حفظ نور - قسمت 119

10 دقیقه مدت
23 دریافت شده

پخش

قسمت: 119

كارشناسان مهمان معتز آقایی

نام سریالی: حفظ نور

منو

توضیحات
صوت
مشخصات
تصاویر
دیدگاه
قسمت‌های دیگر

روخوانی ترتیل سوره مبارکه قلم از آیات 23تا29 و مرور آیات 12تا22 و توضیح استاد معتز آقائی درباب ادامه داستان اصحاب باغ و عدم تصبیح پروردگار و عدم پرداخت زکات مالشان و اشاره به حدیث امام باقر ع در مورد گناه و قطع روزی و ...
سوره قلم

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ {1}

نون سوگند به قلم و آنچه مى‏نویسند {1}

مَا أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِمَجْنُونٍ {2}

[که] تو به لطف پروردگارت دیوانه نیستى {2}

وَإِنَّ لَکَ لَأَجْرًا غَیْرَ مَمْنُونٍ {3}

و بى‏گمان تو را پاداشى بى‏منت‏خواهد بود {3}

وَإِنَّکَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِیمٍ {4}
و راستى که تو را خویى والاست {4}

فَسَتُبْصِرُ وَیُبْصِرُونَ {5}

به زودى خواهى دید و خواهند دید {5}

بِأَییِّکُمُ الْمَفْتُونُ {6}

[که] کدام یک از شما دستخوش جنونید {6}

إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ {7}

پروردگارت خود بهتر مى‏داند چه کسى از راه او منحرف شده و [هم] او به راه یافتگان داناتر است {7}

فَلَا تُطِعِ الْمُکَذِّبِینَ {8}

پس از دروغزنان فرمان مبر {8}

وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَیُدْهِنُونَ {9}

دوست دارند که نرمى کنى تا نرمى نمایند {9}

وَلَا تُطِعْ کُلَّ حَلَّافٍ مَّهِینٍ {10}

و از هر قسم خورنده فرو مایه‏اى فرمان مبر {10}

هَمَّازٍ مَّشَّاء بِنَمِیمٍ {11}

[که] عیبجوست و براى خبرچینى گام برمى‏دارد {11}

مَنَّاعٍ لِّلْخَیْرِ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ {12}

مانع خیر متجاوز گناه پیشه {12}

عُتُلٍّ بَعْدَ ذَلِکَ زَنِیمٍ {13}

گستاخ [و] گذشته از آن زنازاده است {13}

أَن کَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِینَ {14}

به صرف اینکه مالدار و پسردار است {14}

إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ {15}

چون آیات ما بر او خوانده شود گوید افسانه‏هاى پیشینیان است {15}

سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ {16}

زودا که بر بینى‏اش داغ نهیم [و رسوایش کنیم] {16}

إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ کَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَیَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِینَ {17}

ما آنان را همان گونه که باغداران را آزمودیم مورد آزمایش قرار دادیم آنگاه که سوگند خوردند که صبح برخیزند و [میوه] آن [باغ] را حتما بچینند {17}

وَلَا یَسْتَثْنُونَ {18}

و[لى] ان شاء الله نگفتند {18}

فَطَافَ عَلَیْهَا طَائِفٌ مِّن رَّبِّکَ وَهُمْ نَائِمُونَ {19}

پس در حالى که آنان غنوده بودند بلایى از جانب پروردگارت بر آن [باغ] به گردش در آمد {19}

فَأَصْبَحَتْ کَالصَّرِیمِ {20}

و [باغ] آفت زده [و زمین بایر] گردید {20}

فَتَنَادَوا مُصْبِحِینَ {21}

پس [باغداران] بامدادان یکدیگر را صدا زدند {21}

أَنِ اغْدُوا عَلَى حَرْثِکُمْ إِن کُنتُمْ صَارِمِینَ {22}

که اگر میوه مى‏چینید بامدادان به سوى کشت‏خویش روید {22}

فَانطَلَقُوا وَهُمْ یَتَخَافَتُونَ {23}

پس به راه افتادند و آهسته به هم مى‏گفتند {23}

أَن لَّا یَدْخُلَنَّهَا الْیَوْمَ عَلَیْکُم مِّسْکِینٌ {24}

که امروز نباید در باغ بینوایى بر شما در آید {24}

وَغَدَوْا عَلَى حَرْدٍ قَادِرِینَ {25}

و صبحگاهان در حالى که خود را بر منع [بینوایان] توانا مى‏دیدند رفتند {25}

فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ {26}

و چون [باغ] را دیدند گفتند قطعا ما راه گم کرده‏ایم {26}

بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ {27}

[نه] بلکه ما محرومیم {27}

قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُل لَّکُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ {28}

خردمندترینشان گفت آیا به شما نگفتم چرا خدا را به پاکى نمى‏ستایید {28}

قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا کُنَّا ظَالِمِینَ {29}

گفتند پروردگارا تو را به پاکى مى‏ستاییم ما واقعا ستمگر بودیم {29}

فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَلَاوَمُونَ {30}

پس بعضى‏شان رو به بعضى دیگر آوردند و همدیگر را به نکوهش گرفتند {30}

قَالُوا یَا وَیْلَنَا إِنَّا کُنَّا طَاغِینَ {31}

گفتند اى واى بر ما که سرکش بوده‏ایم {31}

عَسَى رَبُّنَا أَن یُبْدِلَنَا خَیْرًا مِّنْهَا إِنَّا إِلَى رَبِّنَا رَاغِبُونَ {32}

امید است که پروردگار ما بهتر از آن را به ما عوض دهد زیرا ما به پروردگارمان مشتاقیم {32}

کَذَلِکَ الْعَذَابُ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَکْبَرُ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ {33}

عذاب [دنیا] چنین است و عذاب آخرت اگر مى‏دانستند قطعا بزرگتر خواهد بود {33}

إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِیمِ {34}

براى پرهیزگاران نزد پروردگارشان باغستانهاى پر ناز و نعمت است {34}

أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِینَ کَالْمُجْرِمِینَ {35}

پس آیا فرمانبرداران را چون بدکاران قرار خواهیم داد {35}

مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ {36}

شما را چه شده چگونه داورى مى‏کنید {36}

أَمْ لَکُمْ کِتَابٌ فِیهِ تَدْرُسُونَ {37}

یا شما را کتابى هست که در آن فرا مى‏گیرید {37}

إِنَّ لَکُمْ فِیهِ لَمَا یَتَخَیَّرُونَ {38}

که هر چه را برمى‏گزینید براى شما در آن خواهد بود {38}

أَمْ لَکُمْ أَیْمَانٌ عَلَیْنَا بَالِغَةٌ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ إِنَّ لَکُمْ لَمَا تَحْکُمُونَ {39}

یا اینکه شما تا روز قیامت [از ما] سوگندهایى رسا گرفته‏اید که هر چه دلتان خواست‏حکم کنید {39}

سَلْهُم أَیُّهُم بِذَلِکَ زَعِیمٌ {40}

از آنان بپرس کدامشان ضامن این [ادعا] یند {40}

أَمْ لَهُمْ شُرَکَاء فَلْیَأْتُوا بِشُرَکَائِهِمْ إِن کَانُوا صَادِقِینَ {41}

یا شریکانى دارند پس اگر راست مى‏گویند شریکانشان را بیاورند {41}

یَوْمَ یُکْشَفُ عَن سَاقٍ وَیُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلَا یَسْتَطِیعُونَ {42}

روزى که کار زار [و رهایى دشوار] شود و به سجده فرا خوانده شوند و در خود توانایى نیابند {42}

خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ وَقَدْ کَانُوا یُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ {43}

دیدگانشان به زیر افتاده خوارى آنان را فرو مى‏گیرد در حالى که [پیش از این] به سجده دعوت مى‏شدند و تندرست بودند {43}

فَذَرْنِی وَمَن یُکَذِّبُ بِهَذَا الْحَدِیثِ سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَیْثُ لَا یَعْلَمُونَ {44}

پس مرا با کسى که این گفتار را تکذیب مى‏کند واگذار به تدریج آنان را به گونه‏اى که در نیابند [گریبان] خواهیم گرفت {44}

وَأُمْلِی لَهُمْ إِنَّ کَیْدِی مَتِینٌ {45}

و مهلتشان مى‏دهم زیرا تدبیر من [سخت] استوار است {45}

أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُم مِّن مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُونَ {46}

آیا از آنان مزدى درخواست مى‏کنى و آنان خود را زیر بار تاوان گرانبار مى‏یابند {46}

أَمْ عِندَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَکْتُبُونَ {47}

یا [علم] غیب پیش آنهاست و آنها مى‏نویسند {47}

فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلَا تَکُن کَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَى وَهُوَ مَکْظُومٌ {48}

پس در [امتثال] حکم پروردگارت شکیبایى ورز و مانند همدم ماهى [=یونس] مباش آنگاه که اندوه زده ندا درداد {48}

لَوْلَا أَن تَدَارَکَهُ نِعْمَةٌ مِّن رَّبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاء وَهُوَ مَذْمُومٌ {49}

اگر لطفى از جانب پروردگارش تدارک [حال] او نمى‏کرد قطعا نکوهش شده بر زمین خشک انداخته مى‏شد {49}

فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِینَ {50}

پس پروردگارش وى را برگزید و از شایستگانش گردانید {50}

وَإِن یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَیَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ {51}

و آنان که کافر شدند چون قرآن را شنیدند چیزى نمانده بود که تو را چشم بزنند و مى‏گفتند او واقعا دیوانه‏اى است {51}

وَمَا هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِّلْعَالَمِینَ {52}

و حال آنکه [قرآن] جز تذکارى براى جهانیان نیست {52}