- 243
تسنیم 603
آیات 1 تا آخر سوره های کافرون، نصر، مسد باصدای محمدجبریل و ترجمه استاد بهاءالدین خرمشاهی
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ ﴿1﴾
بگو هان اى کافران (1)
لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ ﴿2﴾
من معبود شما را نمى پرستم (2)
وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿3﴾
و شما هم پرستندگان معبود من نیستید (3)
وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَا عَبَدْتُمْ ﴿4﴾
و من پرستنده آنچه شما مى پرستید نیستم (4)
وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿5﴾
و شما هم پرستندگان معبود من نیستید (5)
لَکُمْ دِینُکُمْ وَلِیَ دِینِ ﴿6﴾
شما را دین شما، و مرا دین من (6)
نصر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ ﴿1﴾
آنگاه که نصرت الهى و پیروزى فراز آید (1)
وَرَأَیْتَ النَّاسَ یَدْخُلُونَ فِی دِینِ اللَّهِ أَفْوَاجًا ﴿2﴾
و مردم را بینى که گروه گروه به دین الهى در آیند (2)
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ کَانَ تَوَّابًا ﴿3﴾
پس سپاسگزارانه پروردگارت را نیایش کن و از او آمرزش بخواه که او بس توبه پذیر است (3)
مسد
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
تَبَّتْ یَدَا أَبِی لَهَبٍ وَتَبَّ ﴿1﴾
زیانکار باد دستان ابولهب، و خود او هم زیانکار شد (1)
مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا کَسَبَ ﴿2﴾
مالش و دستاوردش به کارش نیامد (2)
سَیَصْلَى نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ ﴿3﴾
زودا که به آتشى شعله ور در آید (3)
وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ ﴿4﴾
و زنش هیزمکش [و آتش افروز معرکه] است (4)
فِی جِیدِهَا حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ ﴿5﴾
و ریسمانى از لیف خرماى تافته بر گردن دارد (5)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ ﴿1﴾
بگو هان اى کافران (1)
لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ ﴿2﴾
من معبود شما را نمى پرستم (2)
وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿3﴾
و شما هم پرستندگان معبود من نیستید (3)
وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَا عَبَدْتُمْ ﴿4﴾
و من پرستنده آنچه شما مى پرستید نیستم (4)
وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿5﴾
و شما هم پرستندگان معبود من نیستید (5)
لَکُمْ دِینُکُمْ وَلِیَ دِینِ ﴿6﴾
شما را دین شما، و مرا دین من (6)
نصر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ ﴿1﴾
آنگاه که نصرت الهى و پیروزى فراز آید (1)
وَرَأَیْتَ النَّاسَ یَدْخُلُونَ فِی دِینِ اللَّهِ أَفْوَاجًا ﴿2﴾
و مردم را بینى که گروه گروه به دین الهى در آیند (2)
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ کَانَ تَوَّابًا ﴿3﴾
پس سپاسگزارانه پروردگارت را نیایش کن و از او آمرزش بخواه که او بس توبه پذیر است (3)
مسد
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
تَبَّتْ یَدَا أَبِی لَهَبٍ وَتَبَّ ﴿1﴾
زیانکار باد دستان ابولهب، و خود او هم زیانکار شد (1)
مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا کَسَبَ ﴿2﴾
مالش و دستاوردش به کارش نیامد (2)
سَیَصْلَى نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ ﴿3﴾
زودا که به آتشى شعله ور در آید (3)
وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ ﴿4﴾
و زنش هیزمکش [و آتش افروز معرکه] است (4)
فِی جِیدِهَا حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ ﴿5﴾
و ریسمانى از لیف خرماى تافته بر گردن دارد (5)