- 454
تسنیم 596
آیات 15 تا آخر سوره لیل و سوره های ضحی، شرح با صدای محمد جبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی
لَا یَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى ﴿15﴾
که جز شقاوت پیشه وارد آن نشود (15)
الَّذِی کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿16﴾
همان کسى که [حق را] انکار کرد و روى بر تافت (16)
وَسَیُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ﴿17﴾
و تقواپیشه از آن دور داشته خواهد شد (17)
الَّذِی یُؤْتِی مَالَهُ یَتَزَکَّى ﴿18﴾
همان کسى که مالش را مى بخشد که پاکدلى یابد (18)
وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَى ﴿19﴾
و بر او [منت از] نعمت کسى نیست که باید جزایش را بدهد (19)
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى ﴿20﴾
[و نمىکند آنچه مىکند] مگر در طلب خشنودى پروردگار بلندمرتبه اش (20)
وَلَسَوْفَ یَرْضَى ﴿21﴾
و زودا که خشنود شود (21)
سوره ضحی
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالضُّحَى ﴿1﴾
سوگند به روز روشن (1)
وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَى ﴿2﴾
و سوگند به شب چون بیارامد (2)
مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَى ﴿3﴾
که پروردگارت با تو بدرود نکرده و بى مهر نشده است (3)
وَلَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَکَ مِنَ الْأُولَى ﴿4﴾
و بى شک جهان واپسین براى تو بهتر از نخستین است (4)
وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى ﴿5﴾
و پروردگارت به زودى به تو [مقام شفاعت] مى بخشد و خشنود مى شوى (5)
أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَى ﴿6﴾
آیا یتیمت نیافت که سر و سامانت داد (6)
وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَى ﴿7﴾
و تو را سرگشته یافت و رهنمایى کرد (7)
وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَى ﴿8﴾
و تو را تهیدست یافت و بى نیازت کرد (8)
فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿9﴾
پس با یتیم تندى مکن (9)
وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿10﴾
و بر خواهنده بانگ مزن [و او را مران] (10)
وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ ﴿11﴾
و اما درباره نعمت پروردگارت [با سپاس] سخن بگوى (11)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ ﴿1﴾
آیا دلت را برایت گشاده نداشتیم؟ (1)
وَوَضَعْنَا عَنْکَ وِزْرَکَ ﴿2﴾
و بارت را [از دوشت] برنگرفتیم؟ (2)
الَّذِی أَنْقَضَ ظَهْرَکَ ﴿3﴾
همان که مىخواست پشت را بشکند (3)
وَرَفَعْنَا لَکَ ذِکْرَکَ ﴿4﴾
و آوازهات را بلند گرداندیم (4)
فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿5﴾
بى گمان در جنب دشوارى، آسانى است (5)
إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿6﴾
آرى در جنب دشوارى آسانى است (6)
فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ ﴿7﴾
پس چون فراغت یافتى، [در دعا] بکوش (7)
وَإِلَى رَبِّکَ فَارْغَبْ ﴿8﴾
و به سوى پروردگارت بگراى (8)
لَا یَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى ﴿15﴾
که جز شقاوت پیشه وارد آن نشود (15)
الَّذِی کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿16﴾
همان کسى که [حق را] انکار کرد و روى بر تافت (16)
وَسَیُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ﴿17﴾
و تقواپیشه از آن دور داشته خواهد شد (17)
الَّذِی یُؤْتِی مَالَهُ یَتَزَکَّى ﴿18﴾
همان کسى که مالش را مى بخشد که پاکدلى یابد (18)
وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَى ﴿19﴾
و بر او [منت از] نعمت کسى نیست که باید جزایش را بدهد (19)
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى ﴿20﴾
[و نمىکند آنچه مىکند] مگر در طلب خشنودى پروردگار بلندمرتبه اش (20)
وَلَسَوْفَ یَرْضَى ﴿21﴾
و زودا که خشنود شود (21)
سوره ضحی
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالضُّحَى ﴿1﴾
سوگند به روز روشن (1)
وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَى ﴿2﴾
و سوگند به شب چون بیارامد (2)
مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَى ﴿3﴾
که پروردگارت با تو بدرود نکرده و بى مهر نشده است (3)
وَلَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَکَ مِنَ الْأُولَى ﴿4﴾
و بى شک جهان واپسین براى تو بهتر از نخستین است (4)
وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى ﴿5﴾
و پروردگارت به زودى به تو [مقام شفاعت] مى بخشد و خشنود مى شوى (5)
أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَى ﴿6﴾
آیا یتیمت نیافت که سر و سامانت داد (6)
وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَى ﴿7﴾
و تو را سرگشته یافت و رهنمایى کرد (7)
وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَى ﴿8﴾
و تو را تهیدست یافت و بى نیازت کرد (8)
فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿9﴾
پس با یتیم تندى مکن (9)
وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿10﴾
و بر خواهنده بانگ مزن [و او را مران] (10)
وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ ﴿11﴾
و اما درباره نعمت پروردگارت [با سپاس] سخن بگوى (11)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ ﴿1﴾
آیا دلت را برایت گشاده نداشتیم؟ (1)
وَوَضَعْنَا عَنْکَ وِزْرَکَ ﴿2﴾
و بارت را [از دوشت] برنگرفتیم؟ (2)
الَّذِی أَنْقَضَ ظَهْرَکَ ﴿3﴾
همان که مىخواست پشت را بشکند (3)
وَرَفَعْنَا لَکَ ذِکْرَکَ ﴿4﴾
و آوازهات را بلند گرداندیم (4)
فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿5﴾
بى گمان در جنب دشوارى، آسانى است (5)
إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿6﴾
آرى در جنب دشوارى آسانى است (6)
فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ ﴿7﴾
پس چون فراغت یافتى، [در دعا] بکوش (7)
وَإِلَى رَبِّکَ فَارْغَبْ ﴿8﴾
و به سوى پروردگارت بگراى (8)