴾
همان کس که توانائی فوق العاده و سلطه بر همه چیز دارد. (6)
وَهُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَى ﴿7﴾
در حالی که در افق اعلی قرار داشت. (7)
ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى ﴿8﴾
سپس نزدیکتر و نزدیکتر شد. (8)
فَکَانَ قَابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنَى ﴿9﴾
تا آنکه فاصله او به اندازه دو کمان یا کمتر بود. (9)
فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى ﴿10﴾
در اینجا خداوند آنچه را وحی کردنی بود به بنده اش وحی نمود. (10)
مَا کَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى ﴿11﴾
قلب او در آنچه دید هرگز دروغ نمیگفت. (11)
أَفَتُمَارُونَهُ عَلَى مَا یَرَى ﴿12﴾
آیا با او درباره آنچه دیده مجادله میکنید. (12)
وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى ﴿13﴾
و بار دیگر او را مشاهده کرد. (13)
عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى ﴿14﴾
نزد سدرة المنتهی! (14)
عِنْدَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَى ﴿15﴾
که جنت الماءوی در آنجا است. (15)
إِذْ یَغْشَى السِّدْرَةَ مَا یَغْشَى ﴿16﴾
در آن هنگام که چیزی (نور خیره کننده ای) سدرة المنتهی را پوشانده بود. (16)
مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَى ﴿17﴾
و چشم او هرگز منحرف نشد و طغیان ننمود. (17)
لَقَدْ رَأَى مِنْ آیَاتِ رَبِّهِ الْکُبْرَى ﴿18﴾
او پاره ای از آیات و نشانه های بزرگ پروردگارش را مشاهده کرد. (18)
أَفَرَأَیْتُمُ اللَّاتَ وَالْعُزَّى ﴿19﴾
به من خبر دهید آیا بتهای «لات» و «عزی»… (19)
وَمَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَى ﴿20﴾
و منات که سومین آنها است (دختران خدا هستند)؟! (20)
أَلَکُمُ الذَّکَرُ وَلَهُ الْأُنْثَى ﴿21﴾
آیا سهم شما پسر است و سهم او دختر؟ (در حالی که به زعم شما دختران کم ارزش تر از پسرانند). (21)
تِلْکَ إِذًا قِسْمَةٌ ضِیزَى ﴿22﴾
در این صورت این تقسیمی است غیر عادلانه! (22)
إِنْ هِیَ إِلَّا أَسْمَاءٌ سَمَّیْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَآبَاؤُکُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَى الْأَنْفُسُ وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدَى ﴿23﴾
اینها فقط نامهائی است که شما و پدرانتان بر آنها گذاشته اید (نامهائی بیمحتوا و اسمهائی است بیمسمی!) و هرگز خداوند دلیل و حجتی بر آن نازل نکرده، آنان فقط از گمانهای بیاساس و هوای نفس پیروی میکنند در حالی که هدایت از سوی پروردگارشان برای آنها آمده است. (23)
أَمْ لِلْإِنْسَانِ مَا تَمَنَّى ﴿24﴾
آیا آنچه انسان تمنا دارد به آن میرسد؟ (24)
فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَالْأُولَى ﴿25﴾
در حالی که آخرت و دنیا از آن خدا است. (25)
وَکَمْ مِنْ مَلَکٍ فِی السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِی شَفَاعَتُهُمْ شَیْئًا إِلَّا مِنْ بَعْدِ أَنْ یَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ یَشَاءُ وَیَرْضَى ﴿26﴾
و چه بسیار فرشتگانی که در آسمانها هستند و شفاعت آنها سودی نمیبخشد مگر بعد از آنکه خدا برای هر کس بخواهد و راضی باشد اجازه (شفاعت) دهد. (26)
إِنَّ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ لَیُسَمُّونَ الْمَلَائِکَةَ تَسْمِیَةَ الْأُنْثَى﴿27﴾
کسانی که به آخرت ایمان ندارند فرشتگان را دختر (خدا) نامگذاری میکنند. (27)
وَمَا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنَّ الظَّنَّ لَا یُغْنِی مِنَ الْحَقِّ شَیْئًا ﴿28﴾
آنها هرگز به این سخن یقین ندارند تنها از ظن و گمان بیپایه پیروی مینمایند، با اینکه گمان هرگز انسان را بینیاز از حق نمیکند. (28)
فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّى عَنْ ذِکْرِنَا وَلَمْ یُرِدْ إِلَّا الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿29﴾
حال که چنین است از اینها که از ذکر ما روی میگردانند و جز زندگی مادی دنیا را نمیطلبند، اعراض کن. (29)
ذَلِکَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَدَى ﴿30﴾
این آخرین حد آگاهی آنها است، پروردگار تو کسانی را که از راه او گمراه شده اند به خوبی میشناسد، و هدایت یافتگان را از همه بهتر میداند. (30)
وَلِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا وَیَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى ﴿31﴾
برای خدا است آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است تا بدکاران را به خاطر اعمال بدشان کیفر دهد، و نیکوکاران را در برابر اعمال نیکشان پاداش. (31)
الَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ کَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّکَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِکُمْ إِذْ أَنْشَأَکُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَإِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِی بُطُونِ أُمَّهَاتِکُمْ فَلَا تُزَکُّوا أَنْفُسَکُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَى ﴿32﴾
همانها که از گناهان کبیره و اعمال زشت، جز صغیره، دوری میکنند، آمرزش پروردگار تو گسترده است، او نسبت به شما از همه آگاهتر است، از آن هنگام که شما را از زمین آفرید، و در آن موقع که به صورت جنینهائی در شکم مادرانتان بودید، پس خودستائی نکنید چرا که او پرهیزگاران را بهتر میشناسد. (32)
أَفَرَأَیْتَ الَّذِی تَوَلَّى ﴿33﴾
آیا آن کس را که از اسلام (یا انفاق) روی گردان شد مشاهده کردی؟! (33)
وَأَعْطَى قَلِیلًا وَأَکْدَى ﴿34﴾
و کمی عطا کرد و از بیشتر امساک نمود. (34)
أَعِنْدَهُ عِلْمُ الْغَیْبِ فَهُوَ یَرَى ﴿35﴾
آیا نزد او علم غیب است و میبیند (که دیگران میتوانند گناهان او را بردوش گیرند). (35)
أَمْ لَمْ یُنَبَّأْ بِمَا فِی صُحُفِ مُوسَى ﴿36﴾
یا از آنچه در کتب موسی نازل گردیده با خبر نشده است ؟ (36)
وَإِبْرَاهِیمَ الَّذِی وَفَّى ﴿37﴾
و در کتب ابراهیم همان کسی که وظیفه خود را به طور کامل ادا کرد. (37)
أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى ﴿38﴾
که هیچکس بار گناه دیگری را بر دوش نمیگیرد. (38)
وَأَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى ﴿39﴾
و اینکه برای انسان بهره ای جز سعی و کوشش او نیست. (39)
وَأَنَّ سَعْیَهُ سَوْفَ یُرَى ﴿40﴾
و اینکه سعیش به زودی دیده میشود (و به نتیجه اش میرسد). (40)
ثُمَّ یُجْزَاهُ الْجَزَاءَ الْأَوْفَى ﴿41﴾
سپس به او جزای کافی داده خواهد شد. (41)
وَیَطُوفُ عَلَیْهِمْ غِلْمَانٌ لَهُمْ کَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَکْنُونٌ ﴿24﴾
و پیوسته بر گِردشان نوجوانانی برای (خدمت) آنان گردش می کنند که همچون مرواریدهای درون صدفند! (24)
وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿25﴾
در این هنگام رو به یکدیگر کرده (از گذشته) سؤال می نمایند؛ (25)
قَالُوا إِنَّا کُنَّا قَبْلُ فِی أَهْلِنَا مُشْفِقِینَ ﴿26﴾
می گویند: ما در میان خانواده خود ترسان بودیم (مبادا گناهان آنها دامن ما را بگیرد)! (26)
فَمَنَّ اللَّهُ عَلَیْنَا وَوَقَانَا عَذَابَ السَّمُومِ ﴿27﴾
امّا خداوند بر ما منّت نهاد و از عذاب کُشنده ما را حفظ کرد! (27)
إِنَّا کُنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِیمُ ﴿28﴾
ما از پیش او را می خواندیم (و می پرستیدیم)، که اوست نیکوکار و مهربان! (28)
فَذَکِّرْ فَمَا أَنْتَ بِنِعْمَتِ رَبِّکَ بِکَاهِنٍ وَلَا مَجْنُونٍ ﴿29﴾
حال که چنین است تذکر ده، و به لطف پروردگارت تو کاهن و مجنون نیستی. (29)
أَمْ یَقُولُونَ شَاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَیْبَ الْمَنُونِ ﴿30﴾
بلکه آنها میگویند او شاعری است که ما انتظار مرگش را میکشیم! (30)
قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُتَرَبِّصِینَ ﴿31﴾
بگو: انتظار بکشید که من هم با شما انتظار میکشم (شما انتظار مرگ مرا و من انتظار پیروزی و نابودی شما را!). (31)
أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلَامُهُمْ بِهَذَا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ ﴿32﴾
آیا عقلهایشان آنها را به این اعمال دستور میدهد؟ یا قومی طغیانگرند؟ (32)
أَمْ یَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَلْ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿33﴾
آنها میگویند قرآن را به خدا افترا بسته، ولی آنها ایمان ندارند. (33)
فَلْیَأْتُوا بِحَدِیثٍ مِثْلِهِ إِنْ کَانُوا صَادِقِینَ ﴿34﴾
اگر راست میگویند سخنی همانند آن بیاورند. (34)
أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَیْرِ شَیْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ ﴿35﴾
آیا آنها بیسبب آفریده شده اند؟ یا خود خالق خویشتنند؟! (35)
أَمْ خَلَقُوا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بَلْ لَا یُوقِنُونَ ﴿36﴾
آیا آنها آسمانها و زمین را آفریده اند؟ بلکه آنها طالب یقین نیستند! (36)
أَمْ عِنْدَهُمْ خَزَائِنُ رَبِّکَ أَمْ هُمُ الْمُصَیْطِرُونَ ﴿37﴾
آیا خزائن پروردگارت نزد آنها است ؟ یا بر همه چیز عالم سیطره دارند؟! (37)
أَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ یَسْتَمِعُونَ فِیهِ فَلْیَأْتِ مُسْتَمِعُهُمْ بِسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿38﴾
آیا نردبانی دارند (که به آسمان بالا میروند) و به وسیله آن اسرار وحی را میشنوند؟ کسی که از آنها این ادعا را دارد دلیل روشنی بیاورد! (38)
أَمْ لَهُ الْبَنَاتُ وَلَکُمُ الْبَنُونَ ﴿39﴾
آیا سهم خدا دختران و سهم شما پسران است ؟ (که فرشتگان را دختران خدا مینامید). (39)
أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ ﴿40﴾
آیا تو از آنها پاداشی مطالبه میکنی که در زیر بار گران آن قرار دارند؟ (40)
أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَکْتُبُونَ ﴿41﴾
آیا اسرار غیب نزد آنها است و از روی آن مینویسند؟! (41)
أَمْ یُرِیدُونَ کَیْدًا فَالَّذِینَ کَفَرُوا هُمُ الْمَکِیدُونَ ﴿42﴾
آیا میخواهند نقشه شیطانی برای تو بکشند؟ ولی بدانند خود کافران در دام این نقشه ها گرفتار میشوند! (42)
أَمْ لَهُمْ إِلَهٌ غَیْرُ اللَّهِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿43﴾
یا معبودی غیر خداوند دارند (که قول یاری آنها را داده) منزه است خدا از آنچه برای او شریک قرار میدهند. (43)
وَإِنْ یَرَوْا کِسْفًا مِنَ السَّمَاءِ سَاقِطًا یَقُولُوا سَحَابٌ مَرْکُومٌ ﴿44﴾
(چنان لجوجند که) اگر ببینند قطعه سنگی از آسمان (برای عذاب آنها) سقوط میکند میگویند این ابر متراکم است! (44)
فَذَرْهُمْ حَتَّى یُلَاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی فِیهِ یُصْعَقُونَ ﴿45﴾
حال که چنین است آنها را رها کن تا روز مرگ خود را ملاقات کنند. (45)
یَوْمَ لَا یُغْنِی عَنْهُمْ کَیْدُهُمْ شَیْئًا وَلَا هُمْ یُنْصَرُونَ ﴿46﴾
روزی که نقشه های آنها سودی به حالشان نخواهد داشت، و از هیچ سو یاری نمیشوند. (46)
وَإِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا عَذَابًا دُونَ ذَلِکَ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿47﴾
و برای ستمگران عذابی قبل از آن است (در همین جهان) ولی اکثرشان نمیدانند. (47)
وَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ فَإِنَّکَ بِأَعْیُنِنَا وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ حِینَ تَقُومُ﴿48﴾
در طریق ابلاغ حکم پروردگارت صبر و استقامت کن چرا که تو در حفاظت کامل ما قرار داری، و هنگامی که برمی خیزی پروردگارت را تسبیح و حمد گوی. (48)
وَمِنَ اللَّیْلِ فَسَبِّحْهُ وَإِدْبَارَ النُّجُومِ ﴿49﴾
(همچنین) به هنگام شب او را تسبیح کن و به هنگام پشت کردن ستارگان و طلوع صبح. (49)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى ﴿1﴾
سوگند به ستاره هنگامی که افول میکند. (1)
مَا ضَلَّ صَاحِبُکُمْ وَمَا غَوَى ﴿2﴾
که هرگز دوست شما (محمد) منحرف نشده و مقصد را گم نکرده است. (2)
وَمَا یَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى ﴿3﴾
و هرگز از روی هوای نفس سخن نمیگوید. (3)
إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحَى ﴿4﴾
آنچه آورده چیزی جز وحی نیست که به او وحی شده است. (4)
عَلَّمَهُ شَدِیدُ الْقُوَى ﴿5﴾
آنکس که قدرت عظیمی دارد او را تعلیم داده. (5)
ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَى ﴿6﴾
همان کس که توانائی فوق العاده و سلطه بر همه چیز دارد. (6)
وَهُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَى ﴿7﴾
در حالی که در افق اعلی قرار داشت. (7)
ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى ﴿8﴾
سپس نزدیکتر و نزدیکتر شد. (8)
فَکَانَ قَابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنَى ﴿9﴾
تا آنکه فاصله او به اندازه دو کمان یا کمتر بود. (9)
فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى ﴿10﴾
در اینجا خداوند آنچه را وحی کردنی بود به بنده اش وحی نمود. (10)
مَا کَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى ﴿11﴾
قلب او در آنچه دید هرگز دروغ نمیگفت. (11)
أَفَتُمَارُونَهُ عَلَى مَا یَرَى ﴿12﴾
آیا با او درباره آنچه دیده مجادله میکنید. (12)
وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى ﴿13﴾
و بار دیگر او را مشاهده کرد. (13)
عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى ﴿14﴾
نزد سدرة المنتهی! (14)
عِنْدَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَى ﴿15﴾
که جنت الماءوی در آنجا است. (15)
إِذْ یَغْشَى السِّدْرَةَ مَا یَغْشَى ﴿16﴾
در آن هنگام که چیزی (نور خیره کننده ای) سدرة المنتهی را پوشانده بود. (16)
مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَى ﴿17﴾
و چشم او هرگز منحرف نشد و طغیان ننمود. (17)
لَقَدْ رَأَى مِنْ آیَاتِ رَبِّهِ الْکُبْرَى ﴿18﴾
او پاره ای از آیات و نشانه های بزرگ پروردگارش را مشاهده کرد. (18)
أَفَرَأَیْتُمُ اللَّاتَ وَالْعُزَّى ﴿19﴾
به من خبر دهید آیا بتهای «لات» و «عزی»… (19)
وَمَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَى ﴿20﴾
و منات که سومین آنها است (دختران خدا هستند)؟! (20)
أَلَکُمُ الذَّکَرُ وَلَهُ الْأُنْثَى ﴿21﴾
آیا سهم شما پسر است و سهم او دختر؟ (در حالی که به زعم شما دختران کم ارزش تر از پسرانند). (21)
تِلْکَ إِذًا قِسْمَةٌ ضِیزَى ﴿22﴾
در این صورت این تقسیمی است غیر عادلانه! (22)
إِنْ هِیَ إِلَّا أَسْمَاءٌ سَمَّیْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَآبَاؤُکُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَى الْأَنْفُسُ وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدَى ﴿23﴾
اینها فقط نامهائی است که شما و پدرانتان بر آنها گذاشته اید (نامهائی بیمحتوا و اسمهائی است بیمسمی!) و هرگز خداوند دلیل و حجتی بر آن نازل نکرده، آنان فقط از گمانهای بیاساس و هوای نفس پیروی میکنند در حالی که هدایت از سوی پروردگارشان برای آنها آمده است. (23)
أَمْ لِلْإِنْسَانِ مَا تَمَنَّى ﴿24﴾
آیا آنچه انسان تمنا دارد به آن میرسد؟ (24)
فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَالْأُولَى ﴿25﴾
در حالی که آخرت و دنیا از آن خدا است. (25)
وَکَمْ مِنْ مَلَکٍ فِی السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِی شَفَاعَتُهُمْ شَیْئًا إِلَّا مِنْ بَعْدِ أَنْ یَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ یَشَاءُ وَیَرْضَى ﴿26﴾
و چه بسیار فرشتگانی که در آسمانها هستند و شفاعت آنها سودی نمیبخشد مگر بعد از آنکه خدا برای هر کس بخواهد و راضی باشد اجازه (شفاعت) دهد. (26)
إِنَّ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ لَیُسَمُّونَ الْمَلَائِکَةَ تَسْمِیَةَ الْأُنْثَى﴿27﴾
کسانی که به آخرت ایمان ندارند فرشتگان را دختر (خدا) نامگذاری میکنند. (27)
وَمَا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنَّ الظَّنَّ لَا یُغْنِی مِنَ الْحَقِّ شَیْئًا ﴿28﴾
آنها هرگز به این سخن یقین ندارند تنها از ظن و گمان بیپایه پیروی مینمایند، با اینکه گمان هرگز انسان را بینیاز از حق نمیکند. (28)
فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّى عَنْ ذِکْرِنَا وَلَمْ یُرِدْ إِلَّا الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿29﴾
حال که چنین است از اینها که از ذکر ما روی میگردانند و جز زندگی مادی دنیا را نمیطلبند، اعراض کن. (29)
ذَلِکَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَدَى ﴿30﴾
این آخرین حد آگاهی آنها است، پروردگار تو کسانی را که از راه او گمراه شده اند به خوبی میشناسد، و هدایت یافتگان را از همه بهتر میداند. (30)
وَلِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا وَیَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى ﴿31﴾
برای خدا است آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است تا بدکاران را به خاطر اعمال بدشان کیفر دهد، و نیکوکاران را در برابر اعمال نیکشان پاداش. (31)
الَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ کَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّکَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِکُمْ إِذْ أَنْشَأَکُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَإِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِی بُطُونِ أُمَّهَاتِکُمْ فَلَا تُزَکُّوا أَنْفُسَکُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَى ﴿32﴾
همانها که از گناهان کبیره و اعمال زشت، جز صغیره، دوری میکنند، آمرزش پروردگار تو گسترده است، او نسبت به شما از همه آگاهتر است، از آن هنگام که شما را از زمین آفرید، و در آن موقع که به صورت جنینهائی در شکم مادرانتان بودید، پس خودستائی نکنید چرا که او پرهیزگاران را بهتر میشناسد. (32)
أَفَرَأَیْتَ الَّذِی تَوَلَّى ﴿33﴾
آیا آن کس را که از اسلام (یا انفاق) روی گردان شد مشاهده کردی؟! (33)
وَأَعْطَى قَلِیلًا وَأَکْدَى ﴿34﴾
و کمی عطا کرد و از بیشتر امساک نمود. (34)
أَعِنْدَهُ عِلْمُ الْغَیْبِ فَهُوَ یَرَى ﴿35﴾
آیا نزد او علم غیب است و میبیند (که دیگران میتوانند گناهان او را بردوش گیرند). (35)
أَمْ لَمْ یُنَبَّأْ بِمَا فِی صُحُفِ مُوسَى ﴿36﴾
یا از آنچه در کتب موسی نازل گردیده با خبر نشده است ؟ (36)
وَإِبْرَاهِیمَ الَّذِی وَفَّى ﴿37﴾
و در کتب ابراهیم همان کسی که وظیفه خود را به طور کامل ادا کرد. (37)
أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى ﴿38﴾
که هیچکس بار گناه دیگری را بر دوش نمیگیرد. (38)
وَأَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى ﴿39﴾
و اینکه برای انسان بهره ای جز سعی و کوشش او نیست. (39)
وَأَنَّ سَعْیَهُ سَوْفَ یُرَى ﴿40﴾
و اینکه سعیش به زودی دیده میشود (و به نتیجه اش میرسد). (40)
ثُمَّ یُجْزَاهُ الْجَزَاءَ الْأَوْفَى ﴿41﴾
سپس به او جزای کافی داده خواهد شد. (41)
