- 834
- 1000
- 1000
- 1000
تلاوت تحقیق دوره ای محمود علی البناء 117-تلاوت تحقیق محمود علی البناء
سوره های مبارکه النباء، نازعات، عبس، تکویر و آیه 1 تا 12 سوره مبارکه انفطار باصدای محمود علی البناء و ترجمه قرآنی:آقای فولادوند
سوره 78: النبأ
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
عَمَّ یَتَسَاءَلُونَ ﴿1﴾
درباره چه چیز از یکدیگر مى پرسند (1)
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ ﴿2﴾
از آن خبر بزرگ (2)
الَّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿3﴾
که در باره آن با هم اختلاف دارند (3)
کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿4﴾
نه چنان است به زودى خواهند دانست (4)
ثُمَّ کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿5﴾
باز هم نه چنان است بزودى خواهند دانست (5)
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿6﴾
آیا زمین را گهواره اى نگردانیدیم (6)
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿7﴾
و کوهها را [چون] میخهایى [نگذاشتیم] (7)
وَخَلَقْنَاکُمْ أَزْوَاجًا ﴿8﴾
و شما را جفت آفریدیم (8)
وَجَعَلْنَا نَوْمَکُمْ سُبَاتًا ﴿9﴾
و خواب شما را [مایه] آسایش گردانیدیم (9)
وَجَعَلْنَا اللَّیْلَ لِبَاسًا ﴿10﴾
و شب را [براى شما] پوششى قرار دادیم (10)
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿11﴾
و روز را [براى] معاش [شما] نهادیم (11)
وَبَنَیْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿12﴾
و بر فراز شما هفت [آسمان] استوار بنا کردیم (12)
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿13﴾
و چراغى فروزان گذاردیم (13)
وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا ﴿14﴾
و از ابرهاى متراکم آبى ریزان فرود آوردیم (14)
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿15﴾
تا بدان دانه و گیاه برویانیم (15)
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿16﴾
و باغهاى در هم پیچیده و انبوه (16)
إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ کَانَ مِیقَاتًا ﴿17﴾
قطعا وعدگاه [ما با شما] روز داورى است (17)
یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿18﴾
روزى که در صور دمیده شود و گروه گروه بیایید (18)
وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ أَبْوَابًا ﴿19﴾
و آسمان گشوده و درهایى [پدید] شود (19)
وَسُیِّرَتِ الْجِبَالُ فَکَانَتْ سَرَابًا ﴿20﴾
و کوهها را روان کنند و [چون] سرابى گردند (20)
إِنَّ جَهَنَّمَ کَانَتْ مِرْصَادًا ﴿21﴾
[آرى] جهنم [از دیر باز] کمینگاهى بوده (21)
لِلطَّاغِینَ مَآبًا ﴿22﴾
[که] براى سرکشان بازگشتگاهى است (22)
لَابِثِینَ فِیهَا أَحْقَابًا ﴿23﴾
روزگارى دراز در آن درنگ کنند (23)
لَا یَذُوقُونَ فِیهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿24﴾
در آنجا نه خنکى چشند و نه شربتى (24)
إِلَّا حَمِیمًا وَغَسَّاقًا ﴿25﴾
جز آب جوشان و چرکابه اى (25)
جَزَاءً وِفَاقًا ﴿26﴾
کیفرى مناسب [با جرم آنها] (26)
إِنَّهُمْ کَانُوا لَا یَرْجُونَ حِسَابًا ﴿27﴾
آنان بودند که به [روز] حساب امید نداشتند (27)
وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کِذَّابًا ﴿28﴾
و آیات ما را سخت تکذیب میکردند (28)
وَکُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْنَاهُ کِتَابًا ﴿29﴾
و حال آنکه هر چیزى را برشمرده [به صورت] کتابى در آورده ایم (29)
فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِیدَکُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿30﴾
پس بچشید که جز عذاب هرگز [چیزى] بر شما نمى افزاییم (30)
إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ مَفَازًا ﴿31﴾
مسلما پرهیزگاران را رستگارى است (31)
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿32﴾
باغچه ها و تاکستانها (32)
وَکَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿33﴾
و دخترانى همسال با سینه هاى برجسته (33)
وَکَأْسًا دِهَاقًا ﴿34﴾
و پیاله هاى لبالب (34)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا کِذَّابًا ﴿35﴾
در آنجا نه بیهوده اى شنوند و نه [یکدیگر را] تکذیب [کنند] (35)
جَزَاءً مِنْ رَبِّکَ عَطَاءً حِسَابًا ﴿36﴾
[این است] پاداشى از پروردگار تو عطایى از روى حساب (36)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الرَّحْمَنِ لَا یَمْلِکُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿37﴾
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است بخشایشگرى که کس را یاراى خطاب با او نیست (37)
یَوْمَ یَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِکَةُ صَفًّا لَا یَتَکَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿38﴾
روزى که روح و فرشتگان به صف مى ایستند و [مردم] سخن نگویند مگر کسى که [خداى] رحمان به او رخصت دهد و سخن راست گوید (38)
ذَلِکَ الْیَوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿39﴾
آن [روز] روز حق است پس هر که خواهد راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجوید (39)
إِنَّا أَنْذَرْنَاکُمْ عَذَابًا قَرِیبًا یَوْمَ یَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ وَیَقُولُ الْکَافِرُ یَا لَیْتَنِی کُنْتُ تُرَابًا ﴿40﴾
ما شما را از عذابى نزدیک هشدار دادیم روزى که آدمى آنچه را با دست خویش پیش فرستاده است بنگرد و کافر گوید کاش من خاک بودم (40)
سوره 79: النازعات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿1﴾
سوگند به فرشتگانى که [از کافران] به سختى جان ستانند (1)
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿2﴾
و به فرشتگانى که جان [مؤمنان] را به آرامى گیرند (2)
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿3﴾
و به فرشتگانى که [در دریاى بى مانند] شناکنان شناورند (3)
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿4﴾
پس در پیشى گرفتن [در فرمان خدا] سبقتگیرنده اند (4)
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿5﴾
و کار [بندگان] را تدبیر مى کنند (5)
یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿6﴾
آن روز که لرزنده بلرزد (6)
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿7﴾
و از پى آن لرزه اى [دگر] افتد (7)
قُلُوبٌ یَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿8﴾
در آن روز دلهایى سخت هراسانند (8)
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿9﴾
دیدگان آنها فرو افتاده (9)
یَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِی الْحَافِرَةِ ﴿10﴾
گویند آیا [باز] ما به [مغاک] زمین برمى گردیم (10)
أَإِذَا کُنَّا عِظَامًا نَخِرَةً ﴿11﴾
آیا وقتى ما استخوانریزه هاى پوسیده شدیم [زندگى را از سر مى گیریم] (11)
قَالُوا تِلْکَ إِذًا کَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿12﴾
[و با خود] گویند در این صورت این برگشتى زیان آور است (12)
فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿13﴾
و[لى] در حقیقت آن [بازگشت بسته به] یک فریاد است [و بس] (13)
فَإِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ ﴿14﴾
و بناگاه آنان در زمین هموار خواهند بود (14)
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ مُوسَى ﴿15﴾
آیا سرگذشت موسى بر تو آمد (15)
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿16﴾
آنگاه که پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا درداد (16)
اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿17﴾
به سوى فرعون برو که وى سر برداشته است (17)
فَقُلْ هَلْ لَکَ إِلَى أَنْ تَزَکَّى ﴿18﴾
و بگو آیا سر آن دارى که به پاکیزگى گرایى (18)
وَأَهْدِیَکَ إِلَى رَبِّکَ فَتَخْشَى ﴿19﴾
و تو را به سوى پروردگارت راه نمایم تا پروا بدارى (19)
فَأَرَاهُ الْآیَةَ الْکُبْرَى ﴿20﴾
پس معجزه بزرگ [خود] را بدو نمود (20)
فَکَذَّبَ وَعَصَى ﴿21﴾
و[لى فرعون] تکذیب نمود و عصیان کرد (21)
ثُمَّ أَدْبَرَ یَسْعَى ﴿22﴾
سپس پشت کرد [و] به کوشش برخاست (22)
فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿23﴾
و گروهى را فراهم آورد [و] ندا درداد (23)
فَقَالَ أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلَى ﴿24﴾
و گفت پروردگار بزرگتر شما منم (24)
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَکَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى ﴿25﴾
و خدا [هم] او را به کیفر دنیا و آخرت گرفتار کرد (25)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِمَنْ یَخْشَى ﴿26﴾
در حقیقت براى هر کس که [از خدا] بترسد در این [ماجرا] عبرتى است (26)
أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا ﴿27﴾
آیا آفرینش شما دشوارتر است یا آسمانى که [او] آن را برپا کرده است (27)
رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا ﴿28﴾
سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معین] درست کرد (28)
وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿29﴾
و شبش را تیره و روزش را آشکار گردانید (29)
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا ﴿30﴾
و پس از آن زمین را با غلتانیدن گسترد (30)
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ﴿31﴾
آبش و چراگاهش را از آن بیرون آورد (31)
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿32﴾
و کوهها را لنگر آن گردانید (32)
مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿33﴾
[تا وسیله] استفاده براى شما و دامهایتان باشد (33)
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْکُبْرَى ﴿34﴾
پس آنگاه که آن هنگامه بزرگ دررسد (34)
یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَى ﴿35﴾
[آن] روز است که انسان آنچه را که در پى آن کوشیده است به یاد آورد (35)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَنْ یَرَى ﴿36﴾
و جهنم براى هر که بیند آشکار گردد (36)
فَأَمَّا مَنْ طَغَى ﴿37﴾
اما هر که طغیان کرد (37)
وَآثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿38﴾
و زندگى پست دنیا را برگزید (38)
فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿39﴾
پس جایگاه او همان آتش است (39)
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿40﴾
و اما کسى که از ایستادن در برابر پروردگارش هراسید و نفس خود را از هوس باز داشت (40)
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿41﴾
پس جایگاه او همان بهشت است (41)
یَسْأَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْسَاهَا ﴿42﴾
در باره رستاخیز از تو مى پرسند که فرارسیدنش چه وقت است (42)
فِیمَ أَنْتَ مِنْ ذِکْرَاهَا ﴿43﴾
تو را چه به گفتگو در آن (43)
إِلَى رَبِّکَ مُنْتَهَاهَا ﴿44﴾
علم آن با پروردگار تو است (44)
إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ یَخْشَاهَا ﴿45﴾
تو فقط کسى را که از آن مى ترسد هشدار مى دهى (45)
کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوا إِلَّا عَشِیَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿46﴾
روزى که آن را مى بینند گویى که آنان جز شبى یا روزى درنگ نکرده اند 46
سوره 80: عبس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
عَبَسَ وَتَوَلَّى ﴿1﴾
چهره در هم کشید و روى گردانید (1)
أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَى ﴿2﴾
که آن مرد نابینا پیش او آمد (2)
وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّهُ یَزَّکَّى ﴿3﴾
و تو چه دانى شاید او به پاکى گراید (3)
أَوْ یَذَّکَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّکْرَى ﴿4﴾
یا پند پذیرد و اندرز سودش دهد (4)
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى ﴿5﴾
اما آن کس که خود را بى نیاز مى پندارد (5)
فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّى ﴿6﴾
تو بدو مى پردازى (6)
وَمَا عَلَیْکَ أَلَّا یَزَّکَّى ﴿7﴾
با آنکه اگر پاک نگردد بر تو [مسؤولیتى] نیست (7)
وَأَمَّا مَنْ جَاءَکَ یَسْعَى ﴿8﴾
و اما آن کس که شتابان پیش تو آمد (8)
وَهُوَ یَخْشَى ﴿9﴾
در حالى که [از خدا] مى ترسید (9)
فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّى ﴿10﴾
تو از او به دیگران مى پردازى (10)
کَلَّا إِنَّهَا تَذْکِرَةٌ ﴿11﴾
زنهار [چنین مکن] این [آیات] پندى است (11)
فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ ﴿12﴾
تا هر که خواهد از آن پند گیرد (12)
فِی صُحُفٍ مُکَرَّمَةٍ ﴿13﴾
در صحیفه هایى ارجمند (13)
مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ ﴿14﴾
والا و پاکشده (14)
بِأَیْدِی سَفَرَةٍ ﴿15﴾
به دست فرشتگانى (15)
کِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿16﴾
ارجمند و نیکوکار (16)
قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَکْفَرَهُ ﴿17﴾
کشته باد انسان چه ناسپاس است (17)
مِنْ أَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهُ ﴿18﴾
او را از چه چیز آفریده است (18)
مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿19﴾
از نطفه اى خلقش کرد و اندازه مقررش بخشید (19)
ثُمَّ السَّبِیلَ یَسَّرَهُ ﴿20﴾
سپس راه را بر او آسان گردانید (20)
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿21﴾
آنگاه به مرگش رسانید و در قبرش نهاد (21)
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ ﴿22﴾
سپس چون بخواهد او را برانگیزد (22)
کَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿23﴾
ولى نه هنوز آنچه را به او دستور داده به جاى نیاورده است (23)
فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿24﴾
پس انسان باید به خوراک خود بنگرد (24)
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا ﴿25﴾
که ما آب را به صورت بارشى فرو ریختیم (25)
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ﴿26﴾
آنگاه زمین را با شکافتنى [لازم] شکافتیم (26)
فَأَنْبَتْنَا فِیهَا حَبًّا ﴿27﴾
پس در آن دانه رویانیدیم (27)
وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿28﴾
و انگور و سبزى (28)
وَزَیْتُونًا وَنَخْلًا ﴿29﴾
و زیتون و درخت خرما (29)
وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿30﴾
و باغهاى انبوه (30)
وَفَاکِهَةً وَأَبًّا ﴿31﴾
و میوه و چراگاه (31)
مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿32﴾
[تا وسیله] استفاده شما و دامهایتان باشد (32)
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ ﴿33﴾
پس چون فریاد گوشخراش دررسد (33)
یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ ﴿34﴾
روزى که آدمى از برادرش (34)
وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ ﴿35﴾
و از مادرش و پدرش (35)
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ ﴿36﴾
و از همسرش و پسرانش مى گریزد (36)
لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ ﴿37﴾
در آن روز هر کسى از آنان را کارى است که او را به خود مشغول مى دارد (37)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ ﴿38﴾
در آن روز چهره هایى درخشانند (38)
ضَاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ ﴿39﴾
خندان [و] شادانند (39)
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ ﴿40﴾
و در آن روز چهره هایى است که بر آنها غبار نشسته (40)
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿41﴾
[و] آنها را تاریکى پوشانده است (41)
أُولَئِکَ هُمُ الْکَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ﴿42﴾
آنان همان کافران بدکارند (42)
سوره 81: التکویر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿1﴾
آنگاه که خورشید به هم درپیچد (1)
وَإِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ ﴿2﴾
و آنگه که ستارگان همى تیره شوند (2)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿3﴾
و آنگاه که کوهها به رفتار آیند (3)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿4﴾
وقتى شتران ماده وانهاده شوند (4)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿5﴾
و آنگه که وحوش را همى گرد آرند (5)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿6﴾
دریاها آنگه که جوشان گردند (6)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿7﴾
و آنگاه که جانها به هم درپیوندند (7)
وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿8﴾
پرسند چو زان دخترک زنده به گور (8)
بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ﴿9﴾
به کدامین گناه کشته شده است (9)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿10﴾
و آنگاه که نامه ها زهم بگشایند (10)
وَإِذَا السَّمَاءُ کُشِطَتْ ﴿11﴾
و آنگاه که آسمان زجا کنده شود (11)
وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿12﴾
و آنگه که جحیم را برافروزانند (12)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿13﴾
و آنگه که بهشت را فرا پیش آرند (13)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿14﴾
هر نفس بداند چه فراهم دیده (14)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿15﴾
نه نه سوگند به اختران گردان (15)
الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿16﴾
[کز دیده] نهان شوند و از نو آیند (16)
وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿17﴾
سوگند به شب چون پشت گرداند (17)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿18﴾
سوگند به صبح چون دمیدن گیرد (18)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿19﴾
که [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است (19)
ذِی قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿20﴾
نیرومند [که] پیش خداوند عرش بلندپایگاه است (20)
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿21﴾
در آنجا [هم] مطاع [و هم] امین است (21)
وَمَا صَاحِبُکُمْ بِمَجْنُونٍ ﴿22﴾
و رفیق شما مجنون نیست (22)
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ ﴿23﴾
و قطعا آن [فرشته وحى] را در افق رخشان دیده (23)
وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿24﴾
و او در امر غیب بخیل نیست (24)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿25﴾
و [قرآن] نیست سخن دیو رجیم (25)
فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿26﴾
پس به کجا مى روید (26)
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿27﴾
این [سخن] بجز پندى براى عالمیان نیست (27)
لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَسْتَقِیمَ ﴿28﴾
براى هر یک از شما که خواهد به راه راست رود (28)
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿29﴾
و تا خدا پروردگار جهانها نخواهد [شما نیز] نخواهید خواست (29)
سوره 82: الإنفطار
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ﴿1﴾
آنگاه که آسمان زهم بشکافد (1)
وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انْتَثَرَتْ ﴿2﴾
و آنگاه که اختران پراکنده شوند (2)
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿3﴾
و آنگاه که دریاها از جا برکنده گردند (3)
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿4﴾
و آنگاه که گورها زیر و زبر شوند (4)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿5﴾
هر نفسى آنچه را پیش فرستاده و بازپس گذاشته بداند (5)
یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ﴿6﴾
اى انسان چه چیز تو را در باره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته (6)
الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿7﴾
همان کس که تو را آفرید و [اندام] تو را درست کرد و [آنگاه] تو را سامان بخشید (7)
فِی أَیِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَکَّبَکَ ﴿8﴾
و به هر صورتى که خواست تو را ترکیب کرد (8)
کَلَّا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿9﴾
با این همه شما منکر [روز] جزایید (9)
وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ ﴿10﴾
و قطعا بر شما نگهبانانى [گماشته شده]اند (10)
کِرَامًا کَاتِبِینَ ﴿11﴾
[فرشتگان] بزرگوارى که نویسندگان [اعمال شما] هستند (11)
یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿12﴾
آنچه را مى کنید مى دانند (12)
سوره 78: النبأ
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
عَمَّ یَتَسَاءَلُونَ ﴿1﴾
درباره چه چیز از یکدیگر مى پرسند (1)
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ ﴿2﴾
از آن خبر بزرگ (2)
الَّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿3﴾
که در باره آن با هم اختلاف دارند (3)
کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿4﴾
نه چنان است به زودى خواهند دانست (4)
ثُمَّ کَلَّا سَیَعْلَمُونَ ﴿5﴾
باز هم نه چنان است بزودى خواهند دانست (5)
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿6﴾
آیا زمین را گهواره اى نگردانیدیم (6)
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿7﴾
و کوهها را [چون] میخهایى [نگذاشتیم] (7)
وَخَلَقْنَاکُمْ أَزْوَاجًا ﴿8﴾
و شما را جفت آفریدیم (8)
وَجَعَلْنَا نَوْمَکُمْ سُبَاتًا ﴿9﴾
و خواب شما را [مایه] آسایش گردانیدیم (9)
وَجَعَلْنَا اللَّیْلَ لِبَاسًا ﴿10﴾
و شب را [براى شما] پوششى قرار دادیم (10)
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿11﴾
و روز را [براى] معاش [شما] نهادیم (11)
وَبَنَیْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿12﴾
و بر فراز شما هفت [آسمان] استوار بنا کردیم (12)
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿13﴾
و چراغى فروزان گذاردیم (13)
وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا ﴿14﴾
و از ابرهاى متراکم آبى ریزان فرود آوردیم (14)
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿15﴾
تا بدان دانه و گیاه برویانیم (15)
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿16﴾
و باغهاى در هم پیچیده و انبوه (16)
إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ کَانَ مِیقَاتًا ﴿17﴾
قطعا وعدگاه [ما با شما] روز داورى است (17)
یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿18﴾
روزى که در صور دمیده شود و گروه گروه بیایید (18)
وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ أَبْوَابًا ﴿19﴾
و آسمان گشوده و درهایى [پدید] شود (19)
وَسُیِّرَتِ الْجِبَالُ فَکَانَتْ سَرَابًا ﴿20﴾
و کوهها را روان کنند و [چون] سرابى گردند (20)
إِنَّ جَهَنَّمَ کَانَتْ مِرْصَادًا ﴿21﴾
[آرى] جهنم [از دیر باز] کمینگاهى بوده (21)
لِلطَّاغِینَ مَآبًا ﴿22﴾
[که] براى سرکشان بازگشتگاهى است (22)
لَابِثِینَ فِیهَا أَحْقَابًا ﴿23﴾
روزگارى دراز در آن درنگ کنند (23)
لَا یَذُوقُونَ فِیهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿24﴾
در آنجا نه خنکى چشند و نه شربتى (24)
إِلَّا حَمِیمًا وَغَسَّاقًا ﴿25﴾
جز آب جوشان و چرکابه اى (25)
جَزَاءً وِفَاقًا ﴿26﴾
کیفرى مناسب [با جرم آنها] (26)
إِنَّهُمْ کَانُوا لَا یَرْجُونَ حِسَابًا ﴿27﴾
آنان بودند که به [روز] حساب امید نداشتند (27)
وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کِذَّابًا ﴿28﴾
و آیات ما را سخت تکذیب میکردند (28)
وَکُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْنَاهُ کِتَابًا ﴿29﴾
و حال آنکه هر چیزى را برشمرده [به صورت] کتابى در آورده ایم (29)
فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِیدَکُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿30﴾
پس بچشید که جز عذاب هرگز [چیزى] بر شما نمى افزاییم (30)
إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ مَفَازًا ﴿31﴾
مسلما پرهیزگاران را رستگارى است (31)
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿32﴾
باغچه ها و تاکستانها (32)
وَکَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿33﴾
و دخترانى همسال با سینه هاى برجسته (33)
وَکَأْسًا دِهَاقًا ﴿34﴾
و پیاله هاى لبالب (34)
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا کِذَّابًا ﴿35﴾
در آنجا نه بیهوده اى شنوند و نه [یکدیگر را] تکذیب [کنند] (35)
جَزَاءً مِنْ رَبِّکَ عَطَاءً حِسَابًا ﴿36﴾
[این است] پاداشى از پروردگار تو عطایى از روى حساب (36)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الرَّحْمَنِ لَا یَمْلِکُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿37﴾
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است بخشایشگرى که کس را یاراى خطاب با او نیست (37)
یَوْمَ یَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِکَةُ صَفًّا لَا یَتَکَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿38﴾
روزى که روح و فرشتگان به صف مى ایستند و [مردم] سخن نگویند مگر کسى که [خداى] رحمان به او رخصت دهد و سخن راست گوید (38)
ذَلِکَ الْیَوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿39﴾
آن [روز] روز حق است پس هر که خواهد راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجوید (39)
إِنَّا أَنْذَرْنَاکُمْ عَذَابًا قَرِیبًا یَوْمَ یَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ وَیَقُولُ الْکَافِرُ یَا لَیْتَنِی کُنْتُ تُرَابًا ﴿40﴾
ما شما را از عذابى نزدیک هشدار دادیم روزى که آدمى آنچه را با دست خویش پیش فرستاده است بنگرد و کافر گوید کاش من خاک بودم (40)
سوره 79: النازعات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿1﴾
سوگند به فرشتگانى که [از کافران] به سختى جان ستانند (1)
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿2﴾
و به فرشتگانى که جان [مؤمنان] را به آرامى گیرند (2)
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿3﴾
و به فرشتگانى که [در دریاى بى مانند] شناکنان شناورند (3)
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿4﴾
پس در پیشى گرفتن [در فرمان خدا] سبقتگیرنده اند (4)
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿5﴾
و کار [بندگان] را تدبیر مى کنند (5)
یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿6﴾
آن روز که لرزنده بلرزد (6)
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿7﴾
و از پى آن لرزه اى [دگر] افتد (7)
قُلُوبٌ یَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿8﴾
در آن روز دلهایى سخت هراسانند (8)
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿9﴾
دیدگان آنها فرو افتاده (9)
یَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِی الْحَافِرَةِ ﴿10﴾
گویند آیا [باز] ما به [مغاک] زمین برمى گردیم (10)
أَإِذَا کُنَّا عِظَامًا نَخِرَةً ﴿11﴾
آیا وقتى ما استخوانریزه هاى پوسیده شدیم [زندگى را از سر مى گیریم] (11)
قَالُوا تِلْکَ إِذًا کَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿12﴾
[و با خود] گویند در این صورت این برگشتى زیان آور است (12)
فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿13﴾
و[لى] در حقیقت آن [بازگشت بسته به] یک فریاد است [و بس] (13)
فَإِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ ﴿14﴾
و بناگاه آنان در زمین هموار خواهند بود (14)
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ مُوسَى ﴿15﴾
آیا سرگذشت موسى بر تو آمد (15)
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿16﴾
آنگاه که پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا درداد (16)
اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿17﴾
به سوى فرعون برو که وى سر برداشته است (17)
فَقُلْ هَلْ لَکَ إِلَى أَنْ تَزَکَّى ﴿18﴾
و بگو آیا سر آن دارى که به پاکیزگى گرایى (18)
وَأَهْدِیَکَ إِلَى رَبِّکَ فَتَخْشَى ﴿19﴾
و تو را به سوى پروردگارت راه نمایم تا پروا بدارى (19)
فَأَرَاهُ الْآیَةَ الْکُبْرَى ﴿20﴾
پس معجزه بزرگ [خود] را بدو نمود (20)
فَکَذَّبَ وَعَصَى ﴿21﴾
و[لى فرعون] تکذیب نمود و عصیان کرد (21)
ثُمَّ أَدْبَرَ یَسْعَى ﴿22﴾
سپس پشت کرد [و] به کوشش برخاست (22)
فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿23﴾
و گروهى را فراهم آورد [و] ندا درداد (23)
فَقَالَ أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلَى ﴿24﴾
و گفت پروردگار بزرگتر شما منم (24)
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَکَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى ﴿25﴾
و خدا [هم] او را به کیفر دنیا و آخرت گرفتار کرد (25)
إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِمَنْ یَخْشَى ﴿26﴾
در حقیقت براى هر کس که [از خدا] بترسد در این [ماجرا] عبرتى است (26)
أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا ﴿27﴾
آیا آفرینش شما دشوارتر است یا آسمانى که [او] آن را برپا کرده است (27)
رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا ﴿28﴾
سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معین] درست کرد (28)
وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿29﴾
و شبش را تیره و روزش را آشکار گردانید (29)
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا ﴿30﴾
و پس از آن زمین را با غلتانیدن گسترد (30)
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ﴿31﴾
آبش و چراگاهش را از آن بیرون آورد (31)
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿32﴾
و کوهها را لنگر آن گردانید (32)
مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿33﴾
[تا وسیله] استفاده براى شما و دامهایتان باشد (33)
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْکُبْرَى ﴿34﴾
پس آنگاه که آن هنگامه بزرگ دررسد (34)
یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَى ﴿35﴾
[آن] روز است که انسان آنچه را که در پى آن کوشیده است به یاد آورد (35)
وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَنْ یَرَى ﴿36﴾
و جهنم براى هر که بیند آشکار گردد (36)
فَأَمَّا مَنْ طَغَى ﴿37﴾
اما هر که طغیان کرد (37)
وَآثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿38﴾
و زندگى پست دنیا را برگزید (38)
فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿39﴾
پس جایگاه او همان آتش است (39)
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿40﴾
و اما کسى که از ایستادن در برابر پروردگارش هراسید و نفس خود را از هوس باز داشت (40)
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿41﴾
پس جایگاه او همان بهشت است (41)
یَسْأَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْسَاهَا ﴿42﴾
در باره رستاخیز از تو مى پرسند که فرارسیدنش چه وقت است (42)
فِیمَ أَنْتَ مِنْ ذِکْرَاهَا ﴿43﴾
تو را چه به گفتگو در آن (43)
إِلَى رَبِّکَ مُنْتَهَاهَا ﴿44﴾
علم آن با پروردگار تو است (44)
إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ یَخْشَاهَا ﴿45﴾
تو فقط کسى را که از آن مى ترسد هشدار مى دهى (45)
کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوا إِلَّا عَشِیَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿46﴾
روزى که آن را مى بینند گویى که آنان جز شبى یا روزى درنگ نکرده اند 46
سوره 80: عبس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
عَبَسَ وَتَوَلَّى ﴿1﴾
چهره در هم کشید و روى گردانید (1)
أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَى ﴿2﴾
که آن مرد نابینا پیش او آمد (2)
وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّهُ یَزَّکَّى ﴿3﴾
و تو چه دانى شاید او به پاکى گراید (3)
أَوْ یَذَّکَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّکْرَى ﴿4﴾
یا پند پذیرد و اندرز سودش دهد (4)
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى ﴿5﴾
اما آن کس که خود را بى نیاز مى پندارد (5)
فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّى ﴿6﴾
تو بدو مى پردازى (6)
وَمَا عَلَیْکَ أَلَّا یَزَّکَّى ﴿7﴾
با آنکه اگر پاک نگردد بر تو [مسؤولیتى] نیست (7)
وَأَمَّا مَنْ جَاءَکَ یَسْعَى ﴿8﴾
و اما آن کس که شتابان پیش تو آمد (8)
وَهُوَ یَخْشَى ﴿9﴾
در حالى که [از خدا] مى ترسید (9)
فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّى ﴿10﴾
تو از او به دیگران مى پردازى (10)
کَلَّا إِنَّهَا تَذْکِرَةٌ ﴿11﴾
زنهار [چنین مکن] این [آیات] پندى است (11)
فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ ﴿12﴾
تا هر که خواهد از آن پند گیرد (12)
فِی صُحُفٍ مُکَرَّمَةٍ ﴿13﴾
در صحیفه هایى ارجمند (13)
مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ ﴿14﴾
والا و پاکشده (14)
بِأَیْدِی سَفَرَةٍ ﴿15﴾
به دست فرشتگانى (15)
کِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿16﴾
ارجمند و نیکوکار (16)
قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَکْفَرَهُ ﴿17﴾
کشته باد انسان چه ناسپاس است (17)
مِنْ أَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهُ ﴿18﴾
او را از چه چیز آفریده است (18)
مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿19﴾
از نطفه اى خلقش کرد و اندازه مقررش بخشید (19)
ثُمَّ السَّبِیلَ یَسَّرَهُ ﴿20﴾
سپس راه را بر او آسان گردانید (20)
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿21﴾
آنگاه به مرگش رسانید و در قبرش نهاد (21)
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ ﴿22﴾
سپس چون بخواهد او را برانگیزد (22)
کَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿23﴾
ولى نه هنوز آنچه را به او دستور داده به جاى نیاورده است (23)
فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿24﴾
پس انسان باید به خوراک خود بنگرد (24)
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا ﴿25﴾
که ما آب را به صورت بارشى فرو ریختیم (25)
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ﴿26﴾
آنگاه زمین را با شکافتنى [لازم] شکافتیم (26)
فَأَنْبَتْنَا فِیهَا حَبًّا ﴿27﴾
پس در آن دانه رویانیدیم (27)
وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿28﴾
و انگور و سبزى (28)
وَزَیْتُونًا وَنَخْلًا ﴿29﴾
و زیتون و درخت خرما (29)
وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿30﴾
و باغهاى انبوه (30)
وَفَاکِهَةً وَأَبًّا ﴿31﴾
و میوه و چراگاه (31)
مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿32﴾
[تا وسیله] استفاده شما و دامهایتان باشد (32)
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ ﴿33﴾
پس چون فریاد گوشخراش دررسد (33)
یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ ﴿34﴾
روزى که آدمى از برادرش (34)
وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ ﴿35﴾
و از مادرش و پدرش (35)
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ ﴿36﴾
و از همسرش و پسرانش مى گریزد (36)
لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ ﴿37﴾
در آن روز هر کسى از آنان را کارى است که او را به خود مشغول مى دارد (37)
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ ﴿38﴾
در آن روز چهره هایى درخشانند (38)
ضَاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ ﴿39﴾
خندان [و] شادانند (39)
وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ ﴿40﴾
و در آن روز چهره هایى است که بر آنها غبار نشسته (40)
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿41﴾
[و] آنها را تاریکى پوشانده است (41)
أُولَئِکَ هُمُ الْکَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ﴿42﴾
آنان همان کافران بدکارند (42)
سوره 81: التکویر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ ﴿1﴾
آنگاه که خورشید به هم درپیچد (1)
وَإِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ ﴿2﴾
و آنگه که ستارگان همى تیره شوند (2)
وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ ﴿3﴾
و آنگاه که کوهها به رفتار آیند (3)
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿4﴾
وقتى شتران ماده وانهاده شوند (4)
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿5﴾
و آنگه که وحوش را همى گرد آرند (5)
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿6﴾
دریاها آنگه که جوشان گردند (6)
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿7﴾
و آنگاه که جانها به هم درپیوندند (7)
وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ ﴿8﴾
پرسند چو زان دخترک زنده به گور (8)
بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ﴿9﴾
به کدامین گناه کشته شده است (9)
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿10﴾
و آنگاه که نامه ها زهم بگشایند (10)
وَإِذَا السَّمَاءُ کُشِطَتْ ﴿11﴾
و آنگاه که آسمان زجا کنده شود (11)
وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ ﴿12﴾
و آنگه که جحیم را برافروزانند (12)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿13﴾
و آنگه که بهشت را فرا پیش آرند (13)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ ﴿14﴾
هر نفس بداند چه فراهم دیده (14)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿15﴾
نه نه سوگند به اختران گردان (15)
الْجَوَارِ الْکُنَّسِ ﴿16﴾
[کز دیده] نهان شوند و از نو آیند (16)
وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿17﴾
سوگند به شب چون پشت گرداند (17)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿18﴾
سوگند به صبح چون دمیدن گیرد (18)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿19﴾
که [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است (19)
ذِی قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ ﴿20﴾
نیرومند [که] پیش خداوند عرش بلندپایگاه است (20)
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ ﴿21﴾
در آنجا [هم] مطاع [و هم] امین است (21)
وَمَا صَاحِبُکُمْ بِمَجْنُونٍ ﴿22﴾
و رفیق شما مجنون نیست (22)
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ ﴿23﴾
و قطعا آن [فرشته وحى] را در افق رخشان دیده (23)
وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ ﴿24﴾
و او در امر غیب بخیل نیست (24)
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ ﴿25﴾
و [قرآن] نیست سخن دیو رجیم (25)
فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ ﴿26﴾
پس به کجا مى روید (26)
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿27﴾
این [سخن] بجز پندى براى عالمیان نیست (27)
لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَسْتَقِیمَ ﴿28﴾
براى هر یک از شما که خواهد به راه راست رود (28)
وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿29﴾
و تا خدا پروردگار جهانها نخواهد [شما نیز] نخواهید خواست (29)
سوره 82: الإنفطار
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ﴿1﴾
آنگاه که آسمان زهم بشکافد (1)
وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انْتَثَرَتْ ﴿2﴾
و آنگاه که اختران پراکنده شوند (2)
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿3﴾
و آنگاه که دریاها از جا برکنده گردند (3)
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿4﴾
و آنگاه که گورها زیر و زبر شوند (4)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿5﴾
هر نفسى آنچه را پیش فرستاده و بازپس گذاشته بداند (5)
یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ ﴿6﴾
اى انسان چه چیز تو را در باره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته (6)
الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ ﴿7﴾
همان کس که تو را آفرید و [اندام] تو را درست کرد و [آنگاه] تو را سامان بخشید (7)
فِی أَیِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَکَّبَکَ ﴿8﴾
و به هر صورتى که خواست تو را ترکیب کرد (8)
کَلَّا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ ﴿9﴾
با این همه شما منکر [روز] جزایید (9)
وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ ﴿10﴾
و قطعا بر شما نگهبانانى [گماشته شده]اند (10)
کِرَامًا کَاتِبِینَ ﴿11﴾
[فرشتگان] بزرگوارى که نویسندگان [اعمال شما] هستند (11)
یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿12﴾
آنچه را مى کنید مى دانند (12)
