- 2603
تسنیم 503 - آیات 6 تا 14 سوره احقاف
در این برنامه تلاوت ترتیل محمد جبریل و ترجمه شنیداری صفحه 503 قرآن کریم شامل آیات 6 تا 14 سوره احقاف را به قلم استاد بهاء الدین خرمشاهی می شنوید .
سوره 46: الأحقاف
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
پناه می برم به خدا از شر شیطان رانده شده
وَإِذَا حُشِرَ النَّاسُ کَانُوا لَهُمْ أَعْدَاءً وَکَانُوا بِعِبَادَتِهِمْ کَافِرِینَ ﴿6﴾
و چون مردم گرد آورده شوند، [آن معبودان باطل] دشمنان ایشان باشند، و عبادتشان را منکر شوند (6)
وَإِذَا تُتْلَى عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا بَیِّنَاتٍ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ هَذَا سِحْرٌ مُبِینٌ ﴿7﴾
و چون آیات روشنگر ما بر آنان خوانده شود، کافران درباره حق چون فراز آیدشان گویند، این جادوى آشکار است (7)
أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ إِنِ افْتَرَیْتُهُ فَلَا تَمْلِکُونَ لِی مِنَ اللَّهِ شَیْئًا هُوَ أَعْلَمُ بِمَا تُفِیضُونَ فِیهِ کَفَى بِهِ شَهِیدًا بَیْنِی وَبَیْنَکُمْ وَهُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ﴿8﴾
یا گویند آن را بر ساخته است بگو اگر آن را برساخته باشم، در برابر خداوند چیزى به سود من ندارید، او به آنچه به آن مىپردازید آگاه تر است، خداوند در میان من و شما گواه بس، و او آمرزگار مهربان است (8)
قُلْ مَا کُنْتُ بِدْعًا مِنَ الرُّسُلِ وَمَا أَدْرِی مَا یُفْعَلُ بِی وَلَا بِکُمْ إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا یُوحَى إِلَیَّ وَمَا أَنَا إِلَّا نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿9﴾
بگو [من] پدیدهاى نو ظهور در میان پیامبران نیستم، و نمىدانم بر من و بر شما چه خواهد رفت، جز از وحیى که به من مىشود، از چیزى پیروى نمىکنم، و من جز هشداردهندهاى آشکار نیستم (9)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ کَانَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَکَفَرْتُمْ بِهِ وَشَهِدَ شَاهِدٌ مِنْ بَنِی إِسْرَائِیلَ عَلَى مِثْلِهِ فَآمَنَ وَاسْتَکْبَرْتُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ ﴿10﴾
بگو بیندیشید اگر [قرآن] از سوى خداوند باشد و سپس به آن انکار ورزید، [آیا ستمگر نیستید؟] و گواهى از بنىاسرائیل بر همانند آن گواهى داده است، آنگاه او ایمان آورده و شما استکبار ورزیدید، بىگمان خداوند قوم ستمکاران را هدایت نمىکند (10)
وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا لَوْ کَانَ خَیْرًا مَا سَبَقُونَا إِلَیْهِ وَإِذْ لَمْ یَهْتَدُوا بِهِ فَسَیَقُولُونَ هَذَا إِفْکٌ قَدِیمٌ ﴿11﴾
و کافران در حق مؤمنان گویند اگر خیر بود آنان بر ما در زمینه آن پیشى نمىگرفتند، و چون به آن راهیاب نشدند، گویند این برساختهاى کهن است (11)
وَمِنْ قَبْلِهِ کِتَابُ مُوسَى إِمَامًا وَرَحْمَةً وَهَذَا کِتَابٌ مُصَدِّقٌ لِسَانًا عَرَبِیًّا لِیُنْذِرَ الَّذِینَ ظَلَمُوا وَبُشْرَى لِلْمُحْسِنِینَ ﴿12﴾
و پیش از آن کتاب موسى رهنما و رحمت بود، و این کتابى است همخوان [با آن]، به زبان عربى [/شیوا]، تا ستمپیشگان [مشرک] را هشدار دهد، و بشارتى براى نیکوکاران باشد (12)
إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا فَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ ﴿13﴾
بىگمان کسانى که گفتند پروردگار ما خداوند است، سپس [در این راه] پایدارى ورزیدند، نه بیمى بر آنان است و نه اندوهگین مىشوند (13)
أُولَئِکَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ خَالِدِینَ فِیهَا جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿14﴾
اینان بهشتیانند که جاودانه در آنند، که پاداش کارى است که کرده اند (14)
سوره 46: الأحقاف
أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ
پناه می برم به خدا از شر شیطان رانده شده
وَإِذَا حُشِرَ النَّاسُ کَانُوا لَهُمْ أَعْدَاءً وَکَانُوا بِعِبَادَتِهِمْ کَافِرِینَ ﴿6﴾
و چون مردم گرد آورده شوند، [آن معبودان باطل] دشمنان ایشان باشند، و عبادتشان را منکر شوند (6)
وَإِذَا تُتْلَى عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا بَیِّنَاتٍ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ هَذَا سِحْرٌ مُبِینٌ ﴿7﴾
و چون آیات روشنگر ما بر آنان خوانده شود، کافران درباره حق چون فراز آیدشان گویند، این جادوى آشکار است (7)
أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ إِنِ افْتَرَیْتُهُ فَلَا تَمْلِکُونَ لِی مِنَ اللَّهِ شَیْئًا هُوَ أَعْلَمُ بِمَا تُفِیضُونَ فِیهِ کَفَى بِهِ شَهِیدًا بَیْنِی وَبَیْنَکُمْ وَهُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ﴿8﴾
یا گویند آن را بر ساخته است بگو اگر آن را برساخته باشم، در برابر خداوند چیزى به سود من ندارید، او به آنچه به آن مىپردازید آگاه تر است، خداوند در میان من و شما گواه بس، و او آمرزگار مهربان است (8)
قُلْ مَا کُنْتُ بِدْعًا مِنَ الرُّسُلِ وَمَا أَدْرِی مَا یُفْعَلُ بِی وَلَا بِکُمْ إِنْ أَتَّبِعُ إِلَّا مَا یُوحَى إِلَیَّ وَمَا أَنَا إِلَّا نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿9﴾
بگو [من] پدیدهاى نو ظهور در میان پیامبران نیستم، و نمىدانم بر من و بر شما چه خواهد رفت، جز از وحیى که به من مىشود، از چیزى پیروى نمىکنم، و من جز هشداردهندهاى آشکار نیستم (9)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ کَانَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَکَفَرْتُمْ بِهِ وَشَهِدَ شَاهِدٌ مِنْ بَنِی إِسْرَائِیلَ عَلَى مِثْلِهِ فَآمَنَ وَاسْتَکْبَرْتُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ ﴿10﴾
بگو بیندیشید اگر [قرآن] از سوى خداوند باشد و سپس به آن انکار ورزید، [آیا ستمگر نیستید؟] و گواهى از بنىاسرائیل بر همانند آن گواهى داده است، آنگاه او ایمان آورده و شما استکبار ورزیدید، بىگمان خداوند قوم ستمکاران را هدایت نمىکند (10)
وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا لَوْ کَانَ خَیْرًا مَا سَبَقُونَا إِلَیْهِ وَإِذْ لَمْ یَهْتَدُوا بِهِ فَسَیَقُولُونَ هَذَا إِفْکٌ قَدِیمٌ ﴿11﴾
و کافران در حق مؤمنان گویند اگر خیر بود آنان بر ما در زمینه آن پیشى نمىگرفتند، و چون به آن راهیاب نشدند، گویند این برساختهاى کهن است (11)
وَمِنْ قَبْلِهِ کِتَابُ مُوسَى إِمَامًا وَرَحْمَةً وَهَذَا کِتَابٌ مُصَدِّقٌ لِسَانًا عَرَبِیًّا لِیُنْذِرَ الَّذِینَ ظَلَمُوا وَبُشْرَى لِلْمُحْسِنِینَ ﴿12﴾
و پیش از آن کتاب موسى رهنما و رحمت بود، و این کتابى است همخوان [با آن]، به زبان عربى [/شیوا]، تا ستمپیشگان [مشرک] را هشدار دهد، و بشارتى براى نیکوکاران باشد (12)
إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا فَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ ﴿13﴾
بىگمان کسانى که گفتند پروردگار ما خداوند است، سپس [در این راه] پایدارى ورزیدند، نه بیمى بر آنان است و نه اندوهگین مىشوند (13)
أُولَئِکَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ خَالِدِینَ فِیهَا جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿14﴾
اینان بهشتیانند که جاودانه در آنند، که پاداش کارى است که کرده اند (14)