فهرست
104- تلاوت آیه 1 تا 19 سوره  اعلی  وآیه1   تا 26   سوره الغاشیه

تلاوت تحقیق دوره ای عبدالباسط محمد عبدالصمد 104- تلاوت آیه 1 تا 19 سوره اعلی وآیه1 تا 26 سوره الغاشیه

  • 36 دقیقه مدت
  • 657 دریافت شده
تلاوت: غیر ایرانی متقدم
تلاوت: کامل
تلاوت: استودیویی
ملیت قاری: مصری
آیات 1 تا 19 سوره اعلی وآیه1 تا 26 سوره الغاشیه و آیه 1 تا 36 سوره فجر آیه1 تا 20 سوره بلدو آیه 1تا 15 سوره الشمس و آیه1 تا 21 سوره لیل و آیه 1 تا 11 سوره ضحی و آیه1 تا 8 سوره شرح . با ترجمه :آقای فولادوند
سوره 87: الأعلى

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان


سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَى ﴿1﴾

نام پروردگار والاى خود را به پاکى بستاى (1)


الَّذِی خَلَقَ فَسَوَّى ﴿2﴾

همان که آفرید و هماهنگى بخشید (2)


وَالَّذِی قَدَّرَ فَهَدَى ﴿3﴾

و آنکه اندازه‏ گیرى کرد و راه نمود (3)


وَالَّذِی أَخْرَجَ الْمَرْعَى ﴿4﴾

و آنکه چمنزار را برآورد (4)


فَجَعَلَهُ غُثَاءً أَحْوَى ﴿5﴾

و پس [از چندى] آن را خاشاکى تیره‏ گون گردانید (5)


سَنُقْرِئُکَ فَلَا تَنْسَى ﴿6﴾

ما بزودى [آیات خود را به وسیله سروش غیبى] بر تو خواهیم خواند تا فراموش نکنى (6)


إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا یَخْفَى ﴿7﴾

جز آنچه خدا خواهد که او آشکار و آنچه را که نهان است مى‏ داند (7)


وَنُیَسِّرُکَ لِلْیُسْرَى ﴿8﴾

و براى تو آسانترین [راه] را فراهم مى‏ گردانیم (8)


فَذَکِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّکْرَى ﴿9﴾

پس پند ده اگر پند سود بخشد (9)


سَیَذَّکَّرُ مَنْ یَخْشَى ﴿10﴾

آن کس که ترسد بزودى عبرت گیرد (10)


وَیَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى ﴿11﴾

و نگون‏بخت‏ خود را از آن دور مى دارد (11)


الَّذِی یَصْلَى النَّارَ الْکُبْرَى ﴿12﴾

همان کس که در آتشى بزرگ در آید (12)


ثُمَّ لَا یَمُوتُ فِیهَا وَلَا یَحْیَى ﴿13﴾

آنگاه نه در آن مى‏ میرد و نه زندگانى مى‏ یابد (13)


قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَکَّى ﴿14﴾

رستگار آن کس که خود را پاک گردانید (14)


وَذَکَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى ﴿15﴾

و نام پروردگارش را یاد کرد و نماز گزارد (15)


بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿16﴾

لیکن [شما] زندگى دنیا را بر مى‏ گزینید (16)


وَالْآخِرَةُ خَیْرٌ وَأَبْقَى ﴿17﴾

با آنکه [جهان] آخرت نیکوتر و پایدارتر است (17)


إِنَّ هَذَا لَفِی الصُّحُفِ الْأُولَى ﴿18﴾

قطعا در صحیفه ‏هاى گذشته این [معنى] هست (18)


صُحُفِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى ﴿19﴾

صحیفه ‏هاى ابراهیم و موسى (19)


سوره 88: الغاشیة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان


هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْغَاشِیَةِ ﴿1﴾

آیا خبر غاشیه به تو رسیده است (1)


وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ ﴿2﴾

در آن روز چهره ‏هایى زبونند (2)


عَامِلَةٌ نَاصِبَةٌ ﴿3﴾

که تلاش کرده رنج [بیهوده] برده‏ اند (3)


تَصْلَى نَارًا حَامِیَةً ﴿4﴾

[ناچار] در آتشى سوزان درآیند (4)


تُسْقَى مِنْ عَیْنٍ آنِیَةٍ ﴿5﴾

از چشمه‏ اى داغ نوشانیده شوند (5)


لَیْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِیعٍ ﴿6﴾

خوراکى جز خار خشک ندارند (6)


لَا یُسْمِنُ وَلَا یُغْنِی مِنْ جُوعٍ ﴿7﴾

[که] نه فربه کند و نه گرسنگى را باز دارد (7)


وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَاعِمَةٌ ﴿8﴾

در آن روز چهره ‏هایى شادابند (8)


لِسَعْیِهَا رَاضِیَةٌ ﴿9﴾

از کوشش خود خشنودند (9)


فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ﴿10﴾

در بهشت برین‏ اند (10)


لَا تَسْمَعُ فِیهَا لَاغِیَةً ﴿11﴾

سخن بیهوده‏ اى در آنجا نشنوند (11)


فِیهَا عَیْنٌ جَارِیَةٌ ﴿12﴾

در آن چشمه‏ اى روان باشد (12)


فِیهَا سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ ﴿13﴾

تختهایى بلند در آنجاست (13)


وَأَکْوَابٌ مَوْضُوعَةٌ ﴿14﴾

و قدحهایى نهاده شده (14)


وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ ﴿15﴾

و بالشهایى پهلوى هم [چیده] (15)


وَزَرَابِیُّ مَبْثُوثَةٌ ﴿16﴾

و فرشهایى [زربفت] گسترده (16)


أَفَلَا یَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ کَیْفَ خُلِقَتْ ﴿17﴾

آیا به شتر نمى ‏نگرند که چگونه آفریده شده (17)


وَإِلَى السَّمَاءِ کَیْفَ رُفِعَتْ ﴿18﴾

و به آسمان که چگونه برافراشته شده (18)


وَإِلَى الْجِبَالِ کَیْفَ نُصِبَتْ ﴿19﴾

و به کوه ‏ها که چگونه برپا داشته شده (19)


وَإِلَى الْأَرْضِ کَیْفَ سُطِحَتْ ﴿20﴾

و به زمین که چگونه گسترده شده است (20)


فَذَکِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَکِّرٌ ﴿21﴾

پس تذکر ده که تو تنها تذکردهنده‏ اى (21)


لَسْتَ عَلَیْهِمْ بِمُصَیْطِرٍ ﴿22﴾

بر آنان تسلطى ندارى (22)


إِلَّا مَنْ تَوَلَّى وَکَفَرَ ﴿23﴾

مگر کسى که روى بگرداند و کفر ورزد (23)


فَیُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَکْبَرَ ﴿24﴾

که خدا او را به آن عذاب بزرگتر عذاب کند (24)


إِنَّ إِلَیْنَا إِیَابَهُمْ ﴿25﴾

در حقیقت بازگشت آنان به سوى ماست (25)


ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا حِسَابَهُمْ ﴿26﴾

آنگاه حساب [خواستن از] آنان به عهده ماست (26)


سوره 89: الفجر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان


وَالْفَجْرِ ﴿1﴾

سوگند به سپیده‏ دم (1)


وَلَیَالٍ عَشْرٍ ﴿2﴾

و به شبهاى دهگانه (2)


وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿3﴾

و به جفت و تاق (3)


وَاللَّیْلِ إِذَا یَسْرِ ﴿4﴾

و به شب وقتى سپرى شود (4)


هَلْ فِی ذَلِکَ قَسَمٌ لِذِی حِجْرٍ ﴿5﴾

آیا در این براى خردمند [نیاز به] سوگندى [دیگر] است (5)


أَلَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِعَادٍ ﴿6﴾

مگر ندانسته‏ اى که پروردگارت با عاد چه کرد (6)


إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ﴿7﴾

با عمارات ستون‏دار ارم (7)


الَّتِی لَمْ یُخْلَقْ مِثْلُهَا فِی الْبِلَادِ ﴿8﴾

که مانندش در شهرها ساخته نشده بود (8)


وَثَمُودَ الَّذِینَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ﴿9﴾

و با ثمود همانان که در دره تخته ‏سنگها را مى ‏بریدند (9)


وَفِرْعَوْنَ ذِی الْأَوْتَادِ ﴿10﴾

و با فرعون صاحب خرگاه ‏ها [و بناهاى بلند] (10)


الَّذِینَ طَغَوْا فِی الْبِلَادِ ﴿11﴾

همانان که در شهرها سر به طغیان برداشتند (11)


فَأَکْثَرُوا فِیهَا الْفَسَادَ ﴿12﴾

و در آنها بسیار تبهکارى کردند (12)

فَصَبَّ عَلَیْهِمْ رَبُّکَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿13﴾


[تا آنکه] پروردگارت بر سر آنان تازیانه عذاب را فرونواخت (13)

إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿14﴾

زیرا پروردگار تو سخت در کمین است (14)


فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَنِ ﴿15﴾

اما انسان هنگامى که پروردگارش وى را مى ‏آزماید و عزیزش مى دارد و نعمت فراوان به او مى‏ دهد مى‏ گوید پروردگارم مرا گرامى داشته است (15)


وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهَانَنِ ﴿16﴾

و اما چون وى را مى ‏آزماید و روزى‏ اش را بر او تنگ مى‏ گرداند مى‏ گوید پروردگارم مرا خوار کرده است (16)


کَلَّا بَلْ لَا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ ﴿17﴾

ولى نه بلکه یتیم را نمى ‏نوازید (17)


وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿18﴾

و بر خوراک[دادن] بینوا همدیگر را بر نمى‏ انگیزید (18)


وَتَأْکُلُونَ التُّرَاثَ أَکْلًا لَمًّا ﴿19﴾

و میراث [ضعیفان] را چپاولگرانه مى ‏خورید (19)


وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿20﴾

و مال را دوست دارید دوست داشتنى بسیار (20)


کَلَّا إِذَا دُکَّتِ الْأَرْضُ دَکًّا دَکًّا ﴿21﴾

نه چنان است آنگاه که زمین سخت در هم کوبیده شود (21)


وَجَاءَ رَبُّکَ وَالْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا ﴿22﴾

و [فرمان] پروردگارت و فرشته[ها] صف‏درصف آیند (22)


وَجِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ یَوْمَئِذٍ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّکْرَى ﴿23﴾

و جهنم را در آن روز [حاضر] آورند آن روز است که انسان پند گیرد و[لى] کجا او را جاى پندگرفتن باشد (23)


یَقُولُ یَا لَیْتَنِی قَدَّمْتُ لِحَیَاتِی ﴿24﴾

گوید کاش براى زندگانى خود [چیزى] پیش فرستاده بودم (24)


فَیَوْمَئِذٍ لَا یُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿25﴾

پس در آن روز هیچ کس چون عذاب ‏کردن او عذاب نکند (25)


وَلَا یُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿26﴾

و هیچ کس چون دربندکشیدن او دربند نکشد (26)


یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿27﴾

اى نفس مطمئنه (27)


ارْجِعِی إِلَى رَبِّکِ رَاضِیَةً مَرْضِیَّةً ﴿28﴾

خشنود و خداپسند به سوى پروردگارت بازگرد (28)


فَادْخُلِی فِی عِبَادِی ﴿29﴾

و در میان بندگان من درآى (29)


وَادْخُلِی جَنَّتِی ﴿30﴾

و در بهشت من داخل شو (30)


سوره 90: البلد


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان


لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿1﴾

سوگند به این شهر (1)


وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿2﴾

و حال آنکه تو در این شهر جاى دارى (2)


وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿3﴾

سوگند به پدرى [چنان] و آن کسى را که به وجود آورد (3)


لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی کَبَدٍ ﴿4﴾

براستى که انسان را در رنج آفریده‏ ایم (4)


أَیَحْسَبُ أَنْ لَنْ یَقْدِرَ عَلَیْهِ أَحَدٌ ﴿5﴾

آیا پندارد که هیچ کس هرگز بر او دست نتواند یافت (5)


یَقُولُ أَهْلَکْتُ مَالًا لُبَدًا ﴿6﴾

گوید مال فراوانى تباه کردم (6)


أَیَحْسَبُ أَنْ لَمْ یَرَهُ أَحَدٌ ﴿7﴾

آیا پندارد که هیچ کس او را ندیده است (7)


أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَیْنَیْنِ ﴿8﴾

آیا دو چشمش نداده‏ ایم (8)


وَلِسَانًا وَشَفَتَیْنِ ﴿9﴾

و زبانى و دو لب (9)


وَهَدَیْنَاهُ النَّجْدَیْنِ ﴿10﴾

و هر دو راه [خیر و شر] را بدو نمودیم (10)


فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿11﴾

و[لى] نخواست از گردنه [عاقبت‏ نگرى] بالا رود (11)


وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿12﴾

و تو چه دانى که آن گردنه [سخت] چیست (12)


فَکُّ رَقَبَةٍ ﴿13﴾

بنده‏ اى را آزادکردن (13)


أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَةٍ ﴿14﴾

یا در روز گرسنگى طعام‏ دادن (14)


یَتِیمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿15﴾

به یتیمى خویشاوند (15)


أَوْ مِسْکِینًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿16﴾

یا بینوایى خاک‏نشین (16)


ثُمَّ کَانَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿17﴾

علاوه بر این از زمره کسانى باشد که گرویده و یکدیگر را به شکیبایى و مهربانى سفارش کرده‏ اند (17)


أُولَئِکَ أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿18﴾

اینانند خجستگان (18)


وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿19﴾

و کسانى که به انکار نشانه‏ هاى ما پرداخته‏ اند آنانند ناخجستگان شوم (19)


عَلَیْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ ﴿20﴾

بر آنان آتشى سرپوشیده احاطه دارد (20)


سوره 91: الشمس

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان


وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿1﴾

سوگند به خورشید و تابندگى‏ اش (1)


وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿2﴾

سوگند به ماه چون پى [خورشید] رود (2)

وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿3﴾

سوگند به روز چون [زمین را] روشن گرداند (3)


وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا ﴿4﴾

سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد (4)


وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿5﴾

سوگند به آسمان و آن کس که آن را برافراشت (5)


وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿6﴾

سوگند به زمین و آن کس که آن را گسترد (6)


وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿7﴾

سوگند به نفس و آن کس که آن را درست کرد (7)


فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿8﴾

سپس پلیدکارى و پرهیزگارى‏ اش را به آن الهام کرد (8)


قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاهَا ﴿9﴾

که هر کس آن را پاک گردانید قطعا رستگار شد (9)


وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا ﴿10﴾

و هر که آلوده‏ اش ساخت قطعا درباخت (10)


کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿11﴾

[قوم] ثمود به سبب طغیان خود به تکذیب پرداختند (11)


إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿12﴾

آنگاه که شقى‏ ترینشان بر[پا خاست (12)


فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا ﴿13﴾

پس فرستاده خدا به آنان گفت زنهار ماده‏ شتر خدا و [نوبت] آب‏خوردنش را [حرمت نهید] (13)


فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿14﴾

و[لى] دروغزنش خواندند و آن [ماده‏ شتر] را پى کردند و پروردگارشان به [سزاى] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاک یکسان کرد (14)


وَلَا یَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿15﴾

و از پیامد کار خویش بیمى به خود راه نداد (15)

سوره 92: اللیل


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان


وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَى ﴿1﴾

سوگند به شب چون پرده افکند (1)


وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى ﴿2﴾

سوگند به روز چون جلوه‏ گرى آغازد (2)


وَمَا خَلَقَ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿3﴾

و [سوگند به] آنکه نر و ماده را آفرید (3)


إِنَّ سَعْیَکُمْ لَشَتَّى ﴿4﴾

که همانا تلاش شما پراکنده است (4)


فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى ﴿5﴾

اما آنکه [حق خدا را] داد و پروا داشت (5)


وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى ﴿6﴾

و [پاداش] نیکوتر را تصدیق کرد (6)


فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرَى ﴿7﴾

بزودى راه آسانى پیش پاى او خواهیم گذاشت (7)


وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَى ﴿8﴾

و اما آنکه بخل ورزید و خود را بى ‏نیاز دید (8)


وَکَذَّبَ بِالْحُسْنَى ﴿9﴾

و [پاداش] نیکوتر را به دروغ گرفت (9)


فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى ﴿10﴾

بزودى راه دشوارى به او خواهیم نمود (10)


وَمَا یُغْنِی عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى ﴿11﴾

و چون هلاک شد [دیگر] مال او به کارش نمى ‏آید (11)


إِنَّ عَلَیْنَا لَلْهُدَى ﴿12﴾

همانا هدایت بر ماست (12)


وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى ﴿13﴾

و در حقیقت دنیا و آخرت از آن ماست (13)


فَأَنْذَرْتُکُمْ نَارًا تَلَظَّى ﴿14﴾

پس شما را به آتشى که زبانه مى ‏کشد هشدار دادم (14)


لَا یَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى ﴿15﴾

جز نگون‏بخت‏ تر[ین مردم] در آن درنیاید (15)


الَّذِی کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿16﴾

همان که تکذیب کرد و رخ برتافت (16)


وَسَیُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ﴿17﴾

و پاک‏رفتارتر[ین مردم] از آن دور داشته خواهد شد (17)


الَّذِی یُؤْتِی مَالَهُ یَتَزَکَّى ﴿18﴾

همان که مال خود را مى‏ دهد [براى آنکه] پاک شود (18)


وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَى ﴿19﴾

و هیچ کس را به قصد پاداش‏یافتن نعمت نمى ‏بخشد (19)


إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى ﴿20﴾

جز خواستن رضاى پروردگارش که بسى برتر است [منظورى ندارد] (20)


وَلَسَوْفَ یَرْضَى ﴿21﴾

و قطعا بزودى خشنود خواهد شد (21)



سوره 93: الضحى

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان


وَالضُّحَى ﴿1﴾

سوگند به روشنایى روز (1)


وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَى ﴿2﴾

سوگند به شب چون آرام گیرد (2)


مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَى ﴿3﴾

[که] پروردگارت تو را وانگذاشته و دشمن نداشته است (3)


وَلَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَکَ مِنَ الْأُولَى ﴿4﴾

و قطعا آخرت براى تو از دنیا نیکوتر خواهد بود (4)


وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى ﴿5﴾

و بزودى پروردگارت تو را عطا خواهد داد تا خرسند گردى (5)


أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَى ﴿6﴾

مگر نه تو را یتیم یافت پس پناه داد (6)


وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَى ﴿7﴾

و تو را سرگشته یافت پس هدایت کرد (7)


وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَى ﴿8﴾

و تو را تنگدست‏ یافت و بى ‏نیاز گردانید (8)


فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿9﴾

و اما [تو نیز به پاس نعمت ما] یتیم را میازار (9)


وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿10﴾

و گدا را مران (10)


وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ ﴿11﴾

و از نعمت پروردگار خویش [با مردم] سخن گوى (11)


سوره 94: الشرح


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان


أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ ﴿1﴾

آیا براى تو سینه‏ ات را نگشاده‏ ایم (1)


وَوَضَعْنَا عَنْکَ وِزْرَکَ ﴿2﴾

و بار گرانت را از [دوش] تو برنداشتیم (2)


الَّذِی أَنْقَضَ ظَهْرَکَ ﴿3﴾

[بارى] که [گویى] پشت تو را شکست (3)


وَرَفَعْنَا لَکَ ذِکْرَکَ ﴿4﴾

و نامت را براى تو بلند گردانیدیم (4)


فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿5﴾

پس [بدان که] با دشوارى آسانى است (5)


إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿6﴾

آرى با دشوارى آسانى است (6)


فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ ﴿7﴾

پس چون فراغت‏ یافتى به طاعت درکوش (7)


وَإِلَى رَبِّکَ فَارْغَبْ ﴿8﴾

و با اشتیاق به سوى پروردگارت روى آور (8)

قطعات صوتی

  • عنوان
    زمان
  • 36:15

مشخصات

سایر مشخصات

تصاویر

تلاوت‌هایی از این قاری

پایگاه قرآن