- 866
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت ترتیل عبدالله خیاط تلاوت ترتیل عبدالله خیاط (تحدیر) - جزء 30
سوره های مبارکه نباء تا ناس، با ترجمه استاد شیخ حسین انصاریان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
عَمَّ یَتَسَاءَلُونَ ﴿1﴾
از چه از همدیگر مىپرسند؟ (1)
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ ﴿2﴾
از خبر بزرگ (2)
الَّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿3﴾
همانکه ایشان در آن اختلاف دارند (3)
کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿4﴾
چنین نیست، زودا که بدانند (4)... >
ثُمَّ کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿5﴾
باز چنین نیست زودا که بدانند (5)
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿6﴾
آیا زمین را زیرانداز نساخته ایم؟ (6)
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿7﴾
و کوهها را مانند میخ ها (7)
وَخَلَقْنَاکُمْ أَزْوَاجًا ﴿8﴾
و شما را به صورت جفتها[ى گوناگون] آفریده ایم (8)
وَجَعَلْنَا نَوْمَکُمْ سُبَاتًا ﴿9﴾
و خوابتان را مایه آرامش گردانده ایم (9)
وَجَعَلْنَا اللَّیْلَ لِبَاسًا ﴿10﴾
و شب را همچون پوششى ساخته ایم (10)
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿11﴾
و روز را وقت تلاش معاش قرار داده ایم (11)
وَبَنَیْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿12﴾
و برفرازتان هفت آسمان استوار برافراشته ایم (12)
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿13﴾
و چراغى درخشان پدید آورده ایم (13)
وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا ﴿14﴾
و از ابرها آبى ریزان فرو فرستاده ایم (14)
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿15﴾
تا بدان دانه و گیاه برآوریم (15)
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿16﴾
و بوستانهایى انبوه (16)
إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ کَانَ مِیقَاتًا ﴿17﴾
بىگمان روز داورى، هنگامى معین است (17)
یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿18﴾
روزى که در صور دمیده شود و فوج فوج بیایید (18)
وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ أَبْوَابًا ﴿19﴾
و آسمان گشوده شود و دروازه دروازه باشد (19)
وَسُیِّرَتِ الْجِبَالُ فَکَانَتْ سَرَابًا ﴿20﴾
و کوهها روان کرده شود و چون سرابى باشد (20)
إِنَّ جَهَنَّمَ کَانَتْ مِرْصَادًا ﴿21﴾
بىگمان جهنم کمینگاهى است (21)
لِلطَّاغِینَ مَآبًا ﴿22﴾
و بازگشتگاه سرکشان است (22)
لَابِثِینَ فِیهَا أَحْقَابًا ﴿23﴾
که روزگارانى در آن به سر برند (23)
لَا یَذُوقُونَ فِیهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿24﴾
در آن نه خنکى بینند نه نوشابه اى چشند (24)
إِلَّا حَمِیمًا وَغَسَّاقًا ﴿25﴾
مگر آب جوش و چرکابه (25)
جَزَاءً وِفَاقًا ﴿26﴾
که جزایى موافق [اعمال ایشان] است (26)
إِنَّهُمْ کَانُوا لَا یَرْجُونَ حِسَابًا ﴿27﴾
آنان حساب و کتابى را امید نمىداشتند (27)
وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کِذَّابًا ﴿28﴾
و آیات ما را سخت تکذیب مىکردند (28)
وَکُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْنَاهُ کِتَابًا ﴿29﴾
و هر چیزى را در نامهاى به شمار آورده ایم (29)
فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِیدَکُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿30﴾
پس بچشید که هرگز جز به عذابتان نمى افزاییم (30)
إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ مَفَازًا ﴿31﴾
بىگمان پرهیزگاران را رستگارى است (31)
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿32﴾
بوستانها و درختان انگور (32)
وَکَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿33﴾
و [حوریان] نارپستان همسال (33)
وَکَأْسًا دِهَاقًا ﴿34﴾
و جام هاى سرشار (34)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا کِذَّابًا ﴿35﴾
در آنجا نه لغوى بشنوند و نه دروغى (35)
جَزَاءً مِنْ رَبِّکَ عَطَاءً حِسَابًا ﴿36﴾
پاداشى است از سوى پروردگارت و بخششى بسنده است (36)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الرَّحْمَنِ لَا یَمْلِکُونَ مِنْهُ خِطَابًا﴿37﴾
پروردگار آسمانها و زمین و مابین آنها که خداى رحمان است، و از جانب او اجازه سخن گفتن ندارند (37)
یَوْمَ یَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِکَةُ صَفًّا لَا یَتَکَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿38﴾
روزى که روح [جبرئیل] و فرشتگان به صف ایستند و هیچیک جز کسى که خداوند رحمان به او اجازه دهد، و صواب گوید، سخن نگویند (38)
ذَلِکَ الْیَوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿39﴾
این روز واقعى است پس هر که خواهد بازگشتگاهى به سوى پروردگار خویش بجوید (39)
إِنَّا أَنْذَرْنَاکُمْ عَذَابًا قَرِیبًا یَوْمَ یَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ وَیَقُولُ الْکَافِرُ یَا لَیْتَنِی کُنْتُ تُرَابًا ﴿40﴾
ما شما را از عذابى نزدیک هشدار دادیم، از روزى که هر انسانى به [نتیجه] آنچه به دستان خویش پیش فرستاده است، بنگرد و کافر [از سر حسرت] گوید کاش من خاک بودم (40)
سوره 79: النازعات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿1﴾
سوگند به فرشتگانى که در گرفتن جان [کافران] به سختى کوشند (1)
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿2﴾
و سوگند به فرشتگانى که جان [مؤمنان] به نرمى گیرند (2)
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿3﴾
و سوگند به فرشتگانى که شنا کنان هبوط کنند (3)
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿4﴾
و سوگند به فرشتگان پیشتاز (4)
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿5﴾
و به فرشتگانى که کار سازند (5)
یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿6﴾
روزى که [زمین] لرزنده بلرزد (6)
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿7﴾
و پیایند در پى آن آید (7)
قُلُوبٌ یَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿8﴾
در چنین روز دلهایى ترسان و لرزان باشند (8)
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿9﴾
دیدگان ایشان فروشده (9)
یَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِی الْحَافِرَةِ ﴿10﴾
گویند آیا ما به حالت نخستین [زندگى] باز گردانده شویم (10)
أَإِذَا کُنَّا عِظَامًا نَخِرَةً ﴿11﴾
آنگاه که استخوانهایى پوسیده شدیم؟ (11)
قَالُوا تِلْکَ إِذًا کَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿12﴾
گویند این در آن صورت بازگشتى زیانبار خواهد بود (12)
فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿13﴾
آن همین یک بانگ یگانه است (13)
فَإِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ ﴿14﴾
آنگاه ایشان در هامون [رستاخیز] باشند (14)
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ مُوسَى ﴿15﴾
آیا داستان موسى به تو رسیده است؟ (15)
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿16﴾
چون پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا داد (16)
اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿17﴾
[فرمود] به سوى فرعون برو که او سر به طغیان بر داشته است (17)
فَقُلْ هَلْ لَکَ إِلَى أَنْ تَزَکَّى ﴿18﴾
و بگو آیا بر آن هستى که پاکدلى پیشه کنى؟ (18)
وَأَهْدِیَکَ إِلَى رَبِّکَ فَتَخْشَى ﴿19﴾
و تو را به سوى پروردگارت راه نمایم و خشیت یابى؟ (19)
فَأَرَاهُ الْآیَةَ الْکُبْرَى ﴿20﴾
و به او معجزه سترگ نشان داد (20)
فَکَذَّبَ وَعَصَى ﴿21﴾
پس او انکار کرد و سرکشید (21)
ثُمَّ أَدْبَرَ یَسْعَى ﴿22﴾
سپس شتابان روى برتافت (22)
فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿23﴾
و [سپاه جادوگران را] گردآورد و ندا [به ادعا] در داد (23)
فَقَالَ أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلَى ﴿24﴾
و گفت من پروردگار برتر شما هستم (24)
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَکَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى ﴿25﴾
آنگاه خداوند به عقوبت [گناه] واپسین و نخستین او را فرو گرفت (25)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِمَنْ یَخْشَى ﴿26﴾
بىگمان در این براى هر کس که خشیت داشته باشد، عبرتى است (26)
أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا ﴿27﴾
آیا شما استوار آفریدهترید یا آسمان که آن را برافراشت (27)
رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا ﴿28﴾
سقف آن را بلند برکشید و آن را استوار کرد (28)
وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿29﴾
و شب آن را تاریک کرد و روز آن را برآورد (29)
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا ﴿30﴾
و بعد از آن زمین را گستراند (30)
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ﴿31﴾
از آن آب و چراگاه بیرون آورد (31)
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿32﴾
و کوهها را استوار بداشت (32)
مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿33﴾
براى برخوردارى شما و چارپایانتان (33)
إِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْکُبْرَى ﴿34﴾
آنگاه که هنگامه بزرگ فرارسد (34)
یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَى ﴿35﴾
روزى که انسان از آنچه کوشیده است، یاد آورد (35)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَنْ یَرَى ﴿36﴾
و جهنم براى هر که درنگرد آشکار شود (36)
فَأَمَّا مَنْ طَغَى ﴿37﴾
آنگاه هر کس طغیانورزیده باشد (37)
وَآثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿38﴾
و زندگانى دنیا را برگزیده باشد (38)
فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿39﴾
بىشک جهنم جایگاه اوست (39)
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿40﴾
و اما هر کس که از ایستادن [در موضع حساب و حشر] در پیشگاه پروردگارش ترسیده و نفس را از هوى و هوس بازداشته باشد (40)
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿41﴾
بىگمان بهشت جایگاه اوست (41)
یَسْأَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْسَاهَا ﴿42﴾
از تو درباره قیامت پرسند که استقرار آن چه وقت است؟ (42)
فِیمَ أَنْتَ مِنْ ذِکْرَاهَا ﴿43﴾
تو در مقامى نیستى که از آن یاد کنى (43)
إِلَى رَبِّکَ مُنْتَهَاهَا ﴿44﴾
منتهاى علم آن با پروردگارت توست (44)
إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ یَخْشَاهَا ﴿45﴾
تو فقط هشدار دهنده کسى هستى که از آن بهراسد (45)
کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوا إِلَّا عَشِیَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿46﴾
روزى که آن را بنگرند گویى جز شبانگاهى یا بامدادش [در دنیا] به سر نبرده اند (46)
سوره 80: عبس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
عَبَسَ وَتَوَلَّى ﴿1﴾
ترشرویى کرد و روى بر تافت (1)
أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَى ﴿2﴾
از اینکه آن نابینا به نزد او آمد (2)
وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّهُ یَزَّکَّى ﴿3﴾
و تو چه دانى چه بسا او پاکدلى ورزد (3)
أَوْ یَذَّکَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّکْرَى ﴿4﴾
یا پندگیرد و پندش سود بخشد (4)
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى ﴿5﴾
اما کسى که بى نیازى نشان مىدهد (5)
فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّى ﴿6﴾
[چرا] تو به او مىپردازى (6)
وَمَا عَلَیْکَ أَلَّا یَزَّکَّى ﴿7﴾
و اگر هم پاکدلى پیشه نکند، ایرادى بر تو نیست (7)
وَأَمَّا مَنْ جَاءَکَ یَسْعَى ﴿8﴾
و اما کسى که شتابان به سویت آمد (8)
وَهُوَ یَخْشَى ﴿9﴾
و او خشیت مى ورزد (9)
فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّى ﴿10﴾
تو از او به دیگرى مى پردازى (10)
کَلَّا إِنَّهَا تَذْکِرَةٌ ﴿11﴾
چنین نیست، آن پندآموزى است (11)
فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ ﴿12﴾
هر که خواهد آن را یاد کند (12)
فِی صُحُفٍ مُکَرَّمَةٍ ﴿13﴾
در میان صحیفه هاى ارجمند است (13)
مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ ﴿14﴾
که بلندمرتبه است و پاک داشته (14)
بِأَیْدِی سَفَرَةٍ ﴿15﴾
به دست نویسندگانى (15)
کِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿16﴾
که گرامیانند و نیکان (16)
قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَکْفَرَهُ ﴿17﴾
مرگ بر انسان [کافر] چقدر کافرکیش است (17)
مِنْ أَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهُ ﴿18﴾
مگر از چه چیزى او را آفریده است (18)
مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿19﴾
او را از نطفهاى آفریده است و سر و سامان بخشیده است (19)
ثُمَّ السَّبِیلَ یَسَّرَهُ ﴿20﴾
سپس راه را بر او آسان داشته است (20)
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿21﴾
سپس او را میرانید و او را در گور کرد (21)
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ ﴿22﴾
سپس هر زمان که خواست او را برانگیزد (22)
کَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿23﴾
حاشا، او آنچه به او فرمان داده بود، انجام نداد (23)
فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿24﴾
پس باید انسان به خوراک خویش بنگرد (24)
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا ﴿25﴾
ما آب را به فراوانى فرو ریخته ایم (25)
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ﴿26﴾
سپس زمین را به نیکى برشکافته ایم (26)
فَأَنْبَتْنَا فِیهَا حَبًّا ﴿27﴾
و در آن دانه [ها] رویانده ایم (27)
وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿28﴾
و نیز انگور و سبزیجات (28)
وَزَیْتُونًا وَنَخْلًا ﴿29﴾
و درخت زیتون و خرما (29)
وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿30﴾
و بوستانهاى انبوه (30)
وَفَاکِهَةً وَأَبًّا ﴿31﴾
و میوه و علف (31)
مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿32﴾
کالایى براى شما و براى چارپایانتان (32)
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ ﴿33﴾
چون بانگ گوشفرسا در آید (33)
یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ ﴿34﴾
روزى که انسان از برادرش بگریزد (34)
وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ ﴿35﴾
و از مادرش و پدرش (35)
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ ﴿36﴾
و همسرش و پسرانش (36)
لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ ﴿37﴾
براى هر کس از آنان در چنین روز کارى باشد که او را از همه باز دارد (37)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ ﴿38﴾
در چنین روز چهرههایى تابناک باشد (38)
ضَاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ ﴿39﴾
خندان و شادمان (39)
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ ﴿40﴾
و در چنین روز بر چهره هایى غبار باشد (40)
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿41﴾
تیرگى آنها را فرو گیرد (41)
أُولَئِکَ هُمُ الْکَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ﴿42﴾
اینان همان کافرکیشان نافرمانند (42)
سوره 81: التکویر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿1﴾
آنگاه که خورشید تاریک شود (1)
وَإِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ ﴿2﴾
و آنگاه که ستارگان رو به خاموشی نهند (2)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿3﴾
و آنگاه که کوهها روان کرده شوند (3)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿4﴾
و آنگاه که شتران آبستن ده ماهه[ى بس عزیز] وانهاده گردند (4)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿5﴾
و آنگاه که جانوران گرد آورده شوند (5)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿6﴾
و آنگاه که دریاها افروخته گردد (6)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿7﴾
و آنگاه که جانها را قرین همدگر کنند (7)
وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿8﴾
و آنگاه که از دختر زنده به گور شده پرسیده شود (8)
بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ﴿9﴾
که به کدامین گناه [به ناحق] کشته شده است (9)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿10﴾
و چون کارنامهها گشوده شود (10)
وَإِذَا السَّمَاءُ کُشِطَتْ ﴿11﴾
و چون آسمان پاره پاره گردد (11)
وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿12﴾
و چون دوزخ فروزانده گردد (12)
وإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿13﴾
و چون بهشت نزدیک آورده شود (13)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿14﴾
هر کس بداند که چه آماده ساخته است (14)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿15﴾
پس سوگند مىخورم به اختران باز گردنده (15)
الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿16﴾
سیارگان پنهان رونده (16)
وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿17﴾
و سوگند به شب چون برود (17)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿18﴾
و سوگند به صبح چون بدمد (18)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿19﴾
که آن بر خوانده پیامآورى گرامى است (19)
ذِی قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿20﴾
نیرومندى که نزد [خداوند] صاحب عرش، صاحب مقام است (20)
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿21﴾
در آنجا فرمانش برند و امینش شمرند (21)
وَمَا صَاحِبُکُمْ بِمَجْنُونٍ ﴿22﴾
و همسخن شما دیوانه نیست (22)
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ ﴿23﴾
و به راستى او [جبرئیل] را در افق آشکار دیده است (23)
وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿24﴾
و او در [گزاردن] وحى غیبى، بخیل نیست (24)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿25﴾
و آن سخن شیطان مطرود نیست (25)
فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿26﴾
پس به کجا مىروید؟ (26)
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿27﴾
آن جز پندآموزى براى جهانیان نیست (27)
لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَسْتَقِیمَ ﴿28﴾
براى هر کس از شما که بخواهد راستى و درستى پیشه کند (28)
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿29﴾
و نخواهید مگر آنچه خداوند، که پروردگار جهانیان است، بخواهد (29)
سوره 82: الإنفطار
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ﴿1﴾
چون آسمان گسسته شود (1)
وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انْتَثَرَتْ ﴿2﴾
و چون ستارگان فروریزند (2)
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿3﴾
و چون دریاها به هم راه یابند (3)
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿4﴾
و چون گورها زیر و زبر شود (4)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿5﴾
هر کس بداند که چه چیزى پیش داشته و چه چیزى را فرو گذاشته است (5)
یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ﴿6﴾
هان اى انسان چه چیزى تو را در حق پروردگار بخشنده ات غره کرد؟ (6)
الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿7﴾
همان که تو را آفرید و استوار کرد و متعادل ساخت (7)
فِی أَیِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَکَّبَکَ ﴿8﴾
به هر صورتى که خواست [وجود] تو را ترکیب کرد (8)
کَلَّا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿9﴾
چنین نیست، بلکه [روز] جزا را انکار دارید (9)
وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ ﴿10﴾
و بر شما نگهبانانى معین شده است (10)
کِرَامًا کَاتِبِینَ ﴿11﴾
که نویسندگانى گرامى اند (11)
یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿12﴾
آنچه مىکنید مى دانند (12)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿13﴾
بىگمان نیکان در ناز و نعمت [بهشتى]اند (13)
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ ﴿14﴾
و بىگمان نافرمانان در آتش دوزخند (14)
یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ ﴿15﴾
در روز جزا وارد آن شوند (15)
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ ﴿16﴾
و از آن بدور [و در امان] نیستند (16)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿17﴾
و چه دانى روز جزا چیست (17)
ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿18﴾
باز چه دانى که روز جزا چیست (18)
یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَیْئًا وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿19﴾
روزى که هیچ کس، اختیارى در حق هیچ کس ندارد، و در چنین روز کار با خداوند است (19)
سوره 83: المطففین
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَیْلٌ لِلْمُطَفِّفِینَ ﴿1﴾
واى بر کمفروشان (1)
الَّذِینَ إِذَا اکْتَالُوا عَلَى النَّاسِ یَسْتَوْفُونَ ﴿2﴾
کسانى که چون از مردمان پیمانه مى ستانند، کامل مى گیرند (2)
وَإِذَا کَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ یُخْسِرُونَ ﴿3﴾
و چون به ایشان پیمانه دهند یا برایشان [کالایى] برکشند، کم مىگذارند (3)
أَلَا یَظُنُّ أُولَئِکَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ ﴿4﴾
آیا اینان نمىدانند که برانگیخته خواهند شد (4)
لِیَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿5﴾
در روزى بزرگ (5)
یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿6﴾
روزى که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان بایستند (6)
کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٍ ﴿7﴾
چنین نیست، بىگمان کارنامه نافرمانان در سجین است (7)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا سِجِّینٌ ﴿8﴾
و تو چه دانى سجین چیست؟ (8)
کِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿9﴾
کتابى است نگاشته (9)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿10﴾
در چنین روز واى بر منکران (10)
الَّذِینَ یُکَذِّبُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿11﴾
کسانى که روز جزا را منکرند (11)
وَمَا یُکَذِّبُ بِهِ إِلَّا کُلُّ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ ﴿12﴾
و جز هر تجاوزگر گناهکار هیچ کس آن را انکار نکند (12)
إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿13﴾
که چون آیات ما بر او خوانده شود، گوید افسانه هاى پیشینیان است (13)
کَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ مَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿14﴾
چنین نیست، بلکه آنچه کرده اند بر دلهایشان زنگار نهاده است (14)
کَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ یَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ ﴿15﴾
چنین نیست، آنان در چنین روز از دیدار پروردگارشان در پرده باشند (15)
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِیمِ ﴿16﴾
سپس آنان در آینده به دوزخند (16)
ثُمَّ یُقَالُ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿17﴾
سپس گفته شود این همان است که به آن انکار مى ورزیدید (17)
کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِی عِلِّیِّینَ ﴿18﴾
چنین نیست، بىگمان کارنامه نیکان در علیین است (18)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا عِلِّیُّونَ ﴿19﴾
و تو چه دانى علیین چیست (19)
کِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿20﴾
کتابى است نگاشته (20)
یَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ﴿21﴾
که مقربان شاهد آنند (21)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿22﴾
بىگمان نیکان در ناز و نعمت [بهشتى]اند (22)
عَلَى الْأَرَائِکِ یَنْظُرُونَ ﴿23﴾
بر او رنگها [نشستهاند و] مىنگرند (23)
تَعْرِفُ فِی وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِیمِ ﴿24﴾
در چهرههایشان خرمى ناز و نعمت را باز مىشناسى (24)
یُسْقَوْنَ مِنْ رَحِیقٍ مَخْتُومٍ ﴿25﴾
از شرابى مهر شده به آنان نوشانند (25)
خِتَامُهُ مِسْکٌ وَفِی ذَلِکَ فَلْیَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ﴿26﴾
که مهر آن از مشک است و در این راه است که رقابت کوشان باید به رقابت کوشند (26)
وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِیمٍ ﴿27﴾
و آمیزه آن از تسنیم است (27)
عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ﴿28﴾
چشمه اى که مقربان از آن مىنوشند (28)
إِنَّ الَّذِینَ أَجْرَمُوا کَانُوا مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا یَضْحَکُونَ ﴿29﴾
بىگمان کسانى که گناه کرده اند به مؤمنان مىخندیدند (29)
وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ یَتَغَامَزُونَ ﴿30﴾
و چون از کنار ایشان مىگذشتند، به چشم و ابرو اشارت مىکردند (30)
وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَى أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَکِهِینَ ﴿31﴾
و چون به سوى خانواده شان باز مى گشتند، ریشخند کنان باز مى گشتند (31)
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاءِ لَضَالُّونَ ﴿32﴾
و چون ایشان را مى دیدند مىگفتند اینان گمراهانند (32)
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَیْهِمْ حَافِظِینَ ﴿33﴾
و آنان را بر ایشان نگهبان نفرستاده بودند (33)
فَالْیَوْمَ الَّذِینَ آمَنُوا مِنَ الْکُفَّارِ یَضْحَکُونَ ﴿34﴾
حال امروز مؤمنان به کافران مىخندند (34)
عَلَى الْأَرَائِکِ یَنْظُرُونَ ﴿35﴾
که بر او رنگها مىنگرند (35)
هَلْ ثُوِّبَ الْکُفَّارُ مَا کَانُوا یَفْعَلُونَ ﴿36﴾
که آیا به کافران در برابر آنچه کرده بودند جزا داده مىشود (36)
سوره 84: الانشقاق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ ﴿1﴾
آنگاه که آسمان بشکافد (1)
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿2﴾
و به [امر] پروردگارش گوش بسپارد و خود چنین سزد (2)
وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ ﴿3﴾
و آنگاه که زمین بازکشیده گردد (3)
وَأَلْقَتْ مَا فِیهَا وَتَخَلَّتْ ﴿4﴾
و هر چه در دل آن است بیرون اندازد و تهى گردد (4)
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿5﴾
و به [امر] پروردگارش گوش بسپارد و خود چنین سزد (5)
یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَى رَبِّکَ کَدْحًا فَمُلَاقِیهِ ﴿6﴾
هان اى انسان تو در راه پروردگارت سخت کوشیده اى [و رنج بردهاى] و به لقاى او نایل خواهى شد (6)
فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ ﴿7﴾
اما هر کس که کارنامه اش به دست راستش داده شود (7)
فَسَوْفَ یُحَاسَبُ حِسَابًا یَسِیرًا ﴿8﴾
زودا که حسابى آسان، با او محاسبه گردد (8)
وَیَنْقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿9﴾
و شادمان به سوى خانوادهاش بازگردد (9)
وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ ﴿10﴾
و اما هر کس که کارنامهاش از پس پشتش به او داده شود (10)
فَسَوْفَ یَدْعُو ثُبُورًا ﴿11﴾
زودا که زارى سر دهد (11)
وَیَصْلَى سَعِیرًا ﴿12﴾
و به دوزخ در آید (12)
إِنَّهُ کَانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿13﴾
چرا که او در میان خانوادهاش [به ناحق] شادمان بود (13)
إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ یَحُورَ ﴿14﴾
و مىپنداشت که هرگز [به قیامت] باز نگردد (14)
بَلَى إِنَّ رَبَّهُ کَانَ بِهِ بَصِیرًا ﴿15﴾
آرى بىگمان پروردگارش به [احوال] او بینا بود (15)
فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ ﴿16﴾
پس سوگند مىخورم به شفق (16)
وَاللَّیْلِ وَمَا وَسَقَ ﴿17﴾
و به شب و آنچه گرد آورد (17)
وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ ﴿18﴾
و سوگند به ماه چون کامل گردد (18)
لَتَرْکَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ ﴿19﴾
که شما از حالى به حالى دیگر در آیید (19)
فَمَا لَهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿20﴾
پس ایشان را چه مىشود که ایمان نمى آورند (20)
وَإِذَا قُرِئَ عَلَیْهِمُ الْقُرْآنُ لَا یَسْجُدُونَ ﴿21﴾
و چون بر آنان قرآن خوانند، به سجده نیفتند (21)
بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا یُکَذِّبُونَ ﴿22﴾
بلکه کافران انکار مىورزند (22)
وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا یُوعُونَ ﴿23﴾
و خداوند به آنچه در دل مىدارند داناتر است (23)
فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿24﴾
پس ایشان را از عذابى دردناک خبر ده (24)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿25﴾
مگر کسانى که ایمان آورده اند و کارهاى شایسته کرده اند، که ایشان را پاداشى است ناکاسته [/بىمنت] (25)
سوره 85: البروج
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ ﴿1﴾
سوگند به آسمانى که داراى برجهاست (1)
وَالْیَوْمِ الْمَوْعُودِ ﴿2﴾
و سوگند به روز موعود (2)
وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ ﴿3﴾
و سوگند به گواه و مورد گواهى (3)
قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ ﴿4﴾
مرگ بر آتش افروزان گودال پرآتش (4)
النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ ﴿5﴾
آتشى داراى هیزم (5)
إِذْ هُمْ عَلَیْهَا قُعُودٌ ﴿6﴾
آنگاه که آنان بر کناره آن نشسته بودند (6)
وَهُمْ عَلَى مَا یَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِینَ شُهُودٌ ﴿7﴾
و آنان بر آنچه در حق مؤمنان مىکردند، گواه بودند (7)
وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَنْ یُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ ﴿8﴾
و به آنان کینه نورزیدند، مگر از آن روى که به خداوند پیروزمند ستوده ایمان مى ورزیدند (8)
الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ ﴿9﴾
کسى که فرمانروایى آسمانها و زمین او راست، و خداوند بر همه چیز گواه است (9)
إِنَّ الَّذِینَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِیقِ ﴿10﴾
کسانى که مردان مؤمن و زنان مؤمن را آزار دادند و سپس توبه نکردند، براى آنان عذاب جهنم [مهیا] است و عذاب آتش [در پیش] دارند (10)
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ذَلِکَ الْفَوْزُ الْکَبِیرُ ﴿11﴾
بىگمان کسانى که ایمان آورده اند و کارهاى شایسته کردهاند، ایشان راست بوستانهایى [بهشتى] که جویباران از فرودست آن جارى است، این رستگارى بزرگ است (11)
إِنَّ بَطْشَ رَبِّکَ لَشَدِیدٌ ﴿12﴾
بىگمان سختگیرى پروردگارت، سهمگین است (12)
إِنَّهُ هُوَ یُبْدِئُ وَیُعِیدُ ﴿13﴾
اوست که [آفرینش را] آغاز کرده است و باز مىگرداند (13)
وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ ﴿14﴾
و اوست آمرزگار دوستدار (14)
ذُو الْعَرْشِ الْمَجِیدُ ﴿15﴾
صاحب ارجمند عرش (15)
فَعَّالٌ لِمَا یُرِیدُ ﴿16﴾
کردگار خواسته خویش (16)
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْجُنُودِ ﴿17﴾
آیا داستان سپاهیان به تو رسیده است؟ (17)
فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ ﴿18﴾
فرعون و قوم ثمود (18)
بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا فِی تَکْذِیبٍ ﴿19﴾
آرى کافران در انکارند (19)
وَاللَّهُ مِنْ وَرَائِهِمْ مُحِیطٌ ﴿20﴾
و خداوند بر فراز ایشان چیره است (20)
بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِیدٌ ﴿21﴾
حق این است که آن قرآن مجید است (21)
فِی لَوْحٍ مَحْفُوظٍ ﴿22﴾
در لوحى محفوظ (22)
سوره 86: الطارق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ ﴿1﴾
سوگند به آسمان و شباینده (1)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الطَّارِقُ ﴿2﴾
و تو چه دانى شباینده چیست (2)
النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿3﴾
ستاره درخشان است (3)
إِنْ کُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ ﴿4﴾
هیچ جانى نیست مگر آنکه بر او نگهبانى هست (4)
فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿5﴾
پس انسان بنگرد که از چه آفریده شده است (5)
خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ ﴿6﴾
از آبى جهیده آفریده شده است (6)
یَخْرُجُ مِنْ بَیْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿7﴾
که از میانه پشت و سینه ها بیرون آید (7)
إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿8﴾
بىگمان او بر باز گرداندن وى تواناست (8)
یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿9﴾
روزى که رازها از پرده بیرون افتد (9)
فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿10﴾
آنگاه او را یارا و یاورى نیست (10)
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿11﴾
و سوگند به آسمان باران دار (11)
وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿12﴾
و سوگند به زمین برشکافته به گیاه (12)
إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿13﴾
که آن [قرآن] سخنى قاطع است (13)
وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿14﴾
و هزل نیست (14)
إِنَّهُمْ یَکِیدُونَ کَیْدًا ﴿15﴾
آنان نیرنگى مى سگالند (15)
وَأَکِیدُ کَیْدًا ﴿16﴾
من نیز تدبیرى مى اندیشم (16)
فَمَهِّلِ الْکَافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیْدًا ﴿17﴾
پس کافران را مهلت ده، و اندک زمانى فرو گذارشان (17)
سوره 87: الأعلى
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَى ﴿1﴾
به نام پروردگارت که بلندمرتبه است، تسبیح گوى (1)
الَّذِی خَلَقَ فَسَوَّى ﴿2﴾
همانکه آفرید و سامان بخشید (2)
وَالَّذِی قَدَّرَ فَهَدَى ﴿3﴾
همان کسى که اندازه آفرینى و رهنمایى کرد (3)
وَالَّذِی أَخْرَجَ الْمَرْعَى ﴿4﴾
و همان کسى که چراگاه ها[ى سبز و خرم] رویانید (4)
فَجَعَلَهُ غُثَاءً أَحْوَى ﴿5﴾
و سرانجام آن را خاشاکى [پژمرده و] سیاه گردانید (5)
سَنُقْرِئُکَ فَلَا تَنْسَى ﴿6﴾
زودا که تو را به خواندن آوریم و از یاد مگذارى (6)
إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا یَخْفَى ﴿7﴾
مگر آنچه خدا خواهد، که او آشکار و نهان را مىداند (7)
وَنُیَسِّرُکَ لِلْیُسْرَى ﴿8﴾
و در کار تو آسانى پدید آوریم (8)
فَذَکِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّکْرَى ﴿9﴾
پس اندرز ده، اگر [دهى] اندرز سود دهد (9)
سَیَذَّکَّرُ مَنْ یَخْشَى ﴿10﴾
زودا کسى که خشیت پیشه کرده است، پند گیرد (10)
وَیَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى ﴿11﴾
و شقاوتپیشه از آن دورى کند (11)
الَّذِی یَصْلَى النَّارَ الْکُبْرَى ﴿12﴾
همان کسى که به آتش سترگ درآید (12)
ثُمَّ لَا یَمُوتُ فِیهَا وَلَا یَحْیَى ﴿13﴾
آنگاه در آنجا نه بمیرد و نه زنده بماند (13)
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَکَّى ﴿14﴾
به راستى هر کس پاکدلى پیشه کرد، رستگار شد (14)
وَذَکَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى ﴿15﴾
و [هر کس] که نام پروردگارش را یاد کرد و نیایش کرد (15)
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿16﴾
حق این است که شما زندگانى دنیا را بر مىگزینید (16)
وَالْآخِرَةُ خَیْرٌ وَأَبْقَى ﴿17﴾
و حال آنکه آخرت بهتر و پاینده تر است (17)
إِنَّ هَذَا لَفِی الصُّحُفِ الْأُولَى ﴿18﴾
این [نکته] در کتب آسمانى پیشین هم هست (18)
صُحُفِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى ﴿19﴾
در صحف ابراهیم و موسى (19)
سوره 88: الغاشیة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْغَاشِیَةِ ﴿1﴾
آیا داستان هنگامه فراگیر به تو رسیده است؟ (1)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ ﴿2﴾
در چنین روز چهره هایى خاکسار باشند (2)
عَامِلَةٌ نَاصِبَةٌ ﴿3﴾
سختى دیده و محنت کشیده (3)
تَصْلَى نَارًا حَامِیَةً ﴿4﴾
که به آتشى بس سوزان درآیند (4)
تُسْقَى مِنْ عَیْنٍ آنِیَةٍ ﴿5﴾
از چشم هاى گرم به آنان نوشانده شود (5)
لَیْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِیعٍ ﴿6﴾
خوراکى غیر از خار خشک زهردار ندارند (6)
لَا یُسْمِنُ وَلَا یُغْنِی مِنْ جُوعٍ ﴿7﴾
که نه فربه گرداند، و نه گرسنگى را چاره کند (7)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَاعِمَةٌ ﴿8﴾
در چنین روز چهره هایى خرم باشند (8)
لِسَعْیِهَا رَاضِیَةٌ ﴿9﴾
از کوشش [پیشین] خود خشنود (9)
فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ﴿10﴾
در بهشت برین (10)
لَا تَسْمَعُ فِیهَا لَاغِیَةً ﴿11﴾
در آنجا لغوى نشنوند (11)
فِیهَا عَیْنٌ جَارِیَةٌ ﴿12﴾
در آنجا چشمه اى روان باشد (12)
فِیهَا سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ ﴿13﴾
در آنجا تخت هایى است بالا بلند (13)
وَأَکْوَابٌ مَوْضُوعَةٌ ﴿14﴾
و کوزههایى پیش نهاده (14)
وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ ﴿15﴾
و بالش هایى ردیف شده (15)
وَزَرَابِیُّ مَبْثُوثَةٌ ﴿16﴾
و فرش هاى زرباف گسترده (16)
أَفَلَا یَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ کَیْفَ خُلِقَتْ ﴿17﴾
آیا در شتر نمى نگرند که چگونه [بدیع] آفریده شده است؟ (17)
وَإِلَى السَّمَاءِ کَیْفَ رُفِعَتْ ﴿18﴾
و نیز به آسمان که چگونه برافراشته شده است (18)
وَإِلَى الْجِبَالِ کَیْفَ نُصِبَتْ ﴿19﴾
و نیز به کوهها که چگونه بر قرار گردیده است (19)
وَإِلَى الْأَرْضِ کَیْفَ سُطِحَتْ ﴿20﴾
و نیز به زمین که چگونه گسترده شده است (20)
فَذَکِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَکِّرٌ ﴿21﴾
پس اندرز ده که همانا تو اندرزگویى (21)
لَسْتَ عَلَیْهِمْ بِمُصَیْطِرٍ ﴿22﴾
[و] بر آنان مسلط [و حکمفرما] نیستى (22)
إِلَّا مَنْ تَوَلَّى وَکَفَرَ ﴿23﴾
مگر کسى که روى برتابد و کفر پیشه کند (23)
فَیُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَکْبَرَ ﴿24﴾
که خداوند او را به عذابى سهمگین، عذاب کند (24)
إِنَّ إِلَیْنَا إِیَابَهُمْ ﴿25﴾
بىگمان بازگشت آنان به نزد ماست (25)
ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا حِسَابَهُمْ ﴿26﴾
سپس حساب آنان با ماست (26)
سوره 89: الفجر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْفَجْرِ ﴿1﴾
سوگند به سپیده دم (1)
وَلَیَالٍ عَشْرٍ ﴿2﴾
و سوگند به شبهاى دهگانه (2)
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿3﴾
و سوگند به زوج و فرد (3)
وَاللَّیْلِ إِذَا یَسْرِ ﴿4﴾
و سوگند به شب چون سرآید (4)
هَلْ فِی ذَلِکَ قَسَمٌ لِذِی حِجْرٍ ﴿5﴾
آیا در اینها خردمندان را سوگندى سزاوار است؟ (5)
أَلَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِعَادٍ ﴿6﴾
آیا نیندیشیدهاى که پروردگارت در حق [قوم و سرزمین] عاد چگونه عمل کرد؟ (6)
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ﴿7﴾
که ارم ستون دار داشت (7)
الَّتِی لَمْ یُخْلَقْ مِثْلُهَا فِی الْبِلَادِ ﴿8﴾
همان که مانندش در [هیچیک از] شهرها ساخته نشده بود (8)
وَثَمُودَ الَّذِینَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ﴿9﴾
و نیز قوم ثمود که در وادىالقرى، [خانه از] سنگ مى بریدند [و مىتراشیدند] (9)
وَفِرْعَوْنَ ذِی الْأَوْتَادِ ﴿10﴾
و فرعون صاحب سپاه (10)
الَّذِینَ طَغَوْا فِی الْبِلَادِ ﴿11﴾
کسانى که در شهرها سر به طغیان برداشته بودند (11)
فَأَکْثَرُوا فِیهَا الْفَسَادَ ﴿12﴾
و در آنجا چه بسیار فتنه و فساد مىکردند (12)
فَصَبَّ عَلَیْهِمْ رَبُّکَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿13﴾
و سرانجام پروردگارت تازیانه عذاب را بر سر آنان کشید (13)
إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿14﴾
بىگمان پروردگارت در کمین گاه است (14)
فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَنِ﴿15﴾
اما انسان چون پروردگارش او را بیازماید و او را گرامى دارد و به او نعمت بخشد، [شاد و مغرور شود و] گوید پروردگارم مرا گرامى داشت (15)
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهَانَنِ ﴿16﴾
و اما چون او را [به بلا و محنت] بیازماید و روزى او را بر او تنگ گیرد، [بىصبرى و ناسپاسى کند و] گوید پروردگارم مرا خوار داشت (16)
کَلَّا بَلْ لَا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ ﴿17﴾
چنین نیست، بلکه یتیم را نمى نوازید (17)
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿18﴾
و بر اطعام بینوا ترغیب نمى کنید (18)
وَتَأْکُلُونَ التُّرَاثَ أَکْلًا لَمًّا ﴿19﴾
و میراث را [به حق و ناحق] یکسره مى خورید (19)
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿20﴾
و مال را چه بسیار دوست مىدارید (20)
کَلَّا إِذَا دُکَّتِ الْأَرْضُ دَکًّا دَکًّا ﴿21﴾
چنین نیست، آنگاه که زمین پخش و پراکنده شود (21)
وَجَاءَ رَبُّکَ وَالْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا ﴿22﴾
و امر پروردگارت فرارسد و فرشتگان صف در صف آیند (22)
وَجِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ یَوْمَئِذٍ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّکْرَى ﴿23﴾
و در چنین روز جهنم را به میان آورند، در چنین روز انسان پندگیرد و او را چه جاى پند گرفتن است (23)
یَقُولُ یَا لَیْتَنِی قَدَّمْتُ لِحَیَاتِی ﴿24﴾
[از سر حسرت] گوید کاش من براى این زندگانى [اخروى]ام پیش اندیشى کرده بودم (24)
فَیَوْمَئِذٍ لَا یُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿25﴾
پس در چنین روز هیچ کس چون عذاب او [خداوند]، عذاب نکند (25)
وَلَا یُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿26﴾
و هیچ کس چون بند نهادن او، بند ننهد (26)
یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿27﴾
هان اى نفس مطمئنه (27)
ارْجِعِی إِلَى رَبِّکِ رَاضِیَةً مَرْضِیَّةً ﴿28﴾
به سوى پروردگارت که تو از او خشنودى و او از تو خشنود است، باز گرد (28)
فَادْخُلِی فِی عِبَادِی ﴿29﴾
و در زمره بندگان من درآى (29)
وَادْخُلِی جَنَّتِی ﴿30﴾
و به بهشت من وارد شو (30)
سوره 90: البلد
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿1﴾
سوگند به این شهر مىخورم (1)
وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿2﴾
و تو [یکچند] در این شهر [حکمرواى مطلق و] دست گشاده اى (2)
وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿3﴾
و سوگند به پدر و فرزندى که پدید آورده است (3)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی کَبَدٍ ﴿4﴾
به راستى انسان را در رنج و محنت کشیدن آفریده ایم (4)
أَیَحْسَبُ أَنْ لَنْ یَقْدِرَ عَلَیْهِ أَحَدٌ ﴿5﴾
آیا مىپندارد که هرگز کسى بر او دست ندارد؟ (5)
یَقُولُ أَهْلَکْتُ مَالًا لُبَدًا ﴿6﴾
گوید مالى فراوان [در راه مبارزه با پیامبر] بر باد دادم (6)
أَیَحْسَبُ أَنْ لَمْ یَرَهُ أَحَدٌ ﴿7﴾
آیا مىپندارد که هیچ کس [کار و بار] او را ندیده است؟ (7)
أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَیْنَیْنِ ﴿8﴾
آیا براى او دو چشم نیافریده ایم؟ (8)
وَلِسَانًا وَشَفَتَیْنِ ﴿9﴾
و زبانى و دو لب (9)
وَهَدَیْنَاهُ النَّجْدَیْنِ ﴿10﴾
و او را بر سر [هر یک از] دو راه [خیر و شر] نیاورده ایم؟ (10)
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿11﴾
ولى خود در پى عقبه نبود (11)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿12﴾
و تو چه دانى عقبه چیست (12)
فَکُّ رَقَبَةٍ ﴿13﴾
آزادسازى برده (13)
أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَةٍ ﴿14﴾
یا اطعامى [از بینوایان] در روزى گرسنگى زده (14)
یَتِیمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿15﴾
در حق یتیمى خویشاوند (15)
أَوْ مِسْکِینًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿16﴾
یا بینوایى خاکنشین (16)
ثُمَّ کَانَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿17﴾
تا سپس از کسانى باشد که ایمان آوردهاند و همدیگر را به شکیبایى و همدیگر را به مهربانى سفارش کرده اند (17)
أُولَئِکَ أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿18﴾
اینانند که اصحاب یمیناند (18)
وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿19﴾
و کسانى که به آیات ما انکار ورزیده اند، آنانند که اصحاب شمال اند (19)
عَلَیْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ ﴿20﴾
بر آنان آتشى چند لایه، [چیره] باشد (20)
سوره 91: الشمس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿1﴾
سوگند به خورشید و پرتوافشان ىاش (1)
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿2﴾
و سوگند به ماه چون از آن پیروى کند (2)
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿3﴾
و سوگند به روز چون روشنش دارد (3)
واللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا ﴿4﴾
و سوگند به شب چون فرو پوشد (4)
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿5﴾
و سوگند به آسمان و آنکه آن را برافراشت (5)
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿6﴾
و سوگند به زمین و آنکه آن را بگسترد (6)
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿7﴾
و سوگند به نفس انسان و آنکه آن را سامان داد (7)
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿8﴾
آنگاه نافرمانى و پرهیزگارىاش را در آن الهام کرد (8)
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاهَا ﴿9﴾
به راستى هر کس که آن را پاکیزه داشت، رستگار شد (9)
وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا ﴿10﴾
و به راستى نومید شد هر کس که آن را فرومایه داشت (10)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿11﴾
قوم ثمود با طغیانش انکار پیشه کرد (11)
إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿12﴾
آنگاه که شقاوت پیشه ترینشان برپا خاست (12)
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا ﴿13﴾
حال آنکه پیامبر خدا به آنان گفته بود این شتر خداوند است، او و بهره آبش را رعایت کنید (13)
فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿14﴾
سپس او را دروغزن شمردند و آن [شتر] را پى کردند، آنگاه پروردگارشان آنان را به گناهشان، به یکسان نابود ساخت (14)
وَلَا یَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿15﴾
و از عاقبت کارش نترسد (15)
سوره 92: اللیل
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَى ﴿1﴾
سوگند به شب چون فرو پوشاند (1)
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى ﴿2﴾
و سوگند به روز چون روشن شود (2)
وَمَا خَلَقَ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿3﴾
و سوگند به آنکه نرینه و مادینه آفرید (3)
إِنَّ سَعْیَکُمْ لَشَتَّى ﴿4﴾
که کوشش شما پراکنده [و گونه گون] است (4)
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى ﴿5﴾
حال اگر کسى [مالى] بخشید و پروا و پرهیز ورزید (5)
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى ﴿6﴾
و [وعده] بهشت را استوار داشت (6)
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرَى ﴿7﴾
زودا که راهش را به سوى خیر و آسانى هموار کنیم (7)
وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَى ﴿8﴾
و اما کسى که دریغ ورزید و بى نیازى نمود (8)
وَکَذَّبَ بِالْحُسْنَى ﴿9﴾
و وعده بهشت را دروغ انگاشت (9)
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى ﴿10﴾
زودا که راهش را به سوى شر و دشوارى هموار کنیم (10)
وَمَا یُغْنِی عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى ﴿11﴾
و چون به هلاکت افتد مالش به کار او نیاید (11)
إِنَّ عَلَیْنَا لَلْهُدَى ﴿12﴾
بىگمان راهنمایى [بندگان] بر ماست (12)
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى ﴿13﴾
و بىگمان [جهان] واپسین و نخستین ما راست (13)
فَأَنْذَرْتُکُمْ نَارًا تَلَظَّى ﴿14﴾
پس شما را از آتشى که زبانه زند هشدار دهم (14)
لَا یَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى ﴿15﴾
که جز شقاوت پیشه وارد آن نشود (15)
الَّذِی کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿16﴾
همان کسى که [حق را] انکار کرد و روى بر تافت (16)
وَسَیُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ﴿17﴾
و تقواپیشه از آن دور داشته خواهد شد (17)
الَّذِی یُؤْتِی مَالَهُ یَتَزَکَّى ﴿18﴾
همان کسى که مالش را مىبخشد که پاکدلى یابد (18)
وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَى ﴿19﴾
و بر او [منت از] نعمت کسى نیست که باید جزایش را بدهد (19)
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى ﴿20﴾
[و نمىکند آنچه مىکند] مگر در طلب خشنودى پروردگار بلند مرتبه اش (20)
وَلَسَوْفَ یَرْضَى ﴿21﴾
و زودا که خشنود شود (21)
سوره 93: الضحى
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالضُّحَى ﴿1﴾
سوگند به روز روشن (1)
وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَى ﴿2﴾
و سوگند به شب چون بیارمد (2)
مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَى ﴿3﴾
که پروردگارت با تو بدرود نکرده و بى مهر نشده است (3)
وَلَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَکَ مِنَ الْأُولَى ﴿4﴾
و بىشک جهان واپسین براى تو بهتر از نخستین است (4)
وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى ﴿5﴾
و پروردگارت به زودى به تو [مقام شفاعت] مىبخشد و خشنود مىشوى (5)
أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَى ﴿6﴾
آیا یتیمت نیافت که سر و سامانت داد (6)
وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَى ﴿7﴾
و تو را سرگشته یافت و رهنمایى کرد (7)
وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَى ﴿8﴾
و تو را تهیدست یافت و بىنیازت کرد (8)
فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿9﴾
پس با یتیم تندى مکن (9)
وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿10﴾
و بر خواهنده بانگ مزن [و او را مران] (10)
وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ ﴿11﴾
و اما درباره نعمت پروردگارت [با سپاس] سخن بگوى (11)
سوره 94: الشرح
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ ﴿1﴾
آیا دلت را برایت گشاده نداشتیم؟ (1)
وَوَضَعْنَا عَنْکَ وِزْرَکَ ﴿2﴾
و بارت را [از دوشت] برنگرفتیم؟ (2)
الَّذِی أَنْقَضَ ظَهْرَکَ ﴿3﴾
همان که مىخواست پشت را بشکند (3)
وَرَفَعْنَا لَکَ ذِکْرَکَ ﴿4﴾
و آوازهات را بلند گرداندیم (4)
فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿5﴾
بىگمان در جنب دشوارى، آسانى است (5)
إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿6﴾
آرى در جنب دشوارى آسانى است (6)
فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ ﴿7﴾
پس چون فراغت یافتى، [در دعا] بکوش (7)
وَإِلَى رَبِّکَ فَارْغَبْ ﴿8﴾
و به سوى پروردگارت بگراى (8)
سوره 95: التین
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالتِّینِ وَالزَّیْتُونِ ﴿1﴾
سوگند به [سرزمین قدسى] انجیر و زیتون (1)
وَطُورِ سِینِینَ ﴿2﴾
و سوگند به طور سینا (2)
وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِینِ ﴿3﴾
و سوگند به این شهر [و حرم] امن (3)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ ﴿4﴾
به راستى که انسان را در بهترین قوام آفریده ایم (4)
ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِینَ ﴿5﴾
سپس او را به فرودین فرود باز گرداندیم (5)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿6﴾
مگر کسانى که ایمان آورده اند و کارهاى شایسته کرده اند، که ایشان را پاداشى ناکاسته [بىمنت] است (6)
فَمَا یُکَذِّبُکَ بَعْدُ بِالدِّینِ ﴿7﴾
[اى انسان] با این حال چه چیزى تو را به انکار روز جزا کشانید؟ (7)
أَلَیْسَ اللَّهُ بِأَحْکَمِ الْحَاکِمِینَ ﴿8﴾
آیا خداوند داورترین داوران نیست؟ (8)
سوره 96: العلق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ ﴿1﴾
بخوان به نام پروردگارت که آفریده است (1)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿2﴾
که انسان را از [نطفه و سپس] خون بسته آفریده است (2)
اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ ﴿3﴾
بخوان و پروردگار تو بس گرامى است (3)
الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿4﴾
همان که با قلم [و کتابت انسان را] آموزش داد (4)
عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ﴿5﴾
به انسان چیزى را که نمىدانست، آموخت (5)
کَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَیَطْغَى ﴿6﴾
چنین نیست، بىگمان انسان سر به طغیان برآورد (6)
أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى ﴿7﴾
از این که خود را بىنیاز [و توانگر] بیند (7)
إِنَّ إِلَى رَبِّکَ الرُّجْعَى ﴿8﴾
همانا بازگشت به سوى پروردگار توست (8)
أَرَأَیْتَ الَّذِی یَنْهَى ﴿9﴾
آیا نگریستهاى کسى را که باز مىدارد (9)
عَبْدًا إِذَا صَلَّى ﴿10﴾
بندهاى را که به نماز برخیزد (10)
أَرَأَیْتَ إِنْ کَانَ عَلَى الْهُدَى ﴿11﴾
آیا اندیشیدهاى که اگر [پیامبر و پیرو او] بر طریق هدایت باشد (11)
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى ﴿12﴾
یا امر به پرهیزگارى کند [بر حق است] (12)
أَرَأَیْتَ إِنْ کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿13﴾
آیا اندیشیدهاى که اگر انکار پیشه کند و روى برتابد [فقط خود را نابود سازد] (13)
أَلَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرَى ﴿14﴾
آیا نمىداند که همانا خداوند [همه چیز را] مىبیند؟ (14)
کَلَّا لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِیَةِ ﴿15﴾
حاشا، اگر از آن کار دست بر ندارد، موى پیشانى او را به سختى بگیریم (15)
نَاصِیَةٍ کَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿16﴾
موى پیشانى دروغزن خطاپیشه را (16)
فَلْیَدْعُ نَادِیَهُ ﴿17﴾
پس [مذبوحانه] هم مجلسانش را [به کمک] بخواند (17)
سَنَدْعُ الزَّبَانِیَةَ ﴿18﴾
ما نیز آتشبانان دوزخ را فراخوانیم (18)
کَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ﴿19﴾
حاشا، از او پیروى مکن، و سجده بر و تقرب بجوى (19)
سوره 97: القدر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ ﴿1﴾
ما آن [قرآن] را در شب قدر نازل کرده ایم (1)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا لَیْلَةُ الْقَدْرِ ﴿2﴾
و تو چه دانى شب قدر چیست؟ (2)
لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ ﴿3﴾
شب قدر بهتر از هزار ماه [عادى] است (3)
تَنَزَّلُ الْمَلَائِکَةُ وَالرُّوحُ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ ﴿4﴾
در آن [شب] فرشتگان و جبرئیل به اذن پروردگارشان براى انجام هر کار فرود آیند (4)
سَلَامٌ هِیَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ ﴿5﴾
[این شب] تا دمیدن سپیده دم آکنده از سلامت [و امن و امان] است (5)
سوره 98: البینة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لَمْ یَکُنِ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ وَالْمُشْرِکِینَ مُنْفَکِّینَ حَتَّى تَأْتِیَهُمُ الْبَیِّنَةُ ﴿1﴾
کافران از میان اهل کتاب و مشرکان، دست بردار نبودند، تا آنکه برایشان حجت هویدا آمد (1)
رَسُولٌ مِنَ اللَّهِ یَتْلُو صُحُفًا مُطَهَّرَةً ﴿2﴾
پیامبرى از سوى خداوند که بر آنان صحیفه هاى پاک [آسمانى] مىخواند (2)
فِیهَا کُتُبٌ قَیِّمَةٌ ﴿3﴾
که در آنها نوشتههاى استوارى هست (3)
وَمَا تَفَرَّقَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَیِّنَةُ ﴿4﴾
و اهل کتاب تفرقه پیشه نکردند، مگر بعد از آنکه برایشان حجت هویدا آمد (4)
وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِیَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ حُنَفَاءَ وَیُقِیمُوا الصَّلَاةَ وَیُؤْتُوا الزَّکَاةَ وَذَلِکَ دِینُ الْقَیِّمَةِ ﴿5﴾
و جز این فرمان نیافته بودند که خداوند را بپرستند و پاکدینانه دین خود را براى او خالص دارند، و نماز را بر پا دارند و زکات را بپردازند، و این دین استوار است (5)
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ وَالْمُشْرِکِینَ فِی نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا أُولَئِکَ هُمْ شَرُّ الْبَرِیَّةِ ﴿6﴾
کافران از میان اهل کتاب و مشرکان در آتش جهنمند، و جاودانه در آنند، اینانند که خود بدترین آفریدگانند (6)
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَئِکَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّةِ ﴿7﴾
کسانى که ایمان آورده اند و کارهاى شایسته کرده اند، اینانند که خود بهترین آفریدگانند (7)
جَزَاؤُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ذَلِکَ لِمَنْ خَشِیَ رَبَّهُ ﴿8﴾
پاداش آنان در نزد پروردگارشان بهشت هاى عدن است که جویباران از فرودست آن جارى است، و جاودانه در آنند، خداوند از ایشان خشنود است و آنان هم از او خشنودند، این از آن کسى است که از پروردگارش بترسد (8)
سوره 99: الزلزلة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا ﴿1﴾
آنگاه که زمین به زلزله[ى واپسین]اش بلرزد (1)
وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا ﴿2﴾
و زمین بارهایش را بیرون ریزد (2)
وَقَالَ الْإِنْسَانُ مَا لَهَا ﴿3﴾
و انسان گوید آن را چه مىشود؟ (3)
یَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا ﴿4﴾
در چنین روز رازهایش را باز گوید (4)
بِأَنَّ رَبَّکَ أَوْحَى لَهَا ﴿5﴾
از آنکه پروردگارت به او الهام فرستاده است (5)
یَوْمَئِذٍ یَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِیُرَوْا أَعْمَالَهُمْ ﴿6﴾
در چنین روز انسانها گروه گروه باز گردند تا [نتیجه و حاصل] کارهایشان را به آنان بنمایانند (6)
فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ ﴿7﴾
پس هر کس هم سنگ ذرهاى عمل خیر انجام داده باشد، [پاداش] آن را مىبیند (7)
وَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ ﴿8﴾
و هرکس هم سنگ ذرهاى عمل ناشایست انجام داده باشد، [کیفر] آن را مىبیند (8)
سوره 100: العادیات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْعَادِیَاتِ ضَبْحًا ﴿1)
سوگند به اسبان تیز تک [جهادگر] که نفس نفس مىزنند (1)
فَالْمُورِیَاتِ قَدْحًا ﴿2﴾
و سوگند به اخگرانگیزان [از برخورد سم ها] (2)
فَالْمُغِیرَاتِ صُبْحًا ﴿3﴾
و سوگند به تکاوران بامدادى (3)
فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا ﴿4﴾
که در آنجا گرد برانگیزند (4)
فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا ﴿5﴾
و با همدیگر به میانه آن [معرکه] در آیند (5)
إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ ﴿6﴾
که انسان در برابر پروردگارش ناسپاس است (6)
وَإِنَّهُ عَلَى ذَلِکَ لَشَهِیدٌ ﴿7﴾
و او بر این امر گواه است (7)
وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَیْرِ لَشَدِیدٌ ﴿8﴾
و او [انسان] از مالدوستى بخیل است (8)
أَفَلَا یَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِی الْقُبُورِ ﴿9﴾
آیا نمىداند که چون آنچه در گورهاست زیر و زبر شود (9)
وَحُصِّلَ مَا فِی الصُّدُورِ ﴿10﴾
و راز دلها آشکار گردانیده شود (10)
إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ یَوْمَئِذٍ لَخَبِیرٌ ﴿11﴾
بىگمان پروردگارت در چنین روز از حال آنان آگاه است (11)
سوره 101: القارعة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الْقَارِعَةُ ﴿1﴾
درهم کوب (1)
مَا الْقَارِعَةُ ﴿2﴾
درهم کوب چیست؟ (2)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿3﴾
و تو چه دانى که درهم کوب چیست؟ (3)
یَوْمَ یَکُونُ النَّاسُ کَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿4﴾
روزى که مردم مانند پروانههاى پراکنده باشند (4)
وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ ﴿5﴾
و کوهها مانند پشم هاى زده باشند (5)
فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ ﴿6﴾
در آن حال هر کس کفه ها[ى اعمال خیر]ش سنگینى کند (6)
فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ ﴿7﴾
او در زندگانى پسندیده است (7)
وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ ﴿8﴾
و اما کسى که کفههایش سبکى یابد (8)
فَأُمُّهُ هَاوِیَةٌ ﴿9﴾
بازگشتگاه او دوزخ است (9)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا هِیَهْ ﴿10﴾
و تو چه دانى آن چیست؟ (10)
نَارٌ حَامِیَةٌ ﴿11﴾
آتشى است [بس] سوزان (11)
سوره 102: التکاثر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَلْهَاکُمُ التَّکَاثُرُ ﴿1﴾
فزونطلبى شما را بازى داد (1)
حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ ﴿2﴾
تا آنکه با گورها رو در رو شدید (2)
کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿3﴾
حاشا، زودا که بدانید (3)
ثُمَّ کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿4﴾
باز حاشا، زودا که بدانید (4)
کَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْیَقِینِ ﴿5﴾
حاشا اگر به علم الیقین بدانید (5)
لَتَرَوُنَّ الْجَحِیمَ ﴿6﴾
بى شبهه دوزخ را ببینید (6)
ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَیْنَ الْیَقِینِ ﴿7﴾
آرى آن را به عین الیقین بنگرید (7)
ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِیمِ ﴿8﴾
سپس در چنین روز از شما درباره نعمتها[ى کفران شده دنیا] بازخواست شود (8)
سوره 103: العصر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْعَصْرِ ﴿1﴾
سوگند به روزگار (1)
إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ ﴿2﴾
که بىگمان انسان در زیانکارى است (2)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ﴿3﴾
مگر کسانى که ایمان آورده اند و کارهاى شایسته کرده اند و همدیگر را به حق سفارش کرده اند، و همدیگر را به شکیبایى سفارش کرده اند (3)
سوره 104: الهمزة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَیْلٌ لِکُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ ﴿1﴾
واى بر هر عیبجوى طعنه زن (1)
الَّذِی جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ ﴿2﴾
همان که مالى گردآورد و شماره اش کرد (2)
یَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿3﴾
پندارد که مالش او را جاودانه مىسازد (3)
کَلَّا لَیُنْبَذَنَّ فِی الْحُطَمَةِ ﴿4﴾
حاشا، بىشبهه به کام درهم شکن انداخته شود (4)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحُطَمَةُ ﴿5﴾
و تو چه دانى که درهم شکن چیست (5)
نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ ﴿6﴾
آتش الهى فروزان (6)
الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ ﴿7﴾
همان که بر دلها راه یابد (7)
إِنَّهَا عَلَیْهِمْ مُؤْصَدَةٌ ﴿8﴾
بر ایشان لایه لایه فرو افتد (8)
فِی عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ ﴿9﴾
در ستونهایى بالا بلند (9)
سوره 105: الفیل
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَلَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِأَصْحَابِ الْفِیلِ ﴿1﴾
آیا ندانستهاى که پروردگارت با پیلسواران چگونه رفتار کرد؟ (1)
أَلَمْ یَجْعَلْ کَیْدَهُمْ فِی تَضْلِیلٍ ﴿2﴾
آیا نیرنگشان را بىاثر نساخت؟ (2)
وَأَرْسَلَ عَلَیْهِمْ طَیْرًا أَبَابِیلَ ﴿3﴾
و بر سر آنان پرندگانى فوجفوج فرستاد (3)
تَرْمِیهِمْ بِحِجَارَةٍ مِنْ سِجِّیلٍ ﴿4﴾
که بر آنان سنگریزههایى از سنگ گل فرو انداختند (4)
فَجَعَلَهُمْ کَعَصْفٍ مَأْکُولٍ ﴿5﴾
و سرانجام آنان را مانند برگ کاه نیمه جویده ساخت (5)
سوره 106: قریش
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لِإِیلَافِ قُرَیْشٍ ﴿1﴾
براى همبستگى قریش (1)
إِیلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاءِ وَالصَّیْفِ ﴿2﴾
همبستگیشان در کوچ زمستانى و تابستانى (2)
فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَیْتِ ﴿3﴾
پس باید صاحب این خانه را بپرستند (3)
الَّذِی أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ ﴿4﴾
همان که ایشان را پس از گرسنگى [آذوقه و] خوراک داد و پس از ترس [و نگرانى]، ایمن داشت (4)
سوره 107: الماعون
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَرَأَیْتَ الَّذِی یُکَذِّبُ بِالدِّینِ ﴿1﴾
آیا ملاحظه کردهاى کسى را که روز جزا را انکار مىکند؟ (1)
فَذَلِکَ الَّذِی یَدُعُّ الْیَتِیمَ ﴿2﴾
این همان کسى است که یتیم را مىراند (2)
وَلَا یَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿3﴾
و بر اطعام بینوا، ترغیب نمىکند (3)
فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ ﴿4﴾
پس واى بر آن نمازگزاران (4)
الَّذِینَ هُمْ عَنْ صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ ﴿5﴾
همان کسانى که از نماز خویش غافلند (5)
الَّذِینَ هُمْ یُرَاءُونَ ﴿6﴾
کسانى که ایشان [در نماز هم] ریاکارى مىکنند (6)
وَیَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ ﴿7﴾
و زکات را باز مىدارند (7)
سوره 108: الکوثر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ ﴿1﴾
ما به تو کوثر بخشیده ایم (1)
فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ ﴿2﴾
پس براى پروردگارت نماز بگزار و قربانى کن (2)
إِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿3﴾
بى گمان دشمن تو بى سرانجام [و بلاعقب] است (3)
سوره 109: الکافرون
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ ﴿1﴾
بگو هان اى کافران (1)
لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ ﴿2﴾
من معبود شما را نمى پرستم (2)
وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿3﴾
و شما هم پرستندگان معبود من نیستید (3)
وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَا عَبَدْتُمْ ﴿4﴾
و من پرستنده آنچه شما مىپرستید نیستم (4)
وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿5﴾
و شما هم پرستندگان معبود من نیستید (5)
لَکُمْ دِینُکُمْ وَلِیَ دِینِ ﴿6﴾
شما را دین شما، و مرا دین من (6)
سوره 110: النصر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ ﴿1﴾
آنگاه که نصرت الهى و پیروزى فراز آید (1)
وَرَأَیْتَ النَّاسَ یَدْخُلُونَ فِی دِینِ اللَّهِ أَفْوَاجًا ﴿2﴾
و مردم را بینى که گروه گروه به دین الهى در آیند (2)
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ کَانَ تَوَّابًا ﴿3﴾
پس سپاسگزارانه پروردگارت را نیایش کن و از او آمرزش بخواه که او بس توبه پذیر است (3)
سوره 111: المسد
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
تَبَّتْ یَدَا أَبِی لَهَبٍ وَتَبَّ ﴿1﴾
زیانکار باد دستان ابولهب، و خود او هم زیانکار شد (1)
مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا کَسَبَ ﴿2﴾
مالش و دستاوردش به کارش نیامد (2)
سَیَصْلَى نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ ﴿3﴾
زودا که به آتشى شعلهور در آید (3)
وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ ﴿4﴾
و زنش هیزمکش [و آتشافروز معرکه] است (4)
فِی جِیدِهَا حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ ﴿5﴾
و ریسمانى از لیف خرماى تافته بر گردن دارد (5)
سوره 112: الإخلاص
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿1﴾
بگو او خداوند یگانه است (1)
اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿2﴾
خداوند صمد (2)
لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ ﴿3﴾
نه فرزند آرد و نه از کسى زاده است (3)
وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوًا أَحَدٌ ﴿4﴾
و او را هیچ کس همتا نیست (4)
سوره 113: الفلق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ﴿1﴾
بگو به پروردگار فلق پناه مىبرم (1)
مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ ﴿2﴾
از شر هر آنچه آفریده است (2)
وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ﴿3﴾
و از شر شب چون در آید (3)
وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ ﴿4﴾
و از شر زنان افسونگر دمنده در گرهها (4)
وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴿5﴾
و از شر رشکبرى که رشک برد (5)
سوره 114: الناس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ﴿1﴾
بگو به پروردگار مردم پناه مىبرم (1)
مَلِکِ النَّاسِ ﴿2﴾
فرمانرواى مردم (2)
إِلَهِ النَّاسِ ﴿3﴾
خداى مردم (3)
مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿4﴾
از شر وسوسهگر پنهانکار (4)
الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ ﴿5﴾
کسى که در دلهاى مردم وسوسه مىکند (5)
مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ ﴿6﴾
اعم از جن و انسان (6)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
عَمَّ یَتَسَاءَلُونَ ﴿1﴾
از چه از همدیگر مىپرسند؟ (1)
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ ﴿2﴾
از خبر بزرگ (2)
الَّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿3﴾
همانکه ایشان در آن اختلاف دارند (3)
کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿4﴾
چنین نیست، زودا که بدانند (4)... >
ثُمَّ کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿5﴾
باز چنین نیست زودا که بدانند (5)
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿6﴾
آیا زمین را زیرانداز نساخته ایم؟ (6)
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿7﴾
و کوهها را مانند میخ ها (7)
وَخَلَقْنَاکُمْ أَزْوَاجًا ﴿8﴾
و شما را به صورت جفتها[ى گوناگون] آفریده ایم (8)
وَجَعَلْنَا نَوْمَکُمْ سُبَاتًا ﴿9﴾
و خوابتان را مایه آرامش گردانده ایم (9)
وَجَعَلْنَا اللَّیْلَ لِبَاسًا ﴿10﴾
و شب را همچون پوششى ساخته ایم (10)
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿11﴾
و روز را وقت تلاش معاش قرار داده ایم (11)
وَبَنَیْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿12﴾
و برفرازتان هفت آسمان استوار برافراشته ایم (12)
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿13﴾
و چراغى درخشان پدید آورده ایم (13)
وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا ﴿14﴾
و از ابرها آبى ریزان فرو فرستاده ایم (14)
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿15﴾
تا بدان دانه و گیاه برآوریم (15)
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿16﴾
و بوستانهایى انبوه (16)
إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ کَانَ مِیقَاتًا ﴿17﴾
بىگمان روز داورى، هنگامى معین است (17)
یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿18﴾
روزى که در صور دمیده شود و فوج فوج بیایید (18)
وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ أَبْوَابًا ﴿19﴾
و آسمان گشوده شود و دروازه دروازه باشد (19)
وَسُیِّرَتِ الْجِبَالُ فَکَانَتْ سَرَابًا ﴿20﴾
و کوهها روان کرده شود و چون سرابى باشد (20)
إِنَّ جَهَنَّمَ کَانَتْ مِرْصَادًا ﴿21﴾
بىگمان جهنم کمینگاهى است (21)
لِلطَّاغِینَ مَآبًا ﴿22﴾
و بازگشتگاه سرکشان است (22)
لَابِثِینَ فِیهَا أَحْقَابًا ﴿23﴾
که روزگارانى در آن به سر برند (23)
لَا یَذُوقُونَ فِیهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿24﴾
در آن نه خنکى بینند نه نوشابه اى چشند (24)
إِلَّا حَمِیمًا وَغَسَّاقًا ﴿25﴾
مگر آب جوش و چرکابه (25)
جَزَاءً وِفَاقًا ﴿26﴾
که جزایى موافق [اعمال ایشان] است (26)
إِنَّهُمْ کَانُوا لَا یَرْجُونَ حِسَابًا ﴿27﴾
آنان حساب و کتابى را امید نمىداشتند (27)
وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کِذَّابًا ﴿28﴾
و آیات ما را سخت تکذیب مىکردند (28)
وَکُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْنَاهُ کِتَابًا ﴿29﴾
و هر چیزى را در نامهاى به شمار آورده ایم (29)
فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِیدَکُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿30﴾
پس بچشید که هرگز جز به عذابتان نمى افزاییم (30)
إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ مَفَازًا ﴿31﴾
بىگمان پرهیزگاران را رستگارى است (31)
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿32﴾
بوستانها و درختان انگور (32)
وَکَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿33﴾
و [حوریان] نارپستان همسال (33)
وَکَأْسًا دِهَاقًا ﴿34﴾
و جام هاى سرشار (34)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا کِذَّابًا ﴿35﴾
در آنجا نه لغوى بشنوند و نه دروغى (35)
جَزَاءً مِنْ رَبِّکَ عَطَاءً حِسَابًا ﴿36﴾
پاداشى است از سوى پروردگارت و بخششى بسنده است (36)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الرَّحْمَنِ لَا یَمْلِکُونَ مِنْهُ خِطَابًا﴿37﴾
پروردگار آسمانها و زمین و مابین آنها که خداى رحمان است، و از جانب او اجازه سخن گفتن ندارند (37)
یَوْمَ یَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِکَةُ صَفًّا لَا یَتَکَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿38﴾
روزى که روح [جبرئیل] و فرشتگان به صف ایستند و هیچیک جز کسى که خداوند رحمان به او اجازه دهد، و صواب گوید، سخن نگویند (38)
ذَلِکَ الْیَوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿39﴾
این روز واقعى است پس هر که خواهد بازگشتگاهى به سوى پروردگار خویش بجوید (39)
إِنَّا أَنْذَرْنَاکُمْ عَذَابًا قَرِیبًا یَوْمَ یَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ وَیَقُولُ الْکَافِرُ یَا لَیْتَنِی کُنْتُ تُرَابًا ﴿40﴾
ما شما را از عذابى نزدیک هشدار دادیم، از روزى که هر انسانى به [نتیجه] آنچه به دستان خویش پیش فرستاده است، بنگرد و کافر [از سر حسرت] گوید کاش من خاک بودم (40)
سوره 79: النازعات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿1﴾
سوگند به فرشتگانى که در گرفتن جان [کافران] به سختى کوشند (1)
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿2﴾
و سوگند به فرشتگانى که جان [مؤمنان] به نرمى گیرند (2)
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿3﴾
و سوگند به فرشتگانى که شنا کنان هبوط کنند (3)
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿4﴾
و سوگند به فرشتگان پیشتاز (4)
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿5﴾
و به فرشتگانى که کار سازند (5)
یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿6﴾
روزى که [زمین] لرزنده بلرزد (6)
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿7﴾
و پیایند در پى آن آید (7)
قُلُوبٌ یَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿8﴾
در چنین روز دلهایى ترسان و لرزان باشند (8)
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿9﴾
دیدگان ایشان فروشده (9)
یَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِی الْحَافِرَةِ ﴿10﴾
گویند آیا ما به حالت نخستین [زندگى] باز گردانده شویم (10)
أَإِذَا کُنَّا عِظَامًا نَخِرَةً ﴿11﴾
آنگاه که استخوانهایى پوسیده شدیم؟ (11)
قَالُوا تِلْکَ إِذًا کَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿12﴾
گویند این در آن صورت بازگشتى زیانبار خواهد بود (12)
فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿13﴾
آن همین یک بانگ یگانه است (13)
فَإِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ ﴿14﴾
آنگاه ایشان در هامون [رستاخیز] باشند (14)
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ مُوسَى ﴿15﴾
آیا داستان موسى به تو رسیده است؟ (15)
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿16﴾
چون پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا داد (16)
اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿17﴾
[فرمود] به سوى فرعون برو که او سر به طغیان بر داشته است (17)
فَقُلْ هَلْ لَکَ إِلَى أَنْ تَزَکَّى ﴿18﴾
و بگو آیا بر آن هستى که پاکدلى پیشه کنى؟ (18)
وَأَهْدِیَکَ إِلَى رَبِّکَ فَتَخْشَى ﴿19﴾
و تو را به سوى پروردگارت راه نمایم و خشیت یابى؟ (19)
فَأَرَاهُ الْآیَةَ الْکُبْرَى ﴿20﴾
و به او معجزه سترگ نشان داد (20)
فَکَذَّبَ وَعَصَى ﴿21﴾
پس او انکار کرد و سرکشید (21)
ثُمَّ أَدْبَرَ یَسْعَى ﴿22﴾
سپس شتابان روى برتافت (22)
فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿23﴾
و [سپاه جادوگران را] گردآورد و ندا [به ادعا] در داد (23)
فَقَالَ أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلَى ﴿24﴾
و گفت من پروردگار برتر شما هستم (24)
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَکَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى ﴿25﴾
آنگاه خداوند به عقوبت [گناه] واپسین و نخستین او را فرو گرفت (25)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِمَنْ یَخْشَى ﴿26﴾
بىگمان در این براى هر کس که خشیت داشته باشد، عبرتى است (26)
أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا ﴿27﴾
آیا شما استوار آفریدهترید یا آسمان که آن را برافراشت (27)
رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا ﴿28﴾
سقف آن را بلند برکشید و آن را استوار کرد (28)
وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿29﴾
و شب آن را تاریک کرد و روز آن را برآورد (29)
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا ﴿30﴾
و بعد از آن زمین را گستراند (30)
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ﴿31﴾
از آن آب و چراگاه بیرون آورد (31)
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿32﴾
و کوهها را استوار بداشت (32)
مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿33﴾
براى برخوردارى شما و چارپایانتان (33)
إِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْکُبْرَى ﴿34﴾
آنگاه که هنگامه بزرگ فرارسد (34)
یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَى ﴿35﴾
روزى که انسان از آنچه کوشیده است، یاد آورد (35)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَنْ یَرَى ﴿36﴾
و جهنم براى هر که درنگرد آشکار شود (36)
فَأَمَّا مَنْ طَغَى ﴿37﴾
آنگاه هر کس طغیانورزیده باشد (37)
وَآثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿38﴾
و زندگانى دنیا را برگزیده باشد (38)
فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿39﴾
بىشک جهنم جایگاه اوست (39)
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿40﴾
و اما هر کس که از ایستادن [در موضع حساب و حشر] در پیشگاه پروردگارش ترسیده و نفس را از هوى و هوس بازداشته باشد (40)
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿41﴾
بىگمان بهشت جایگاه اوست (41)
یَسْأَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْسَاهَا ﴿42﴾
از تو درباره قیامت پرسند که استقرار آن چه وقت است؟ (42)
فِیمَ أَنْتَ مِنْ ذِکْرَاهَا ﴿43﴾
تو در مقامى نیستى که از آن یاد کنى (43)
إِلَى رَبِّکَ مُنْتَهَاهَا ﴿44﴾
منتهاى علم آن با پروردگارت توست (44)
إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ یَخْشَاهَا ﴿45﴾
تو فقط هشدار دهنده کسى هستى که از آن بهراسد (45)
کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوا إِلَّا عَشِیَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿46﴾
روزى که آن را بنگرند گویى جز شبانگاهى یا بامدادش [در دنیا] به سر نبرده اند (46)
سوره 80: عبس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
عَبَسَ وَتَوَلَّى ﴿1﴾
ترشرویى کرد و روى بر تافت (1)
أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَى ﴿2﴾
از اینکه آن نابینا به نزد او آمد (2)
وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّهُ یَزَّکَّى ﴿3﴾
و تو چه دانى چه بسا او پاکدلى ورزد (3)
أَوْ یَذَّکَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّکْرَى ﴿4﴾
یا پندگیرد و پندش سود بخشد (4)
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى ﴿5﴾
اما کسى که بى نیازى نشان مىدهد (5)
فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّى ﴿6﴾
[چرا] تو به او مىپردازى (6)
وَمَا عَلَیْکَ أَلَّا یَزَّکَّى ﴿7﴾
و اگر هم پاکدلى پیشه نکند، ایرادى بر تو نیست (7)
وَأَمَّا مَنْ جَاءَکَ یَسْعَى ﴿8﴾
و اما کسى که شتابان به سویت آمد (8)
وَهُوَ یَخْشَى ﴿9﴾
و او خشیت مى ورزد (9)
فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّى ﴿10﴾
تو از او به دیگرى مى پردازى (10)
کَلَّا إِنَّهَا تَذْکِرَةٌ ﴿11﴾
چنین نیست، آن پندآموزى است (11)
فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ ﴿12﴾
هر که خواهد آن را یاد کند (12)
فِی صُحُفٍ مُکَرَّمَةٍ ﴿13﴾
در میان صحیفه هاى ارجمند است (13)
مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ ﴿14﴾
که بلندمرتبه است و پاک داشته (14)
بِأَیْدِی سَفَرَةٍ ﴿15﴾
به دست نویسندگانى (15)
کِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿16﴾
که گرامیانند و نیکان (16)
قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَکْفَرَهُ ﴿17﴾
مرگ بر انسان [کافر] چقدر کافرکیش است (17)
مِنْ أَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهُ ﴿18﴾
مگر از چه چیزى او را آفریده است (18)
مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿19﴾
او را از نطفهاى آفریده است و سر و سامان بخشیده است (19)
ثُمَّ السَّبِیلَ یَسَّرَهُ ﴿20﴾
سپس راه را بر او آسان داشته است (20)
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿21﴾
سپس او را میرانید و او را در گور کرد (21)
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ ﴿22﴾
سپس هر زمان که خواست او را برانگیزد (22)
کَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿23﴾
حاشا، او آنچه به او فرمان داده بود، انجام نداد (23)
فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿24﴾
پس باید انسان به خوراک خویش بنگرد (24)
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا ﴿25﴾
ما آب را به فراوانى فرو ریخته ایم (25)
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ﴿26﴾
سپس زمین را به نیکى برشکافته ایم (26)
فَأَنْبَتْنَا فِیهَا حَبًّا ﴿27﴾
و در آن دانه [ها] رویانده ایم (27)
وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿28﴾
و نیز انگور و سبزیجات (28)
وَزَیْتُونًا وَنَخْلًا ﴿29﴾
و درخت زیتون و خرما (29)
وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿30﴾
و بوستانهاى انبوه (30)
وَفَاکِهَةً وَأَبًّا ﴿31﴾
و میوه و علف (31)
مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿32﴾
کالایى براى شما و براى چارپایانتان (32)
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ ﴿33﴾
چون بانگ گوشفرسا در آید (33)
یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ ﴿34﴾
روزى که انسان از برادرش بگریزد (34)
وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ ﴿35﴾
و از مادرش و پدرش (35)
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ ﴿36﴾
و همسرش و پسرانش (36)
لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ ﴿37﴾
براى هر کس از آنان در چنین روز کارى باشد که او را از همه باز دارد (37)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ ﴿38﴾
در چنین روز چهرههایى تابناک باشد (38)
ضَاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ ﴿39﴾
خندان و شادمان (39)
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ ﴿40﴾
و در چنین روز بر چهره هایى غبار باشد (40)
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿41﴾
تیرگى آنها را فرو گیرد (41)
أُولَئِکَ هُمُ الْکَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ﴿42﴾
اینان همان کافرکیشان نافرمانند (42)
سوره 81: التکویر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿1﴾
آنگاه که خورشید تاریک شود (1)
وَإِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ ﴿2﴾
و آنگاه که ستارگان رو به خاموشی نهند (2)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿3﴾
و آنگاه که کوهها روان کرده شوند (3)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿4﴾
و آنگاه که شتران آبستن ده ماهه[ى بس عزیز] وانهاده گردند (4)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿5﴾
و آنگاه که جانوران گرد آورده شوند (5)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿6﴾
و آنگاه که دریاها افروخته گردد (6)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿7﴾
و آنگاه که جانها را قرین همدگر کنند (7)
وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿8﴾
و آنگاه که از دختر زنده به گور شده پرسیده شود (8)
بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ﴿9﴾
که به کدامین گناه [به ناحق] کشته شده است (9)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿10﴾
و چون کارنامهها گشوده شود (10)
وَإِذَا السَّمَاءُ کُشِطَتْ ﴿11﴾
و چون آسمان پاره پاره گردد (11)
وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿12﴾
و چون دوزخ فروزانده گردد (12)
وإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿13﴾
و چون بهشت نزدیک آورده شود (13)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿14﴾
هر کس بداند که چه آماده ساخته است (14)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿15﴾
پس سوگند مىخورم به اختران باز گردنده (15)
الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿16﴾
سیارگان پنهان رونده (16)
وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿17﴾
و سوگند به شب چون برود (17)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿18﴾
و سوگند به صبح چون بدمد (18)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿19﴾
که آن بر خوانده پیامآورى گرامى است (19)
ذِی قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿20﴾
نیرومندى که نزد [خداوند] صاحب عرش، صاحب مقام است (20)
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿21﴾
در آنجا فرمانش برند و امینش شمرند (21)
وَمَا صَاحِبُکُمْ بِمَجْنُونٍ ﴿22﴾
و همسخن شما دیوانه نیست (22)
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ ﴿23﴾
و به راستى او [جبرئیل] را در افق آشکار دیده است (23)
وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿24﴾
و او در [گزاردن] وحى غیبى، بخیل نیست (24)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿25﴾
و آن سخن شیطان مطرود نیست (25)
فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿26﴾
پس به کجا مىروید؟ (26)
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿27﴾
آن جز پندآموزى براى جهانیان نیست (27)
لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَسْتَقِیمَ ﴿28﴾
براى هر کس از شما که بخواهد راستى و درستى پیشه کند (28)
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿29﴾
و نخواهید مگر آنچه خداوند، که پروردگار جهانیان است، بخواهد (29)
سوره 82: الإنفطار
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ﴿1﴾
چون آسمان گسسته شود (1)
وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انْتَثَرَتْ ﴿2﴾
و چون ستارگان فروریزند (2)
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿3﴾
و چون دریاها به هم راه یابند (3)
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿4﴾
و چون گورها زیر و زبر شود (4)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿5﴾
هر کس بداند که چه چیزى پیش داشته و چه چیزى را فرو گذاشته است (5)
یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ﴿6﴾
هان اى انسان چه چیزى تو را در حق پروردگار بخشنده ات غره کرد؟ (6)
الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿7﴾
همان که تو را آفرید و استوار کرد و متعادل ساخت (7)
فِی أَیِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَکَّبَکَ ﴿8﴾
به هر صورتى که خواست [وجود] تو را ترکیب کرد (8)
کَلَّا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿9﴾
چنین نیست، بلکه [روز] جزا را انکار دارید (9)
وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ ﴿10﴾
و بر شما نگهبانانى معین شده است (10)
کِرَامًا کَاتِبِینَ ﴿11﴾
که نویسندگانى گرامى اند (11)
یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿12﴾
آنچه مىکنید مى دانند (12)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿13﴾
بىگمان نیکان در ناز و نعمت [بهشتى]اند (13)
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ ﴿14﴾
و بىگمان نافرمانان در آتش دوزخند (14)
یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ ﴿15﴾
در روز جزا وارد آن شوند (15)
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ ﴿16﴾
و از آن بدور [و در امان] نیستند (16)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿17﴾
و چه دانى روز جزا چیست (17)
ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿18﴾
باز چه دانى که روز جزا چیست (18)
یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَیْئًا وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿19﴾
روزى که هیچ کس، اختیارى در حق هیچ کس ندارد، و در چنین روز کار با خداوند است (19)
سوره 83: المطففین
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَیْلٌ لِلْمُطَفِّفِینَ ﴿1﴾
واى بر کمفروشان (1)
الَّذِینَ إِذَا اکْتَالُوا عَلَى النَّاسِ یَسْتَوْفُونَ ﴿2﴾
کسانى که چون از مردمان پیمانه مى ستانند، کامل مى گیرند (2)
وَإِذَا کَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ یُخْسِرُونَ ﴿3﴾
و چون به ایشان پیمانه دهند یا برایشان [کالایى] برکشند، کم مىگذارند (3)
أَلَا یَظُنُّ أُولَئِکَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ ﴿4﴾
آیا اینان نمىدانند که برانگیخته خواهند شد (4)
لِیَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿5﴾
در روزى بزرگ (5)
یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿6﴾
روزى که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان بایستند (6)
کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٍ ﴿7﴾
چنین نیست، بىگمان کارنامه نافرمانان در سجین است (7)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا سِجِّینٌ ﴿8﴾
و تو چه دانى سجین چیست؟ (8)
کِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿9﴾
کتابى است نگاشته (9)
وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿10﴾
در چنین روز واى بر منکران (10)
الَّذِینَ یُکَذِّبُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿11﴾
کسانى که روز جزا را منکرند (11)
وَمَا یُکَذِّبُ بِهِ إِلَّا کُلُّ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ ﴿12﴾
و جز هر تجاوزگر گناهکار هیچ کس آن را انکار نکند (12)
إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ ﴿13﴾
که چون آیات ما بر او خوانده شود، گوید افسانه هاى پیشینیان است (13)
کَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ مَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿14﴾
چنین نیست، بلکه آنچه کرده اند بر دلهایشان زنگار نهاده است (14)
کَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ یَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ ﴿15﴾
چنین نیست، آنان در چنین روز از دیدار پروردگارشان در پرده باشند (15)
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِیمِ ﴿16﴾
سپس آنان در آینده به دوزخند (16)
ثُمَّ یُقَالُ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿17﴾
سپس گفته شود این همان است که به آن انکار مى ورزیدید (17)
کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِی عِلِّیِّینَ ﴿18﴾
چنین نیست، بىگمان کارنامه نیکان در علیین است (18)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا عِلِّیُّونَ ﴿19﴾
و تو چه دانى علیین چیست (19)
کِتَابٌ مَرْقُومٌ ﴿20﴾
کتابى است نگاشته (20)
یَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ﴿21﴾
که مقربان شاهد آنند (21)
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ ﴿22﴾
بىگمان نیکان در ناز و نعمت [بهشتى]اند (22)
عَلَى الْأَرَائِکِ یَنْظُرُونَ ﴿23﴾
بر او رنگها [نشستهاند و] مىنگرند (23)
تَعْرِفُ فِی وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِیمِ ﴿24﴾
در چهرههایشان خرمى ناز و نعمت را باز مىشناسى (24)
یُسْقَوْنَ مِنْ رَحِیقٍ مَخْتُومٍ ﴿25﴾
از شرابى مهر شده به آنان نوشانند (25)
خِتَامُهُ مِسْکٌ وَفِی ذَلِکَ فَلْیَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ﴿26﴾
که مهر آن از مشک است و در این راه است که رقابت کوشان باید به رقابت کوشند (26)
وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِیمٍ ﴿27﴾
و آمیزه آن از تسنیم است (27)
عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ﴿28﴾
چشمه اى که مقربان از آن مىنوشند (28)
إِنَّ الَّذِینَ أَجْرَمُوا کَانُوا مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا یَضْحَکُونَ ﴿29﴾
بىگمان کسانى که گناه کرده اند به مؤمنان مىخندیدند (29)
وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ یَتَغَامَزُونَ ﴿30﴾
و چون از کنار ایشان مىگذشتند، به چشم و ابرو اشارت مىکردند (30)
وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَى أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَکِهِینَ ﴿31﴾
و چون به سوى خانواده شان باز مى گشتند، ریشخند کنان باز مى گشتند (31)
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاءِ لَضَالُّونَ ﴿32﴾
و چون ایشان را مى دیدند مىگفتند اینان گمراهانند (32)
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَیْهِمْ حَافِظِینَ ﴿33﴾
و آنان را بر ایشان نگهبان نفرستاده بودند (33)
فَالْیَوْمَ الَّذِینَ آمَنُوا مِنَ الْکُفَّارِ یَضْحَکُونَ ﴿34﴾
حال امروز مؤمنان به کافران مىخندند (34)
عَلَى الْأَرَائِکِ یَنْظُرُونَ ﴿35﴾
که بر او رنگها مىنگرند (35)
هَلْ ثُوِّبَ الْکُفَّارُ مَا کَانُوا یَفْعَلُونَ ﴿36﴾
که آیا به کافران در برابر آنچه کرده بودند جزا داده مىشود (36)
سوره 84: الانشقاق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ ﴿1﴾
آنگاه که آسمان بشکافد (1)
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿2﴾
و به [امر] پروردگارش گوش بسپارد و خود چنین سزد (2)
وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ ﴿3﴾
و آنگاه که زمین بازکشیده گردد (3)
وَأَلْقَتْ مَا فِیهَا وَتَخَلَّتْ ﴿4﴾
و هر چه در دل آن است بیرون اندازد و تهى گردد (4)
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿5﴾
و به [امر] پروردگارش گوش بسپارد و خود چنین سزد (5)
یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَى رَبِّکَ کَدْحًا فَمُلَاقِیهِ ﴿6﴾
هان اى انسان تو در راه پروردگارت سخت کوشیده اى [و رنج بردهاى] و به لقاى او نایل خواهى شد (6)
فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ ﴿7﴾
اما هر کس که کارنامه اش به دست راستش داده شود (7)
فَسَوْفَ یُحَاسَبُ حِسَابًا یَسِیرًا ﴿8﴾
زودا که حسابى آسان، با او محاسبه گردد (8)
وَیَنْقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿9﴾
و شادمان به سوى خانوادهاش بازگردد (9)
وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ ﴿10﴾
و اما هر کس که کارنامهاش از پس پشتش به او داده شود (10)
فَسَوْفَ یَدْعُو ثُبُورًا ﴿11﴾
زودا که زارى سر دهد (11)
وَیَصْلَى سَعِیرًا ﴿12﴾
و به دوزخ در آید (12)
إِنَّهُ کَانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿13﴾
چرا که او در میان خانوادهاش [به ناحق] شادمان بود (13)
إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ یَحُورَ ﴿14﴾
و مىپنداشت که هرگز [به قیامت] باز نگردد (14)
بَلَى إِنَّ رَبَّهُ کَانَ بِهِ بَصِیرًا ﴿15﴾
آرى بىگمان پروردگارش به [احوال] او بینا بود (15)
فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ ﴿16﴾
پس سوگند مىخورم به شفق (16)
وَاللَّیْلِ وَمَا وَسَقَ ﴿17﴾
و به شب و آنچه گرد آورد (17)
وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ ﴿18﴾
و سوگند به ماه چون کامل گردد (18)
لَتَرْکَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ ﴿19﴾
که شما از حالى به حالى دیگر در آیید (19)
فَمَا لَهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿20﴾
پس ایشان را چه مىشود که ایمان نمى آورند (20)
وَإِذَا قُرِئَ عَلَیْهِمُ الْقُرْآنُ لَا یَسْجُدُونَ ﴿21﴾
و چون بر آنان قرآن خوانند، به سجده نیفتند (21)
بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا یُکَذِّبُونَ ﴿22﴾
بلکه کافران انکار مىورزند (22)
وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا یُوعُونَ ﴿23﴾
و خداوند به آنچه در دل مىدارند داناتر است (23)
فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿24﴾
پس ایشان را از عذابى دردناک خبر ده (24)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿25﴾
مگر کسانى که ایمان آورده اند و کارهاى شایسته کرده اند، که ایشان را پاداشى است ناکاسته [/بىمنت] (25)
سوره 85: البروج
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ ﴿1﴾
سوگند به آسمانى که داراى برجهاست (1)
وَالْیَوْمِ الْمَوْعُودِ ﴿2﴾
و سوگند به روز موعود (2)
وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ ﴿3﴾
و سوگند به گواه و مورد گواهى (3)
قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ ﴿4﴾
مرگ بر آتش افروزان گودال پرآتش (4)
النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ ﴿5﴾
آتشى داراى هیزم (5)
إِذْ هُمْ عَلَیْهَا قُعُودٌ ﴿6﴾
آنگاه که آنان بر کناره آن نشسته بودند (6)
وَهُمْ عَلَى مَا یَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِینَ شُهُودٌ ﴿7﴾
و آنان بر آنچه در حق مؤمنان مىکردند، گواه بودند (7)
وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَنْ یُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ ﴿8﴾
و به آنان کینه نورزیدند، مگر از آن روى که به خداوند پیروزمند ستوده ایمان مى ورزیدند (8)
الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ ﴿9﴾
کسى که فرمانروایى آسمانها و زمین او راست، و خداوند بر همه چیز گواه است (9)
إِنَّ الَّذِینَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِیقِ ﴿10﴾
کسانى که مردان مؤمن و زنان مؤمن را آزار دادند و سپس توبه نکردند، براى آنان عذاب جهنم [مهیا] است و عذاب آتش [در پیش] دارند (10)
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ذَلِکَ الْفَوْزُ الْکَبِیرُ ﴿11﴾
بىگمان کسانى که ایمان آورده اند و کارهاى شایسته کردهاند، ایشان راست بوستانهایى [بهشتى] که جویباران از فرودست آن جارى است، این رستگارى بزرگ است (11)
إِنَّ بَطْشَ رَبِّکَ لَشَدِیدٌ ﴿12﴾
بىگمان سختگیرى پروردگارت، سهمگین است (12)
إِنَّهُ هُوَ یُبْدِئُ وَیُعِیدُ ﴿13﴾
اوست که [آفرینش را] آغاز کرده است و باز مىگرداند (13)
وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ ﴿14﴾
و اوست آمرزگار دوستدار (14)
ذُو الْعَرْشِ الْمَجِیدُ ﴿15﴾
صاحب ارجمند عرش (15)
فَعَّالٌ لِمَا یُرِیدُ ﴿16﴾
کردگار خواسته خویش (16)
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْجُنُودِ ﴿17﴾
آیا داستان سپاهیان به تو رسیده است؟ (17)
فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ ﴿18﴾
فرعون و قوم ثمود (18)
بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا فِی تَکْذِیبٍ ﴿19﴾
آرى کافران در انکارند (19)
وَاللَّهُ مِنْ وَرَائِهِمْ مُحِیطٌ ﴿20﴾
و خداوند بر فراز ایشان چیره است (20)
بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِیدٌ ﴿21﴾
حق این است که آن قرآن مجید است (21)
فِی لَوْحٍ مَحْفُوظٍ ﴿22﴾
در لوحى محفوظ (22)
سوره 86: الطارق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ ﴿1﴾
سوگند به آسمان و شباینده (1)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الطَّارِقُ ﴿2﴾
و تو چه دانى شباینده چیست (2)
النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿3﴾
ستاره درخشان است (3)
إِنْ کُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ ﴿4﴾
هیچ جانى نیست مگر آنکه بر او نگهبانى هست (4)
فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿5﴾
پس انسان بنگرد که از چه آفریده شده است (5)
خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ ﴿6﴾
از آبى جهیده آفریده شده است (6)
یَخْرُجُ مِنْ بَیْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿7﴾
که از میانه پشت و سینه ها بیرون آید (7)
إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿8﴾
بىگمان او بر باز گرداندن وى تواناست (8)
یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿9﴾
روزى که رازها از پرده بیرون افتد (9)
فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿10﴾
آنگاه او را یارا و یاورى نیست (10)
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿11﴾
و سوگند به آسمان باران دار (11)
وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿12﴾
و سوگند به زمین برشکافته به گیاه (12)
إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿13﴾
که آن [قرآن] سخنى قاطع است (13)
وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿14﴾
و هزل نیست (14)
إِنَّهُمْ یَکِیدُونَ کَیْدًا ﴿15﴾
آنان نیرنگى مى سگالند (15)
وَأَکِیدُ کَیْدًا ﴿16﴾
من نیز تدبیرى مى اندیشم (16)
فَمَهِّلِ الْکَافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیْدًا ﴿17﴾
پس کافران را مهلت ده، و اندک زمانى فرو گذارشان (17)
سوره 87: الأعلى
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَى ﴿1﴾
به نام پروردگارت که بلندمرتبه است، تسبیح گوى (1)
الَّذِی خَلَقَ فَسَوَّى ﴿2﴾
همانکه آفرید و سامان بخشید (2)
وَالَّذِی قَدَّرَ فَهَدَى ﴿3﴾
همان کسى که اندازه آفرینى و رهنمایى کرد (3)
وَالَّذِی أَخْرَجَ الْمَرْعَى ﴿4﴾
و همان کسى که چراگاه ها[ى سبز و خرم] رویانید (4)
فَجَعَلَهُ غُثَاءً أَحْوَى ﴿5﴾
و سرانجام آن را خاشاکى [پژمرده و] سیاه گردانید (5)
سَنُقْرِئُکَ فَلَا تَنْسَى ﴿6﴾
زودا که تو را به خواندن آوریم و از یاد مگذارى (6)
إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا یَخْفَى ﴿7﴾
مگر آنچه خدا خواهد، که او آشکار و نهان را مىداند (7)
وَنُیَسِّرُکَ لِلْیُسْرَى ﴿8﴾
و در کار تو آسانى پدید آوریم (8)
فَذَکِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّکْرَى ﴿9﴾
پس اندرز ده، اگر [دهى] اندرز سود دهد (9)
سَیَذَّکَّرُ مَنْ یَخْشَى ﴿10﴾
زودا کسى که خشیت پیشه کرده است، پند گیرد (10)
وَیَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى ﴿11﴾
و شقاوتپیشه از آن دورى کند (11)
الَّذِی یَصْلَى النَّارَ الْکُبْرَى ﴿12﴾
همان کسى که به آتش سترگ درآید (12)
ثُمَّ لَا یَمُوتُ فِیهَا وَلَا یَحْیَى ﴿13﴾
آنگاه در آنجا نه بمیرد و نه زنده بماند (13)
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَکَّى ﴿14﴾
به راستى هر کس پاکدلى پیشه کرد، رستگار شد (14)
وَذَکَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى ﴿15﴾
و [هر کس] که نام پروردگارش را یاد کرد و نیایش کرد (15)
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿16﴾
حق این است که شما زندگانى دنیا را بر مىگزینید (16)
وَالْآخِرَةُ خَیْرٌ وَأَبْقَى ﴿17﴾
و حال آنکه آخرت بهتر و پاینده تر است (17)
إِنَّ هَذَا لَفِی الصُّحُفِ الْأُولَى ﴿18﴾
این [نکته] در کتب آسمانى پیشین هم هست (18)
صُحُفِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى ﴿19﴾
در صحف ابراهیم و موسى (19)
سوره 88: الغاشیة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْغَاشِیَةِ ﴿1﴾
آیا داستان هنگامه فراگیر به تو رسیده است؟ (1)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ ﴿2﴾
در چنین روز چهره هایى خاکسار باشند (2)
عَامِلَةٌ نَاصِبَةٌ ﴿3﴾
سختى دیده و محنت کشیده (3)
تَصْلَى نَارًا حَامِیَةً ﴿4﴾
که به آتشى بس سوزان درآیند (4)
تُسْقَى مِنْ عَیْنٍ آنِیَةٍ ﴿5﴾
از چشم هاى گرم به آنان نوشانده شود (5)
لَیْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِیعٍ ﴿6﴾
خوراکى غیر از خار خشک زهردار ندارند (6)
لَا یُسْمِنُ وَلَا یُغْنِی مِنْ جُوعٍ ﴿7﴾
که نه فربه گرداند، و نه گرسنگى را چاره کند (7)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَاعِمَةٌ ﴿8﴾
در چنین روز چهره هایى خرم باشند (8)
لِسَعْیِهَا رَاضِیَةٌ ﴿9﴾
از کوشش [پیشین] خود خشنود (9)
فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ﴿10﴾
در بهشت برین (10)
لَا تَسْمَعُ فِیهَا لَاغِیَةً ﴿11﴾
در آنجا لغوى نشنوند (11)
فِیهَا عَیْنٌ جَارِیَةٌ ﴿12﴾
در آنجا چشمه اى روان باشد (12)
فِیهَا سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ ﴿13﴾
در آنجا تخت هایى است بالا بلند (13)
وَأَکْوَابٌ مَوْضُوعَةٌ ﴿14﴾
و کوزههایى پیش نهاده (14)
وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ ﴿15﴾
و بالش هایى ردیف شده (15)
وَزَرَابِیُّ مَبْثُوثَةٌ ﴿16﴾
و فرش هاى زرباف گسترده (16)
أَفَلَا یَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ کَیْفَ خُلِقَتْ ﴿17﴾
آیا در شتر نمى نگرند که چگونه [بدیع] آفریده شده است؟ (17)
وَإِلَى السَّمَاءِ کَیْفَ رُفِعَتْ ﴿18﴾
و نیز به آسمان که چگونه برافراشته شده است (18)
وَإِلَى الْجِبَالِ کَیْفَ نُصِبَتْ ﴿19﴾
و نیز به کوهها که چگونه بر قرار گردیده است (19)
وَإِلَى الْأَرْضِ کَیْفَ سُطِحَتْ ﴿20﴾
و نیز به زمین که چگونه گسترده شده است (20)
فَذَکِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَکِّرٌ ﴿21﴾
پس اندرز ده که همانا تو اندرزگویى (21)
لَسْتَ عَلَیْهِمْ بِمُصَیْطِرٍ ﴿22﴾
[و] بر آنان مسلط [و حکمفرما] نیستى (22)
إِلَّا مَنْ تَوَلَّى وَکَفَرَ ﴿23﴾
مگر کسى که روى برتابد و کفر پیشه کند (23)
فَیُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَکْبَرَ ﴿24﴾
که خداوند او را به عذابى سهمگین، عذاب کند (24)
إِنَّ إِلَیْنَا إِیَابَهُمْ ﴿25﴾
بىگمان بازگشت آنان به نزد ماست (25)
ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا حِسَابَهُمْ ﴿26﴾
سپس حساب آنان با ماست (26)
سوره 89: الفجر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْفَجْرِ ﴿1﴾
سوگند به سپیده دم (1)
وَلَیَالٍ عَشْرٍ ﴿2﴾
و سوگند به شبهاى دهگانه (2)
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿3﴾
و سوگند به زوج و فرد (3)
وَاللَّیْلِ إِذَا یَسْرِ ﴿4﴾
و سوگند به شب چون سرآید (4)
هَلْ فِی ذَلِکَ قَسَمٌ لِذِی حِجْرٍ ﴿5﴾
آیا در اینها خردمندان را سوگندى سزاوار است؟ (5)
أَلَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِعَادٍ ﴿6﴾
آیا نیندیشیدهاى که پروردگارت در حق [قوم و سرزمین] عاد چگونه عمل کرد؟ (6)
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ﴿7﴾
که ارم ستون دار داشت (7)
الَّتِی لَمْ یُخْلَقْ مِثْلُهَا فِی الْبِلَادِ ﴿8﴾
همان که مانندش در [هیچیک از] شهرها ساخته نشده بود (8)
وَثَمُودَ الَّذِینَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ﴿9﴾
و نیز قوم ثمود که در وادىالقرى، [خانه از] سنگ مى بریدند [و مىتراشیدند] (9)
وَفِرْعَوْنَ ذِی الْأَوْتَادِ ﴿10﴾
و فرعون صاحب سپاه (10)
الَّذِینَ طَغَوْا فِی الْبِلَادِ ﴿11﴾
کسانى که در شهرها سر به طغیان برداشته بودند (11)
فَأَکْثَرُوا فِیهَا الْفَسَادَ ﴿12﴾
و در آنجا چه بسیار فتنه و فساد مىکردند (12)
فَصَبَّ عَلَیْهِمْ رَبُّکَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿13﴾
و سرانجام پروردگارت تازیانه عذاب را بر سر آنان کشید (13)
إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿14﴾
بىگمان پروردگارت در کمین گاه است (14)
فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَنِ﴿15﴾
اما انسان چون پروردگارش او را بیازماید و او را گرامى دارد و به او نعمت بخشد، [شاد و مغرور شود و] گوید پروردگارم مرا گرامى داشت (15)
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهَانَنِ ﴿16﴾
و اما چون او را [به بلا و محنت] بیازماید و روزى او را بر او تنگ گیرد، [بىصبرى و ناسپاسى کند و] گوید پروردگارم مرا خوار داشت (16)
کَلَّا بَلْ لَا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ ﴿17﴾
چنین نیست، بلکه یتیم را نمى نوازید (17)
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿18﴾
و بر اطعام بینوا ترغیب نمى کنید (18)
وَتَأْکُلُونَ التُّرَاثَ أَکْلًا لَمًّا ﴿19﴾
و میراث را [به حق و ناحق] یکسره مى خورید (19)
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿20﴾
و مال را چه بسیار دوست مىدارید (20)
کَلَّا إِذَا دُکَّتِ الْأَرْضُ دَکًّا دَکًّا ﴿21﴾
چنین نیست، آنگاه که زمین پخش و پراکنده شود (21)
وَجَاءَ رَبُّکَ وَالْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا ﴿22﴾
و امر پروردگارت فرارسد و فرشتگان صف در صف آیند (22)
وَجِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ یَوْمَئِذٍ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّکْرَى ﴿23﴾
و در چنین روز جهنم را به میان آورند، در چنین روز انسان پندگیرد و او را چه جاى پند گرفتن است (23)
یَقُولُ یَا لَیْتَنِی قَدَّمْتُ لِحَیَاتِی ﴿24﴾
[از سر حسرت] گوید کاش من براى این زندگانى [اخروى]ام پیش اندیشى کرده بودم (24)
فَیَوْمَئِذٍ لَا یُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿25﴾
پس در چنین روز هیچ کس چون عذاب او [خداوند]، عذاب نکند (25)
وَلَا یُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿26﴾
و هیچ کس چون بند نهادن او، بند ننهد (26)
یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿27﴾
هان اى نفس مطمئنه (27)
ارْجِعِی إِلَى رَبِّکِ رَاضِیَةً مَرْضِیَّةً ﴿28﴾
به سوى پروردگارت که تو از او خشنودى و او از تو خشنود است، باز گرد (28)
فَادْخُلِی فِی عِبَادِی ﴿29﴾
و در زمره بندگان من درآى (29)
وَادْخُلِی جَنَّتِی ﴿30﴾
و به بهشت من وارد شو (30)
سوره 90: البلد
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿1﴾
سوگند به این شهر مىخورم (1)
وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿2﴾
و تو [یکچند] در این شهر [حکمرواى مطلق و] دست گشاده اى (2)
وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿3﴾
و سوگند به پدر و فرزندى که پدید آورده است (3)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی کَبَدٍ ﴿4﴾
به راستى انسان را در رنج و محنت کشیدن آفریده ایم (4)
أَیَحْسَبُ أَنْ لَنْ یَقْدِرَ عَلَیْهِ أَحَدٌ ﴿5﴾
آیا مىپندارد که هرگز کسى بر او دست ندارد؟ (5)
یَقُولُ أَهْلَکْتُ مَالًا لُبَدًا ﴿6﴾
گوید مالى فراوان [در راه مبارزه با پیامبر] بر باد دادم (6)
أَیَحْسَبُ أَنْ لَمْ یَرَهُ أَحَدٌ ﴿7﴾
آیا مىپندارد که هیچ کس [کار و بار] او را ندیده است؟ (7)
أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَیْنَیْنِ ﴿8﴾
آیا براى او دو چشم نیافریده ایم؟ (8)
وَلِسَانًا وَشَفَتَیْنِ ﴿9﴾
و زبانى و دو لب (9)
وَهَدَیْنَاهُ النَّجْدَیْنِ ﴿10﴾
و او را بر سر [هر یک از] دو راه [خیر و شر] نیاورده ایم؟ (10)
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿11﴾
ولى خود در پى عقبه نبود (11)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿12﴾
و تو چه دانى عقبه چیست (12)
فَکُّ رَقَبَةٍ ﴿13﴾
آزادسازى برده (13)
أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَةٍ ﴿14﴾
یا اطعامى [از بینوایان] در روزى گرسنگى زده (14)
یَتِیمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿15﴾
در حق یتیمى خویشاوند (15)
أَوْ مِسْکِینًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿16﴾
یا بینوایى خاکنشین (16)
ثُمَّ کَانَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿17﴾
تا سپس از کسانى باشد که ایمان آوردهاند و همدیگر را به شکیبایى و همدیگر را به مهربانى سفارش کرده اند (17)
أُولَئِکَ أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿18﴾
اینانند که اصحاب یمیناند (18)
وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿19﴾
و کسانى که به آیات ما انکار ورزیده اند، آنانند که اصحاب شمال اند (19)
عَلَیْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ ﴿20﴾
بر آنان آتشى چند لایه، [چیره] باشد (20)
سوره 91: الشمس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿1﴾
سوگند به خورشید و پرتوافشان ىاش (1)
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿2﴾
و سوگند به ماه چون از آن پیروى کند (2)
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿3﴾
و سوگند به روز چون روشنش دارد (3)
واللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا ﴿4﴾
و سوگند به شب چون فرو پوشد (4)
وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا ﴿5﴾
و سوگند به آسمان و آنکه آن را برافراشت (5)
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿6﴾
و سوگند به زمین و آنکه آن را بگسترد (6)
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿7﴾
و سوگند به نفس انسان و آنکه آن را سامان داد (7)
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿8﴾
آنگاه نافرمانى و پرهیزگارىاش را در آن الهام کرد (8)
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاهَا ﴿9﴾
به راستى هر کس که آن را پاکیزه داشت، رستگار شد (9)
وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا ﴿10﴾
و به راستى نومید شد هر کس که آن را فرومایه داشت (10)
کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿11﴾
قوم ثمود با طغیانش انکار پیشه کرد (11)
إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿12﴾
آنگاه که شقاوت پیشه ترینشان برپا خاست (12)
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا ﴿13﴾
حال آنکه پیامبر خدا به آنان گفته بود این شتر خداوند است، او و بهره آبش را رعایت کنید (13)
فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿14﴾
سپس او را دروغزن شمردند و آن [شتر] را پى کردند، آنگاه پروردگارشان آنان را به گناهشان، به یکسان نابود ساخت (14)
وَلَا یَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿15﴾
و از عاقبت کارش نترسد (15)
سوره 92: اللیل
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَى ﴿1﴾
سوگند به شب چون فرو پوشاند (1)
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى ﴿2﴾
و سوگند به روز چون روشن شود (2)
وَمَا خَلَقَ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿3﴾
و سوگند به آنکه نرینه و مادینه آفرید (3)
إِنَّ سَعْیَکُمْ لَشَتَّى ﴿4﴾
که کوشش شما پراکنده [و گونه گون] است (4)
فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى ﴿5﴾
حال اگر کسى [مالى] بخشید و پروا و پرهیز ورزید (5)
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى ﴿6﴾
و [وعده] بهشت را استوار داشت (6)
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرَى ﴿7﴾
زودا که راهش را به سوى خیر و آسانى هموار کنیم (7)
وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَى ﴿8﴾
و اما کسى که دریغ ورزید و بى نیازى نمود (8)
وَکَذَّبَ بِالْحُسْنَى ﴿9﴾
و وعده بهشت را دروغ انگاشت (9)
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى ﴿10﴾
زودا که راهش را به سوى شر و دشوارى هموار کنیم (10)
وَمَا یُغْنِی عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى ﴿11﴾
و چون به هلاکت افتد مالش به کار او نیاید (11)
إِنَّ عَلَیْنَا لَلْهُدَى ﴿12﴾
بىگمان راهنمایى [بندگان] بر ماست (12)
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى ﴿13﴾
و بىگمان [جهان] واپسین و نخستین ما راست (13)
فَأَنْذَرْتُکُمْ نَارًا تَلَظَّى ﴿14﴾
پس شما را از آتشى که زبانه زند هشدار دهم (14)
لَا یَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى ﴿15﴾
که جز شقاوت پیشه وارد آن نشود (15)
الَّذِی کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿16﴾
همان کسى که [حق را] انکار کرد و روى بر تافت (16)
وَسَیُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ﴿17﴾
و تقواپیشه از آن دور داشته خواهد شد (17)
الَّذِی یُؤْتِی مَالَهُ یَتَزَکَّى ﴿18﴾
همان کسى که مالش را مىبخشد که پاکدلى یابد (18)
وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَى ﴿19﴾
و بر او [منت از] نعمت کسى نیست که باید جزایش را بدهد (19)
إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى ﴿20﴾
[و نمىکند آنچه مىکند] مگر در طلب خشنودى پروردگار بلند مرتبه اش (20)
وَلَسَوْفَ یَرْضَى ﴿21﴾
و زودا که خشنود شود (21)
سوره 93: الضحى
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالضُّحَى ﴿1﴾
سوگند به روز روشن (1)
وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَى ﴿2﴾
و سوگند به شب چون بیارمد (2)
مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَى ﴿3﴾
که پروردگارت با تو بدرود نکرده و بى مهر نشده است (3)
وَلَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَکَ مِنَ الْأُولَى ﴿4﴾
و بىشک جهان واپسین براى تو بهتر از نخستین است (4)
وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى ﴿5﴾
و پروردگارت به زودى به تو [مقام شفاعت] مىبخشد و خشنود مىشوى (5)
أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَى ﴿6﴾
آیا یتیمت نیافت که سر و سامانت داد (6)
وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَى ﴿7﴾
و تو را سرگشته یافت و رهنمایى کرد (7)
وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَى ﴿8﴾
و تو را تهیدست یافت و بىنیازت کرد (8)
فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿9﴾
پس با یتیم تندى مکن (9)
وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿10﴾
و بر خواهنده بانگ مزن [و او را مران] (10)
وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ ﴿11﴾
و اما درباره نعمت پروردگارت [با سپاس] سخن بگوى (11)
سوره 94: الشرح
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ ﴿1﴾
آیا دلت را برایت گشاده نداشتیم؟ (1)
وَوَضَعْنَا عَنْکَ وِزْرَکَ ﴿2﴾
و بارت را [از دوشت] برنگرفتیم؟ (2)
الَّذِی أَنْقَضَ ظَهْرَکَ ﴿3﴾
همان که مىخواست پشت را بشکند (3)
وَرَفَعْنَا لَکَ ذِکْرَکَ ﴿4﴾
و آوازهات را بلند گرداندیم (4)
فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿5﴾
بىگمان در جنب دشوارى، آسانى است (5)
إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا ﴿6﴾
آرى در جنب دشوارى آسانى است (6)
فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ ﴿7﴾
پس چون فراغت یافتى، [در دعا] بکوش (7)
وَإِلَى رَبِّکَ فَارْغَبْ ﴿8﴾
و به سوى پروردگارت بگراى (8)
سوره 95: التین
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالتِّینِ وَالزَّیْتُونِ ﴿1﴾
سوگند به [سرزمین قدسى] انجیر و زیتون (1)
وَطُورِ سِینِینَ ﴿2﴾
و سوگند به طور سینا (2)
وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِینِ ﴿3﴾
و سوگند به این شهر [و حرم] امن (3)
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ ﴿4﴾
به راستى که انسان را در بهترین قوام آفریده ایم (4)
ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِینَ ﴿5﴾
سپس او را به فرودین فرود باز گرداندیم (5)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿6﴾
مگر کسانى که ایمان آورده اند و کارهاى شایسته کرده اند، که ایشان را پاداشى ناکاسته [بىمنت] است (6)
فَمَا یُکَذِّبُکَ بَعْدُ بِالدِّینِ ﴿7﴾
[اى انسان] با این حال چه چیزى تو را به انکار روز جزا کشانید؟ (7)
أَلَیْسَ اللَّهُ بِأَحْکَمِ الْحَاکِمِینَ ﴿8﴾
آیا خداوند داورترین داوران نیست؟ (8)
سوره 96: العلق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ ﴿1﴾
بخوان به نام پروردگارت که آفریده است (1)
خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿2﴾
که انسان را از [نطفه و سپس] خون بسته آفریده است (2)
اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ ﴿3﴾
بخوان و پروردگار تو بس گرامى است (3)
الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿4﴾
همان که با قلم [و کتابت انسان را] آموزش داد (4)
عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ﴿5﴾
به انسان چیزى را که نمىدانست، آموخت (5)
کَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَیَطْغَى ﴿6﴾
چنین نیست، بىگمان انسان سر به طغیان برآورد (6)
أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى ﴿7﴾
از این که خود را بىنیاز [و توانگر] بیند (7)
إِنَّ إِلَى رَبِّکَ الرُّجْعَى ﴿8﴾
همانا بازگشت به سوى پروردگار توست (8)
أَرَأَیْتَ الَّذِی یَنْهَى ﴿9﴾
آیا نگریستهاى کسى را که باز مىدارد (9)
عَبْدًا إِذَا صَلَّى ﴿10﴾
بندهاى را که به نماز برخیزد (10)
أَرَأَیْتَ إِنْ کَانَ عَلَى الْهُدَى ﴿11﴾
آیا اندیشیدهاى که اگر [پیامبر و پیرو او] بر طریق هدایت باشد (11)
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى ﴿12﴾
یا امر به پرهیزگارى کند [بر حق است] (12)
أَرَأَیْتَ إِنْ کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿13﴾
آیا اندیشیدهاى که اگر انکار پیشه کند و روى برتابد [فقط خود را نابود سازد] (13)
أَلَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرَى ﴿14﴾
آیا نمىداند که همانا خداوند [همه چیز را] مىبیند؟ (14)
کَلَّا لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِیَةِ ﴿15﴾
حاشا، اگر از آن کار دست بر ندارد، موى پیشانى او را به سختى بگیریم (15)
نَاصِیَةٍ کَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿16﴾
موى پیشانى دروغزن خطاپیشه را (16)
فَلْیَدْعُ نَادِیَهُ ﴿17﴾
پس [مذبوحانه] هم مجلسانش را [به کمک] بخواند (17)
سَنَدْعُ الزَّبَانِیَةَ ﴿18﴾
ما نیز آتشبانان دوزخ را فراخوانیم (18)
کَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ﴿19﴾
حاشا، از او پیروى مکن، و سجده بر و تقرب بجوى (19)
سوره 97: القدر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ ﴿1﴾
ما آن [قرآن] را در شب قدر نازل کرده ایم (1)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا لَیْلَةُ الْقَدْرِ ﴿2﴾
و تو چه دانى شب قدر چیست؟ (2)
لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ ﴿3﴾
شب قدر بهتر از هزار ماه [عادى] است (3)
تَنَزَّلُ الْمَلَائِکَةُ وَالرُّوحُ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ ﴿4﴾
در آن [شب] فرشتگان و جبرئیل به اذن پروردگارشان براى انجام هر کار فرود آیند (4)
سَلَامٌ هِیَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ ﴿5﴾
[این شب] تا دمیدن سپیده دم آکنده از سلامت [و امن و امان] است (5)
سوره 98: البینة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لَمْ یَکُنِ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ وَالْمُشْرِکِینَ مُنْفَکِّینَ حَتَّى تَأْتِیَهُمُ الْبَیِّنَةُ ﴿1﴾
کافران از میان اهل کتاب و مشرکان، دست بردار نبودند، تا آنکه برایشان حجت هویدا آمد (1)
رَسُولٌ مِنَ اللَّهِ یَتْلُو صُحُفًا مُطَهَّرَةً ﴿2﴾
پیامبرى از سوى خداوند که بر آنان صحیفه هاى پاک [آسمانى] مىخواند (2)
فِیهَا کُتُبٌ قَیِّمَةٌ ﴿3﴾
که در آنها نوشتههاى استوارى هست (3)
وَمَا تَفَرَّقَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَیِّنَةُ ﴿4﴾
و اهل کتاب تفرقه پیشه نکردند، مگر بعد از آنکه برایشان حجت هویدا آمد (4)
وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِیَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ حُنَفَاءَ وَیُقِیمُوا الصَّلَاةَ وَیُؤْتُوا الزَّکَاةَ وَذَلِکَ دِینُ الْقَیِّمَةِ ﴿5﴾
و جز این فرمان نیافته بودند که خداوند را بپرستند و پاکدینانه دین خود را براى او خالص دارند، و نماز را بر پا دارند و زکات را بپردازند، و این دین استوار است (5)
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ وَالْمُشْرِکِینَ فِی نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا أُولَئِکَ هُمْ شَرُّ الْبَرِیَّةِ ﴿6﴾
کافران از میان اهل کتاب و مشرکان در آتش جهنمند، و جاودانه در آنند، اینانند که خود بدترین آفریدگانند (6)
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَئِکَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّةِ ﴿7﴾
کسانى که ایمان آورده اند و کارهاى شایسته کرده اند، اینانند که خود بهترین آفریدگانند (7)
جَزَاؤُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ذَلِکَ لِمَنْ خَشِیَ رَبَّهُ ﴿8﴾
پاداش آنان در نزد پروردگارشان بهشت هاى عدن است که جویباران از فرودست آن جارى است، و جاودانه در آنند، خداوند از ایشان خشنود است و آنان هم از او خشنودند، این از آن کسى است که از پروردگارش بترسد (8)
سوره 99: الزلزلة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا ﴿1﴾
آنگاه که زمین به زلزله[ى واپسین]اش بلرزد (1)
وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا ﴿2﴾
و زمین بارهایش را بیرون ریزد (2)
وَقَالَ الْإِنْسَانُ مَا لَهَا ﴿3﴾
و انسان گوید آن را چه مىشود؟ (3)
یَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا ﴿4﴾
در چنین روز رازهایش را باز گوید (4)
بِأَنَّ رَبَّکَ أَوْحَى لَهَا ﴿5﴾
از آنکه پروردگارت به او الهام فرستاده است (5)
یَوْمَئِذٍ یَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِیُرَوْا أَعْمَالَهُمْ ﴿6﴾
در چنین روز انسانها گروه گروه باز گردند تا [نتیجه و حاصل] کارهایشان را به آنان بنمایانند (6)
فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ ﴿7﴾
پس هر کس هم سنگ ذرهاى عمل خیر انجام داده باشد، [پاداش] آن را مىبیند (7)
وَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ ﴿8﴾
و هرکس هم سنگ ذرهاى عمل ناشایست انجام داده باشد، [کیفر] آن را مىبیند (8)
سوره 100: العادیات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْعَادِیَاتِ ضَبْحًا ﴿1)
سوگند به اسبان تیز تک [جهادگر] که نفس نفس مىزنند (1)
فَالْمُورِیَاتِ قَدْحًا ﴿2﴾
و سوگند به اخگرانگیزان [از برخورد سم ها] (2)
فَالْمُغِیرَاتِ صُبْحًا ﴿3﴾
و سوگند به تکاوران بامدادى (3)
فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا ﴿4﴾
که در آنجا گرد برانگیزند (4)
فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا ﴿5﴾
و با همدیگر به میانه آن [معرکه] در آیند (5)
إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ ﴿6﴾
که انسان در برابر پروردگارش ناسپاس است (6)
وَإِنَّهُ عَلَى ذَلِکَ لَشَهِیدٌ ﴿7﴾
و او بر این امر گواه است (7)
وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَیْرِ لَشَدِیدٌ ﴿8﴾
و او [انسان] از مالدوستى بخیل است (8)
أَفَلَا یَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِی الْقُبُورِ ﴿9﴾
آیا نمىداند که چون آنچه در گورهاست زیر و زبر شود (9)
وَحُصِّلَ مَا فِی الصُّدُورِ ﴿10﴾
و راز دلها آشکار گردانیده شود (10)
إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ یَوْمَئِذٍ لَخَبِیرٌ ﴿11﴾
بىگمان پروردگارت در چنین روز از حال آنان آگاه است (11)
سوره 101: القارعة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
الْقَارِعَةُ ﴿1﴾
درهم کوب (1)
مَا الْقَارِعَةُ ﴿2﴾
درهم کوب چیست؟ (2)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿3﴾
و تو چه دانى که درهم کوب چیست؟ (3)
یَوْمَ یَکُونُ النَّاسُ کَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿4﴾
روزى که مردم مانند پروانههاى پراکنده باشند (4)
وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ ﴿5﴾
و کوهها مانند پشم هاى زده باشند (5)
فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ ﴿6﴾
در آن حال هر کس کفه ها[ى اعمال خیر]ش سنگینى کند (6)
فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ ﴿7﴾
او در زندگانى پسندیده است (7)
وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ ﴿8﴾
و اما کسى که کفههایش سبکى یابد (8)
فَأُمُّهُ هَاوِیَةٌ ﴿9﴾
بازگشتگاه او دوزخ است (9)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا هِیَهْ ﴿10﴾
و تو چه دانى آن چیست؟ (10)
نَارٌ حَامِیَةٌ ﴿11﴾
آتشى است [بس] سوزان (11)
سوره 102: التکاثر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَلْهَاکُمُ التَّکَاثُرُ ﴿1﴾
فزونطلبى شما را بازى داد (1)
حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ ﴿2﴾
تا آنکه با گورها رو در رو شدید (2)
کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿3﴾
حاشا، زودا که بدانید (3)
ثُمَّ کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿4﴾
باز حاشا، زودا که بدانید (4)
کَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْیَقِینِ ﴿5﴾
حاشا اگر به علم الیقین بدانید (5)
لَتَرَوُنَّ الْجَحِیمَ ﴿6﴾
بى شبهه دوزخ را ببینید (6)
ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَیْنَ الْیَقِینِ ﴿7﴾
آرى آن را به عین الیقین بنگرید (7)
ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِیمِ ﴿8﴾
سپس در چنین روز از شما درباره نعمتها[ى کفران شده دنیا] بازخواست شود (8)
سوره 103: العصر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالْعَصْرِ ﴿1﴾
سوگند به روزگار (1)
إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ ﴿2﴾
که بىگمان انسان در زیانکارى است (2)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ﴿3﴾
مگر کسانى که ایمان آورده اند و کارهاى شایسته کرده اند و همدیگر را به حق سفارش کرده اند، و همدیگر را به شکیبایى سفارش کرده اند (3)
سوره 104: الهمزة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَیْلٌ لِکُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ ﴿1﴾
واى بر هر عیبجوى طعنه زن (1)
الَّذِی جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ ﴿2﴾
همان که مالى گردآورد و شماره اش کرد (2)
یَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿3﴾
پندارد که مالش او را جاودانه مىسازد (3)
کَلَّا لَیُنْبَذَنَّ فِی الْحُطَمَةِ ﴿4﴾
حاشا، بىشبهه به کام درهم شکن انداخته شود (4)
وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحُطَمَةُ ﴿5﴾
و تو چه دانى که درهم شکن چیست (5)
نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ ﴿6﴾
آتش الهى فروزان (6)
الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ ﴿7﴾
همان که بر دلها راه یابد (7)
إِنَّهَا عَلَیْهِمْ مُؤْصَدَةٌ ﴿8﴾
بر ایشان لایه لایه فرو افتد (8)
فِی عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ ﴿9﴾
در ستونهایى بالا بلند (9)
سوره 105: الفیل
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَلَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِأَصْحَابِ الْفِیلِ ﴿1﴾
آیا ندانستهاى که پروردگارت با پیلسواران چگونه رفتار کرد؟ (1)
أَلَمْ یَجْعَلْ کَیْدَهُمْ فِی تَضْلِیلٍ ﴿2﴾
آیا نیرنگشان را بىاثر نساخت؟ (2)
وَأَرْسَلَ عَلَیْهِمْ طَیْرًا أَبَابِیلَ ﴿3﴾
و بر سر آنان پرندگانى فوجفوج فرستاد (3)
تَرْمِیهِمْ بِحِجَارَةٍ مِنْ سِجِّیلٍ ﴿4﴾
که بر آنان سنگریزههایى از سنگ گل فرو انداختند (4)
فَجَعَلَهُمْ کَعَصْفٍ مَأْکُولٍ ﴿5﴾
و سرانجام آنان را مانند برگ کاه نیمه جویده ساخت (5)
سوره 106: قریش
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لِإِیلَافِ قُرَیْشٍ ﴿1﴾
براى همبستگى قریش (1)
إِیلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاءِ وَالصَّیْفِ ﴿2﴾
همبستگیشان در کوچ زمستانى و تابستانى (2)
فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَیْتِ ﴿3﴾
پس باید صاحب این خانه را بپرستند (3)
الَّذِی أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ ﴿4﴾
همان که ایشان را پس از گرسنگى [آذوقه و] خوراک داد و پس از ترس [و نگرانى]، ایمن داشت (4)
سوره 107: الماعون
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
أَرَأَیْتَ الَّذِی یُکَذِّبُ بِالدِّینِ ﴿1﴾
آیا ملاحظه کردهاى کسى را که روز جزا را انکار مىکند؟ (1)
فَذَلِکَ الَّذِی یَدُعُّ الْیَتِیمَ ﴿2﴾
این همان کسى است که یتیم را مىراند (2)
وَلَا یَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿3﴾
و بر اطعام بینوا، ترغیب نمىکند (3)
فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ ﴿4﴾
پس واى بر آن نمازگزاران (4)
الَّذِینَ هُمْ عَنْ صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ ﴿5﴾
همان کسانى که از نماز خویش غافلند (5)
الَّذِینَ هُمْ یُرَاءُونَ ﴿6﴾
کسانى که ایشان [در نماز هم] ریاکارى مىکنند (6)
وَیَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ ﴿7﴾
و زکات را باز مىدارند (7)
سوره 108: الکوثر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ ﴿1﴾
ما به تو کوثر بخشیده ایم (1)
فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ ﴿2﴾
پس براى پروردگارت نماز بگزار و قربانى کن (2)
إِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿3﴾
بى گمان دشمن تو بى سرانجام [و بلاعقب] است (3)
سوره 109: الکافرون
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ ﴿1﴾
بگو هان اى کافران (1)
لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ ﴿2﴾
من معبود شما را نمى پرستم (2)
وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿3﴾
و شما هم پرستندگان معبود من نیستید (3)
وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَا عَبَدْتُمْ ﴿4﴾
و من پرستنده آنچه شما مىپرستید نیستم (4)
وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿5﴾
و شما هم پرستندگان معبود من نیستید (5)
لَکُمْ دِینُکُمْ وَلِیَ دِینِ ﴿6﴾
شما را دین شما، و مرا دین من (6)
سوره 110: النصر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ ﴿1﴾
آنگاه که نصرت الهى و پیروزى فراز آید (1)
وَرَأَیْتَ النَّاسَ یَدْخُلُونَ فِی دِینِ اللَّهِ أَفْوَاجًا ﴿2﴾
و مردم را بینى که گروه گروه به دین الهى در آیند (2)
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ کَانَ تَوَّابًا ﴿3﴾
پس سپاسگزارانه پروردگارت را نیایش کن و از او آمرزش بخواه که او بس توبه پذیر است (3)
سوره 111: المسد
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
تَبَّتْ یَدَا أَبِی لَهَبٍ وَتَبَّ ﴿1﴾
زیانکار باد دستان ابولهب، و خود او هم زیانکار شد (1)
مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا کَسَبَ ﴿2﴾
مالش و دستاوردش به کارش نیامد (2)
سَیَصْلَى نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ ﴿3﴾
زودا که به آتشى شعلهور در آید (3)
وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ ﴿4﴾
و زنش هیزمکش [و آتشافروز معرکه] است (4)
فِی جِیدِهَا حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ ﴿5﴾
و ریسمانى از لیف خرماى تافته بر گردن دارد (5)
سوره 112: الإخلاص
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿1﴾
بگو او خداوند یگانه است (1)
اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿2﴾
خداوند صمد (2)
لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ ﴿3﴾
نه فرزند آرد و نه از کسى زاده است (3)
وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوًا أَحَدٌ ﴿4﴾
و او را هیچ کس همتا نیست (4)
سوره 113: الفلق
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ﴿1﴾
بگو به پروردگار فلق پناه مىبرم (1)
مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ ﴿2﴾
از شر هر آنچه آفریده است (2)
وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ﴿3﴾
و از شر شب چون در آید (3)
وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ ﴿4﴾
و از شر زنان افسونگر دمنده در گرهها (4)
وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴿5﴾
و از شر رشکبرى که رشک برد (5)
سوره 114: الناس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ﴿1﴾
بگو به پروردگار مردم پناه مىبرم (1)
مَلِکِ النَّاسِ ﴿2﴾
فرمانرواى مردم (2)
إِلَهِ النَّاسِ ﴿3﴾
خداى مردم (3)
مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿4﴾
از شر وسوسهگر پنهانکار (4)
الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ ﴿5﴾
کسى که در دلهاى مردم وسوسه مىکند (5)
مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ ﴿6﴾
اعم از جن و انسان (6)
