- 327
تسنیم 572 - سوره جن آیات 1تا 13
تلاوت صدای محمد جبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ أُوحِیَ إِلَیَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا ﴿1﴾
بگو به من وحى فرستاده شده است که گروهى از جن گوش [به قرآن] سپردند، سپس گفتند ما قرآنى شگرف را شنیده ایم (1)
یَهْدِی إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ وَلَنْ نُشْرِکَ بِرَبِّنَا أَحَدًا ﴿2﴾
که به راستى راه مى نماید، آنگاه به آن ایمان آوردیم، و هرگز براى پروردگارمان کسى را شریک نمى آوریم (2)
وَأَنَّهُ تَعَالَى جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَلَا وَلَدًا ﴿3﴾
و حقا که بلند است شان پروردگار ما، نه همسرى برگزیده است، و نه فرزندى (3)
وَأَنَّهُ کَانَ یَقُولُ سَفِیهُنَا عَلَى اللَّهِ شَطَطًا ﴿4﴾
و نادان ما بود که در حق خداوند، پریشان مى گفت (4)
وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ تَقُولَ الْإِنْسُ وَالْجِنُّ عَلَى اللَّهِ کَذِبًا ﴿5﴾
و ما چنین مى پنداشتیم که انس و جن هرگز بر خداوند دروغ نمى بندند (5)
وَأَنَّهُ کَانَ رِجَالٌ مِنَ الْإِنْسِ یَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا ﴿6﴾
و چنین بود که مردانى از انسانها به مردانى از جنیان پناه مى بردند، و بر سرکشى آنان مى افزودند (6)
وَأَنَّهُمْ ظَنُّوا کَمَا ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ یَبْعَثَ اللَّهُ أَحَدًا ﴿7﴾
و آنان نیز مى پنداشتند همچنانکه شما مى پندارید که خداوند هرگز کسى را [به حشر یا پیامبرى] بر نمى انگیزد (7)
وَأَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاءَ فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَتْ حَرَسًا شَدِیدًا وَشُهُبًا ﴿8﴾
و ما در آسمان جستیم و آن را سرشار از نگهبانان نیرومند و شهاب ها یافتیم (8)
وَأَنَّا کُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَنْ یَسْتَمِعِ الْآنَ یَجِدْ لَهُ شِهَابًا رَصَدًا ﴿9﴾
و ما خود در نشستن گاه هایى براى [دزدیده] شنیدن از آن مىنشستیم، اما اکنون هر کس گوش بسپارد، شهابى در کمین خود یابد (9)
وَأَنَّا لَا نَدْرِی أَشَرٌّ أُرِیدَ بِمَنْ فِی الْأَرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا ﴿10﴾
و ما خود نمى دانیم که در حق زمینیان شر خواسته شده است، یا پروردگارشان در حق آنان رهیافت خواسته است (10)
وَأَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَمِنَّا دُونَ ذَلِکَ کُنَّا طَرَائِقَ قِدَدًا ﴿11﴾
و از میان ما هم صالحان هست و هم از میان ما جز این، ما [روندگان] راهه اى گوناگونیم (11)
وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ نُعْجِزَ اللَّهَ فِی الْأَرْضِ وَلَنْ نُعْجِزَهُ هَرَبًا ﴿12﴾
و ما یقین داشتیم که هرگز در زمین از خداوند گزیر و گریزى نداریم (12)
وَأَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُدَى آمَنَّا بِهِ فَمَنْ یُؤْمِنْ بِرَبِّهِ فَلَا یَخَافُ بَخْسًا وَلَا رَهَقًا ﴿13﴾
و ما چون [پیام] هدایت را شنیدیم، به آن ایمان آوردیم، پس هر کس به پروردگارش ایمان آورد، نه از نقصانى بیم داشته باشد، و نه از ستمى (13)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ أُوحِیَ إِلَیَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا ﴿1﴾
بگو به من وحى فرستاده شده است که گروهى از جن گوش [به قرآن] سپردند، سپس گفتند ما قرآنى شگرف را شنیده ایم (1)
یَهْدِی إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ وَلَنْ نُشْرِکَ بِرَبِّنَا أَحَدًا ﴿2﴾
که به راستى راه مى نماید، آنگاه به آن ایمان آوردیم، و هرگز براى پروردگارمان کسى را شریک نمى آوریم (2)
وَأَنَّهُ تَعَالَى جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَلَا وَلَدًا ﴿3﴾
و حقا که بلند است شان پروردگار ما، نه همسرى برگزیده است، و نه فرزندى (3)
وَأَنَّهُ کَانَ یَقُولُ سَفِیهُنَا عَلَى اللَّهِ شَطَطًا ﴿4﴾
و نادان ما بود که در حق خداوند، پریشان مى گفت (4)
وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ تَقُولَ الْإِنْسُ وَالْجِنُّ عَلَى اللَّهِ کَذِبًا ﴿5﴾
و ما چنین مى پنداشتیم که انس و جن هرگز بر خداوند دروغ نمى بندند (5)
وَأَنَّهُ کَانَ رِجَالٌ مِنَ الْإِنْسِ یَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا ﴿6﴾
و چنین بود که مردانى از انسانها به مردانى از جنیان پناه مى بردند، و بر سرکشى آنان مى افزودند (6)
وَأَنَّهُمْ ظَنُّوا کَمَا ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ یَبْعَثَ اللَّهُ أَحَدًا ﴿7﴾
و آنان نیز مى پنداشتند همچنانکه شما مى پندارید که خداوند هرگز کسى را [به حشر یا پیامبرى] بر نمى انگیزد (7)
وَأَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاءَ فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَتْ حَرَسًا شَدِیدًا وَشُهُبًا ﴿8﴾
و ما در آسمان جستیم و آن را سرشار از نگهبانان نیرومند و شهاب ها یافتیم (8)
وَأَنَّا کُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَنْ یَسْتَمِعِ الْآنَ یَجِدْ لَهُ شِهَابًا رَصَدًا ﴿9﴾
و ما خود در نشستن گاه هایى براى [دزدیده] شنیدن از آن مىنشستیم، اما اکنون هر کس گوش بسپارد، شهابى در کمین خود یابد (9)
وَأَنَّا لَا نَدْرِی أَشَرٌّ أُرِیدَ بِمَنْ فِی الْأَرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا ﴿10﴾
و ما خود نمى دانیم که در حق زمینیان شر خواسته شده است، یا پروردگارشان در حق آنان رهیافت خواسته است (10)
وَأَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَمِنَّا دُونَ ذَلِکَ کُنَّا طَرَائِقَ قِدَدًا ﴿11﴾
و از میان ما هم صالحان هست و هم از میان ما جز این، ما [روندگان] راهه اى گوناگونیم (11)
وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ نُعْجِزَ اللَّهَ فِی الْأَرْضِ وَلَنْ نُعْجِزَهُ هَرَبًا ﴿12﴾
و ما یقین داشتیم که هرگز در زمین از خداوند گزیر و گریزى نداریم (12)
وَأَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُدَى آمَنَّا بِهِ فَمَنْ یُؤْمِنْ بِرَبِّهِ فَلَا یَخَافُ بَخْسًا وَلَا رَهَقًا ﴿13﴾
و ما چون [پیام] هدایت را شنیدیم، به آن ایمان آوردیم، پس هر کس به پروردگارش ایمان آورد، نه از نقصانى بیم داشته باشد، و نه از ستمى (13)